Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Χριστούγεννα 1997, Χριστούγεννα 2006. Εννέα χρόνια, δέκα γιορτές. Έως τώρα έχουν κυκλοφορήσει έξι ειδικές εκδόσεις για τη συγκεκριμένη μέρα. Η έβδομη είναι μια συλλογή με κείμενα όσων παρίστανται στη συνάντηση του Σαββάτου, είτε είναι συγγραφείς είτε όχι, και θέλησαν να την περιγράψουν. Οι συναντήσεις αυτές ξεκίνησαν ακριβώς τη μέρα που έγινε η πρώτη χριστουγεννιάτικη γιορτή, με κύριο "υπεύθυνο" τον Μανόλη Σαββίδη. Η ιδέα αυτής της έκδοσης έπεσε ένα Σάββατο στο τέλος της άνοιξης. Όλοι συμφώνησαν, αλλά λίγοι έγραψαν. Ένας, ο Γιάννης Στεφανάκις, φιλοτέχνησε το χαρακτικό πο...

Κείμενα όλων των ειδών που πέφτουν πυκνά σαν χιόνι ή κομφετί, μεταμφιεσμένα σε δοκίμια, βιογραφίες, συνομιλίες ή απλά αφηγήματα. Ήρωες τους πρόσωπα γνωστά μας και άλλα λιγότερο γνωστά που συνθέτουν μια νωπογραφία της εποχής μας και της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας. Μια συγκομιδή των τελευταίων δέκα ετών από το χέρι του Πλανόδιου σαλπιγκτή.

1993. Όλο και περισσότερο το Παρίσι αυτό, της μοναξιάς, μου θυμίζει το Παρίσι της αυτοεξορίας. Γκρίζο, αδιάφορο. Κράτησα ημερολόγια, μα δεν έγραψα ιστορίες τις ιστορίες που έγραφα άλλοτε, που μυθοποιούσα το μικροπεριστατικό με μιαν ευκολία απίστευτη.... Αυτήν τη βδομάδα έχω δουλειές. Το αμπαλάρισμα είναι το Σάββατο. Μια αγωνία με κατέχει αόριστη. Ο Βαλέριο (ο γάτος) στενάζει, όπως στέναζε και πριν από την επέμβαση. Είναι ένα παράπονο μοναχικού άντρα. Όπως το λέει κι ο Ελύτης στον "Αγράμματο και στην Ωραία", "σκόρπισε σπέρμα κι έσπειρε άστρα". Κάπως έτσι κι ο Βαλέριο,...

Γνωρίζω τον Περικλή Σφυρίδη από τότε που ήμουν παιδί. Εκτός από γείτονάς μας, ήταν και ο οικογενειακός μας γιατρός -κούραρε στο παλιό μας σπίτι, στο Χαριλάου, τον παππού και την φιλάσθενη γιαγιά μου. Στα μέσα της δεκαετίας του ογδόντα τον πλησιάσα να του δείξω πρωτόλεια ποιήματα και πεζά μου. Ο ίδιος ήταν αρκετά γνωστός συγγραφές και η γνώμη του μετρούσε. [...] Ο λόγος του, όπως πάντα, χυμώδης και παραστατικός, καθηλώνει και συνεπαίρνει. Αποκούμπι σε καιρούς χαλεπούς. Στο τραπέζι του σαλονιού με περιμένει, φιλικός όπως πάντα, για να τα πούμε. Παραδίπλα η σκυλίτσα του, η...

Ο υπολογισμός ογδόντα χρόνων ζωής ενός συγγραφέα θα μπορούσε άνετα να γεμίσει δυο και τρεις χιλιάδες σελίδες, Όλα αυτά δε -όλα όσα έζησε, διάβασε, ένιωσε, σκέφτηκε, φαντάστηκε- έχουν συνάφεια με το έργο του. Αυτά είναι το κελάρι της κουζίνας του. Αλλά, όπως σ' ένα μυθιστόρημα πρέπει να διαλέξεις ποια γεγονότα θα αποδώσουν καλύτερα την ιστορία που θέλεις να πεις, έτσι και στο "Με τα χέρια σταυρωμένα" η Αθηνά Κακούρη, επιλέγοντας, μιλά με σύντομα και ζουμερά κεφάλαια για εκείνα που θεωρεί ότι κυρίως την έκαναν να γράψει όσα γράφει και όπως τα γράφει, με την ελπίδα πως θα κάνε...

Ένα παρελθόν που ήδη χάνεται μες στην ομίχλη του χρόνου... Ένα παρελθόν γεμάτο χαρές και επιτυχίες, αλλά και πικρίες, και απογοητεύσεις, και διαψεύσεις... Ένα παρελθόν γεμάτο γνωριμίες, πρόσωπα, φυσιογνωμίες... Ένα παρελθόν που το στοιχειοθετεί κανείς καθώς πορεύεται προς το μέλλον, αλλά που το ίδιο δεν έχει μέλλον πια... Ωστόσο, ένα παρελθόν με μια εξαίσια γεύση, που την ορίζουν τα όσα ίχνη γράφτηκαν ως τώρα στην καρδιά... Το καινούριο βιβλίο του γνωστού Λέσβιου συγγραφέα, με αναμνήσεις απ’ την πολύχρονη θητεία του στα ελληνικά γράμματα. Στις σελίδες του πα...

Μοναδική, καταλυτική υπήρξε για τον Νίκο Καζαντζάκη η γνωριμία του με τη Ρωσία και πλούσιοι οι λογοτεχνικοί καρποί της: "Τόντα-Ράμπα", "Ιστορία της Ρωσικής Λογοτεχνίας", "Ταξιδεύοντας: Ρουσία". Στο διαχρονικό αυτό ταξιδιωτικό βιβλίο, όπου εύλογα δεσπόζει η Ρωσική Επανάσταση, ο συγγραφέας συγκέντρωσε, όπως ο ίδιος λέγει στον πρόλογό του, ό,τι είδε, ό,τι στοχάστηκε και ένιωσε στην απέραντη χώρα, στα εξωτικά της τοπία, στις "βουερές πολιτείες", στα "καταχιόνιστα χωριά" και στις "έρημες στέπες" της. Γιατί στη Ρωσία ο Νίκος Καζαντζάκης δεν υπήρξε απλός περαστικός ταξιδιώτης....

"We were travelling amid the most bizarre shapes that the mind of man can conceive." With a poet's eye, George Seferis describes the haunting landscape and rock-hewn churches of Cappadocia as he rediscovers his ancestral land during a three-day excursion in 1950. Three Days in the Monasteries of Cappadocia, published here for the first time in English and complemented with Seferis' own photographs, is an evocative word portrait describing the artistic heritage of a remote region. Seferis dedicated the text to the Creek ethnomusicologist Melpo Logotheti-Merlier, director of...

Περιέχονται οι ενότητες: - Το ταξίδι - Η μητέρα σου - Σπουδαίοι άνθρωποι - Το τέλος της αθωότητας - Η ανθολογία - Αν είναι αλήθεια - Η τέχνη και η ποίηση - Η επιστροφή.

Από καιρό ήθελα να γράψω για την Ελένη Καζαντζάκη αλλά το ανέβαλα, γιατί δίσταζα ν' αγγίξω αυτό το θέμα. Μια συνέντευξη όμως διαφέρει, γιατί μέσα από το πλέγμα των ερωταποκρίσεων αναδύεται ζωντανά η πραγματική ιστορία του προσώπου που προσδοκούμε να παρουσιάσουμε την αλήθεια του. Η προσπάθεια δύο ανθρώπων, αντί ενός, οι οποίοι συνεργάζονται για την ανάδειξη μιας προσωπικότητας, της προσδίδει ζωντάνια, έτσι ώστε η πεταλούδα ν' ανοίξει τα φτερά της και να πετάξει κι αυτό το πέταγμα αξίζει να καταγραφεί και όχι η στασιμότητα. Σ' αυτήν την εργασία δεν κράτησα ομοιογένεια ούτ...

Φιλοξενία είναι να καλείς κάποιον στην κουζίνα σου... Το "Ο χρόνος πάλι" είναι ένα παιχνίδι αυτοβιογραφίας: η συγγραφέας περιηγείται στη ζωή της· η μυθοπλασία συγχέεται με την πραγματικότητα, όσα συνέβησαν συγχέονται με όσα θα μπορούσαν να έχουν συμβεί, με όσα θα ήταν ωραίο να συμβούν· "αν είχα μια δεύτερη ευκαιρία, μια δεύτερη ζωή, θα γινόμουν..." Το βιβλίο αυτό -τα απομνημονεύματα ενός ανθρώπου που έζησε "έναν αστερισμό από γεγονότα"- είναι άλλοτε κοινωνική ιστορία, άλλοτε λογοτεχνική κριτική, άλλοτε ταξιδιωτική πεζογραφία· η καταγραφή μιας προσωπικής φιλοσοφίας για...

Πριν πολλά χρόνια, οι χοροί μεταμφιεσμένων ασκούσαν πάνω μου ποιητική γοητεία. Όταν με πήγαιναν στα bal d' enfants του παγωμένου Φεβρουαρίου όπως τα έλεγαν παλιά στα Χανιά, όταν χανόμουν σε ταινίες, μουσικές, ή νουβέλες για τις παράδοξες τούτες γιορτές, κατακυριευόμουν απ' τη σαγήνη μιας ιλιγγιώδους δυνατότητας: Η δυνατότητα να γίνεις, για λίγο άλλος, είναι μια ελευθερία απόλυτη! Οι χοροί μεταμφιεσμένων, ρωγμή άλλου τόπου, ονειρικού, αμφίβολου όσο και πιθανού, πρόσφεραν την ευχέρεια να βιώσεις, δίχως ενοχές, δίχως ντροπή ότι ψεύδεσαι, εκείνο που προτιμάς να ήσουν. Να φορέσε...

Στο βιβλίο αυτό δεν μιλούν ειδήμονες, λόγιοι, μελετητές ή κριτικοί για τον Νίκο Καββαδία. Μιλάνε ναυτικοί που έζησαν μαζί του στα καράβια, άνθρωποι ταξιδεμένοι, άνθρωποι του μόχθου και της σκληρής δουλειάς, περιγράφοντας έναν απ' αυτούς, κάποιον του σιναφιού τους. Οι περισσότεροι αγνοούσαν ότι ο συνάδελφός τους ήταν ταυτόχρονα ένας μεγάλος ποιητής, το έμαθαν μετά το θάνατό του, κι άλλοι ύστερα από χρόνια κατάλαβαν το μέγεθος της ποίησής του. Όμως όλοι λάτρευαν τον "κουρλό ασυρματιστή" τους, αυτό τον αλλόκοτο παραμυθά, τον άκακο κι ευαίσθητο, τον σπάταλο και τολμηρό, αυτό το...

Η Παυλίνα Νάσιουτζικ γράφει για την ιστορία του πατέρα της, που συγκλόνισε το πανελλήνιο. [...] Θα χρειαστώ όλο μου το θάρρος για να βουτήξω σ' αυτήν τη σκοτεινή σπηλιά των αναμνήσεων και να σας διηγηθώ την ιστορία όχι αντικειμενικά -αυτό είναι αδύνατον- αλλά όπως εγώ την έζησα. Θα ξαναθυμηθώ εκείνη τη μέρα που ξεκίνησαν όλα, γιατί ήταν η μέρα που ο Γιώργος μου είπε ότι ήταν ερωτευμένος μαζί μου. Επίσης ήταν η μέρα που έκλεινα τα 18. Και φυσικά η μέρα που έμαθα ότι ο πατέρας μου κατηγορείται για φόνο. Είκοσι πέντε χρόνια μετά την πολύκροτη υπόθεση Νάσιουτζικ, που συ...

Ο τόμος "Γραφή Κατοχής" φέρνει στο φως το μείζονος σημασίας ανέκδοτο "Χειρόγραφο 1943" του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη, το οποίο περιλαμβάνει το "Ποίημα της 14ης Ιουλίου", σημειώσεις για το υλικό που χρησιμοποιήθηκε στη σύνθεσή του, σημειώσεις παράλληλων αναγνωσμάτων του συγγραφέα, και ολόκληρη τη σειρά ποιημάτων "Φωτογραφίες", που παρέμενε ανέκδοτη στο σύνολο της μέχρι σήμερα. Η έκδοση του χειρογράφου πλαισιώνεται με παράθεση κειμένων, ανέκδοτων και δημοσιευμένων, που αναφέρονται στην Κατοχή και βοηθούν την επαρκέστερη ανάγνωση του χειρογράφου ή επιτρέπουν την ανίχνευση μεταγεν...

Με τον τίτλο "Outre tombe" (Πέραν του τάφου) ο Γιώργος Βέλτσος αποφάσισε να δημοσιεύσει την "αλληλογραφία" που κράτησε με τον Γιώργο Χειμωνά τα 20 χρόνια της φιλίας τους. Πρόκειται για κείμενα που έγραψε ο ένας για τον άλλο, ο ένας στη θέση του άλλου, όπως στις διασταυρούμενες αφιερώσεις τους: Στον Γιώργο, ο Γιώργος με αγάπη - Στον Γιώργο, ο Γιώργος με αγάπη. Στο μεταξύ, ο τάφος ανάμεσά τους επαλήθευσε εκείνο το: "πάντοτε ο ένας φεύγει πριν τον άλλον". Το βιβλίο αυτό είναι η μαρτυρία μιας φιλίας ως "δυνατότητας επιβίωσης". Ο αναγνώστης θα κρίνει εάν η επιβίωση -"το άλλο...

Με τη δημοσίευση των κειμένων του τόμου αυτού τελειώνει η σειρά των αναμνήσεων της Π. Σ. Δέλτα για τον Ίωνα Δραγούμη. Στον τόμο αυτό η Δέλτα παρακολουθεί τον ανολοκλήρωτο έρωτά της για τον Δραγούμη από τον Ιανουάριο του 1910 ως το θάνατό του στις 13 Αυγούστου 1920. Με τον τρόπο της συνθέτει μια περίεργη βιογραφία του και περιγράφει τον πολιτικό περίγυρο του Διχασμού, μέσα από τις συναντήσεις τους και την πολιτική τους διαφωνία. Ο τόμος αυτός είναι ο ένατος του Αρχείου Π. Σ. Δέλτα.

Η "Όμορφη νύχτα" του Θωμά Κοροβίνη είναι ένα εκτενέστατο αφήγημα, που κινείται ανάμεσα στη χρονογραφία και το μυθιστόρημα. Στο κείμενο καταγράφονται λεπτομερώς τα πρόσωπα, οι παρέες και τα γεγονότα μιας εποχής που σημάδεψε τη ζωή της Θεσσαλονίκης για μια εικοσαετία περίπου, από το 1985 μέχρι τα πρώτα χρόνια της νέας χιλιετίας, με κεντρικό άξονα τη νυχτερινή ατμόσφαιρα των λαϊκών κέντρων και ιδίως του ιστορικού μαγαζιού "Όμορφη νύχτα" της οδού Παπάφη, που ήταν γνωστό στην πιάτσα των θαμώνων του και ως "Ο ναός". Γίνονται επίσης λεπτομερείς ή γενικές αναφορές σε πρόσωπα και πρ...

"Η ζωή είναι αγρίως απίθανη" είναι μια συνταρακτική κατάδυση στα άδυτα του κόσμου της Μαργαρίτας Καραπάνου, μέσα από τα προσωπικά της ημερολόγια. Τα κείμενά της ξεκινάνε το 1959, όταν σε ηλικία 13 ετών ακολουθεί τη μητέρα της, τη συγγραφέα Μαργαρίτα Λυμπεράκη, στο Παρίσι, και τελειώνουν το 1979, όταν έχει ήδη εκδοθεί στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ το πρώτο της βιβλίο, "Η Κασσάνδρα και ο λύκος", και τα ξένα έντυπα ("Monde", "Figaro", "New York Times"), αλλά και διάσημοι συγγραφείς σαν τον Τζον Άπνταϊκ τη συγκρίνουν με τον Προυστ, τον Κοζίνσκι, τον Κάρολ, τον Μπέκετ και τον Κάφκα....