Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο τούτο, που χαρακτηρίζεται ως κοινωνικό και περιπετειώδες ανάγνωσμα, είναι μια περιπλάνηση σε χώρους εξωτικούς αλλά και σε χώρους οικείους. Είναι ένα βιβλίο για τους ναύτες. Οι ναύτες -δηλαδή οι ναυτικοί- χαρακτηρίζονται «εραστές της θάλασσας». Γιατί; Μα επειδή αγαπούντη θάλασσα. Την αγαπούν σαν ερωμένη - ξέροντας τους κινδύνους που κρύβει αυτός ο έρωτας.Εραστής είναι κάποιος τολμηρός, κάποιος ευαίσθητος, κάποιος που προδίδεται, κάποιος που ελπίζει... Είπε ο Νίκος Καββαδίας: «Μια ερωμένη έχω εγώ πάντα. Τη θάλασσα. Κι εύχομαι να πεθάνω στην αγκαλιά της». Είπε ο Κώ...

Όχι, δεν έχετε ανά χείρας μια ακόμη πραγματεία γύρω από τις οικονομικοκοινωνικές επιπτώσεις του 1992 -ή ορθότερα του 1993. Ούτε διαφημιστική έκδοση ή καταγγελία. Πρόκειται, απλούστατα, για την Ευρωπαϊκή Κοινότητα ως τόπο παιγνίων: όχι πολιτικών αλλά ανθρώπινων. Τόπο διασταύρωσης βίων όπου συμπλέκονται ρουτίνα και αταξία, τυχαίο και αναγκαιότητα, έρωτας και μοναξιά, σοβαρό και ευτράπελο, το αμείλικτα λογικό και το παράλογο, δίχως πάντα να γνωρίζουμε με βεβαιότητα ποιο είναι ποιο... Τα πρόσωπα περιστρέφονται γύρω από τα κεντρικά κτίρια της ΕΟΚ όπως τα σωματίδια γύρω από το...

Και τότε ήρθε Εκείνη. Άγγελος ήταν με πύρινη ρομφαία. Τα μαργαριταρένια μάτια της άστραφταν ξαναμμένα και το κορμί της, σαν ώριμο μαύρο σταφύλι ξεχείλιζε από πλησμονή ηδονής. Ολόκληρος μια απέκκριση έγινε. "Με λένε Αλίνα", είπε και έφυγε μέσα σ' ένα στροβίλισμα, σαν σβούρα τρελή. Την πήρε από πίσω με μια σπουδή, που την κόρωνε το αίσθημα ότι μετείχε σε μια αιώνια μετάληψη. Δεν πρόλαβε τίποτα από τη μυρωδιά του νυχτολούλουδου, γι' αυτό και απαυδισμένος κούρνιασε πίσω από μια λόχμη.

Πώς έρχονται τα πράγματα στη ζωή μου, όπου κι αν πάω -έστω και νοερά- η Γαλλία με πληγώνει! Μερικοί, μετά απ' αυτή την ομολογία μου, θα με κατηγορήσουν για ανθελληνική στάση -έπρεπε να συνταχθώ κι εγώ στην ποιητική γραμμή του Σεφέρη- κάποιοι άλλοι, που θα τους διαβάσουν, θα επικροτήσουν την άποψή τους. Οι πρώτοι ανήκουν στο θαυμαστό κόσμο των λαοπλάνων, οι δεύτεροι των μακαρίων. Το αμφισβητείτε; Δεν θίγουν τη νοημοσύνη σας και δεν σας προσβάλλουν προσωπικά, όταν εγκατεστημένοι μόνιμα στο Παρίσι επιφανείς Έλληνες -πέρα από τους δικούς μου φίλους - δηλώνουν "Δεν ξέχασα ούτε σ...

Ένα παιχνίδι φαντασίας και αναμνήσεων της Μ. Καρδάτου, από παιδικές διακοπές στο Ζαγκλιβέρι, καπνοχώρι κοντά στη Θεσσαλονίκη. Οι περισσότεροι από τους κατοίκους του ήταν πρόσφυγες από τη Σμύρνη, όπως και οι συγγενείς της Μαρίας Καρδάτου από τον πατέρα της. Προσπαθούσαν να επιβιώσουν καλλιεργώντας καπνά, στα δύσκολα χρόνια μετά τον εμφύλιο και πολλοί από αυτούς συνεχίζουν ακόμη. Άνθρωποι με πείσμα και περηφάνια αλλά και με μεγάλη αγάπη για τη ζωή, δούλευαν μαζί με τα παιδιά τους για να τα καταφέρουν. Τα παιδιά που έρχονταν από τη Θεσσαλονίκη για διακοπές στους συγγενείς...

Οι ήρωες του κειμένου αυτού είναι φανταστικοί, καθώς προκύψανε από σκόπιμες ή τυχαίες ανθρωποπλαστικές επεξεργασίες, με ετεροχρονισμούς και με συρρίκνωση, διόγκωση, ανάμειξη, αντιμετάθεση των ego και alter ego κάποιων ζωντανών που "πέθαναν" και κάποιων πεθαμένων που "ζουν".

Στην άλλη άκρη του κόσμου, δυο βήματα μακρύτερα, περίμενε το θέατρο. Η συμφωνία είχε κλειστεί. Ο διάβολος έταξε κι εξασφάλισε το αντίτιμο. Ο δημιουργός εγκλωβίστηκε κι η δημιουργία, αναπόφευκτη, εξελίσσεται. Έρμαια του πάθους τους, τα θύματα προσφέρονται. Μακάριοι οι έχοντες - μόνον αυτοί θα γλυτώσουν..." Μια ιστορία για τους ανθρώπους και τα φαντάσματα του θεάτρου. Ένα θεατρικό έργο παλεύει να αποδράσει απ' τις σελίδες του και να γίνει παράσταση. Οι ηθοποιοί που αγωνίζονται να το ζωντανέψουν προσφέρουν σαν θυσία στον βωμό τους εαυτούς τους. Και από την τελική αναμέτρηση...

Το Τουκ - Τουκ, το τρίκυκλο μεταφορικό μέσο της Μπανγκόκ, με τους επιδέξιους χειρισμούς του οδηγού του, κατάπινε την απόσταση που το χώριζε από το ξενοδοχείο San-gri-lla. Το λεωφορείο για την Ayutthaya, την παλαιά πρωτεύουσα της Ταϋλάνδης, έφευγε από το San-gri-lla στις 7:30, και η ώρα ήταν ήδη 7.25. Αν και ήταν ακόμη πρωί, η υγρή τροπική ζέστη, ανακατεμένη με το πηχτό καυσαέριο, σου έκοβε την ανάσα, καθώς το Τουκ-Τουκ έτρεχε σαν τρελό στους δρόμους της Μπανγκόγκ, κυνηγώντας τον χρόνο, που κυριολεκτικά πετούσε... Τι τόπος κι αυτός... Σκεπτόμουν καθώς τα μάτια μου ταξί...

"Η τρικυμία μου είχε ήδη αρχίσει. Δεν είχα όμως τη δυνατότητα να δώσω ερμηνείες, ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό δεν μπορούσα να απαντήσω. Το μεθυσμένο μου καράβι συνέχιζε την πορεία του ισορροπώντας ανάμεσα στο λογικό και στο παράλογο, το πιθανό και το δυνατό. Πέρασα από την εφηβική φαντασίωση στο χώρο της πραγματικότητας με ταχύτητα εκπληκτική - το καράβι μου ισορροπούσε πάντα. Γύρω του χιλιάδες μάτια περίμεναν να κάνουν χάζι με τον καταποντισμό του. Κάθε μέρα έπρεπε να νικάω τη δύναμη που με τραβούσε στο βυθό. Αναμετράω το χρόνο. Μπορεί να πέρασε μια αιωνιότητα. Ίσως όλ...