Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Εννιά "πορτρέτα" (ή εννιά στιγμές) ενός μεταπολεμικού εθνικού γίγνεσθαι όπου εξαρχής το προσωπικό καθένας το ένιωθε σαν απόφαση, λιγότερο ή περισσότερο μοιραία, μέσα σε κλίμα αμηχανίας... η μοναξιά και η αίσθηση του πεπρωμένου όχι σαν "φιλοσοφία", αλλά σαν μια "μυστηριώδης" σχέση με την ιστορία, δηλαδή σαν καθημερινότητα που λες και όλοι ήξεραν ότι κρύβει κάτι πλατύτερο... Απλές, "μικρές" ιστορίες προσώπων και σκηνές ενός αλλοπρόσαλλου έπους σχέσεων μέσα σε ένα ρευστό περιβάλλον "αντιλήψεων" και προκαταλήψεων που ποτέ δεν ολοκληρώθηκαν σαν ιδεολογία... κι έτσι όλα αφέθηκ...

Δεκαεφτά θαλασσινά αφηγήματα με ιστορικό, πραγματικό πλαίσιο και αφετηρία στοιχεία αντλημένα από αρχειακές μαρτυρίες, από επίσημα έγγραφα του Ιστορικού Αρχείου Κεφαλονιάς. Περιπέτειες νησιωτών και εμπόρων στα νερά της Μεσογείου, αντίξοες συνθήκες ταξιδιού, πάλη με ανέμους και κύματα, ναυάγια και επιθέσεις πειρατών, ληστείες εμπορευμάτων σε θάλασσα και στεριά. Νησιώτες Κεφαλονίτες και άλλοι ξανοίγονται σε κοντινές ή μακρινές θάλασσες μεταφέροντας εμπορεύματα, ελπίδες κι όνειρα, αλλά συχνά ο γυρισμός στο νησί είναι αποτέλεσμα σοβαρής απώλειας και καταστροφής. Το ίδιο αίσθημ...

Η "Φωτεινή έξοδος" απαρτίζεται από εφτά ιστορίες που βασίζονται στην ανάλυση των ψυχολογικών καταστάσεων της αφηγήτριας και τη βυθοσκόπηση της σιωπής της ως αποτέλεσμα εμπειριών που σχετίζονται με ανθρώπους και προσδοκίες που την διέψευσαν. Κοινό θέμα των μικρών πεζών είναι, όπως προκύπτει από τα προηγούμενα, οι δυσκολίες στις σχέσεις, που οδηγούν συχνά σε διάλυση και η αναζήτηση μιας αχτίδας φωτός σαν λυτρωτική έξοδο. Πρόθεση της συγγραφέως να μιλήσει για φαινόμενα καθολικά όπως η φιλία, ο έρωτας, η αγάπη, η συνεργασία και η ειρηνική συνύπαρξη. Αυτοσκοπός της να παρακινήσε...

... Η γυναίκα και το παιδί κατέβηκαν από το λεωφορείο. Ήταν ένα ζεστό απόγευμα προς το τέλος του Μαΐου. Ο δρόμος -ο κεντρικός δρόμος της Ανακούς- δεν είχε πολύ κόσμο. Κάποιοι θαμώνες έπαιζαν τάβλι έξω από ένα καφενείο. Η γυναίκα, γύρω στα πενήντα, ψηλή και καλοφτιαγμένη αν και με φανερά τα σημάδια του χρόνου και της κούρασης, φορούσε μπλου τζιν και λευκή αμάνικη μπλούζα. Τα μαλλιά της καστανόξανθα, ατημέλητα, ανέμιζαν ελεύθερα στο ελαφρύ αεράκι. Το παιδί -έφηβος μάλλον- φορούσε βερμούδα και t-shirt και τα μαλλιά του ήταν αρκετά πιο μακριά από το κανονικό. Ασυνήθιστες φιγούρ...

Αληθινή ιστορία από τα πρώτα νεανικά χρόνια μιας Ελληνίδας , που την αφηγείται στα παιδιά της, χρόνια μετά. Η αφήγησή της ακολουθεί τ' αχνάρια που οδήγησαν την ίδια και την οικογένειά της μέχρι τη μακρινή Αιθιοπία. Μέσα στη φρίκη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και τη σκληρή Βουλγαρική κατοχή στη Θράκη. H οικογένεια αναγκάζεται σε φυγή εξ αιτίας των πολιτικών πεποιθήσεων του πατέρα, που διώκεται ανηλεώς. Περνούν με τρόμο και κακουχίες τον μεγάλο ποταμό και καταφέρνουν μέσα από αλλεπάλληλες αντιξοότητες, να ταξιδέψουν μένοντας ενωμένοι, διασχίζοντας πολλές χώρες, για τρία δρ...

Στο σημείο μηδέν της ανθρώπινης δημιουργίας όλοι θεωρητικά είμαστε ίδιοι. Η πορεία, η εξέλιξη, διαμορφώνει χαρακτήρες, προσωπικότητες. Γεννιούνται επιστήμονες, ηγέτες, καλλιτέχνες, άνθρωποι με ειδικές ικανότητες και όχι ανάγκες, άνθρωποι απλοί αλλά με ήθος, αξιοπρέπεια, δύναμη για να στηρίζουν τους παραπάνω, αλλά και άνθρωποι κενοί, δειλοί, χρήσιμοι και αυτοί για να δίνουν παραδείγματα προς αποφυγήν και άλλοι που είχαν την τύχη; τη γνώση; Να μην γεννηθούν ποτέ. Στο σημείο μηδέν η τύχη έχει τον πρώτο λόγο. Να σας ζήσει, είναι κορίτσι, ευτυχώς τις σώσαμε και τις δύο!!! ΑΛΛΑ...

Η ζωή μας κατρακύλησε μαγικά σε έναν καμβά με πολλά χρώματα της Ανατολής, σε αντανάκλαση με το παιχνίδισμα του φωτός της Κωνσταντινούπολης. Γκρίζοι και παγεροί οι χειμώνες, με λύπες και στεναγμούς. Ηλιόλουστα και θερμά τα καλοκαίρια, με απερίγραπτες χαρές κι ευτυχίες. Ήταν οι αλλοτινοί χρόνοι που πέρασαν, αλλά και συνετέλεσαν στο ξετίναγμα μιας γενεάς. Της δικής μας γενεάς. Ήταν μια διαδρομή, όπως όλες οι άλλες. Χωρίς επιστροφή...

1854: Μια επιδημία χολέρας ξεσπά στην Αθήνα και στον Πειραιά και σπέρνει τον πανικό και τον θάνατο στους δύστυχους κατοίκους της πρωτεύουσας. Το σύντομο αυτό αφήγημα, που στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα, αποτελεί ένα από τα πιο εντυπωσιακά δείγματα της γραφής του Εμμανουήλ Λυκούδη (1849-1925). Περιγράφει με δραματικό τρόπο την κατάσταση στην Αθήνα κατά τη διάρκεια της επιδημίας, που κατά τους ιστορικούς μεταδόθηκε από τα ξένα στρατεύματα. "Δυστυχισμένη θεοκατάρατη χρονιά. Ποιος θα λησμονήση τι κακά έσυρε μαζί της; Είναι κάτι χρόνοι, όπου τραβούν οπίσω τους τα βάσανα,...

Έμαθα νωρίς από την κυρα-Ζωή πως το φαγητό είναι γλώσσα, συχνά μονόδρομης επικοινωνίας, μα πάνω απ’ όλα είναι γιατρειά για το σώμα και την ψυχή. Το έχεις ζήσει άλλωστε αυτό που σου λέω, έτσι δεν είναι; Όταν θέλεις να κάνεις κάποιον χαρούμενο, δεν του μαγειρεύεις το αγαπημένο του φαγητό; Ή όταν ο ίδιος θελήσεις να γιορτάσεις τη χαρά και να ξορκίσεις τη θλίψη, δεν το γιορτάζεις κάνοντας ένα "τραπέζι"; Κι ακόμα χειρότερα, στην αρρώστια και στον θάνατο, δεν σερβίρεις εκείνα τα φαγιά που θα δώσουν δύναμη; Σε αυτό που κρατάς, έχω καταγράψει τις καλύτερες συνταγές που μου δόθηκ...

Πικρά φωνήεντα μέσα σε περιβόλια... η λογοτεχνία... πικρά φωνήεντα μέσα σε περιβόλια ηλιόλουστα. Λένε ολοένα οι Πατέρες. Οι λέξεις τους κατρακυλούν από αρχαία βάραθρα· τις βλέπουμε ψηλά και ακούμε τον σβησμένο αντίλαλό τους και τότε αρχίζουμε -κάποιοι από εμάς- να σκαρφαλώνουμε. Τα αυτιά μας, με κόπο, μόλις και ξεχωρίζουν κάποιους ήχους, ώσπου να φθάσουμε στην κορυφή. Έπειτα σκύβουμε και μαζεύουμε τις λέξεις με τα χέρια μας. Μ’ αυτές τις λέξεις θα φτιάξουμε αργότερα το σπίτι, την αυλή μας, και το δέντρο μας. Θα ’ρθει καιρός που οι Πατέρες μας, "κέρινα σήμαντρα", θα βουβαθ...

Θα μπορούσα να ονομάσω το βιβλίο "Προσωπική μυθολογία", όμως προτίμησα τον τίτλο "Δεκαετίες τερματίζουν όλες μαζί στο νήμα", επειδή ο χρόνος υπακούει σε ένα συνεχές φλας μπακ για να φέρει στο παρόν ό,τι ανήκει στο παρελθόν. Εκ των πραγμάτων η αφήγηση ακολουθεί τεθλασμένη πορεία, εκκινώντας από ένα επεισόδιο της παιδικής ηλικίας ή της μετέπειτα νεανικής ή της τωρινής, που ετεροχρονισμένα επαναξιολογείται και επανεκτιμάται κάτω από άλλο φως. Αυτά που με απασχολούν μπορεί να αφορούν ένα ιστορικό απόσπασμα, έναν πίνακα ζωγραφικής, ένα γλυπτό, μια μουσική σύνθεση, ένα κινηματ...

Πόνος, µοναξιά. Κι όλα αυτά σε µικρή ηλικία. Τι κάνεις όταν όλες σου οι ελπίδες σβήσουν; Τι κάνεις όταν όλες οι δυνάµεις σου σε εγκαταλείψουν; Περίµενε Ιόλη, περίµενε λίγο, όχι, µην το κάνεις αυτό, υπάρχει κι άλλος τρόπος. Υπάρχει κι άλλος ένας δρόµος που ως τώρα δεν τον φανταζόσουν, παρά µόνο σε κάποια τρελά παραµύθια όταν διάβαζες µικρή και κάπου, κάπως, µέσα σου ήξερες, ότι υπάρχει στ’ αλήθεια αυτός ο κόσµος... Τώρα είναι η στιγµή. Σήκωσε τα µάτια σου ψηλά και κάνε ένα βήµα πίσω. Άλλωστε, ένα "περίµενε" η ζωή µας όλη, Ιόλη... Θα ζήσεις, στο υπόσχοµαι! Ένα βιβλίο αφιε...

Το δεύτερο αυτό βιβλίο του Αλέκου Ρώτα είναι μια λογοτεχνική νέα πόλις νεολέξεων -ανάμεσα σε λίγες νεόχτιστες τέτοιες πόλεις-, πολύ σύγχρονη. Αυτή η γραφή, κοσμική και πολύβουη, προσφέρει ένα άσπρο κρυστάλλινο ερέθισμα στους αναγνώστες. Το υλικό είναι πολυποίκιλο, δεν είναι ένας μακρόσυρτος σιδηρόδρομος που μέσα του ταξιδεύει ένα ασπρόμαυρο φωτογραφισμένο θέμα. Πολύχρωμες λέξεις, όπως τα συναισθήματά μας που συγχρονίζονται με αυτές, διάφορα είδη αφηγηματικών κειμένων, αναμιγμένα αλλά συνδεμένα, πανάκριβα κοκτέιλ και δύσκολα όμως, λόγω πρωτοπορίας στην έκφραση, καθώς και...

Κρητικοί και σύµµαχοι στάθηκαν ενωµένοι απέναντι στο σκότος που κάλυπτε τον κόσµο, πατώντας στα ιστορικά χώµατα της Κρήτης. Το τοπίο σε κάθε του πτυχή φώναζε τη µακραίωνη ιστορία του. Μοναστήρια, µνηµεία, µνήµατα, χωριά, πρόσωπα, µαρτυρούσαν το πάθος για τη λευτεριά, και στο στόµα κάθε Κρητικού, ο επίδοξος εισβολέας θα άκουγε για άλλη µια φορά: "Δεν είναι τόπος τούτος εδώ για να κατακτηθεί... τη λευτεριά αγάπησε πιο πολύ και από την ίδια τη ζωή..." Ένα έργο αφιερωµένο στην αδούλωτη Κρήτη. Στον τόπο και τους ανθρώπους που αποτελούν την ταυτότητα του νησιού. Μέσα από...

Το βιβλίο "Έξι περίπατοι - Προσκέφαλο με φύλλα λεμονιάς" περιλαμβάνει κείμενα που αξιοποιούν και μεταπλάθουν αυτοβιογραφική ύλη. Στο πρώτο κείμενο περιγράφονται αναμνήσεις από τους περιπάτους που έκανε ο Αλέξανδρος Ίσαρης σε τόπους που αγάπησε: από τον Οξύλιθο της Εύβοιας, όπου φιλοξενούνταν στο σπίτι της Μίνας Ζάννα, από τον περίπατο που συνήθιζε να κάνει με φίλους στη γενέθλια πόλη των Σερρών, από το Βερολίνο, από τα καλοκαίρια στον Πύργο της Τήνου, από τις αλησμόνητες διαμονές του στη Βιέννη, καθώς και από τη δεκαεξάχρονη περίοδο που έζησε στην προ του μεγάλου σεισμού μυ...

Ένα καρντίνι αριστερά Παρά τις διαρκείς απογοητεύσεις συνέχιζε να βγάζει γλώσσα στην καθημερινότητα. Σε πείσμα των καιρών παρέμενε θιασώτης μιας επανάστασης που γυρνούσε την πλάτη σ’ εκείνο το "τα κατάφερε το παιδί" της γιαγιάς και τραβούσε ορτσαριστά για τον δρόμο με τους ασπάλαθους αγκαλιά με τα κυπαρίσσια και τον ήλιο στο κούτελο "Θα πρέπει κάποτε να βρούμε το θάρρος να μιλήσουμε απλά", έλεγε "Αν αντικρίσεις τον ήλιο μέσ’ από δύο γυναικεία στήθη θα δεις πως γίνεται ανατροπή και χωρίς μανιφέστα Απλά τυχεροί όσοι γεμίζουν την ύστερη των σεντονιών μοναξιά με ι...

Η φωτεινή έξοδος απαρτίζεται από επτά μικρά πεζά, τα οποία έχουν ως κοινό θέμα τις δυσκολίες στις σχέσεις που οδηγούν συχνά στη διάλυση και η αναζήτηση μιας αχτίδας φωτός σαν λυτρωτική έξοδο.

Ζούνε οι φίλοι μας σ' έναν όμορφο τόπο γιομάτο φύση, η οποία τον χαρακτηρίζει. Ο τόπος τους είναι πλούσιος σε εικόνες, σ' ευωδιές, σε ακούσματα, σε γεύσεις, σε αγγίγματα, σ' εντυπώσεις ? είναι πλούσιος σε ζωή και τούτο οφείλεται κατά πρώτον στην αίσθηση της φύσης, όπως διαπλάθεται στην κοινωνία των ανθρώπων. Είναι ταυτόχρονα, ακριβώς γι' αυτή της την πληθώρα, μια χώρα ανεξερεύνητη. Διότι απαιτείται η αναζήτηση και η πράξη για να προνοηθείς και να εννοηθείς στις προσφορές της χώρας σου και να γενείς προσλήπτοράς τους.... (...) Για τους φίλους μας, που έχουν μάθει να βρίσ...