Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

«Είσαι άρρωστη», μου ανακοίνωσε ο γιατρός κι εγώ χάθηκα σε ένα χάος φόβου, πόνου, θυμού και ενοχών. Ο αγώνας όμως για να κρατηθώ ζωντανή είχε ήδη ξεκινήσει. Το πρώτο βήμα ήταν να συνειδητοποιήσω πως κάτι δεν πήγαινε καλά όσο καιρό ανήκα στους «υγιείς». Τότε που πίστευα ότι είχα τον έλεγχο της ζωής μου, ενώ η πραγματικότητα ήταν διαφορετική. Σήμερα πλέον ξέρω. Γιατί κατάλαβα πως για να οδηγηθώ στην ίαση του σώματος, έπρεπε πρώτα να νικήσω την ασθένεια της ψυχής. Έτσι βρήκα τον δικό μου βηματισμό, ανακάλυψα τις δικές μου αξίες και αναγνώρισα το μεγαλείο της ύπαρξης. Και τότε...

Άρχισα να γράφω την "Αλληλογραφία" τον Απρίλη του 1967, στην Αθήνα. Ήταν τότε που σιχάθηκα μονομιάς όλα τα στρατιωτικά εμβατήρια. Που πίστεψα πως δε θα μπορέσω να επιζήσω, και που έχασα καθ' εμπιστοσύνη στην ανθρωπιά του ανθρώπου. Πήρα μια ιστορία στην τύχη. Συμάζωξα από δω κι από κει κομμάτια ζωής, μνήμες και πείρες. Τα λοιπά τα μίλησα μόνος μου. Είναι όσα αποτελούν το σχόλιο. Έτσι γράφτηκαν αυτές οι σελίδες, γεμάτες απόγνωση: μια μικροσκοπική οδύσσεια της ξεφτισμένης ψυχής και του εξαθλιωμένου πνεύματος. Συμπληρώθηκαν το καλοκαίρι του 1968, στην Κέρκυρα. Δεν λογάριαζα...

[...] Ενώ, όμως, στα πρώτα μυθιστορήματά του με σοσιαλιστικό περιεχόμενο έχει επηρεαστεί από τους μεγάλους ευρωπαίους ρεαλιστές συγγραφείς και οι υποθέσεις του κινούνται στο αριστοκρατικό, μεγαλοαστικό και μικροαστικό περιβάλλον, αργότερα εξετάζει τα πιο κατώτερα στρώματα της επτανησιακής κοινωνίας, κι έτσι πλησιάζει πιο κοντά στη γενική νεοελληνική κοινωνική πραγματικότητα. Είναι γνωστό πως η Επτάνησος έμεινε πάντα κάτω από δυτικούς κυρίαρχους. Γι' αυτό και η "κοινωνική της σύνθεση ήταν απαράλλαχτη με την άλλη ευρωπαϊκή φεουδαρχία", όπως σωστά διαπιστώνει ο Γ. Σπαταλάς. Πα...

Προορισμένος να γίνει κληρικός ο Πλάτων Ροδοκανάκης φοίτησε στη θεολογική Σχολή της Χάλκης. Το ανήσυχο όμως μυαλό του και η φλογερή του ιδιοσυγκρασία τον απομάκρυναν απ' το το μονοπάτι της μοναχικής ζωής και τον οδήγησαν στον κόσμο της λογοτεχνίας. Δημοσιογράφος και δημιουργός ο ίδιος έγραψε σε πλούσια λυρική γλώσσα διηγήματα αντλώντας τα από προσωπικά περιστατικά και γεγονότα της καθημερινής ζωής. Το αποκορύφωμά του είναι το "Φλογισμένο Ράσο" όπου και η αντίθεση μεταξύ του συναισθηματικού του κόσμου και της θέλησής του για τη ζωή και της από τον περίγυρο χαραγμένης πορείας...

Με το "Θερμοκήπιο", ο Στρατής Δούκας μας δίνει το χρονικό μιας άλλης, εσωτερικής αυτή τη φορά οδοιπορίας. Λιτότητα και αμεσότητα δεν είναι οι μόνες αρετές του λόγου του -γνωστές άλλωστε από την "Ιστορία του αιχμαλώτου", τον "Οδοιπόρο" και τα "Ενώτια". Η ημερολογιακή και γι' αυτό συχνά εξομολογητική γραφή του φτάνει να γίνει μια συγκινητική έκφραση του ήθους μιας γλώσσας, απ' όπου τα πράγματα, οι άνθρωποι, ο χώρος γενικώτερα, ξεπηδούν ανάγλυφα. Το "Θερμοκήπιο" δεν είναι ένας τόπος πραγματικός: είναι μια εποχή βιωμένη έντονα από τον συγγραφέα. Η εσωτερική αφήγηση όμως δεν...

Έρχονται και με βρίσκουν οι μνήμες, ξαναζώ γεγονότα που πέρασαν, περιπλανήσεις, περιπέτειες, ανασταίνω πρόσωπα που μένουν θαμμένα μέσα μου, ξαναβλέπω πολιτείες και τόπους που γνώρισα. Το παρελθόν παρουσιάζεται μπροστά μου δίχως χρονολογική σειρά, ταυτίζομαι μαζί του σα να μην υπάρχει κανένα παρόν. Καταργώ το χρόνο, μεταπηδώ από μίαν εποχή σε άλλη χωρίς κανένα εμπόδιο. Όλα έχουν ξεθωριάσει, γυμνωθεί από λεπτομέρειες, συγχέονται, περιπλέκονται μεταξύ τους, φαντάσματα που βγαίνουν απ' τους τάφους τους ζητώντας να συνεχίσουν την ύπαρξή τους. Κάποτε θέλω να θυμηθώ ένα όνομα και...