Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Domenica Πάντα η Κυριακή θα επανέρχεται άπιστη κι ακριβής με κλαπατσίμπαλα γύρω της σωρό πλατεία σύγκορμη χορό να σέρνει με σφαλισμένα βλέφαρα ρολά κατεβασμένα στα μάγουλα ν' απλώνεται κόκκιν' η παύση. Πάντα η Κυριακή θα επανέρχεται σεμνή και ξελογιάστρα στο στήθος των γερόντων μια καμπάνα μια εκδρομή στου έρωτα το άλσος περίπολος στα έρημα θρανία βαθιά σιωπή domenica σταλαγματιά στα χείλη διψασμένων. Πάντα η Κυριακή θα επανέρχεται domenica, domenica, έξαλλη θα φωνάζει γυναίκα ετοιμόγεννη ώρες πρησμένες την βάρδια σου θ' ακολουθούν domenica άφθονο τ' άρωμα...

ΓΕΝΝΑ Φόρεσαν άστρα στο κεφάλι Ντύθηκαν δέντρα τη νύχτα Με ετοιμόγεννο στόμα Περπάτησαν πάνω στα βουνά Γδάρθηκαν στα βράχια Γύρισαν ζωντανοί από τους γκρεμούς Έκλαψαν από τους πόνους της γέννας Το αίμα κύλησε ως τη θάλασσα Κι ένα παιδί γεννήθηκε Ωραίο σαν ποίημα

... γυναίκες που σας σμίλεψαν γυναίκες υποταγμένες όπως η κοίτη στο ποτάμι φτεροκοπάτε γύρω από τη ματαίωση όπως οι μύγες γύρω από τη λάμπα με δεκαέξι ημιτελή ποιήματα στο συρτάρι με δεκαέξι ημιτελείς συλλογές στη μήτρα του κόσμου με δεκαέξι ημιτελή φωνήεντα στον λάρυγγα με δεκαέξι ημιτελή σύννεφα στον ουρανό σας κορμιά δίχως ανάγκες θαλασσινές σπηλιές που μπαινοβγαίνει ανέγγιχτος ο χρόνος γυναίκες δίχως τόπο Η νέα ποιητική συλλογή της Μαργαρίτας Μηλιώνη απαρτίζεται από τρεις ενότητες: α) "Γυναίκες δίχως τόπο", β) «"Κορίτσια της Αμοργού" και γ) "Το πλοίο...

"Ωσεί παρών" είναι ο τίτλος της πρώτης λογοτεχνικής προσπάθειας της Ζωής Ε. Ιωακειμίδου που παρουσιάζουν οι εκδόσεις "Ιωλκός" (2018). Ωσεί παρών ο γεννήτορας, ο δάσκαλος, ο σύντροφος, ο απόγονος, ο Άνθρωπος, ο Θεός. Η δημιουργός τού απευθύνεται σε Α΄ Πρόσωπο και με οικείο βλέμμα, ζεστασιά, τρυφερότητα του αποκαλύπτεται, του εξομολογείται, του εξηγείται... Στη δεύτερη ενότητα· "Ωσεί παρών" ο συνάνθρωπος, ο συμπολίτης, ο συναγωνιστής, η δημιουργός επικαιροποιεί και εξοστρακίζει τα παθογόνα στοιχεία με τα οποία όλοι μας δομούμε ψυχικά φράγματα, κυψελώνουμε πνευματικά απο...

Χειμώνας Αυτή που έγινα σε υποδέχεται κι εσύ ζητάς να μάθεις Μα τι θα σου χρησίμευε να ακούσεις για άπλυτα πιάτα μιας βδομάδας στην κουζίνα ταξίδια της διπλής ταρίφας τα μεσάνυχτα την αχλαδιά που έκαψε ο πάγος; Μπορώ μονάχα να σου πω για την αβέβαιη έκβαση του πρωινού προσώπου μου στον βραδινό καθρέφτη για τη διάρκεια του τέλους το ξημέρωμα πριν να ντυθώ για τη δουλειά κι έξω ένα τέτοιο αγιάζι για το φλιτζάνι του καφέ που ώρα πολλή κρατώ στα δάχτυλα, μετάληψη μιας πρωινής αναβολής ή απόφασης, κι αυτό κρυώνει λίγο λίγο στην παλάμη μου σαν τραύμα, σαν λύ...

Αφηγηματικός, παραστατικός, γλαφυρός, ρεαλιστικός, με χιούμορ, παραβολικός, σχολιαστικός, καταδικαστικός παρουσιάζεται ο ποιητής Μιχάλης Παπανικολάου μέσα από τα 38 καινούργια ποιήματά του τα οποία περιλαμβάνονται στην μόλις εκδοθείσα συλλογή του. Την έκδοση συμπληρώνουν οι 'Παραλλαγές', αποφθεγματικές σκέψεις. Σε ξέρω καλά πολύ καλά Είσαι εκείνος που δεν είπε ούτε ένα όχι Σε ξέρω είσαι εκείνος που δεν κοιτάζεται ποτέ-του στον καθρέφτη ... Όταν αύριο ξημερώσει η μέρα της αλήθειας και της δικαιοσύνης στη χώρα αυτή της λύπης και το μικρό παιδί θα κλαίει...

Αισθήματα -βουτήματα- Σκέψεις -μπουκιές σε μπολ-. Γλυφό νερό το στόμα σου. Το βλέμμα, σε ματώνει. Πώς μια στιγμή, μετάλλαξε Το πρωινό -σε δείλι- -σε δείλι μες σε μια στιγμή- που, μονομιάς νυχτώνει. Άδηλα, δόλια δειλινά Όπως παλιά θυμητικά. -στημένο φονικό-. Με μια ματιά, πρωθύστερα -μέσα στη σάλα βόλι- πριν την ηχώ της τουφεκιάς το: -"Άντε Γεια!" Σκοτώνει.

ΤΟ ΑΔΗΛΟ Εκείνο το άλλο Το άλαλο Ωσάν λέξη Το άδηλο Πίσω από τη σκιά που έκλεινε άνοιγε παλιά συρτάρια Μοναχικά βήματα στο διάδρομο Τραγούδια Αλέριο... Αλέριο Σμήνη πουλιών Γύρω από λέξεις που Χάθηκαν από το νόημά τους Αλίσμονε Αλισμόνη (από την ενότητα "Ωσάν λέξεις") ΝΑ ΧΑΝΟΜΑΙ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ... Να χάνομαι να βρίσκομαι στη Μιλτιάδου Κι ο ήλιος να ομορφαίνει στα μαλλιά μου Παραλυτικούς και επαίτες Τι λες κι εσύ Παναγιά μου Σκεπασμένη με τόσα τάματα Πώς ανασαίνεις τον μικρό Ιησού δίχως ίχνος θαύματος. (από την ενότητα "Κάτω Ουρανός")

"Ναι! Υπάρχει ένα καταφύγιο ενάντια στο θάνατο. Να κάνεις τέχνη πριν από αυτόν. Όμως εσύ έγραψες μετά. Κι εκτός τόπου, εκτός χρόνου, βρέθηκε το καταφύγιο - έωλο, να συντροφεύει τα όνειρα της αγρύπνιας μας. Και τις αγωνίες της επόμενης μέρας. Λένα, παιδική μου φίλη. Λένα, από πάντα φίλη μου, από τότε που όλα ήταν άλλα κι εμείς αμέριμνοι και νέοι. Αμέριμνα νέοι. Δίχως το θάνατο. Tότε που τίποτα δεν προμήνυε τη συμφορά, γιατί η συμφορά είναι αυτή που δεν χωρά μέσα στα σημάδια. Και κανένα σημάδι δεν μπορεί να υπάρξει για να χωρέσει τη μέρα εκείνη. Η μέρα ήταν Τρίτη. 14 Σεπτεμβρ...

Ναι! Υπάρχει ένα καταφύγιο ενάντια στο θάνατο. Να κάνεις τέχνη πριν από αυτόν. Όμως εσύ έγραψες μετά. Κι εκτός τόπου, εκτός χρόνου, βρέθηκε το καταφύγιο - έωλο, να συντροφεύει τα όνειρα της αγρύπνιας μας. Και τις αγωνίες της επόμενης μέρας. Λένα, παιδική μου φίλη. Λένα, από πάντα φίλη μου, από τότε που όλα ήταν άλλα κι εμείς αμέριμνοι και νέοι. Αμέριμνα νέοι. Δίχως το θάνατο. Tότε που τίποτα δεν προμήνυε τη συμφορά, γιατί η συμφορά είναι αυτή που δεν χωρά μέσα στα σημάδια. Και κανένα σημάδι δεν μπορεί να υπάρξει για να χωρέσει τη μέρα εκείνη. Η μέρα ήταν Τρίτη. 14 Σεπτεμβρί...

Δεν έµαθα για πού τραβάει ο χρόνος τις νύχτες τις άφεγγες όταν τα πλάσµατα τρέµουν στην ερηµία τι παίρνει µαζί του τι αφήνει δεν έµαθα έτσι σπαταλώντας τη ζωή µου σ’ εκείνο το ελάχιστο από πραγµατικότητα άβατη ή ανέφικτη τόσο µπόρεσα. "Η ποίηση ήταν πάντα για µένα η πρώτη ύλη η ακατέργαστη των βιβλίων µου, το µεταφυσικό στοιχείο της όρασής µου". Αυτό είχα γράψει στα "Μονοπάτια του Αγγέλου µου", που ήταν σελίδες από τα ηµερολόγια που κρατούσα µια ζωή. Και είχα γράψει ακόµα πως "η ποίηση είναι το αρχέγονο υλικό της χαµένης µνήµης ή, αλλιώς, το περπάτηµα της ψυχής...

Η ποίηση του Σωκράτη Σκαρτσή δίνει και σε αυτή τη συλλογή δυνατές στιγμές λυρισμού και ερωτικής διάθεσης και προδίδει τα πάθη και τις δημιουργικές εμμονές του ποιητή, ο οποίος δίνει ένα ακόμα δείγμα της σταθερής πορείας δεκαετιών που ακολουθεί στο χώρο της γραφής.