Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ζωή της Αμαριλλίδας μέσα από τα μάτια αυτών που είχαν την τύχη να την ζήσουν από κοντά. Πολλές φορές τα θαύματα είναι γύρω μας, είναι δίπλα μας. Η πραγματική ιστορία ενός ανθρώπου, ενός "παιδιού που δεν μεγάλωσε ποτέ". Εικόνες, στιγμές και αναμνήσεις γλυκόπικρες όσο και συγκινητικές.

Μια ιστορία... από την παλιά εποχή. Αυτά που γράφω δεν είναι μόνο η ιστορία μιας οικογένειας τεσσάρων γενεών - με ακρίβεια στις λεπτομέρειες και στις χρονολογίες. Είναι αναφορές και σε κομμάτια από τη ζωή πολλών άλλων ανθρώπων, που ζούσαν στο περιβάλλον μας και άφησαν τα σημάδια τους στη μνήμη μου! Είναι ιστορίες για να κλαις και να γελάς...

Περιέχονται τα κείμενα: - Πρόλογος του Δημοσθένη Π. Δούκα - Βίος και πολιτεία του Λέλου Αθάνατου, εν ολίγοις - Τα Κοίλα, ο επίγειος Παράδεισος - Η γιαγιά Χαψιάβα - Αλεξανδρούπολη μεριά - Τσάτρα-πάτρα φοιτητής στην Πάτρα - Η πλατεία Βικτωρίας - Στην πόρτα του Παράδεισου - Ο Άγιος έχει κέφια - Διάλεξη για τον Πρόεδρο - Στέλιος Καζαντζίδης. Ήταν Θεός και δεν το ήξερε - Παράδεισος by night - Χρήστος Χρυσανθόπουλος, ο αναμάρτητος - Τραγούδια για τους φίλους μου - Ατέλειωτο γράμμα - Πρώτη μέρα στην Αθήνα - Προσκύνημα στο "Καραϊσκάκη" - Στο σπίτι του Προέδρου -...

Αλήθεια, ο µύθος µπορεί να ταυτιστεί µε την πραγµατικότητα; Και ειδικά για ένα άτοµο µε αναπηρίες (ΑµεΑ). Ίσως ο δρόµος της ζωής ενός ατόµου µε αναπηρίες να µην είναι και τόσο διαφορετικός τελικά από τις περιπέτειες του Οδυσσέα στη µανιασµένη θάλασσα. Οι Κύκλωπες, οι Σειρήνες, η Σκύλλα και η Χάρυβδη ίσως και να κρύβονται στο πλαίσιο της σηµερινής πραγµατικότητας. Η Ιθάκη και το δικό µας όνειρο µπορεί να είναι το ένα και το αυτό. Σε κάποια στιγµή της ζωής µας όλοι θα θελήσουµε να κάνουµε όνειρα. Πολλές φορές ίσως και να στεκόµαστε σε απόσταση αναπνοής από την εκπλήρωση τω...

"Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο", το βιβλίο της Τούλας Χατζηκωστή, παραδόξως διαψεύδει τον τίτλο του. Γιατί ο κόσμος της, ο κόσμος μιας Κύπρου που δεν υπάρχει πια, αναβιώνει σε όλη τη βαθύτερη, εσώτερη αλήθεια του. Περπατώντας ξανά στους δρόμους που της έμαθαν τον χώρο, ξαναζώντας τις εικόνες που της γνώρισαν το χρώμα και την ομορφιά, και αναπολώντας τους ήχους, τις φωνές, τις συνομιλίες που ενορχήστρωναν τη ζωή του τότε, η γλαφυρή αλλά κι απέριττη γραφή της συγγραφέως ξεπερνά τα όρια της αυτοβιογραφίας ή του προσωπικού ημερολογίου. Το αφήγημά της, όχι απλώς ζωγραφίζει τον...

Ξεκινώντας από το ημερολόγιο του παρθενικού του ταξιδιού στη Νέα Υόρκη, ο Γιάννης Κιουρτσάκης περιγράφει το κράμα θάμβους και απορίας που κυριεύει έναν άνθρωπο ριζωμένο στην προνεωτερική παράδοση του τόπου του μπροστά σε τούτη την κοσμόπολη-"θριαμβικό κατόρθωμα" της νεωτερικότητας, αλλά και σύμβολο της περιπλάνησης στον ρευστό μετανεωτερικό μας κόσμο. Ο προσωπικός διάλογος με τις μύριες φωνές της πολυπλόκαμης μητρόπολης οδηγεί τη σκέψη του προς τα πίσω: στους θαλασσοπόρους, τους μετανάστες, την άγρια Δύση. Ψηλαφεί στα κτίρια και στις χειρονομίες των ανθρώπων τις ανθρωπολογι...

Θα 'θελα πολύ να τα δεχθείς όλα αυτά όπως ακριβώς έγιναν χωρίς να σκεφτείς οτιδήποτε. Τίποτε παραπάνω, τίποτε παρακάτω. Πώς ν' ακούγονται όλα αυτά άραγε στα δικά σου αυτιά; Εντελώς εξωπραγματικά ή μήπως καταστάσεις που σε κάνουν να με λυπάσαι; Εύχομαι να μην είναι ούτε το ένα, ούτε το άλλο... Έντεκα ολόκληροι μήνες. Έντεκα φεύγα... Οι εννέα από αυτούς σκέτη κόλαση. Βυθισμένη σ' ένα σκοτάδι που ένας Θεός ξέρει πως μπήκα και ένας Θεός ξέρει πως βγήκα. Όπως όλα τα προηγούμενα χρόνια έτσι και τώρα ούτε που κατάλαβα τι έγινε και βυθίστηκα στην απελπισία, όπως επίσης δεν κατάλ...

Το βιβλίο αυτό, είναι ένα μυθιστόρημα εμπνευσμένο από προσωπικές εμπειρίες του συγγραφέα, εμπειρίες συνθεραπευoμένων του και ανθρώπων που γνώρισε κατά την περίοδο της εμπλοκής του με τα ναρκωτικά. Σκοπό έχει να αναδείξει την άγνωστη πλευρά πίσω από την κοινωνική ταμπέλα του τοξικομανή. Είναι ένα απόσταγμα από δέκα χρόνια προσπάθειας για απεξάρτηση μέσα από κρατητήρια, ψυχιατρεία, προγράμματα απεξάρτησης και ενός αδιάκοπου εσωτερικού αγώνα. Όντας πια καθαρός, ο συγγραφέας θέλει να μεταφέρει στον κόσμο το μήνυμα πως ανεξάρτητα του σε ποιο σημείο της ζωής του βρίσκεται κ...

Άλλοι ανθίζουν οτο νερό και πίνουν όσο θέλουν κι οι άτυχοι στο βράχο διψούν και περιμένουν, καθένας και μια ομορφιά κι ο θάνατος για όλους, άλλοι απ' το νερό που στέρεψε κι άλλοι από την προσμονή του. Έτσι, άθελά μου φύτρωσα εκεί που η τύχη μ' έσπειρε, όπως δεν άρμοζε, άνθισα, στη δίψα και στη γύμνια και στον ανθό μου πάνω μαρμάρωσε η ψυχή μου στ' όνειρο με τη "χτενισιά της θύελλας", με μια "γεύση τρικυμίας στα χείλη", "με την απόφαση μιας πίκρας παντοτινής". Η ζωή μου έφυγε, μαράθηκε, ξεράθηκε κι έγινε σκόνη μέσα από τις μυλόπετρες του θέλω και του πρέπε...

[...] Στο βιβλίο μου περιγράφω την αλλαγή που έχει συντελεστεί στην εξωτερική μου εμφάνιση και κυρίως στην ψυχική μου διάθεση. Ακόμη, τις εμπειρίες που έχω ζήσει μέχρι τώρα και έχουν σηματοδοτήσει τη ζωή μου. Μου έχουν διδάξει πολλά. Θα παραμείνουν αναμνήσεις, ως άρωμα ζωής και θα ήθελα να τις μοιραστώ όχι μόνο μαζί σου αλλά και με άλλους πολλούς φίλους και φίλες. [...] (από τον πρόλογο της συγγραφέως)

Ο Aλμπέρτος Nαρ, μ' αυτά τα "πεζά κείμενα", άρθρα-χρονογραφήματα, δημοσιευμένα στις εφημερίδες της πόλης "Mακεδονία" και "Θεσσαλονίκη" (1998-2003), έρχεται δύο χρόνια μετά τη "μετοικεσία" του να επιβεβαιώσει πανηγυρικά τη διαπίστωση ότι ο άνθρωπος εκλείπει οριστικά μονάχα όταν παύουμε να τον μνημονεύουμε και να αξιοποιούμε την αύρα του πολιτισμού του. Tο πνεύμα του Aλμπέρτου Nαρ είναι μαζί μας και πολύ κοντά μας όσο θα μπορεί να αναδύεται και να αναδεικνύεται μέσα από τα κείμενά του, όσο θα μπορεί να προκαλεί συγκινήσεις, σκέψεις και συναισθήματα. Το βιβλίο του Α. Ναρ "Ε...

Σ' αυτό το ασυνήθιστο ταξίδι που θα μεταφερθούμε, θα μας ξεναγήσουν δύο αγαπημένοι φίλοι, οι οποίοι θα προσπαθήσουν με τον δικό τους τρόποι να μας περάσουν μηνύματα ζωής. Δεν ταξιδεύει κάποιος τόσο εύκολα σε τόσο μακρινά μέρη και σε τόσο διαφορετικά επίπεδα του χωροχρόνου, έτσι γράφοντας για αυτήν την απίστευτη συνάντηση, γνωρίζω πως οι μεγαλύτερες πιθανότητες είναι: κάποιος να αναρωτηθεί: πώς είναι δυνατόν οι ήρωες της μικρής μας ιστορίας, να είναι αληθινοί και όχι φανταστικοί. Αναρωτιέται κανείς πόσο κοντά είναι τελικά το φανταστικό και το αληθινό. Για κάποιον που ξεκινά...

Η "επιστροφή" είναι βιογραφικό αφήγημα και μαρτυρία. Η Κύπρος μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι σχέσεις Ελλήνων και Τούρκων του νησιού, τα χρόνια του απελευθερωτικού αγώνα, το όραμα της Ένωσης, οι συμφωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου, η Αθήνα τη δεκαετία του 1950 περιγράφονται, με αφορμή βιώματα του συγγραφέα από την παιδική και νεανική του ηλικία. Προσωπικές εμπειρίες από τον αγώνα της ΕΟΚΑ, το σχολείο στην Κύπρο, το Πανεπιστήμιο της Αθήνας, η ποιότητα των διδασκόντων και των μαθημάτων της εποχής εκείνης, η γοητεία της μάθησης και της επιστήμης απασχολούν μεγάλο μέρος του βιβλίου...

Τα θυμάμαι ακόμα, εδώ κι εκεί, κοντά στο πίσω ρέμα, τα ξεμοναχιασμένα κι αιωνόβια έλατα. Ίσια και πανύψηλα. Δέντρα της λεβεντιάς. Δεν καταδέχονταν να ζήσουν στα κατώμερα. Φύτρωναν μόνο στα βουνά. Ανεμοδαρμένα στέκονταν όρθια στις θέσεις τους, εκατοσταριές χρόνια, νικώντας τα στοιχεία της φύσης. Αέρηδες, καταιγίδες, χιόνια... Προσπαθώ να φανταστώ το χειμώνα όταν κατέβαιναν οι μανιασμένοι άνεμοι απ' τις ψηλές κορφές. Βογγούσε ο τόπος. Χτυπιούνταν αλύπητα, μη μπορώντας να κινηθούν, να βρουν απάνεμο. Αντιστέκονταν... Και τα δέντρα έχουν βάσανα. Έχουν κι αυτά τη μοίρα τους, όπως...

Το αυτοβιογραφικό αφήγημα είναι δύσκολο. Όχι μόνο στη διατύπωσή του, το ξετύλιγμά του, αλλά, κυρίως, στο πώς κινεί το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Μπορούν ν’ αφορούν, άραγε, τα όποια περιστατικά της ζωής κάποιου, κι άλλους; Δεν του φτάνουν τα δικά τους; Μάλλον τίποτα της ζωής άλλου, δε νοιάζει άλλον. Ωστόσο, ίσως, απασχολεί η εκδοχή, η οπτική γωνία! άλλοτε γιατ’ είναι όμοια ή παράλληλη κι άλλοτε γιατ’ είναι διαφορετική. Στην "Επιστροφή στο σήμερα" του Κ. Μάστρακα, το κύριο βάρος δεν έχουν τα γεγονότα, οι χρόνοι, οι τόποι, οι ηλικίες των ανθρώπων αλλά η εκδοχή των πραγμάτων....

Η Σοφία, μια γυναίκα μόνη στα όρια της κατάθλιψης. Η γνωριμία της με τον Πάνο την ξυπνά από το λήθαργο της ανυπαρξίας που ζει καθημερινά. Τον ερωτεύεται. Ο ανεκπλήρωτος έρωτας την οδηγεί σε ένα στόχο, την εκδίκηση. Το δόλωμα; Η φίλη της η Τάνια. Το μέσον της εκδίκησης; Το fb. Η ζωή όμως γράφει το δικό της σενάριο και φέρνει την μεγάλη ανατροπή για τις δύο γυναίκες. Η αγάπη συγκρούεται με την λογική και αυτό που ακολουθεί είναι πόνος. Όμως την αγάπη όταν δεν την έχεις νιώσει ,όταν δεν την έχεις γευτεί ποτέ σου, όταν δεν έχεις πονέσει γι' αυτή γίνεσαι άσκοπος...