Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ταπεινός επισκέπτης τώρα, προσέρχεται στο χώρο αυτό, μ' ένα λουλούδι, μια σκέψη, ένα δάκρυ, να προσκυνήσει, να στοχαστεί, να βγάλει από μέσα του όλο τον πόνο, όλη τη θλίψη, όλη την αντίθεσή του για το πεπερασμένο της ύπαρξης, για την κοινή μοίρα. Τις στιγμές αυτές τις επικοινωνίας τους που δεν είναι άλλο παρά ένας χείμαρρος λαλίστατης σιωπής, έχει χίλια πράγματα να πει, να βγάλει από μέσα σκέψεις χίλιες, να μιλήσει θέλει γι' αυτά που έγιναν, γι' αυτά που δεν έγιναν, για τα "πρέπει" και τα "μη", για ό,τι μας πόνεσε και για ό,τι μας έκανε να χαρούμε, για ό,τι μας δόθηκε και...

Ένας άνθρωπος μπορεί να σου ανοίξει πολλές πόρτες. Όπως και να σου κλείσει. Ένας σκύλος μπορεί να σου ανοίξει μόνο δύο. Αυτή της καρδιάς του. Και την άλλη. Της δικής σου. Αν καταδεχτείς έστω και για λίγο να "ντυθείς" το βλέμμα του, θα συνειδητοποιήσεις πως και η πλέον ανεπαίσθητη ανάσα βιωμένης στιγμής αποτελεί μια αναγκαία στροφή στην κωδικοποιημένη κλειδαριά του σύμπαντος. Κι ακόμα, πως ο ομφάλιος λώρος της ανθρωπότητας είναι αφύσικο ν' αποκοπεί από την ΑΓΑΠΗ, κλειδί των πάντων. Η Goufi A. -μίξη λυκόσκυλου με κόλεϊ- γεννήθηκε κάπου στα σύνορα Παλαιού Ψυχικού μ...

"Αισθάνθηκα την επιθυμία να καταγράψω σ' αυτό το μικρό αφιέρωμα τις όμορφες παραστάσεις που πλούτισαν την παιδική μου ηλικία, επειδή πιστεύω ότι η ευτυχία των ανθρώπων βιώνεται μέσα από λίγα και απλά γεγονότα, σαν αυτά που είδα κι έζησα σ' ένα μικρό και φτωχό Κυκλαδίτικο χωριό. Είχα την τύχη να ζήσω εκεί, όταν το κατοικούσαν λίγοι και απλοί άνθρωποι, πριν γίνει τουριστικό θέρετρο Ελβετών και Γερμανών, οι οποίοι έσπευσαν να μετατρέψουν τα όμορφα σπίτια του σε παραθεριστικές κατοικίες τους. Εκείνη η ξεχωριστή ομορφιά ανθρώπων και φύσης, δεν θα πάψει ποτέ να επανέρχεται με την...

[...] Αναφέρεται στον ερχομό των Γερμανών στο νησί. Τη μεταπολίτευση στην Ιταλία για να καταλήξει στο μεγαλύτερο μέρος του έργου του, πολλές φορές με επαναλήψεις είτε και ελεγχόμενες διατυπώσεις στο μεγάλο ιστορικό γεγονός, που έζησε στα εφηβικά του χρόνια με την Ιταλογερμανική σύρραξη στο νησί τον Σεπτέμβρη 1943, στο γεγονός αυτό σε αναφορά σε πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις, ονοματίζοντας αντιφασίστες Ιταλούς δημιουργούς της σύρραξης και αντιφασίστες Έλληνες των αντιστασιακών οργανώσεων ΕΑΜ-ΕΛΛΑΣ συνεργούς "εν οπλής". Επισημαίνει την δημιουργηθείσα στο νησί δραματική κ...

Δεν έχουν μείνει σπουδαία πράγματα από εκείνη την εποχή. Νευρικά ταξίδια, απολαύσεις ξεκρέμαστες, ημιτελείς χειρονομίες, μια γενική ζαλάδα και το πικρό φως μιας διαπίστωσης την επόμενη μέρα: μέσα στην υπεροψία και τη μέθη, όλοι διψούσαμε τότε κάτι να βρούμε -λίγη αγάπη, το Θεό, το χώμα της πατρίδας μας, τον παλιό καταρράκτη. Κάιρο, Σάο Πάολο, Βηρυτός, Καζαμπλάνκα, Λισσαβώνα, Ισταμπούλ -μυθικά σκηνικά για μια πτώση μοιραία, που μας ξέβρασε όλους, σ' αυτό που ζούμε σήμερα.

Το βιβλίο αυτό δεν είναι μια συμβατική αυτοβιογραφία. Για άλλη μια φορά η Δάφνη Οικονόμου έχει ανοίξει την ψυχή της, και η ήρεμη, καθαρή φωνή του νέου κοριτσιού που ψύχραιμα και αμερόληπτα παρακολουθεί και σταθμίζει τον κόσμο των μεγάλων φτάνει ως εμάς σε ένα ακόμα μαγευτικό βιβλίο από τη συγγραφέα του "Saturday’s Child". Με την αδιαπραγμάτευτη ειλικρίνεια του νέου ανθρώπου και μια ματιά χιουμοριστική που δεν προσπαθεί ποτέ να είναι αστεία, το βιβλίο ξαναζωντανεύει τα πρόσωπα και τα γεγονότα που μεταμόρφωσαν το «81» σε καταφύγιο για ένα κορίτσι με ένα πόδι σε τρεις διαφορετ...

Το βιβλίο μου είναι ένα ημερολόγιο. Ή μια δημόσια ψυχανάλυση χωρίς ειρμό. Γράφω, σε προφορικό σχεδόν λόγο, σαν να μιλάω σε κάποιο φίλο μου για όλα όσα με απασχολούν: για τη ζωή στην εφημερίδα, την ιδιαίτερη σχέση μου με το κρεβάτι μου, το φαγητό, τα ρούχα και τα αδιάβαστα βιβλία στο δωμάτιό μου, που σχηματίζουν ένα προστατευτικό τείχος γύρω μου. Για τη ρουτίνα που ακολουθώ στα μουσεία της Ευρώπης, τα οικογενειακά τραπέζια που με τρομοκρατούν και την απέχθειά μου προς μέρη του λόγου και σημεία στίξης, όπως τα επίθετα και τα αποσιωπητικά. Για τη μανία μου να παρατηρώ πτώματα...

Στις αναμνήσεις της ζωής της που καταθέτει η Έρη Μαστρομανώλη-Καράβα, ανακαλεί νοσταλγικά τις παιδικές εικόνες από τον Κάμπο της Χίου και τις νεανικές μνήμες από τα χρόνια της Κατοχής και της Απελευθέρωσης. Η ήρεμη περισυλλογή μιας ανθηρής τρίτης ηλικίας τής επιτρέπει να συνδυάσει, με χιώτικη παιγνιώδη διάθεση, εμπειρίες της ωριμότητας και οικογενειακά βιώματα, σε μια μεστή και γλαφυρή αφήγηση.

Κι άλλες φορές είχα επιχειρήσει να γράψω ένα προσωπικό βιβλίο. Διάφορες όμως προφάσεις δεν μ' άφηναν να προχωρήσω πέρα από τις πρώτες γραμμές. Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που με σταματούσε. Λειτουργούσε πάντοτε αρνητικά η έλλειψη ημερολογίου. Δεν είχα κρατήσει σημειώσεις για το τι έκανα, πώς ένιωθα, τι γινόταν γύρω μου και μέσα μου. Όλα αυτά χαράζονταν στη μνήμη μου, δυστυχώς όμως δεν τα αποτύπωνα σ' ένα κομμάτι χαρτί. Έτσι, μοιάζουν κάπως μ' εκείνες τις παλιές φωτογραφίες, χωρίς ημερομηνία, χωρίς καμία ένδειξη για την αποτύπωση της φευγαλέας στιγμής. Νομίζω όμως ότι έχω πια ξεπε...

Τη ζωή σ' ένα μικρό αιγαιοπελαγίτικο νησί, τη Σκόπελο, στη δεκαετία του '40 ξαναζωντανεύει μέσα από τις μνήμες της η συγγραφέας για να τη διαφυλάξει "με τα λόγια" έτσι όπως και τα "πεύκα κρατούνε τη μορφή του αγέρα ενώ ο αγέρας έφυγε δεν είναι εκεί". Τοπία, άνθρωποι, δοξασίες, νοοτροπία, συμπεριφορές, συνήθειες, ασχολίες, γιορτές περνούν μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ξεδιπλώνοντας μια ιδιαίτερα κρίσιμη εποχή, αφού από τις συγκυρίες κλήθηκε να κυοφορήσει τους σπόρους όλων εκείνων των αλλαγών που σήμαναν το τέλος στο παρελθόν.

Στη "Λεωφόρο των Πύργων", ο Μανώλης Γκουνάγιας, συναρπαστικός αφηγητής της ζωής του και της συλλογικής περιπέτειας της Θεσσαλονίκης, ιχνηλατεί με γνώση, ευαισθησία και δημιουργική βιωματική μνήμη, την κοινωνία της πόλης και την καθημερινότητά της και μας κληροδοτεί με τα γλαφυρά κείμενά του -που έρχονται να ολοκληρώσουν το έξοχο αφήγημά του "ξεράθηκε η μπλε βυσσινιά"- πολύτιμες πληροφορίες και "εικόνες" και βέβαια ερεθίσματα για νέες έρευνες. Ο Μανώλης Γκουνάγιας σκαρώνει μια "ξενάγηση" -με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο- στις γειτονιές, στους τόπους, στα σπίτια, στις αυλέ...

Ζεις σε μια πόλη από παιδί. Σ' αυτήν μεγαλώνεις, ανδρώνεσαι και γερνάς. Τη βλέπεις να γιγαντώνεται, να αλλάζει σημαντικά και μαζί μ' αυτή να αλλάζει κι η ίδια η ζωή. Εσύ, όσο περνούν και σε βαραίνουν τα χρόνια, τόσο πιο πολύ νοσταλγείς τα νιάτα σου. Αναλογίζεσαι και συγκρίνεις το σήμερα με το χθες. Κι έρχεται κάποια στιγμή που νιώθεις την ανάγκη να ξαναζήσεις νοερά σ'αυτήν την ίδια πόλη όπως ήταν τότε, όχι γιατί η πόλη σου ήταν τότε καλύτερη, αλλά ίσως γιατί ήταν διαφορετική. Πιο ανθρώπινη, πιο μικρή, πιο χαμηλότονη. Τα θυμάσαι, λοιπόν, ένα-ένα και τα διηγείσαι. [...]

Αθήνα 1941... Εποχή δύσκολη... τραγική... εποχή οριακή... Δύο φίλες... Η Εύα και η Μαρίνα στα είκοσί τους... Κόρες πλουσίων και γνωστών οικογενειών της εποχής. Η μία, ρομαντική και ευαίσθητη, ανυπομονεί να γνωρίσει το μεγάλο έρωτα... η άλλη, ρεαλίστρια κι ατίθαση, δεν πιστεύει ότι υπάρχει άνδρας που μπορεί να την κατακτήσει. Ζουν ανέμελα και ξέγνοιαστα... μέχρι τη στιγμή που οι Γερμανοί επιτάσσουν τα σπίτια τους και ανατρέπουν ριζικά την ήσυχη και ξέγνοιαστη ζωή τους. Τότε γεννιέται ένας μεγάλος έρωτας, που πρέπει να μείνει μυστικός πάση θυσία. Τα εμπόδια και οι δυσκολίες...

Στο βιβλίο αυτό καταγράφονται μνήμες αξέχαστες, συγκινητικές, τραγικές του Ελληνισμού της Σμύρνης μέσα από την ιστορία μιας μεσοαστικής οικογένειας, της οικογένειας του δραστήριου εκπαιδευτικού Ηλία Αλτίνογλου, με πλούσια δράση και σε άλλα πεδία, κοινωνικά και εθνικά. Το μεγαλείο της ξακουστής πολιτείας προβάλλεται από την καθημερινή ζωή της οικογένειας. Τα φημισμένα σχολεία της Σμύρνης, τα ιδρύματά της, η κοινωνική της ζωή, πλούσια σε εκδηλώσεις, εορτασμούς, χορούς, εκδρομές, επισκέψεις και καθημερινούς περιπάτους στο φημισμένο Και, την παραλία της Σμύρνης, όπου δίνανε τ...