Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

- Τι γίνεται μετά το θάνατο; - Τι είδους σώμα θα έχετε όταν αφήσετε το υλικό σας σώμα στη γη; - Θα συναντήσετε γνωστούς μετά; - Τι είδους εξέταση γίνεται μετά το θάνατο; - Πως θα βοηθήσετε τους αγαπημένους σας όταν έρθει η ώρα τους για να φύγουν ήρεμα και συνειδητά; - Πως θα είσαστε έτοιμοι να αφήσετε το σώμα σας χωρίς φόβο όταν έρθει η στιγμή; - Πώς θα χρησιμοποιήσετε την ιδέα του θανάτου σαν ερέθισμα για πνευματική ανάπτυξη; - Ξαναγυρίζουμε στη γη ή όχι; - Για ποιο σκοπό έχουμε ενσαρκωθεί στη γη; - Αποφασίζουμε εμείς να ενσαρκωθούμε; - Πώς νιώθουμε τη στιγμή της...

Οι σελίδες που ακολουθούν καλούν τον αναγνώστη σε εκ βαθέων αναστροφή με το θάνατο. Αποφεύγοντας να συστηματοποιήσουν το θέμα με βάση τις πληροφορίες που προέρχονται απ' την ιστορία της σκέψης, προτιμούν επιλεκτική αναστροφή με ζώσες καταστάσεις ώστε η «κατάδυση» να είναι όσο πιο καρποφόρα. Η σπουδαιότητα του θέματος επιβάλλει γνήσια αναμέτρηση με ό,τι πιο γοητευτικό, με ό,τι πιο πολύτιμο, με ό,τι πιο ανεξαγόραστο κοσμεί το βίο και στέφει τη φιλόσοφο μέριμνα. Ήδη η θεματική απαιτεί μεταφυσικές καταδύσεις και αναδύσεις, «επίσκεψη» των Ορίων, γνησιότητα και σθένος. Ελπίζω...

Γράφοντας την ιστορία του τρόπου με τον οποίο οι άνθρωποι στη νεώτερη Δύση βίωσαν και παράστησαν τον θάνατο, ο Vovelle γράφει συνάμα μια ιστορία των ευρωπαϊκών νοοτροπιών από μιαν ιδιαίτερα γόνιμη σκοπιά. Γιατί η αντιμετώπιση του θανάτου δεν είναι απλό προσωπικό γεγονός· σ' αυτή διασταυρώνεται η κοσμοθεώρηση μιας κοινωνίας, η ιεράρχησή της και ο βαθμός της κυριαρχίας της πάνω στη φύση. Εξ αιτίας της καθολικής του εμβέλειας, πάλι, το γεγονός του θανάτου βρίσκεται στο επίκεντρο κάθε είδους αρχειακών, φιλολογικών και καλλιτεχνικών πηγών, οι οποίες στο έργο αυτό χρησιμοποιούντα...

Γράφοντας την ιστορία του τρόπου με τον οποίο οι άνθρωποι στη νεώτερη Δύση βίωσαν και παράστησαν τον θάνατο, ο Vovelle γράφει συνάμα μια ιστορία των ευρωπαϊκών νοοτροπιών από μιαν ιδιαίτερα γόνιμη σκοπιά. Γιατί η αντιμετώπιση του θανάτου δεν είναι απλό προσωπικό γεγονός· σ' αυτή διασταυρώνεται η κοσμοθεώρηση μιας κοινωνίας, η ιεράρχησή της και ο βαθμός της κυριαρχίας της πάνω στη φύση. Εξ αιτίας της καθολικής του εμβέλειας, πάλι, το γεγονός του θανάτου βρίσκεται στο επίκεντρο κάθε είδους αρχειακών, φιλολογικών και καλλιτεχνικών πηγών, οι οποίες στο έργο αυτό χρησιμοποιούντα...

H συνείδηση της θνητότητας, αποκλειστικό γνώρισμα του ανθρώπου, τραγικό προνόμιό του, εκτός από παντοτινή μήτρα αγωνίας, φόβου και δυστυχίας, αποτελεί ταυτόχρονα και κινητήρια δύναμη της ζωής, πηγή της τέχνης, της σκέψης και της δημιουργίας. Xωρίς το θάνατο η ζωή του ανθρώπου δεν θα ήταν ανθρώπινη. Tο κορυφαίο αυτό γεγονός της ζωής, που είναι ακριβώς ο θάνατος, συζητούν εξέχοντες Έλληνες και ξένοι φιλόσοφοι (όπως ο Πόππερ, ο Mποχένσκι, ο Άπελ, ο Πάνικκαρ και άλλοι), πιστοί στην πλατωνική παράδοση για την αξεχώριστη σχέση της φιλοσοφίας με τη μελέτη του θανάτου.

"Στη ζωή μου πολλές φορές μου δόθηκε η κατάλληλη ευκαιρία να πεθάνω και μακάρι να μου είχε συμβεί αυτό. Είχα κερδίσει όλα όσα ήθελα, είχα εκπληρώσει τις υποχρεώσεις μου απέναντι στη ζωή, το μόνο που μου απέμενε ήταν ο αγώνας ενάντια στη μοίρα. Επομένως, ακόμη κι αν η λογική από μόνη της αδυνατεί να μας κάνει να περιφρονούμε το θάνατο, ας ζήσουμε τουλάχιστον μια ολοκληρωμένη ζωή η οποία θα μας δώσει την εντύπωση ότι έχουμε ζήσει με το παραπάνω. Γιατί παρ' όλο που οι αισθήσεις τους θα τους έχουν εγκαταλείψει, ωστόσο και οι νεκροί, όσο κι αν δεν μπορούν να νιώσουν τίποτε, έχου...

Ο παρών τόμος, προϊόν διετούς σεμιναριακού κύκλου (1999-2001) της Εταιρείας Θρησκειολογικών Ερευνών, είναι αφιερωμένος στους τρόπους με τους οποίους οι ανθρώπινες κοινότητες, οι πολιτισμοί και οι θρησκείες αντιμετώπισαν πρακτικά το θάνατο και στους μύθους που κατασκεύασαν για τη μεταθανάτια μοίρα της ψυχής. Οι συγγραφείς - θρησκειολόγοι, θεολόγοι, ανθρωπολόγοι, ιστορικοί και ειδικοί ερευνητές - ξετυλίγουν το κουβάρι μιας δαιδαλώδους αναζήτησης που ξεκινάει από τις φυλετικές κοινωνίες της Ωκεανίας και της Αφρικής, περνάει από τις αρχαίες αυτοκρατορίες του Μεξικού, της Αιγύπτ...

Οι "Τουσκουλανές Διατριβές", στις οποίες εντάσσεται και το "Φάρμακο της λύπης", γράφτηκαν υπό την επήρεια του πένθους. Πέντε μήνες νωρίτερα ο Κικέρων είχε χάσει την αγαπημένη του κόρη Τυλλία. Όταν λοιπόν προτείνει τη φιλοσοφία ως αντικαταθλιπτικό, θα πρέπει να θεωρήσουμε δεδομένο ότι μιλάει εκ πείρας. "'Ολες οι ψυχικές διαταραχές φέρνουν δυστυχία", γράφει ο μεγάλος Λατίνος φιλόσοφος. "Όμως η λύπη είναι πραγματικός δήμιος. Η λαγνεία σε κάνει να φλέγεσαι από ερωτικό πάθος, η υπέρμετρη χαρά συμβαδίζει με την επιπολαιότητα, ο φόβος προκαλεί ταπείνωση, αλλά η θλίψη σημαίνει κάτ...

Ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου πυροδοτεί μια συζήτηση ανάμεσα στους πενθούντες. Μια συζήτηση-αναζήτηση, εξερεύνηση και περιπλάνηση μέσα σε δεκάδες θεωρίες, είτε αυτές προέρχονται από το χώρο της μεταφυσικής, της θρησκείας και του εσωτερισμού, είτε από το χώρο της επιστήμης και της τεχνολογίας. Το ζητούμενο είναι η αθανασία του ανθρώπου! Η παρέα των αναζητητών αγωνιά, φιλοσοφεί, ελπίζει να βρει το δρόμο προς τη μακροβιότητα, την αιώνια νεότητα, την απελευθέρωση από το θάνατο. Μέσα από τους διαλόγους της εξετάζει λεπτομερειακά την κάθε πιθανότητα, προσφέροντας, διευκρινί...

"Μαθαίνεις να ζεις, αυτό θα έπρεπε να σημαίνει ότι μαθαίνεις να πεθάνεις, να λαμβάνεις υπ' όψιν, για να την αποδεχθείς, την απόλυτη θνητότητα [...]. Από τον Πλάτωνα και εφεξής πρόκειται για το παλαιό φιλοσοφικό κέλευσμα: φιλοσοφείς σημαίνει μαθαίνεις να πεθάνεις. Πιστεύω σε τούτη την αλήθεια χωρίς να παραδίδομαι σ' αυτήν. Όλο και λιγότερο. Δεν έχω μάθει να τον αποδέχομαι, τον θάνατο. Είμαστε όλοι επιζώντες με αναστολή". Τον Αύγουστο του 2004, λίγο περισσότερο από ένα μήνα πριν από τον θάνατό του, (8.10.2004), δημοσιεύτηκε η ανά χείρας τελευταία συνέντευξη του Ζακ Ντερριντά...

Ο θάνατος είναι ένα θέμα που έχει προκαλέσει και προκαλεί το ενδιαφέρον όλων των πολιτισμών του κόσμου. Η ίδια η πράξη του θανάτου αλλά και οι τελετουργίες που την περιβάλλουν ποικίλουν έντονα από πολιτισμό σε πολιτισμό και φωτίζουν με έναν γοητευτικό τρόπο τους πολιτισμούς στους οποίους ανήκουν. Ο Douglas J. Davies, διεθνώς αναγνωρισμένος ως ένας από τους σημαντικότερους μελετητές στον τομέα αυτό, καταπιάνεται με κάποιες από τις πιο σημαντικές πλευρές του θανάτου -την πράξη του θανάτου αυτή καθαυτή, το θρήνο, την ταφή, τις ερμηνείες της τέχνης για το θάνατο, τους χώρου...

Πώς θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για τον θάνατο; Συνήθως μόνο με πόνο και θλίψη μιλούν οι άνθρωποι για τούτη την αξεπέραστη βεβαιότητα. Αρκετοί όμως στοχάζονται και μέσα από την αγωνία του θανάτου ξεπηδούν μελέτες και κείμενα που καταγράφουν την έννοια στο πέρασμα του χρόνου. Έτσι και στον παρόντα τόμο. Μέσα από μια συλλογική προσπάθεια, ερευνητές από διαφορετικές μεθοδολογικές και επιστημονικές αφετηρίες καταγράφουν και στοχάζονται για αυτή την αντικειμενική μας κατάληξη. Ο τόμος έχει χωριστεί σε τέσσερα κεφάλαια, δίνοντας στον αναγνώστη την ευκαιρία εντρύφησης σε διαφορε...

Το βιβλίο αυτό έχει ως τίτλο το θάνατο, αλλά θέμα του τη ζωή. Αφορμή: Κάποιοι προβληματισμοί για το θάνατο, ο καθηλωτικός ρόλος τού φόβου στη ζωή μας, ο οποίος παύει να σχετίζεται μόνο με το φόβο του θανάτου και διεισδύει σε όλες τις πλευρές της ζωής μας. Ζητούμενο: Μία εξήγηση για την ίδια τη ζωή, τις ανησυχίες, τους φόβους και τις ελπίδες μας, μέσα από το πρίσμα της εξελικτικής διαδικασίας της φύσης, όπου ο θάνατος δε νοείται ως τέλος Αλλά ως μία στιγμή της εξέλιξης. Μία εξήγηση η οποία θα λειτουργήσει απελευθερωτικά προς την πλήρη ανάπτυξη των ανθρωπίνων δυνατ...

"Τον θάνατο; Δεν τον σκέφτοµαι". Αν αληθεύει αυτό το σχόλιο που αποδίδεται στον Ζαν-Πολ Σαρτρ, τότε εκείνος κατείχε σπάνια θέση µεταξύ των φιλοσόφων: ελάχιστοι ήταν εκείνοι που δε βασανίζονταν από ιδέες του θανάτου. Στο βιβλίο αυτό, που καλύπτει ευρύτατο πεδίο και προσφέρει αµέτρητα ερεθίσµατα, ο Σάιµον Κρίτσλεϋ υποστηρίζει ότι το ερώτηµα τι συνιστά "καλό θάνατο" βρίσκεται πάντα στο επίκεντρο της φιλοσοφίας, από την αρχαιότητα ως σήµερα. Αλλά, τι µαθήµατα µπορούµε να αντλήσουµε από τον θάνατο των ίδιων των φιλοσόφων; Από τις 190 περιπτώσεις που εξιστορούνται εδώ, πολλοί...