Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Βιωμένη βαθειά και τραυματικά η πραγματικότητα περνά άλλοτε σαν οργή, κάποτε σαν τετελεσμένη παραδοχή, σπανίως ως απειροελάχιστη ελπίδα (Και σε περιμένω/ στην άκρη της αφής/ να ταράξουμε τους υφάλους της ζωής/ να περάσουμε τις ξέρες να αφήσουμε τους αφρίζοντες ωκεανούς/ Σε περιμένω να μου δείξεις το όνειρο/ στον δρόμο για την πατρίδα), ...μέσα από την πένθιμα λυρική ποίηση του Γιάννη Αλεξανδρόπουλου στο τέταρτο ποιητικό του βιβλίο: Άφωνοι ποιητές μασουλούν εισοδηματικές ενισχύσεις/ από υπουργεία και ευαγή ιδρύματα/ για συγγραφή εμπνευσμένων έργων/ Και ένας λαός άθυρμα/ να π...

Τρίτη ποιητική συλλογή, μετά τα "Γκρεμόχορτα" (2008) και την "Ιθάκη" (2010), που κυκλοφορούν στην Ελλάδα από τις εκδόσεις "Μανδραγόρας", και δέκατη έβδομη από την πρώτη εμφάνιση του Κωστή Παπακόγκου το 1956. Ο "Χιονισμένος λύχνος" ολοκληρώθηκε στο τέλος του 1990 και κυκλοφόρησε πρώτα στα σουηδικά το 2006. Το βιβλίο χωρίζεται σε τέσσερις ενότητες ανά είκοσι ποιήματα στην πρώτη και την τρίτη, δεκαοχτώ τρίστιχα στη δεύτερη, ενώ στην τελευταία περιλαμβάνεται το ποίημα "Ανοιξιάτικος θρήνος για τον Ούλοφ Πάλμε" που γράφτηκε με αφορμή τη δολοφονία του θρυλικού Σουηδού πρωθυπουρ...

"Θερινό σινεμά": Μικρή πελώρια ασίγαστη Απεραντοσύνη στα πλάνα Όταν έμπαινα στο βλέμμα σου Τίποτα δε χανόταν Ας μη μακρηγορούμε άλλο πάνω στη νύχτα Υπάρχει για να την πιεις ή για να τη σωπάσεις Στα χαλίκια του αίθριου Μείναμε κάτω απ' τον κήπο Οι τελευταίοι περαστικοί που Νομίσαμε ότι γίνεται να Συναντηθούμε στα ψίχουλα της πραγματικότητας Αν μπορείς Αγάπησέ με ως Αιώρηση

Η μητέρα ήταν ερμητικά κλεισμένη στον εαυτό της. Είχε μεγάλα ξεσπάσματα τρυφερότητας και θυμού. Μέσα στο σπίτι οι διαθέσεις της είχαν τον πρώτο ρόλο. Ο πατέρας ήταν καλοκάγαθος. Φρόντιζε πάντα να δείχνει τον καλύτερό του εαυτό, αλλά ποτέ δεν ήμουν σίγουρος γι' αυτό που έδειχνε. Οι καυγάδες έμοιαζαν με τις τρομοκρατικές θύελλες που ξεσπούν στις θάλασσες. Η κυρία Όλγα είχε ένα χαρακτήρα πληθωρικό και θεατρικό, κάτι μεταξύ έπαρσης και διαρκούς έντασης. Έζησα μεταξύ αυτών των τριών ανθρώπων που ο καθένας τους είχε διαφορετικό χαρακτήρα. Όλα μέσα στο σπίτι μας φαίνονταν ήρεμα,...

Στίχοι από το "Χαράζει" δημοσιεύτηκαν στο τχ. 60 του περιοδικού "Εμβόλιμον" (φθινόπωρο 2010), και κάποιοι συνόδευσαν τον κατάλογο της έκθεσης ζωγραφικής, "Viewmaster 2011", της Βασιλικής Γεροκώστα.

Δέκα πεζογραφήματα δέους, φρίκης και μοναξιάς στο μεταίχμιο του νοητού και ορατού κόσμου, όπως συμπυκνώνεται στον ατομικό αιώνα μας. Ο ανεπαρκέστατος συμβολισμός της προατομικής εποχής αντικαθίσταται με τον "σημαντικό λόγο", που είναι η ίδια η συγκεχυμένη συγκίνηση, η έκφραση της βαθύτερης ταραχής και της ουσιαστικής γαλήνης, η φρίκη, η αγωνία και η ελπίδα. Ανδρέας Φραγκιάς "Εικόνες", 1964

Δέκατη όγδοη ποιητική συλλογή του Τόλη Νικηφόρου με τριάντα τέσσερα ποιήματα ζωγραφισμένα στο άπλετο φως της ζωής, του έρωτα, της Θεσσαλονίκης. Μια λυρική ποίηση που κινείται στο βαθύ πράσινο των δέντρων, των φύλλων, της ελπίδας. ΤΟ ΩΡΑΙΟ ΨΕΜΑ Κοιτάζω εκστατικά Τα θαύματα του κόσμου Σκόρπια στα καθημερινά μου βήματα Κρυμμένα στ' ολοφάνερο Σε αυτονόητο μεταμφιεσμένα Κοιτάζω εκστατικά Τα μυστικά και θαύματα Ηδονικά διαβάζω λέξη-λέξη Το αιώνιο παραμύθι της ζωής Κι εγώ ταγμένος να προσθέτω Μια φράση εδώ Ένα στίχο παρακάτω Σαν έτσι να εξορκίζω Τον πόνο κα...

Μια ανθολόγηση στο χώρο των δημοτικών τραγουδιών με θέμα τους φυτά λουλούδια δέντρα που ξεκίνησε πριν τριάντα περίπου χρόνια, όταν, παρότι μουσικός στη Μέση Εκπαίδευση, ανέθεσαν στη Λίτσα Λεμπέση τη διδασκαλία του μαθήματος της Φυτολογίας. Συνεχίζοντας αδιάλειπτα την ερευνητική αλλά και συνδυαστική, μεταξύ των τεχνών και κυρίως της μουσικής, προσπάθειά της η συγγραφέας σκέφτηκε να δώσει στην αποκομμένη από τις ρίζες, βιώματα και μνήμες από ήχους παραδοσιακής μουσικής εποχή μας, ένα δείγμα αυτής της σχέσης μεταξύ φύσης, δημώδους ποίησης και μουσικής. Σημειώνει σχετικά...

Τα εντόνως έμμετρα ποιήματα του Παναγιώτη Βούζη θα μπορούσαν, εκ πρώτης όψεως, να χαρακτηρισθούν ως "αυθάδεις" ερωτικοί πειραματισμοί. Στην ουσία τους πρόκειται για ποιητικές φόρμες μιας σκληρής, καλοδουλεμένης και συνειδητά επιθετικής (και όχι προκλητικής) διατυπωμένης πρότασης, που αποδυκνύει τις συνειδητές επιλογές του δημιουργού. Οι λέξεις και οι φράσεις του Παναγιώτη Βούζη συνθέτουν με ακρίβεια τους στίχους και τα ποιήματα της συλλογής, αναδεικνύοντας μια ποιητική ωριμότητα και μια οικονομία εκφραστικών μέσων. Παρά το έντονα έλλογο του χαρακτήρα τους τα ποιήματα του Βο...

Το αύριο είναι ο θάνατος Το αύριο είναι η ζωή Ό,τι πρόκειται να συμβεί είναι το αύριο [...] Ένα δόντι σπάει από τον τροχό του χρόνου. Ο δίσκος του γραμμοφώνου παίζει συνέχεια, με τη βελόνα κολλημένη στ ίδιο σημείο. Σ’ αυτή τη χώρα ο ξένος χάνει την αίσθηση του προσανατολισμού. ένει ανήξερος χαμένος στις σκέψεις του. Φοράει παπούτσια παντζάμπι με το κοστούμι και το γιλέκο του. Σ’ αυτή τη χώρα ο ξένος εξακολουθεί να κοιτάζει τη φωτογραφία στο παλιό του διαβατήριο και τον φοβίζει η θωριά του.