Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΊΔΙΟ ΓΚΡΙΖΟ Κοιτούσαμε τα πρόσωπα στον τοίχο Αγνοούμενοι, κάποιοι αστέρες της καθημερινότητας Όλοι με μαύρα περιβραχιόνια στα μπράτσα Ταΐζαμε περιστέρια και μετανάστες στην Ομόνοια Ο καιρός Δυσνόητος

Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στον Κύπριο παιδίατρο που μας άφησε προσφάτως, τον Αμερίκο Αργυρίου, ο οποίος αγωνίστηκε ολόκληρη του τη ζωή για τα ανθρώπινα δικαιώματα των ατόμων με νοητικό μειονέκτημα.

Οι πρωταγωνιστές, η Μάρτα, ο Μπένιο και ο Μπερνάρδο, ευφυείς και καλλιεργημένοι νέοι, όμως με έναν ιδιαίτερο ψυχισμό, δίνουν την προσωπική τους μάχη καθένας με τον "άλλο" εαυτό, στην κόψη μεταξύ ζωής και θανάτου. Οι δρόμοι τους συναντιούνται και από τους διαλόγους τους ξεπηδούν εικόνες, ιστορίες και φιλοσοφικές αναζητήσεις. Από τη μία, η Χιλή της δικτατορίας του Πινοτσέτ. Από την άλλη, η σύγχρονη Γερμανία. Στιγμιότυπα από τη φύση, την ιστορία και την κοινωνική διαπάλη στη Χιλή αναμειγνύονται με την ιστορία των οπιούχων ουσιών και το φιλοσοφικό ζήτημα του δικαιώματος στην αυ...

Ο Αβραάμ Λεσπέρογλου σκοτώνεται σε πραγματικό ιστορικό χρόνο από τα εχθρικά πυρά, αφήνοντας την τελευταία του πνοή μέσα στο νεοκλασικής αρχιτεκτονικής κτήριο της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, στην προκυμαία της Πρέβεζας, κατά την κορύφωση μιας μάχης υπεράσπισης των ιδανικών της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας του τόπου, πάνω στο ομορφότερο σκαλοπάτι της νιότης του, μέσα στο οχυρό εκείνο, τότε, τον Σεπτέμβρη του 1944. Στο πλευρό του, στην εναγώνια μάχη του με τον θάνατο και τη ζωή, βρίσκονται είκοσι τέσσερις ακόμα ψυχές, σύντροφοί του από το ΕΛΑΝ. Ένας εκ των συναγωνιστών το...

Προφέρετε τις λέξεις απαλά και σταθερά να μου διαβάζεις το βαθύ γαλάζιο και το κόκκινο να μου διαβάζεις ήχους, μουσικές να μου διαβάζεις ποιήματα Όλα είχαν αρχίσει το πρωινό εκείνο που ανακάλυψα τον μυστηριώδη και μαγευτικό κόσμο της βιβλιοθήκης. Και μπήκα μέσα του και ταυτίστηκα. Όλα είχαν αρχίσει στη γειτονιά και το δημοτικό σχολείο. Στις ατέλειωτες ώρες της μοναξιάς στο σπίτι. Όλα είχαν αρχίσει τότε που γεννήθηκα, στη μακρινή Ιωνία του πατέρα του, στη Μαύρη Θάλασσα της μάνας του. Και ίσως σε μιαν άλλη Ιωνία στη μνήμη των κυττάρων μου, ανεξιχνίαστη, χωρίς αρχή...

Μια γυναίκα προς το τέλος του βίου της αφηγείται. Mε λόγο λιτό, ζωντανό, άμεσο, περιγράφει μια ταραγμένη ζωή. Aπό τα παιδικά χρόνια σε ένα χωριό της Θράκης, με το στίγμα της προσφυγοπούλας μάνας ανάμεσα σε οικογένειες γηγενών, στα ταραγμένα χρόνια του Eμφύλιου, όταν ο φόβος χωρίζει την οικογένεια στέλνοντας πατέρα και κόρες στο βουνό, κι από κει στην άλλη πλευρά των συνόρων, όπου η ζωή ξαναβρίσκει τη ρότα της. Σπουδές, δουλειά, αρρώστιες, έρωτες, νέες οικογένειες, μέχρι την επιστροφή στην πατρίδα. Όμως οι χώροι όπου διαδραματίζεται η ιστορία δεν πρωταγωνιστούν. Το κυρίως...

Η γλωσσοκεντρική/γλωσσοπλαστική ποίηση του Μιχαήλ Κ. Παπαδόπουλου (Τις λέξεις δεν τις αναγνωρίζετε/ Έτσι αριθμομνήμονες που/ Καταντήσατε/ Δεν μπορείτε να δείτε/ Ούτε να δείξετε το φεγγάρι) βαθειά συνδεδεμένη με τον σουρεαλισμό, προϊόν της αγάπης του στον Ανδρέα Εμπειρίκο (με τις διττές του ιδιότητες του υπερρεαλιστή ποιητή/ψυχαναλυτή), παρουσιάζει την ανάλογη έκ-ρηξη που απαιτούν οι καταστάσεις στα χρόνια μας. Κάθε του λέξη είναι μια χειροβομβίδα, έτοιμη να σκάσει πρώτα στα δικά του χέρια κι έπειτα [ελπίζει] να ευαισθητοποιήσει τους ανα-γνώστες προς τους οποίους προσβλέπει...

ΜΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ Με το φεγγάρι αρχαίο πλοίο μια βόλτα στον ουρανό μια νύχτα έρωτα ή θανάτου. Όρθιο μισό και πανσέληνο βρώσιμο σύμβολο στο στόμα σου στο στόμα μου.

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Μικρό ασπρόμαυρο παραθυράκι, χρόνος και τόπος, μιας καθηλωμένης κίνησης, διάδρομος, οδηγός στην αναζήτησή του, δείκτης επιστροφής στην εσωτερική κραυγή, που θέλει να λιώσει μια ρωγμή στην παγωνιά του χρόνου. Γυρίζω στο παρελθόν φορτωμένος από συγκίνηση, ν’ ακούσω του βλέμματος το τράνταγμα, να γευτώ τη γλύκα της επιστροφής. Σαράντα εννέα ποιήματα υπαρξιακής αναζήτησης και στοχασμών γύρω από την πορεία του ανθρώπου μέσα στον χρόνο και την ελπίδα ενός καλύτερου παρόντος. Με την ελπίδα στραμμένη στο βλέμμα του μέλλοντος. "Η σκέψη, η γλώσσα και η ψυχ...

Σείεται η κοιτίδα σου, ισοπεδώνονται εστίες τ’ αστέρια σου γκρεμίζονται σε σκοτεινές πηγές Γλώσσα, καταρρέεις Σε ξεριζώνουν σαλπίσματα από πυρωμένα μάτια Έχεις τρόμο να τελειώσεις Παιδιά λιμοκτονούν Αισχύνου σε δρόμους σιωπών Της προσφυγιάς εσύ, ικέτιδα ελέους εξόριστη σε κοινότοπες εκκλήσεις Ποιες ευτυχίες σου παλιές θα σε κερώνουν να μη σήπεσαι Ποιες ελπίδες σου να συνεχίζεις; Η τριλογία σιωπών του Απόστολου Παλιεράκη διαρθρώνεται σε τρία τμήματα: το εισαγωγικό ποίημα "Ήπιοι τόνοι" θέτει το πρόβλημα της δικής μας στάσης ζωής. Ακολουθεί η βασική...

Κείμενα των: Σάντρα Μπακεδάνο (Sandra Baquedano), Πατρίσιο Μπρίκλε (Patricio Brickle), Έκτωρ Γκαρσία (Hector Carcia), Κριστόβαλ Χολσάπφελ (Cristobal Holzapfel), Σέσαρ Λάμπερτ (Cesar Lambert), Άρντι Νόιμαν (Hardy Neumann), Λουίς Όρο (Luis Oro)