Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Που βρίσκουμε, άραγε, τις νέες μουσικές; Πώς μπορεί να φτιάχτηκε η πρώτη λύρα; Σήμερα, όλοι ξέρουμε πώς γράφονται οι καινούργιες μουσικές: κάποιοι που έμαθαν ή σπούδασαν μουσική γράφουν σε νότες τον μουσικό σκοπό που γεννιέται στην καρδιά και το μυαλό τους. Τι γινότανε όμως πιο παλιά; Όταν, όσοι ήξεραν νότες, ήταν πολύ λίγοι; Αλλά κι ακόμη πιο παλιά: όταν δεν υπήρχαν νότες; Πώς γεννιέται μια νέα μουσική; Που τη βρίσκουμε; Τι απάντηση μπορούμε να δώσουμε για τα παλιά τα χρόνια; Τότε, που ο κόσμος τραγουδούσε και χόρευε πάνω σε σκοπούς και μελωδίες που δεν ανήκαν σε κανέ...

Στο βιβλίο αυτό θα βρείτε 42 κείμενα που έγραψαν οι συγγραφείς των εκδόσεων Εύμαρος με την έναρξη του εγκλεισμού. Τα κείμενα αυτά αναρτήθηκαν στη σελίδα των εκδόσεων στο fb, ένα κάθε μέρα, με τη σειρά που έφταναν και στη διάρκεια όλης της καραντίνας. Αποτυπώνουν άλλοτε σοβαρά και άλλοτε με χιούμορ, τα συναισθήματα, τις αγωνίες και τον τρόμο εκείνων των ημερών, μέσα από την προσωπική ματιά και το βίωμα του κάθε συγγραφέα. Ήταν μια προσπάθεια να στείλουμε στο αναγνωστικό κοινό ένα μήνυμα αισιοδοξίας και ελπίδας πως η ζωή και η λογοτεχνία συνεχίζονται και πως οι ιδέες δεν π...

Τίποτα από όσα περιγράφονται σε αυτές τις ιστορίες δεν υπάρχει. Κανένας ήρωας, κανένας Ρομπέρτο μπάρμαν, κανένας κύριος υπουργός και κανένας ψάλτης που τον λένε Χαραλάμπη. Ούτε βέβαια η Ζωή και σίγουρα ο κύριος Ος και σε καμία περίπτωση η διπολική δημοσιογράφος Νάγια. Ο Σάκης ο ξινός δεν θα εξαπέλυε ποτέ την μιζέρια του δημοσίως και η Καταρίνα δεν θα σπαταλούσε ούτε δευτερόλεπτο από τα δεκαεννιά της χρόνια για τον Αμερικάνο που θρηνούσε τον χαμένο του γιο στο World Trade Center. Ή μήπως δεν είναι καθόλου έτσι; Μήπως αυτές οι ιστορίες υπήρχαν στην ατομική μνήμη των 8 που...

Τις, ξένος ω ναυαγέ; Και τώρα τον βυθό βλέπουμε που είναι μαύρος Ένα καράβι μια νύχτα ένα πέλαγος Δεν ήρθαμε για θάνατο Τα χέρια να πουλήσουμε ήρθαμε στην αγορά

Ο πόλεμος, είτε ως βίωμα των προηγούμενων είτε ως σύγχρονο με το συγγραφέα γεγονός, η αντίσταση και τα επαναστατικά οράματα της δεκαετίας του '70, οι ιδεολογικές συγκρούσεις και οι αβεβαιότητες των νέων ανθρώπων οι οποίοι, ενώ ανακάλυπταν συναρπαστικούς ορίζοντες, όπως το διεθνισμό ή το φεμινισμό, ταυτόχρονα γνώριζαν και μεγάλες απογοητεύσεις: τη διάσπαση της αριστεράς, το λαϊκισμό, το οικονομικό θαύμα των λαμόγιων. Ο έρωτας, που ελλοχεύει σε κάθε γωνιά, ο θάνατος, τέλος, που σφραγίζει ανεξίτηλα πράξεις και όνειρα... Όλα ετούτα είναι παρόντα, σε μια διαδρομή από τη δικτα...

Ο Μηνάς Λάμπρου βολοδέρνει μέχρι τα είκοσι εφτά του χρόνια στα τοπικά πρωταθλήματα της Αθήνας. Και ενώ σκέφτεται να εγκαταλείψει την προσπάθειά του να παίξει ποδόσφαιρο επαγγελματικά, έρχεται η πρόταση του Πανναξιακού να του δώσει δύναμη και κίνητρο για να συνεχίσει. Στη Νάξο κερδίζει τον τίτλο του πρώτου σκόρερ της τρίτης εθνικής κατηγορίας και είναι έτοιμος με μια καλή μεταγραφή, να αγωνιστεί για πρώτη φορά στην καριέρα του στην πρώτη εθνική. Όμως ένας αναπάντεχος τραυματισμός πριν την ολοκλήρωση της συμφωνίας, τον αναγκάζει να ξεκινήσει από την αρχή. Επιστρέφει στην Αθήν...

Μια βαρκαρόλα αλλιώτικη, μακριά από τους απαλούς παφλασμούς των λεμβούχων και γονδολιέρηδων. Δέκα διηγήματα από την κοίτη της πόλης, με τον ορυμαγδό της καθημερινότητας πανταχού παρόντα. Πρόσωπα μοναδικά και περίεργες καταστάσεις. Γεγονότα περίπλοκα που εξελίσσονται δίπλα μας. Η ζωή με τις εντάσεις της και τους ανασασμούς της. Όλα προχωρούν όπως δεν ήταν πριν. Και όπως δεν θα ‘ναι αύριο. Ίδια μόνο η λαχτάρα για προσέγγιση μέσα στη μοναξιά. Κάποιο πλησίασμα του λόγου και του τρυφερού αγγίγματος. Αυτά τα πραγματάκια τα αιώνια τα... συναρπαστικά!

Πρόκειται για μια προσωπική αφήγηση με ντοκουμέντα, το ημερολόγιο μιας ερευνητικής ανάγνωσης, ο τρόπος που διάβασα το Παπαδιαμαντικό έργο (ένα μέρος του δηλαδή). Η ανάγνωση ως κουτί θαυμάτων. Μια διαδρομή που νιώθω την ανάγκη να αφηγηθώ. Δεσίματα του λόγου, συμβολικές δρακοντοκτονίες, διπλά και ομοιώματα, σημάδια, μνημονοτεχνική των Κολλυβάδων, η ατέλειωτη εφηβεία της Φραγκογιαννούς, οι μαγικοί κήποι, η γλώσσα των μογιλάλων, το τραγούδι του κυρ Βοριά, το αντηχείο του κοχυλιού, τα πάθη της ταραντέλας, το "αυτίον της γης" και άλλοι μαργαρίτες της διαδρομής που κατά και...

"Η γιαγιά μου η Κατίνα με έδερνε για παραδειγματισμό με το μπαστούνι της, σε πλάτη, πόδια και κεφάλι. Κάθε πρωί, για να μάθω, λέει, και να μην κάνω λάθη. Αντί να τα αποφεύγω, έπεφτα με τα μούτρα καταπάνω τους. Έτσι, πίστευα πως ολόκληρη η ζωή μου ήταν ένα λάθος. Και μια ανούσια σύμπτωση... Ένας, σχεδόν, αγριάνθρωπος γνώρισε μια, σχεδόν, άμυαλη τουρίστρια και μ’ έφεραν σ’ αυτόν τον μάταιο κόσμο. Αν δηλαδή εκείνη τη μέρα φυσούσε λίγο λιγότερο κι η μάνα μου δεν κινδύνευε να πνιγεί ή αν ο πατέρας μου δεν είχε πιάσει τρία χταπόδια και δεν επέστρεφε νωρίς από το ψάρεμα, δεν θα εί...

"...Τα βράδια, όταν ξαναγύριζαν τ' άστρα στον ουρανό, μαζευόμαστε και απαριθμούσαμε τα μεγέθη της μέρας, νοθεύαμε τις μουσικές μας μνήμες με καλό κρασί και συχνά, επικυρώναμε εκκρεμείς περιπέτειες ηδονής. Η ζωή κυλούσε με αρκετή αξιοπρέπεια, κατά τα άλλα, η δουλειά του τού επέτρεπε να καλύπτει, με: αρκετή άνεση, όλες τις οικονομικές απαιτήσεις της καθημερινής του ζωής. Έγραφε, εκείνη την εποχή, στον αδελφό του: "Εδώ, Αρμάντο, με την πανσέληνο, η σελήνη κατεβαίνει μέχρι πάνω απ' τους μύλους, για να μπορούν να την ακουμπάνε οι ποιητές και τα κορίτσια με τους ανεπίληπτους λ...

"Βλακείες. Η αυτοέκφραση είναι απλώς ένας ξεχωριστός τρόπος που έχει ο καθένας μας να παπαγαλίζει τις νοικιασμένες του ιδέες. Εκεί αρχίζει και τελειώνει η πολυδιαφημισμένη μας μοναδικότητα. Για αυτό και δεν υπάρχουν πια μεγέθη. Όλες οι ιδέες, τα ρεύματα, τα κινήματα, το "πριν" και το "τώρα" μίκρυναν για να φτάσουν στα μέτρα μας. Ο ζήλος και το πάθος ανήκουν πλέον μονάχα στους γραφικούς και τους κρετίνους. Οι υπόλοιποι αρκούμαστε απλώς στον βρασμό σε σιγανή φωτιά και αυτό στην καλύτερη περίπτωση. Ελευθερία σημαίνει πια απλώς ησυχία. Όσο για όλες αυτές τις ιδιοφυείς θεωρίες τ...

Στο βιβλίο αυτό θα διαβάσουμε ιστορίες γυναικών βίαιες και δραματικές, αλλά και ιστορίες αγώνων, αντίστασης, αλληλεγγύης. Από τα σκοτεινά μπουντρούμια του Ντράπσι στο Θιβέτ μέχρι την πρακτική της κλειτοριδεκτομής στη Γαλλία και στο Μαλί, μην ξεχνώντας την αναγνώριση των Κούρδων στην Τουρκία, τις μητέρες, αδελφές και κόρες εξαφανισμένων στη Χιλή, τους πρόσφυγες στα στρατόπεδα των Παλαιστινίων, τις δημοσιογράφους στην Τυνησία, τις δικηγόρους στο Μαλάουι. Όλες αυτές οι γυναίκες έχουν κοινό τις βιαιότητες που έχουν υποστεί και τις μάχες που έχουν δώσει για να καταγγελθούν κα...

"Εγώ δεν είμαι ιστορικός για να γράψω ιστορία με το μολύβι. Ό,τι έζησα το έζησα με το σώμα, με την καρδιά, με την ψυχή. Έτσι τα ξέρω και έτσι τα λέω. Για ό,τι δεν έζησα εγώ, ας μιλήσει η ιστορία". Έλεγε η Ντάρα. Κι έπιασε η ιστορία μολύβι και χαρτί και ζωγράφισε, μαζί με την οικογένεια Παραθυρά, τις πιο φοβερές στιγμές της. Μερικές καλά κρυμμένες, κουκουλωμένες για χρόνια πολλά, ξεκινώντας από το "μακελειό της Βάλτας" τον Φλεβάρη του '44, πηγαίνοντας πίσω στην επανάσταση του 1821 στη Χαλκιδική, περνώντας από τους Βαλκανικούς πολέμους στην περιοχή της Μακεδονίας, μπαίνοντας...

Αύγουστος του 1966. Στο μπροστινό δωμάτιο της μονοκατοικίας τα φώτα χαμηλώνουν. Η βελόνα ακουμπά τον δίσκο και το "And I love her" των Beatles ξεκινά. Η δεκαοκτάχρονη Μαρία και ο εικοσάχρονος Μάνος χορεύουν σφιχταγκαλιασμένοι. Η αφετηρία της ιστορίας δυο νέων σαν μικρές πινελιές στην κοινωνική και πολιτική ιστορία της Ελλάδας του 20ού αιώνα.

Μεγάλωσε τη δεκαετία του '60 στο Παγκράτι. Στην οικογένεια του οι περισσότεροι, και ιδίως η μητέρα του (που μαθήτευσε πλάι στον Μάριο Βάρβογλη), ήταν λάτρεις της μουσικής. Έτσι, του κληροδότησαν αυτή την αγάπη με τον πιο φυσικό τρόπο, τραγουδώντας οι ίδιοι σχεδόν ανά πάσα στιγμή. Ταυτόχρονα, το παλιό πικάπ Dual του σπιτιού, που έμαθε να το χειρίζεται άψογα προτού καν αρχίσει να διαβάζει και να γράφει, γέμιζε ήχους την ατμόσφαιρα: Μπαχ, Μότσαρτ και Μπετόβεν που τον κοίμιζαν ως βρέφος, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο, Χατζιδάκι (και αργότερα Σαββόπουλο), μα και ελαφρά τραγούδια (Αττίκ, Γι...

Εξευγενισμός: ή αλλιώς κοινωνική, οικονομική και πολιτιστική αναδι-άρθρωση μιας περιοχής χαμηλού βιοτικού επιπέδου. Κατά τη διαδικασία "εξευγενισμού" οι παλαιότεροι και πιο αδύναμοι οικονομικά πληθυσμοί εκτοπίζονται, ταυτόχρονα με την εισαγωγή επενδύσεων και κεφαλαίου. Μετά την εκκαθάριση από τους παλιούς κατοίκους, η ίδια περιοχή αναπλάθεται και αναβαθμίζεται, με σκοπό τη δημιουργία υπεραξίας ώστε να πουληθούν γη και ακίνητα σε αγοραστές από μεσαία και ανώτερα κοινωνικά στρώματα, με μέγιστο κέρδος. Ο Κώστας Παπανικολάου, ένας πλούσιος και επιτυχημένος μεγαλοκατασκευαστή...