Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο βιβλίο αυτό θα βρείτε 42 κείμενα που έγραψαν οι συγγραφείς των εκδόσεων Εύμαρος με την έναρξη του εγκλεισμού. Τα κείμενα αυτά αναρτήθηκαν στη σελίδα των εκδόσεων στο fb, ένα κάθε μέρα, με τη σειρά που έφταναν και στη διάρκεια όλης της καραντίνας. Αποτυπώνουν άλλοτε σοβαρά και άλλοτε με χιούμορ, τα συναισθήματα, τις αγωνίες και τον τρόμο εκείνων των ημερών, μέσα από την προσωπική ματιά και το βίωμα του κάθε συγγραφέα. Ήταν μια προσπάθεια να στείλουμε στο αναγνωστικό κοινό ένα μήνυμα αισιοδοξίας και ελπίδας πως η ζωή και η λογοτεχνία συνεχίζονται και πως οι ιδέες δεν π...

"Εγώ δεν είμαι ιστορικός για να γράψω ιστορία με το μολύβι. Ό,τι έζησα το έζησα με το σώμα, με την καρδιά, με την ψυχή. Έτσι τα ξέρω και έτσι τα λέω. Για ό,τι δεν έζησα εγώ, ας μιλήσει η ιστορία". Έλεγε η Ντάρα. Κι έπιασε η ιστορία μολύβι και χαρτί και ζωγράφισε, μαζί με την οικογένεια Παραθυρά, τις πιο φοβερές στιγμές της. Μερικές καλά κρυμμένες, κουκουλωμένες για χρόνια πολλά, ξεκινώντας από το "μακελειό της Βάλτας" τον Φλεβάρη του '44, πηγαίνοντας πίσω στην επανάσταση του 1821 στη Χαλκιδική, περνώντας από τους Βαλκανικούς πολέμους στην περιοχή της Μακεδονίας, μπαίνοντας...

Τι σημαίνει για σας η έκφραση "Συνοικία το όνειρο"; Αυτό ήταν το θέμα του διαγωνισμού διηγήματος που προκήρυξαν οι εκδόσεις Εύμαρος και η Θρυαλλίδα, ορμώμενες από τη γειτνίαση και των δύο με την περιοχή που γυρίστηκε η ομότιτλη ταινία, μια από τις πρώτες και τις καλύτερες ελληνικές νεορεαλιστικές ταινίες. Πήραν μέρος ενενήντα δύο διαγωνιζόμενοι, από πολλές πόλεις της Ελλάδας, αλλά και από το εξωτερικό, ΗΠΑ, Ιταλία, Κύπρο. Η κριτική επιτροπή ξεχώρισε τα δεκαεννέα διηγήματα που περιλαμβάνει αυτή η συλλογή. Και, ποιος ξέρει, ίσως, με το βιβλίο αυτό, κάποιοι από τους σ...

"Βλακείες. Η αυτοέκφραση είναι απλώς ένας ξεχωριστός τρόπος που έχει ο καθένας μας να παπαγαλίζει τις νοικιασμένες του ιδέες. Εκεί αρχίζει και τελειώνει η πολυδιαφημισμένη μας μοναδικότητα. Για αυτό και δεν υπάρχουν πια μεγέθη. Όλες οι ιδέες, τα ρεύματα, τα κινήματα, το "πριν" και το "τώρα" μίκρυναν για να φτάσουν στα μέτρα μας. Ο ζήλος και το πάθος ανήκουν πλέον μονάχα στους γραφικούς και τους κρετίνους. Οι υπόλοιποι αρκούμαστε απλώς στον βρασμό σε σιγανή φωτιά και αυτό στην καλύτερη περίπτωση. Ελευθερία σημαίνει πια απλώς ησυχία. Όσο για όλες αυτές τις ιδιοφυείς θεωρίες τ...

Το επάγγελμα του πατέρα είχε αρκετές μεταθέσεις και μας ανάγκαζε σε συχνές μετακομίσεις. Κουβαλάω εικόνες από πολλούς τόπους, αλλά περισσότερο χαραγμένη μέσα μου είναι η μνήμη της μετακίνησης. Στο φορτηγό δίπλα στον οδηγό καθόταν ο πατέρας με τη μητέρα κρατώντας στην αγκαλιά τους την αδελφή μου κι εγώ στην καρότσα με τα πράγματα, που έτριζαν σε κάθε στροφή, και ορισμένα, παρά το δέσιμό τους, μετατοπίζονταν ελαφρά. Σφιγγόμουν γερά σε ένα σίδερο στήριξης του μουσαμά και κοιτούσα τον δρόμο και το τοπίο που χάνονταν πίσω μας. Μεγαλώνοντας έμαθα πως ο δρόμος ταχείας κυκλοφορίας...

Ο κύριος 107 ανοίγει τα μάτια του και βρίσκεται σε μια πραγματικότητα χωρίς καμιά ένδειξη για την προηγούμενη ζωή ή την ταυτότητά του. Γνωρίζει μόνο ένα γεγονός, απίστευτο και τρομακτικό ταυτόχρονα, κι αυτή τη γνώση δεν την εμπιστεύεται σε κανέναν. Ο κύριος 107 ξαναρχίζει να ζει. Πρέπει να διαφύγει, αλλά και να συμφιλιωθεί με το μυστικό του. Δεν μπορεί να αρκεστεί σε ένα σύμπαν. Κτίζει πραγματικότητες, ενστερνίζεται νέους εαυτούς. Η άγνοια ελλοχεύει μέσα σε ψηφίδες ακατανόητης μνήμης, εκφράζεται σε πολλές γλώσσες. Αυτή η αφήγηση, είναι η παρακαταθήκη του...

Η παρούσα εργασία, "Το δημοτικό μας τραγούδι - Όψεις και απόψεις", περιλαμβάνει 24 σύντομα ή εκτενή μελετήματα (καλύτερα σπουδές) πάνω σε θέματα σύγχρονου προβληματισμού σχετικά με το δημοτικό τραγούδι. Είναι κείμενα της τελευταίας εικοσαετίας (εισηγήσεις, πρόλογοι, βιβλιοκριτικές, έρευνες), τα πιο πολλά αδημοσίευτα και ορισμένα γραφής διαρκείας, όπως "Τα όνειρα στη δημοτική μας ποίηση" και τα "Πραμυθοτράγουδα". Η ποικιλία αυτή των ομόκεντρων προσεγγίσεων λειτουργεί αναστοχαστικά για την ουσία, την ύπαρξη και την επιβίωση της δημοτικής μας ποίησης. Το δημοτικό μας τραγούδι,...

Η οθόνη ήταν ένα τεράστιο λευκό πανί. Από ένα μικρό παραθυράκι μια δέσμη φωτός έπεφτε στην οθόνη και έτσι εμφανιζόταν η Χιονάτη. Το φόρεμά της ήταν κόκκινο και αυτή ολόλευκη. Όλα ήταν μαγικά. Ώσπου εμφανίστηκε η μητριά. Μου φάνηκε τρομακτική. Προσπάθησα να συγκρατηθώ, αλλά φοβόμουν πολύ. Όλο το σινεμά είχε παγώσει, ή τουλάχιστον, έτσι νόμιζα. Γύρισα προς τον πατέρα είδα το προφίλ του. Δεν είδα το βλέμμα του ούτε το ύφος του. Πάντως αυτός δεν φοβόταν μάλλον. Κρατήθηκα να μην του πιάσω το χέρι και καταλάβει την τρομάρα μου. Ξαναγύρισα τα μάτια μου στην οθόνη, αλλά η μητριά, η...

Ο Μηνάς Λάμπρου βολοδέρνει μέχρι τα είκοσι εφτά του χρόνια στα τοπικά πρωταθλήματα της Αθήνας. Και ενώ σκέφτεται να εγκαταλείψει την προσπάθειά του να παίξει ποδόσφαιρο επαγγελματικά, έρχεται η πρόταση του Πανναξιακού να του δώσει δύναμη και κίνητρο για να συνεχίσει. Στη Νάξο κερδίζει τον τίτλο του πρώτου σκόρερ της τρίτης εθνικής κατηγορίας και είναι έτοιμος με μια καλή μεταγραφή, να αγωνιστεί για πρώτη φορά στην καριέρα του στην πρώτη εθνική. Όμως ένας αναπάντεχος τραυματισμός πριν την ολοκλήρωση της συμφωνίας, τον αναγκάζει να ξεκινήσει από την αρχή. Επιστρέφει στην Αθήν...

Το βιβλίο περιλαμβάνει δύο μονόπρακτα του Ρενέ ντε Ομπαλντιά, δύο ευφυείς μαύρες κωμωδίες με στοιχεία του θεάτρου του παράλογου που μεταφράζονται για πρώτη φορά στα ελληνικά.

Μεγάλωσε τη δεκαετία του '60 στο Παγκράτι. Στην οικογένεια του οι περισσότεροι, και ιδίως η μητέρα του (που μαθήτευσε πλάι στον Μάριο Βάρβογλη), ήταν λάτρεις της μουσικής. Έτσι, του κληροδότησαν αυτή την αγάπη με τον πιο φυσικό τρόπο, τραγουδώντας οι ίδιοι σχεδόν ανά πάσα στιγμή. Ταυτόχρονα, το παλιό πικάπ Dual του σπιτιού, που έμαθε να το χειρίζεται άψογα προτού καν αρχίσει να διαβάζει και να γράφει, γέμιζε ήχους την ατμόσφαιρα: Μπαχ, Μότσαρτ και Μπετόβεν που τον κοίμιζαν ως βρέφος, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο, Χατζιδάκι (και αργότερα Σαββόπουλο), μα και ελαφρά τραγούδια (Αττίκ, Γι...

"Η γιαγιά μου η Κατίνα με έδερνε για παραδειγματισμό με το μπαστούνι της, σε πλάτη, πόδια και κεφάλι. Κάθε πρωί, για να μάθω, λέει, και να μην κάνω λάθη. Αντί να τα αποφεύγω, έπεφτα με τα μούτρα καταπάνω τους. Έτσι, πίστευα πως ολόκληρη η ζωή μου ήταν ένα λάθος. Και μια ανούσια σύμπτωση... Ένας, σχεδόν, αγριάνθρωπος γνώρισε μια, σχεδόν, άμυαλη τουρίστρια και μ’ έφεραν σ’ αυτόν τον μάταιο κόσμο. Αν δηλαδή εκείνη τη μέρα φυσούσε λίγο λιγότερο κι η μάνα μου δεν κινδύνευε να πνιγεί ή αν ο πατέρας μου δεν είχε πιάσει τρία χταπόδια και δεν επέστρεφε νωρίς από το ψάρεμα, δεν θα εί...

Το βιβλίο αυτό είναι η λογοτεχνική αποτίμηση της εμπειρίας του συγγραφέα, ο οποίος έχει αφιερώσει ένα μεγάλο μέρος της ζωής του στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των φυλακισμένων. ... Η χώρα των κλουβιών είναι ομοιόμορφη, εκνευριστικά ίδια, φτιαγμένη από τα ίδια υλικά, μπετό και σίδηρο, μέσα και έξω, για να είναι το "έξω" ίδιο με το μέσα. Τεράστιοι τοίχοι, συρματοπλήγματα, μπετοναρισμένα βήματα, σκοπιές φρουρών, όπλα που σημαδεύουν, που απειλούν κάθε σκέψη για απόδραση... ... Επισκεπτήριο με τζάμι που χωρίζει τους δύο κόσμους. Ακουμπάς το χέρι σου εκεί που νομίζεις ότι ε...

... "Τώρα που το έργο πια εκτελείται, έργο ζωής για κάποιους από μας, αποφάσισα να μαζέψω τις παρεμβάσεις μου όλα αυτά τα χρόνια σε εφημερίδες έντυπες και ηλεκτρονικές. Με τις όποιες μικρές δυνάμεις μου προσπαθούσα να κρατώ ζωντανό το αίτημα, γιατί τίποτα στην ιστορία δεν γίνεται νομοτελειακά. Κι επειδή το έργο είναι ακόμα στην αρχή, στην πρώτη φάση, κι επειδή τίποτα δεν χαρίστηκε, ο αγώνας συνεχίζεται..."

Στα παραμύθια συμβαίνουν παράξενα πράγματα: Οι αδερφές της Σταχτοπούτας τρώνε τη μάνα τους. Για να ολοκληρωθεί ένας γάμος η ηρωίδα πρέπει να μοιραστεί με τον σύζυγό της το κανιβαλικό του γεύμα. Παιδιά γεννιούνται από ρεβίθια και με μισό σώμα, αλλά αντιμετωπίζουν με γενναιότητα δράκους και δράκισσες, κι ένα κορίτσι βλέπει μια περίεργη σκηνή ανθρωποφαγίας που πρέπει να την κρατήσει μυστική. Το βιβλίο αυτό αναζητά, από τη σκοπιά της ψυχαναλυτικής ανθρωπολογίας, το νόημα όλων τούτων των αινιγματικών, ανθρωποφαγικών επεισοδίων, που σφραγίζουν τη μοίρα των ηρώων και των ηρωίδω...

Σπέρματα χρόνων, δοσμένα με πεντακόσιες λέξεις, βαθιά φυτεμένα στην ψυχή από λόγια και εικόνες φωτεινών καθημερινών ανθρώπων, αναβλύζουν στο ερέθισμα δηλώνοντας τη μυστική συγγένεια. Η φαντασία, εργαλείο αποκωδικοποίησης των στεριωμένων μύθων, γίνεται νήμα για να αγγίξει ξανά την αλήθεια τους. Αναγνωρίζει τον Προμηθέα στην κλούβα, σχεδιάζει μια νέα δολοφονία ανεβαίνοντας τα σκαλιά με τον Ρασκόλνικοβ, αναθερμαίνει τη φλόγα της σμίλης μ' ένα προσκύνημα, ακούει το διάλογο του Μπόμπι Σαντς απ' το κελί του στο Μπέλφαστ, σ' εκείνο το κελί στο Διόνυσο. Χαράσσει τη συνέχεια του ταξ...

Ήταν ζωντανός και είχε πολλές ιστορίες να διηγηθεί ακόμα, κι αυτό ίσως ήταν το μόνο που είχε σημασία. Όσο για το ποιος πραγματικά ήταν... "Λέγε με Ισμαήλ" σκέφτηκε και χαμογέλασε. Θα προχωρούσε μέχρι να βρει το πρώτο μπαρ. Χρειαζόταν ένα ποτό. Και ύστερα... Α, αυτό ήταν το ερώτημα που κινούσε όλον τον κόσμο, ο λόγος που γυρίζουμε τη σελίδα ενός βιβλίου, ο λόγος για να σηκωνόμαστε από το κρεβάτι το πρωί, ο λόγος που μένουμε ζωντανοί. Το αιώνιο ερώτημα. Και ύστερα; Δέκα ιστορίες που διαδραματίζονται στις παρυφές της πραγματικότητας για τη μοναξιά, την αγάπη, τον φόβο,...