Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο αυτό γράφτηκε μέσα σε πέντε εβδομάδες και φέρνει τα σημάδια της βιασύνης. Σκόπευα να εξετάσω ως ποιο σημείο ο εργατικός έλεγχος, όπως είχε εφαρμοσθεί στην Ισπανία το 1936, στην Αλγερία και στην Γιουγκοσλαβία, σήμερα, θα μπορούσε να χρησιμεύσει σαν παράδειγμα για μια νέα σοσιαλιστική κοινωνία. Σκόπευα επίσης να περιγράψω την άμεση δράση και τις μορφές οργάνωσης που αναπτύχθηκαν από τους Ρώσους εργάτες το 1905 και το 1917, από τους Γερμανούς εργάτες, το 1918, από τους Ιταλούς στα 1920 και τους Ούγγρους στα 1956. Προχωρώντας βρήκα μόνο τον καιρό να κοιτάξω τι έγινε σ...

Περάσανε παραπάνω από εικοσιπέντε χρόνια από τότε που ξέσπασε η εξέγερση της Κρονστάνδης και τόσο αίμα χύθηκε στον κόσμο, τόσο μεγάλα και σημαντικά γεγονότα απασχόλησαν τα πνεύματα, που φαίνεται παράξενο το ενδιαφέρον που δείχνουμε πάντα για το δράμα που παίχτηκε πάνω στους πάγους της Βαλτικής. Γιατί σήμερα, ύστερα από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, μπροστά σε μια Ρωσία που έχει γίνει μια ιμπεριαλιστική δύναμη απογυμνωμένη από κάθε σοσιαλιστικό περιεχόμενο, διάφορα στρώματα της κοινής γνώμης ενδιαφέρονται πάλι με πάθος για την Κρονστάνδη; Το ζήτημα είναι συνταρακτικό. Απ...

Η μπροσούρα "Πόλεμος κατά του πολέμου" περιέχει τις αποφάσεις του πρώτου πανελληνίου συνεδρίου της ομοσπονδίας παλαιών πολεμιστών και θυμάτων στρατού.

Η πρώτη πράξη του νέου επαναστατικού δράματος έχει κιόλας αρχίσει σε "παγκόσμια κλίμακα". Καμμιά εξουσία δεν μπορεί πια να προφυλαχθεί πίσω από την καθυστέρηση των ειδικών κοινωνικο-οικονομικών συνθηκών της: είναι υποχρεωμένη να διαλέξει ανάμεσα στον κίνδυνο να σαρωθεί επειδή δεν βάζει τέλος σ' αυτή την καθυστέρηση και τον κίνδυνο να σαρωθεί επειδή της βάζει τέλος, οπότε τοποθετείται μέσα στις συνθήκες της σύγχρονης εξουσίας και υφίσταται εξαρχής τις συνέπειες της τωρινής της "αστάθειας".[...] (από το κείμενο του βιβλίου)

[...] Ο αγώνας ανάμεσα στις δυο αντιλήψεις της Κοινωνικής Επανάστασης και, ταυτόχρονα, ανάμεσα στη μπολσεβίκικη εξουσία και σ' ορισμένα κινήματα των εργαζόμενων μαζών, πήρε μια θέση πολύ σημαντική μέσα στα γεγονότα της περιόδου 1919-1921. Ωστόσο, για λόγους εύκολα κατανοητούς, όλοι οι συγγραφείς, χωρίς εξαίρεση, από την Άκρα Δεξιά ως την Άκρα Αριστερά -δε μιλούμε για την αντιεξουσιαστική φιλολογία- αποσιωπούν αυτό το γεγονός. Είμαστε λοιπόν υποχρεωμένοι να το επισημάνουμε, να του αποδόσουμε όλες του τις λεπτομέρειες, και να στρέψουμε σ' αυτό την προσοχή του αναγνώστη. [....

Οι σελίδες που ακολουθούν, απευθύνονται στους επαναστάτες εργάτες και σε κανέναν άλλον. Στους εργάτες, γιατί εκτός απ' τους εργαζόμενους που συμμετέχουν άμεσα στο προτσέσσο παραγωγής, κανείς άλλος δεν έχει τη δύναμη να δώσει ένα αποφασιστικό χτύπημα στον εμπορευματικό ιμπεριαλισμό. Στους επαναστάτες εργάτες, γιατί αυτοί που παραμένουν ενταγμένοι στα κόμματα, τα συνδικάτα, τις μικροοργανώσεις, δεν κάνουν άλλο παρά να δουλεύουν, σαν ελεεινοί σκλάβοι, για το δυνάμωμα του κυρίαρχου συστήματος και της μιζέριας του. [...] (από το κείμενο του βιβλίου)

"Όταν η αμάθεια κυριαρχεί στην κοινωνία και η αταξία στα μυαλά των ανθρώπων, οι νόμοι πολλαπλασιάζονται, η νομοθεσία προσδοκά να τα κάνει όλα, κι ενώ κάθε καινούργιος νόμος είναι ένα νέο στραβοπάτημα, οι άνθρωποι οδηγούνται συνεχώς στο ν' απαιτούν απ' αυτόν ό,τι μπορεί να προκύψει μονάχα από τους ίδιους, από τη δικής τους εκπαίδευση και τη δική τους ηθική". Δεν είναι επαναστάτης αυτός που τα λέει αυτά ούτε έστω ένας μεταρρυθμιστής. Είναι ο νομικός Dalloy, συγγραφέας της συλλογής του γαλλικού δικαίου που είναι γνωστή σαν "Ευρετήριο της νομοθεσίας". Κι όμως, μολονότι αυτές οι...

Ο συγγραφέας δεν προσπαθεί να κρύψει προς τα που πάνε οι συμπάθειές του. Ίσως λοιπόν να μην είναι άσκοπη η διευκρίνηση ότι εγγυάται, και μπορεί ν' αποδείξει, την αυθεντικότητα όλων των γεγονότων που αναφέρονται σ' αυτό το βιβλίο και, φυσικά, όλων των ντοκουμέντων. Μολονότι όμως όλα όσα γράφει είναι αληθινά, δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι αποδίδει τελείως ικανοποιητικά το ιστορικό σύνολο του κινήματος των καταλήψεων. [...] (από τον πρόλογο του συγγραφέα)

[...] Στον καιρό μας η ανάπτυξη της τεχνολογίας και η υδροκέφαλη επέκταση των πόλεων έχει δώσει στην αλλοτρίωση του ανθρώπου από τη φύση της τις διαστάσεις της πλήρους ρήξης. Ο δυτικός άνθρωπος βρίσκει τον εαυτό του εγκλωβισμένο σ' ένα μεγάλο βαθμό συνθετικό περιβάλλον, απομαυρυσμένο και φυσικοβιολογικά ακόμη από τη γη, η δε σχέση τους προς τον φυσικό κόσμο μεσολαβείτε τελείως από τις μηχανές. Δεν διαθέτει την παραμικρή οικειότητα με το πως παράγονται τα περισσότερα απ' τα αγαθά και οι τροφές του σου φέρνουν στο νου αμυδρώς μόνο τα ζώα και τα φυτά απ' τα οποία προήλθαν (γι...

[...] Θεωρούμε το ανά χείρας κείμενο ιστορικό ντοκουμέντο, το οποίο αντανακλά κατά κάποιον τρόπο το αμερικάνικο ριζοσπαστικό κίνημα του δεύτερου ημίσεως της δεκαετίας του 1960, και το δημοσιεύουμε ως τέτοιο. Εννοείται ότι μακράν του να ταυτιζόμαστε με την σύγχυση η οποία διαποτίζει την θεωρητική και πρακτική προσέγγιση των Yippies, νομίζουμε ότι χρειάζεται η εις βάθος γνώση μιας καταστάσεως, ώστε να την υπερβούμε δημιουργώντας κάτι διαφορετικό. [...] Συνδιαλευτικόν Απαλλωτήριον Θεσσαλονίκης

Εδώ και χρόνια αρχίσαμε την έρευνα και τη μετάφραση του υλικού που αποτελεί αυτό το μικρό βιβλίο. Για την επαναστατική νεολαία εκείνης της εποχής, τα παραγνωρισμένα ή ήδη ξεχασμένα γεγονότα και ιδέες που αναφέρονταν στη γερμανική Κομμούνα του 1918-1919, επισκιάζονται στη Γαλλία και σ' όλον τον κόσμο, από το γόητρο της σοβιετικής Ρωσίας. Στην ίδια τη Γερμανία, ο σπαρτακισμός, ο λουξεμπουργκισμός, ο κομουνισμός των εργατικών συμβουλίων το ίδιο αφορισμένα απ' όλα τα κεντρικά γραφεία - δεν βρήκαν καταφύγιο, παρά μέσα στις υπόγειες εφημερίδες μικρών αιρέσεων, κατάλοιπα ενός ενδό...

[...] Το υλικό χωρίστηκε σε δύο τμήματα. Το πρώτο, παρέχει θεμελιώδεις ιστορικές πληροφορίες: η φύση της Ισπανικής Επανάστασης, η κολλεκτιβιστική παράδοση, η ανάπτυξη του αντιεξουσιαστικού εργατικού κινήματος στην Ισπανία και τα ιστορικά γεγονότα που οδήγησαν εκεί και στη συνέχεια αποκορυφώθηκαν με την καταστροφή των κολλεκτίβων. Το δεύτερο και κύριο τμήμα ασχολείται με την πραγματική κοινωνική επανάσταση, τα γενικά χαρακτηριστικά της αγροτικής κολλεκτιβοποίησης και της βιομηχανικής κοινωνικοποίησης. [...] (απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου)

Ο Χένρυ Ντέηβιντ Θόρω, ένας από τους σημαντικότερους οραματιστές της Αμερικής του 19ου αιώνα, ελεύθερο πνεύμα και βαθύς γνώστης της φιλοσοφίας της ζωής, έζησε για δύο χρόνια (1845-1847) στην περιοχή Walden Po στις όχθες της λίμνης Ουώλντεν, σε μια αρμονική διαδικασία αναζήτησης της ταυτότητας μέσα στην αδιάσπαστη ενότητα της φύσης, με εκείνη τη μοναδική αίσθηση που αγκαλιάζει το σύμπαν, εκφράζοντας την αδιαχώριστη σύνδεση του εγώ με τον εξωτερικό κόσμο. Στο "Ουώλντεν" το οποίο εξέδοσε το 1854 περιγράφει τη μύησή του στις υψηλές αποχρώσεις της πνευματικής ηδονής ξαναβιώνοντα...

Ο Όργουελ μιλάει και γράφει όσο το δυνατόν πιο αμερόληπτα. Ακόμη κι όταν εξοργίζεται, ακόμη κι όταν τον συγκλονίζει η σύλληψη και η άνανδρη δολοφονία ενός αγωνιστή, ακόμη κι όταν αφηγείται πώς ο ίδιος τραυματίστηκε στο λαιμό από σφαίρες φασιστών και πώς κυνηγήθηκε από τους σταλινικούς, δεν παύει να είναι ανεπίληπτα ευγενικός, συγκρατημένος και σεμνός, επιτρέποντας στον εαυτό του μονάχα πικρία και θλίψη να εκφράσει. Γ. Ι. Μπαμπασάκης (Ελευθεροτυπία)

Η βασική θέση αυτού του βιβλίου μπορεί να συνοψιστεί ως εξής: οι εξαντλητικοί αγώνες που οι επαναστάτες όλου του κόσμου διεξάγουν σε πολλά μέτωπα έχουν σαν επακόλουθο να βλέπουν την ανθρώπινη ζωή μονάχα από την άποψη της ιδεολογίας τους είτε να αναγνωρίζουν αυτά μονάχα τα γεγονότα της κοινωνικής ζωής που σχετίζονται σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό με τη σκέψη και τη δράση τους. [...] (από τον πρόλογο του συγγραφέα)

Το κίνημα του Μάη του 1968 κι η κληρονομιά του είχε την αξία ότι προκάλεσε διαφωνία σχετικά με το πρόβλημα της επαναστατικής οργάνωσης. Μολαταύτα, ο αγώνας διεξάγεται μέσα σε μεγάλη σύγχυση, καθώς 40 χρόνια σταλινικής ιδεολογίας και πρακτικής θόλωσαν σιγά-σιγά την έννοια του μπολσεβίκικου σχεδίου. Η κριτική του λενινισμού απ' το αντί-εξουσιαστικό κίνημα στηρίζεται στην παράδοση της διαμάχης ανάμεσα στον αυθορμητισμό και την οργάνωση. [...] (Frederic Bon, από τον πρόλογο)

Το κείμενο που δημοσιεύουμε σήμερα με τον τίτλο "Θεός και κράτος" είναι στην πραγματικότητα απόσπασμα γράμματος ή έκθεσης. Συνταγμένο όπως και τα περισσότερα γραφτά του Μπακούνιν, έχει το ίδιο τεχνικό μειονέκτημα, την έλλειψη αναλογιών. Άλλωστε διακόπτεται ξαφνικά: όλες οι έρευνες μας για να βρούμε το τέλος του χειρογράφου αποδείχτηκαν μάταιες. Ο Μπακούνιν δεν είχε ποτέ τον αναγκαίο χρόνο για να ολοκληρώσει τα έργα που άρχιζε. Προτού τελειώσει το ένα είχαν ήδη αρχίσει άλλα. "Η ίδια μου η ζωή είναι ένα απόσπασμα", συνήθιζε να λέει σ' όσους κριτικάριζαν τα γραφτά του. Πάντως...