Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ψυχολογική παράδοση ήθελε πάντα τη φαντασία σαν μια ιδιότητα του ανθρώπινου πνεύματος, της οποίας αποστολή θα ήταν η κατασκευή εικόνων. Εικόνων που θα αποτελούσαν ιδιότυπες κι ασυνήθιστες λίγο-πολύ αντιγραφές του πραγματικού. Ωστόσο, δεν υπάρχουν εικόνες καθεαυτές, μα ένας κόσμος φανταστικός, γέννημα άμεσο του φανταστικού. Δεν υπάρχει φαντασία, αλλά μια συνείδηση όπου θεάται το μη πραγματικό. Το "Φανταστικό" του μεγάλου φιλοσόφου είναι μια άσκηση του πνεύματος, μια γοητευτική άθληση της ψυχής σε ώρες νηφάλιας περισυλλογής. Ιδιαίτερα η περιγραφή που δίνει ο Σαρτρ για τη λ...

Ένα ψυχικό γεγονός όπως η συγκίνηση, θεωρούμενο συνήθως σαν μια ασύδοτη ανωμαλία, έχει τη δική του σημασία και δεν μπορεί να κατανοηθεί, καθ' εαυτό, χωρίς την κατανόηση της σημασίας αυτής... Η σημασία ενός συνειδησιακού γεγονότος ανάγεται στο ότι υποδεικνύει πάντοτε την ολική ανθρώπινη πραγματικότητα που γίνεται συγκινημένη, προσεκτική, αντιληπτική, βουλητική κλπ. Η μελέτη των συγκινήσεων επαληθεύει αυτή την αρχή: μια συγκίνηση παραπέμπει σ' αυτό που σημαίνει. Κι αυτό που σημαίνει είναι στην πραγματικότητα το σύνολο των σχέσεων της ανθρώπινης πραγματικότητας με τον κόσμο....

"Αν εξετάσω τον εαυτό μου χωρίς προκαταλήψεις, θα δω πως επιχειρώ αυτόματα τη διάκριση ανάμεσα στην ύπαρξη σαν πράγμα και στην ύπαρξη σαν εικόνα. Δεν θα μπορούσα να μετρήσω τα φανερώματα, που ονομάζουμε εικόνες. Όμως, είτε είναι, είτε δεν είναι εκούσιες αναπολήσει ς, την ίδια στιγμή που φανερώνονται, προσφέρονται σαν κάτι άλλο από παρουσίες...". "Σας τυχαίνει καμιά φορά να μπερδέψετε την εικόνα του αδελφού σας με την πραγματική του παρουσία; Η αναγνώριση της εικόνας σαν τέτοιας, είναι ένα άμεσο δεδομένο της εσώτατης αίσθησης (συνείδησης)". Με τέτοιες λαμπρές απογειώσεις το...

Τρεις άνθρωποι συζητούν. Οι δύο νέοι, νεότατοι. Ο άλλος γέρος πια, σχεδόν παλαίμαχος. Οι δύο είναι οι εκπρόσωποι του νέου πνεύματος που φυσά μετά τα γεγονότα του Μάη του 1968 στο Παρίσι. Ο τρίτος είναι ο πασίγνωστος "νεαρός γέρος" Ζαν-Πωλ Σαρτρ. Ένα τέταρτο πρόσωπο λαμβάνει μέρος σε όλη αυτή την πλούσια συζήτηση: ο ενσυνείδητος αναγνώστης που, κι αυτός, μέσα από αντεγκλήσεις και έντονες αψιμαχίες που διεξάγονται παντού στον κόσμο αναζητά το δρόμο του για το σοσιαλισμό, την ελευθερία, το συνειδητοποιημένο άτομο που αμφισβητεί ταυτόχρονα τόσο το θεσμό της ιδιοκτησίας, όσο κα...

"Ο Άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος". "Ο Άνθρωπος είναι καταδικασμένος γιατί δεν διάλεξε ο ίδιος την ύπαρξή του, αλλά εφόσον βρίσκεται στον κόσμο είναι υπεύθυνος για όλες τις πράξεις του". "Η ελευθερία θα πρέπει να θεωρηθεί σκοπός του ατόμου. Μόνο όμως αν συνοδεύεται από την αναγνώριση της ελευθερίας των άλλων". Αυτή είναι η ουσία του Υπαρξισμού, και το κεντρικό σημείο ενός μεγάλου μέρους του έργου του μεγάλου φιλοσόφου και διανοητή, όπως περιγράφεται σ' αυτό το φιλοσοφικό δοκίμιο-διάλεξη, μοναδική απόπειρα εκλαΐκευσης της φιλοσοφίας ενός από τα ισχυρότερ...

Οι "Καταστάσεις είναι οι θέσεις του Σαρτρ πάνω σε πρόσωπα και πράγματα, "καταστάσεις", της Πολιτικής και της Τέχνης του 20ού αιώνα, σε παγκόσμια κλίμακα. Από το θάνατο του Πατρίς Λουμούμπα και ως τη γλυπτική του Τζακομέτι ή μια κοινωνιολογική θεώρηση των Ηνωμένων Πολιτειών, η "εφηρμοσμένη" σκέψη του Σαρτρ προβάλλει στα δοκίμια και τις μελέτες αυτές ανάγλυφη. Τις "Καταστάσεις" μετέφερε υπεύθυνα στα Ελληνικά ο γνωστός δημοσιογράφος, κριτικός και μεταφραστής Κώστας Σταματίου. Ο ίδιος συνέδεσε τα σαρτρικά κείμενα με μικρές κατατοπιστικές "εισαγωγές".

"Η ηλικία της λογικής", "Η Αναστολή", "Με το θάνατο στην ψυχή": τρία μυθιστορήματα με διαφορετική πλοκή και διαφορετικά πρόσωπα, που ξεχύνονται προς όλες τις κατευθύνσεις για να αγκαλιάσουν την καθολικότητα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ως ιστορικού γεγονότος. Η μεγάλη πρωτοτυπία της τριλογίας έγκειται στο ότι ο Σαρτρ-μυθιστοριογράφος συμφιλιώνεται με το Σαρτρ-φιλόσοφο και πετυχαίνει μια ζηλευτή σύνθεση, πιστή στους νόμους του "πιθανού".

Οι "Καταστάσεις είναι οι θέσεις του Σαρτρ πάνω σε πρόσωπα και πράγματα, "καταστάσεις", της Πολιτικής και της Τέχνης του 20ού αιώνα, σε παγκόσμια κλίμακα. Από το θάνατο του Πατρίς Λουμούμπα και ως τη γλυπτική του Τζακομέτι ή μια κοινωνιολογική θεώρηση των Ηνωμένων Πολιτειών, η "εφηρμοσμένη" σκέψη του Σαρτρ προβάλλει στα δοκίμια και τις μελέτες αυτές ανάγλυφη. Τις "Καταστάσεις" μετέφερε υπεύθυνα στα Ελληνικά ο γνωστός δημοσιογράφος, κριτικός και μεταφραστής Κώστας Σταματίου. Ο ίδιος συνέδεσε τα σαρτρικά κείμενα με μικρές κατατοπιστικές "εισαγωγές".

Το πιο γνωστό έργο του κυριότερου εκπρόσωπου του υπαρξισμού και βραβευμένου με Νόμπελ, Ζαν-Πωλ Σαρτρ.

Σε αυτή την αριστουργηματική αυτοβιογράφηση των πρώτων δεκατεσσάρων χρόνων της ζωής του, ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ, ο νομπελίστας φιλόσοφος, μυθιστοριογράφος και θεατρικός συγγραφέας, αντιμετωπίζει τον εαυτό του με την ίδια ανελέητη ευθύτητα και οξυδέρκεια που χαρακτηρίζει και όλο του το έργο. Γεννημένος μέσα σε μια αγαπημένη, βιβλιόφιλη οικογένεια, ανατράφηκε από τη χήρα μητέρα του και το χαρισματικό παππού του, έχοντας μια παιδική ηλικία που χαρακτηριζόταν από τη μακρόχρονη, σχεδόν ερωτική σχέση του με την ανάγνωση. Άλλωστε, στο διάβασμα και κατόπιν στο γράψιμο βρίσκει τον μοναδικό...

"Η ηλικία της λογικής", "Η Αναστολή", "Με το θάνατο στην ψυχή": τρία μυθιστορήματα με διαφορετική πλοκή και διαφορετικά πρόσωπα, που ξεχύνονται προς όλες τις κατευθύνσεις για να αγκαλιάσουν την καθολικότητα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ως ιστορικού γεγονότος. Η μεγάλη πρωτοτυπία της τριλογίας έγκειται στο ότι ο Σαρτρ-μυθιστοριογράφος συμφιλιώνεται με το Σαρτρ-φιλόσοφο και πετυχαίνει μια ζηλευτή σύνθεση, πιστή στους νόμους του "πιθανού".

"Η ηλικία της λογικής", "Η Αναστολή", "Με το θάνατο στην ψυχή": τρία μυθιστορήματα με διαφορετική πλοκή και διαφορετικά πρόσωπα, που ξεχύνονται προς όλες τις κατευθύνσεις για να αγκαλιάσουν την καθολικότητα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ως ιστορικού γεγονότος. Η μεγάλη πρωτοτυπία της τριλογίας έγκειται στο ότι ο Σαρτρ-μυθιστοριογράφος συμφιλιώνεται με το Σαρτρ-φιλόσοφο και πετυχαίνει μια ζηλευτή σύνθεση, πιστή στους νόμους του "πιθανού".

.... Η ζωή μας, ναι. Το μέλλον μας, ναι. θα ζούσα περιμένοντας σε, θα σ' αγαπούσα και θα σε περίμενα. Περίμενα το τέλος του πολέμου για να 'ρθει εκείνη η μέρα που θα σε παντρευόμουν μπροστά σ' όλο τον κόσμο. Και θα σε περίμενα τα βράδια. Τώρα δεν υπάρχει μέλλον, δεν περιμένω πια παρά το θάνατο μου και θα πεθάνω μόνη. Άφησε με λοιπόν... Δεν έχουμε τίποτα να πούμε. Δεν έχω ανάγκη από παρηγοριές...

... Παιδιά μου, μην υπερβάλετε. Βλέπεις δίκες, παγίδες, ψέματα! Βέρνερ δεν σου ζητώ παρά λίγη συμπόνια για τον αδελφό σου. Είναι ζητήματα που η Λένι δεν μπορεί να τ' αντιμετωπίσει μόνη της. Στα άλλα θα είστε ελεύθεροι σαν τα πουλιά. Θα δείτε, όλα θα τελειώσουν καλά. Ο Φραντζ δε θα ζήσει πολύ, το φοβάμαι. Μια νύχτα θα τον θάψετε κρυφά στο πάρκο. Μαζί του θα εξαφανιστεί κι ο τελευταίος αληθινός Βον Γκέρλαχ. Θέλω να πω το τελευταίο τέρας!...