Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι "Ανθρωποφύλακες", το ιστορικό βιβλίο του Περικλή Κοροβέση, κυκλοφορεί σε μια επετειακή έκδοση, με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την πρώτη του κυκλοφορία! Μια συγκλονιστική μαρτυρία, ενός ανθρώπου που υπέφερε από τα βασανιστήρια της χούντας - μια αδυσώπητη καταγγελία ενάντια στην καταπίεση, τον φασισμό, τη βία της εξουσίας. Ένα ντοκουμέντο επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε.

Μέσα στον κόσμο αυτό ποτέ δεν ψάχνω γι’ αρχηγό! Με τους άλλους συνεργάζομαι να ζήσουνε εκείνοι, να ζήσω και εγώ. Επανακυκλοφορεί, μετά από πολλά χρόνια, το βιβλίο του Περικλή Κοροβέση, που στην εποχή του προκάλεσε αίσθηση όχι μόνο για το ευφυές κείμενό του, αλλά και για τη μουσική επένδυσή του από τον Γιώργο Κουρουπό, καθώς επίσης και για την εξαιρετική ερμηνεία του Σπύρου Σακκά. Το βιβλίο εξιστορεί την αγωνιώδη αναζήτηση αρχηγού από τα ζώα της ζούγκλας και πώς το κάθε ζώο έδωσε κάποιο χαρακτηριστικό του ως δώρο για τον νέο αρχηγό. Τι έδωσε ο γάιδαρος και τι το σαλ...

Η ανθρωπότητα, στην μακρόχρονη πορεία της, μας έχει εφοδιάσει με πλούσια όπλα. Και εμείς, όλοι αυτοί που θέλουμε κοινωνική δικαιοσύνη, τα αγνοούμε. Έχουμε μείνει σε δύο λείψανα ιδεολογημάτων: τον κομμουνισμό και την σοσιαλδημοκρατία. Και προσπαθούμε με αυτά να διαβάσουμε την πραγματικότητα, ενώ στην ουσία αποτελούν την τύφλωσή μας και την αποκοπή μας από την πραγματικότητα. Και τα απολιθώματα δεν μπορούν να γίνουν τα νέα πρίσματα τα οποία μας χρειάζονται για να δούμε την αλήθεια. Άρα μας χρειάζεται μία νέα καθαρή ματιά, που να αξιοποιεί όλη την συσσωρευμένη σοφία της ανθρωπ...

Μήπως το υπάρχον πολιτικό αντιπροσωπευτικό σύστημα, όπως αυτό εκφράζεται από τα κόμματα, έχει φάει τα ψωμιά του και η κοινωνία αντιδρά προτείνοντας μορφές άμεσης δημοκρατίας, έστω και αν ακόμα βρίσκονται σε εμβρυακή κατάσταση; Θα έχουμε μια κονική γέννα μιας άλλης πολιτική οργάνωσης που θα συνδυάζει το άμεσο δημοκρατικό πνεύμα; Όχι χύμα και τσουβαλάτα αλλά με τον υψηλότερο δυνατό τρόπο οργάνωσης, με σαφή πολιτική προοπτική υπέρ των αδυνάτων και κατά των αδικιών; Και όλα αυτά με προοπτική χρόνου και διάρκειας. Αν αυτό αποτύχει τότε το σύστημα διαθέτει εναλλακτική λύση: την...

Οι "Ανθρωποφύλακες", το ιστορικό βιβλίο του Περικλή Κοροβέση, κυκλοφορεί ξανά! Μια συγκλονιστική μαρτυρία, ενός ανθρώπου που υπέφερε από τα βασανιστήρια της χούντας - μια αδυσώπητη καταγγελία ενάντια στην καταπίεση, τον φασισμό, τη βία της εξουσίας. Ένα ντοκουμέντο επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε. "Έχουμε μπει πια σε μια σκοτεινή εποχή και ίσως τα χειρότερα να μην τα έχουμε δει ακόμα. Η τάξη του κόσμου έχει διασαλευτεί. Οι προτάσεις σωτηρίας που εμφανίζονται, με τη μορφή του Εθνικισμού και του Φυλετισμού, είναι ακόμα ένα βήμα προς το βάραθρο. Και δεν είναι μόνο η οικολογι...

Σε εποχές ζόφου και φόβου, σαν και αυτήν που ζούμε τώρα στην Ελλάδα, έχουμε δύο τρόπους αντίδρασης: ο πρώτος είναι να αφήσουμε το σκοτάδι να μπει στην ψυχή μας και να τη μαυρίσει· ο άλλος είναι να αξιοποιήσουμε το φως που έχουν συσσωρεύσει τα φωτοβολταϊκά της καρδιάς μας. Το φως είναι ζωοδότρα δύναμη. Ένα μικρό λυχναράκι νικάει και το πιο αδιαπέραστο σκοτάδι. Ξαναφτιάχνουμε τη ζωή μας στο φως και την οργανώνουμε όσο πιο απλά γίνεται σε έναν κόσμο που είναι περίπλοκος και χωρίς νόημα. Τα μικρά αυτά κειμενάκια που έχουν συγκεντρωθεί σε αυτό τον τόμο είναι μια προσπάθεια ν...

Είναι προφανές πως υπάρχει πρόβλημα ταυτότητας της δημοκρατίας και της άμεσης δημοκρατίας ιδιαίτερα. Ταυτότητας που δεν θα επιτρέπει πλήθος αντιφατικών αναγνώσεων και μια επικοινωνία τύπου Βαβέλ, που εμποδίζουν τη σύνδεση της θεωρίας με την πράξη της άμεσης δημοκρατίας. Κι αυτό το πρόβλημα δεν είναι υπόθεση εξουσιαστικών ηγεσιών ούτε "αριστερών πρωτοποριών", και βεβαίως ούτε "σοφών" διανοούμενων και ηγητόρων, αλλά παραμένει πρόβλημα της ίδιας της εργαζόμενης κοινωνίας-ανθρωπότητας. Γι' αυτό είναι αναγκαίο να διαμορφώσουμε ένα νέο δημόσιο χώρο σκέψης και επικοινωνίας και...

"Πάντα αναρωτιόμουν για τις ζωές των ανθρώπων που έβλεπα. Ωραία, τέλειωσε ο χτίστης το ρετιρέ, σε τι σπίτι γυρνάει; Πώς αγκαλιάζει ο "μπάτσος" και πώς ο κρατούμενός του; Η καλόγρια τι όνειρα βλέπει το βράδυ; Κάποια στιγμή άρχισα να ξεστρατίζω και να αναζητώ νέες εικόνες. Το πάθος της παρατήρησης έγινε σιγά σιγά επάγγελμα. Θυμάμαι με πόση έκπληξη έζησα το 1989 την εξέγερση στο Κόσσοβο. Με είχαν στείλει από την "Πρώτη" με κομμουνιστικές οδηγίες. Να γράψω πόσο καλοί είναι οι μεν και πόσο κακοί είναι οι δε. Και εγώ έγραφα ότι δεν βλέπω κανένα καλό. Το ένα χωριό το έκαιγαν ο...

Η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική, όποια φενακισμένη ηθική τάξη (εθνική, θρησκευτική, φυλετική, πολιτική, κρατική, επαναστατική) και αν υπηρετεί, όποιον απάνθρωπο ύμνο κι αν τραγουδά, όποια απάνθρωπη σημαία κι αν ανεμίζει στο φλάμπουρό της (γιατί κάθε σημαία και κάθε ύμνος είναι ομολογίες απανθρωπιάς). Κάθε πολιτική πρόταση που θεωρεί τη βία αναγκαίο κακό προβλέπει για τους υποστηριχτές της την πειθαναγκαστική υποταγή στην κτηνωδία -και η λεγόμενη "αντιβία" πάντοτε υπηρέτησε και ενίσχυσε την πρωτεύουσα βία την οποία υποτίθεται πως αντιμαχόταν. Καμιά αληθινά αντισυστημι...

Η πεποίθησή μου εδώ και πολλά χρόνια είναι πως η κρίση της Αριστεράς είναι πρωτίστως κρίση πολιτικής και φιλοσοφικής σκέψης. Τα νέα προβλήματα της εποχής μας -η παγκοσμιοποίηση του κεφαλαίου, η κατάργηση όλων των κεκτημένων της εργατικής τάξης, το ξεπούλημα της δημόσιας κοινής περιουσίας, η εμπορευματοποίηση των δημόσιων αγαθών και η ραγδαία καταστροφή του περιβάλλοντος, που απειλεί άμεσα την ίδια τη ζωή- δεν ήταν μια φυσιολογική πορεία του καπιταλισμού, αλλά μια επανάσταση.

"Το δωμάτιο, που ήταν σαν εγκαταλειμμένο παλιατζίδικο, είχε μετατραπεί σε παρθενικό δώμα, με νταντελένιες άσπρες κουρτίνες και λαχταριστά σκεπάσματα που άφηναν ένα άρωμα άγριου ζουμπουλιού. Εδώ ενώθηκαν και χάθηκαν στην απεραντοσύνη του σύμπαντος, που κανένα ανθρώπινο μάτι δεν μπορεί να παρακολουθήσει ή να καταγράψει. (...) Για ένα μήνα ο Μπρούνο εξαφανίστηκε από προσώπου γης. Ούτε μπαρ ούτε η καθιερωμένη έξοδος με τους φίλους του. Η ζωή του άλλαξε απότομα από το πρώτο πρωινό που ξύπνησε και είδε τη Λουντμίλα να κοιμάται πλάι του. Το πρόσωπο της είχε ένα φωτοστέφανο. Στα χε...

Επανέκδοση του ιστορικού βιβλίου του Περικλή Κοροβέση "Ανθρωποφύλακες", με αφορμή τη συμπλήρωση σαράντα χρόνων από την επιβολή της δικτατορίας των συνταγματαρχών στη χώρα μας (21η Απριλίου 1964). Πρόκειται για την συγκλονιστική κατάθεση του συγγραφέα στο Συμβούλιο της Ευρώπης και στη Διεθνή Αμνηστία, που γνωστοποίησε για πρώτη φορά στην διεθνή κοινότητα τα φρικτά βασανιστήρια που υφίσταντο οι πολιτικοί κρατούμενοι της χούντας των συνταγματαρχών. Την έκδοση προλογίζει ο Δημήτρης Ραυτόπουλος, ενώ προστίθεται "παράρτημα" με ντοκουμέντα που στοιχειοθετούν την διαδρομή του...

[...] Θα ήθελα να περιγράψω αδρομερώς το πώς βλέπω, οραματίζομαι, σκέφτομαι τη λειτουργία των βιβλιοθηκών στα σχολεία μας. Ο όρος "σχολική" είναι περιοριστικός, αφού η βιβλιοθήκη αυτή θα είναι διάπλατα ανοιχτή στην τοπική κοινωνία. Θα είναι χώρος που θα πληροφορεί, θα ψυχαγωγεί, θα κοινωνικοποιεί, θα ενημερώνει όχι μόνο το μαθητή αλλά και τον κάτοικο της ευρύτερης περιοχής. Στο χώρο της θα υπάρχουν ασφαλώς οι νέες τεχνολογίες πληροφόρησης, ώστε ο ενδιαφερόμενος να μπορεί να έχει μαζί με τη δυνατότητα χρήσης του διαδικτύου και εύκολη πρόσβαση στα καταχωρισμένα βιβλία και επι...

"Ας κάνουμε τώρα μια υπόθεση και ας φανταστούμε ένα άλλο κράτος που ενθουσιάζεται από τις αρχές των ΗΠΑ και τις εφαρμόζει στη χώρα του. Τότε θα μπορεί να εκτελεί τους αντιπάλους του χωρίς δίκη, θα έχει το δικαίωμα να βασανίζει τους κρατούμενους, θα μπορεί να βομβαρδίζει αμάχους, να σκοτώνει γυναίκες και παιδιά, να καταστρέφει τα χωράφια τους και τις σοδειές τους, να τους απαγορεύει την πρόσβαση σε πόσιμο νερό ή να ανατινάζει τα πηγάδια τους, να γκρεμίζει τα σπίτια τους, να μην τους επιτρέπει την πρόσβαση σε νοσοκομεία και να τους αφήνει να πεθαίνουν στους δρόμους. Επιπλέον,...

Μια ξεχωριστή προσωπικότητα της αριστεράς, με πλούσιο συγγραφικό έργο και θεμελιωτής της θεωρίας της "Αλήθης" (μη λήθης, δηλαδή α-λήθειας), ύστερα από κάποιο ατύχημα, ο ίδιος δεν μπορεί να το προσδιορίσει, βρίσκεται σε κατάσταση καθολικής λήθης. Αυτό δηλαδή που είχε τάξει σα σκοπό ζωής, τώρα έχει σαν πάθηση, χωρίς ο ίδιος να ξέρει πως είναι άρρωστος, μια που δεν μπορεί να θυμηθεί τι είναι αρρώστια. Ο ήρωας-αφηγητής, έχοντας ξεχάσει τα πάντα, επομένως και τις διάφορες ηθικές, πολιτικές ή ιδεολογικές προκαταλήψεις, αντιμετωπίζει τη ζωή του, χωρίς ίχνος λογοκρισίας. Αυτό το...