Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ζωή, όταν κυοφορείται, μυστηριακά και αθέατα (ή, πιο άπλα, μια γυναίκα γκαστρωμένη), είναι μια βίαιη επαναφορά του ανθρώπου στη δικιά του ζωή που χάνεται, στη φύση που πεθαίνει μαζί του, στα έργα του που έχουν γίνει η καταπίεσή του. Βρίσκεται στη στιγμή της αλήθειας, όταν όλα γύρω του (κράτος, κόμματα, εφημερίδες, δουλειά, διασκέδαση, φίλοι, ζευγάρια, συνήθειες κτλ.) είναι ένα απέραντο γραφείο τελετών. Με τέτοιες σκέψεις, ή περίπου, θελήσαμε να σχολιάσουμε τις μοναδικές φωτογραφίες του Lennart Nilsson, που κατόρθωσε και φωτογράφισε τη διαδικασία της κύησης από την αρχή...

Είχε πανσέληνο. Αυγουστιάτικη. Το πλοίο, μαγεμένο. Είχαν κοιμηθεί όλοι. Περπατούσα στο κοιμισμένο πλοίο. Χάζευα τις άβολες στάσεις που παίρνει ο άνθρωπος σαν κοιμάται. Χέρια από δω, πόδια από κει, κεφάλια γερμένα νεκρά. Άνθρωποι όλων των σχημάτων και ηλικιών. Δεν ήταν ύπνος αυτός. Ήταν σφαγή. Κι εγώ, ζωντανός, να κυκλοφορώ ανάμεσα στα πτώματα. Ένιωθα τη δύναμη του χάρου. Περπατούσα σε μία χώρα που την είχα εξολοθρεύσει. Ήμουνα ο θεός θάνατος. Κοίταζα το έργο μου και καμάρωνα τη δύναμή του. Ήμουνα ένας ωραίος θάνατος, μ' αγέρωχο μέτωπο, με μια μαύρη μπέρτα που ανέμιζε, καβάλ...

Αυτό το παραμύθι γράφτηκε το 1979 για μια σειρά εκπομπών της ελληνικής σύνταξης της σουηδικής ραδιοφωνίας. Στόχος του συγγραφέα ήταν να προσφέρει ένα ακρόαμα που να ενδιαφέρει τα μεταναστόπουλο, γραμμένο σε μια λανθάνουσα γλώσσα κόμικς, και βασισμένο σε παραδοσιακά ελληνικά παραμύθια, με το φιλόδοξο στόχο να προσφέρει μέσα από μια γλώσσα μειοψηφίας (και αναγκαστικά περιφρονημένης από τη γλώσσα της πλειοψηφίας) την ευχαρίστηση που μπορεί να χει "το δικό μας και το διαφορετικό" (εδώ τα ελληνικά) σε παιδιά που η γλώσσα τους ήταν -και είναι- στοιχείο ντροπής και διάκρισης. Ο τ...

Το βιβλίο συγκεντρώνει μια σειρά από άρθρα του Περικλή Κοροβέση που δημοσιεύτηκαν σε διάφορα περιοδικά κατά την περίοδο 1978-1990. Τα κείμενα αυτά είναι αυθόρμητες αντιδράσεις του συγγραφέα σε διάφορα συμβάντα της πολιτικής, κοινωνικής και καλλιτεχνικής επικαιρότητας. Στόχος τους, να αποκαλύψουν κάποιους λίγο πολύ σταθερούς μηχανισμούς που δρουν στο νεοελληνικό μεταπολιτευτικό έθνος -όπως την έντυπη τρομοκρατία, τον αυθόρμητο ρατσισμό, τις διακρίσεις εκείνες που θεωρούνται φυσιολογικές, τον homo combinadoricus-politicanticus που διαμορφώνει την οικονομική και πολιτική ζωή μ...

Σε μια χώρα που καταστρέφει συστηματικά τον πολιτισμό της, την πνευματική και υλική παραγωγή της, δηλητηριάζει τη γη της, τα νερά της και τον αέρα της, υπάρχει τόπος για τη δημιουργία; Ναι, αν κάποιος αποφασίσει πως θέλει να ζήσει, να επικοινωνήσει με τους δικούς του όρους, επιλέγοντας μια προσωπική ζωή, όσο κι αν αυτή μοιάζει με πρόκληση. Το κράτος όμως έχει το δικαίωμα να σ ενοχοποιήσει γι αυτό και μάλιστα να υποστείς τις συνέπειες ενός διωγμού; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που θέτει ο συγγραφέας με αυτό το θεατρικό έργο, αναπλάθοντας ελεύθερα στην σύγχρονη Ελλάδα τ...

Ο τόμος περιέχει τα διηγήματα: "Ο πολιτικός της Β' Αθηνών", "Καλλιτέχνης στα σίριαλ", "Ένας εκδότης με τις εκδόσεις του", "Ο διάσημος μαθηματικός", "Ένας δημοσιογράφος μ' επιτυχίες", "Ένας κινηματογραφιστής στη Ν. Υόρκη", "Ο θεατρώνης με τις 2.345 γυναίκες", "Ένας μεγάλος ποιητής", με εισαγωγή και επίλογο του συγγραφέα, που γράφει: "Τα πρόσωπα αυτού του βιβλίου δεν τα γνώρισα ποτέ. Αν έλεγα όμως πως είναι ανύπαρκτα, θα έλεγα ψέματα στον εαυτό μου. Μερικά απ' αυτά τα πρόσωπα με κυνηγούν χρόνια τώρα θέλοντας να μού πουν τον πόνο τους. Έγιναν πολλές προσπάθειες να καταγραφο...

Ο τόμος περιλαμβάνει τα κείμενα οκτώ συγγραφέων για την παράσταση "Εντός σχεδίου (; ) -σύγχρονα στιγμιότυπα καθημερινής ζωής", που παρουσιάστηκε από το "Θέατρο των Καιρών", σε σκηνοθεσία Έρσης Βασιλικιώτη, το 1998.

Μια ξεχωριστή προσωπικότητα της αριστεράς, με πλούσιο συγγραφικό έργο και θεμελιωτής της θεωρίας της "Αλήθης" (μη λήθης, δηλαδή α-λήθειας), ύστερα από κάποιο ατύχημα, ο ίδιος δεν μπορεί να το προσδιορίσει, βρίσκεται σε κατάσταση καθολικής λήθης. Αυτό δηλαδή που είχε τάξει σα σκοπό ζωής, τώρα έχει σαν πάθηση, χωρίς ο ίδιος να ξέρει πως είναι άρρωστος, μια που δεν μπορεί να θυμηθεί τι είναι αρρώστια. Ο ήρωας-αφηγητής, έχοντας ξεχάσει τα πάντα, επομένως και τις διάφορες ηθικές, πολιτικές ή ιδεολογικές προκαταλήψεις, αντιμετωπίζει τη ζωή του, χωρίς ίχνος λογοκρισίας. Αυτό το...

"Ας κάνουμε τώρα μια υπόθεση και ας φανταστούμε ένα άλλο κράτος που ενθουσιάζεται από τις αρχές των ΗΠΑ και τις εφαρμόζει στη χώρα του. Τότε θα μπορεί να εκτελεί τους αντιπάλους του χωρίς δίκη, θα έχει το δικαίωμα να βασανίζει τους κρατούμενους, θα μπορεί να βομβαρδίζει αμάχους, να σκοτώνει γυναίκες και παιδιά, να καταστρέφει τα χωράφια τους και τις σοδειές τους, να τους απαγορεύει την πρόσβαση σε πόσιμο νερό ή να ανατινάζει τα πηγάδια τους, να γκρεμίζει τα σπίτια τους, να μην τους επιτρέπει την πρόσβαση σε νοσοκομεία και να τους αφήνει να πεθαίνουν στους δρόμους. Επιπλέον,...

[...] Θα ήθελα να περιγράψω αδρομερώς το πώς βλέπω, οραματίζομαι, σκέφτομαι τη λειτουργία των βιβλιοθηκών στα σχολεία μας. Ο όρος "σχολική" είναι περιοριστικός, αφού η βιβλιοθήκη αυτή θα είναι διάπλατα ανοιχτή στην τοπική κοινωνία. Θα είναι χώρος που θα πληροφορεί, θα ψυχαγωγεί, θα κοινωνικοποιεί, θα ενημερώνει όχι μόνο το μαθητή αλλά και τον κάτοικο της ευρύτερης περιοχής. Στο χώρο της θα υπάρχουν ασφαλώς οι νέες τεχνολογίες πληροφόρησης, ώστε ο ενδιαφερόμενος να μπορεί να έχει μαζί με τη δυνατότητα χρήσης του διαδικτύου και εύκολη πρόσβαση στα καταχωρισμένα βιβλία και επι...

Επανέκδοση του ιστορικού βιβλίου του Περικλή Κοροβέση "Ανθρωποφύλακες", με αφορμή τη συμπλήρωση σαράντα χρόνων από την επιβολή της δικτατορίας των συνταγματαρχών στη χώρα μας (21η Απριλίου 1964). Πρόκειται για την συγκλονιστική κατάθεση του συγγραφέα στο Συμβούλιο της Ευρώπης και στη Διεθνή Αμνηστία, που γνωστοποίησε για πρώτη φορά στην διεθνή κοινότητα τα φρικτά βασανιστήρια που υφίσταντο οι πολιτικοί κρατούμενοι της χούντας των συνταγματαρχών. Την έκδοση προλογίζει ο Δημήτρης Ραυτόπουλος, ενώ προστίθεται "παράρτημα" με ντοκουμέντα που στοιχειοθετούν την διαδρομή του...

"Το δωμάτιο, που ήταν σαν εγκαταλειμμένο παλιατζίδικο, είχε μετατραπεί σε παρθενικό δώμα, με νταντελένιες άσπρες κουρτίνες και λαχταριστά σκεπάσματα που άφηναν ένα άρωμα άγριου ζουμπουλιού. Εδώ ενώθηκαν και χάθηκαν στην απεραντοσύνη του σύμπαντος, που κανένα ανθρώπινο μάτι δεν μπορεί να παρακολουθήσει ή να καταγράψει. (...) Για ένα μήνα ο Μπρούνο εξαφανίστηκε από προσώπου γης. Ούτε μπαρ ούτε η καθιερωμένη έξοδος με τους φίλους του. Η ζωή του άλλαξε απότομα από το πρώτο πρωινό που ξύπνησε και είδε τη Λουντμίλα να κοιμάται πλάι του. Το πρόσωπο της είχε ένα φωτοστέφανο. Στα χε...