Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τρεις φίλοι, ένας Τούρκος κρυπτοχριστιανός, ένας Έλληνας και ένας Βούλγαρος στο σταυροδρόμι των λαών, στη Μικρά Ασία, ζουν ένα συνταρακτικό γεγονός. Ή έτσι νομίζουν. Φαντασία, μυστικισμός, ιστορία πλεγμένη αξεδιάλυτα με τον μύθο. Και ο Βασίλειος Διγενής Ακρίτας βγαίνει από τον θρύλο και μπαίνει στη ζωή τους. Και την οδηγεί σε ένα δρόμο χωρίς επιστροφή.

Όταν ο Άγγελος, η Δανάη και ο Δημήτρης ξεκινούν για μια εκδρομή στον αρχαιολογικό χώρο της Eλευσίνας, δεν φαντάζονται τι θα επακολουθήσει. H επίσκεψή τους στο Πλουτώνειο, την θρυλική σπηλιά της μυθολογίας, τους αλλάζει για πάντα την ζωή. Τους φέρνει αντιμέτωπους με το παρελθόν, αλλά και με μια σειρά από ανεξήγητα μυστήρια. Οι περίεργες οξειδώσεις του βράχου, οι μορφές που εμφανίζονται και χάνονται, τα εφιαλτικά τέρατα που κρύβονται στα τοιχώματα, η πέτρα με την μαγική ενέργεια, τους οδηγούν σ' έναν κόσμο υπερφυσικό, όπου η προαιώνια πάλη του Kαλού με το Kακό λεηλατεί τον ψυ...

Έκλεινε τα μάτια της και ονειροπολούσε. Τον φιλούσε με δίψα, του παραδινόταν γυμνή οπουδήποτε, χωρίς να νοιάζεται αν ήταν μόνοι τους ή μπροστά στον κόσμο. Μες στην παραφορά της του ψιθύριζε: "Νικόλα σ' αγαπώ". Κι αμέσως μετά: "Νικολάι, φίλησέ με κι άλλο, κι άλλο, μη σταματάς". Ύστερα συνερχόταν για λίγο, και η σκέψη της δούλευε λογικά. Πώς είναι δυνατόν να έχει ερωτευτεί δύο διαφορετικά πρόσωπα κι αυτά να γίνονται ένα; Ή και αντίστροφα: Πώς είναι δυνατόν να είναι ερωτευμένη μ' έναν άντρα, κι αυτός να παρουσιάζεται στην καρδιά και στο νου της ως δύο άντρες; Κοίταξε το χειρόγ...

Ο Φίλιππος, ένας νέος με όλα τα χαρακτηριστικά των ordinary people, ζει μια ήσυχη, «συνηθισμένη» ζωή, δουλεύοντας ως ηλεκτρολόγος δίπλα στον θείο του. Μόνη γοητευτική ιδιαιτερότητά του το γεγονός ότι, από παιδί ήδη, βλέπει πολλά όνειρα, τα οποία όχι απλώς θυμάται αλλά μπορεί να τα ανασυνθέτει και να συμπληρώνει με τη φαντασία του τα κενά τους. Κάποια στιγμή, όμως, ο Φίλιππος διαπιστώνει ότι η ζωή του προικίζεται από μια μεταφυσική, τρομακτική ιδιότητα: βυθίζεται στα όνειρά του και ανασύρει από εκεί αντικείμενα: στην αρχή, μία πέτρα άγνωστης μοριακής σύστασης, ύστερα κ...

Εις την ποίησιν, Λεύκιε, η μεταφορά συνιστά το θαυμασιότερον τέχνημα, που συχνά διαρρηγνύοντας την γλώσσα την οδηγεί σε βάθη αβυσσαλέα ή σε ύψος αιθέριον κατά την ιχνηλάτησιν των Ελικωνιάδων. Μη λησμονείς ότι η χρήση της, πάντοτε βεβαίως εν μέτρω, καταρτίζει το αλάνθαστον βαθμολόγιον της ποιητικής μας ευαισθησίας. [...]

Κάπου ψηλά, πάνω απ' τις πόλεις των ανθρώπων και τις σκέψεις των παιδιών, γεννιέται ένα άσπρο συννεφάκι, ο μικρός Κοσμάς. Πλάι στη μητέρα του απολαμβάνει το μαγικό ταξίδι στους αιθέρες. Σαν μικρό παιδί μαθαίνει σιγά σιγά τα μυστικά και τους κινδύνους του άγνωστου ουρανού. Όσο μεγαλώνει, ανακαλύπτει τη γνώση και την περιπέτεια. Συναντά τη χαρά του παιχνιδιού αλλά και τη θλίψη του αποχωρισμού. Γνωρίζει τη μελαγχολία της μοναξιάς αλλά και την αξία της φιλίας. Γιατί ο Κοσμάς δεν έχει φίλους στον ουρανό μόνο. Έχει και στη γη, στην πόλη, στο σχολείο. Και η γνωριμία του μ' ένα μικ...

Όταν κάποτε ρώτησαν τον σπουδαίο φιλάνθρωπο γιατρό και λάτρη της μουσικής Άλμπερ Σβάιτσερ ποιο ήταν στη ζωή του το μουσικό άκουσμα που τον είχε συγκινήσει περισσότερο από όλα τα άλλα, αυτός απάντησε: "Το κλάμα ενός μικρού παιδιού σ' ένα πρόχειρο νοσοκομειακό σταθμό, κάπου στην Αφρική. Από αυτό κατάλαβα ότι το παιδί είχε περάσει τη φοβερή κρίση από μια επικίνδυνη αρρώστια και προχωρούσε στην ανάρρωση του. 'Ενιωσα βαθιά αγαλλίαση στο άκουσμα αυτό, σαν να έφτανε θεία μουσική απ' τον ουρανό, γιατί είχα κάνει ό,τι μπορούσα γι' αυτό το παιδί" Τούτα τα λόγια του υπέροχου ανθρωπι...

Σ' ένα οροπέδιο μιας απομονωμένης επαρχίας υπάρχει ένα μικρό, λιθόκτιστο κτήριο. Σ' αυτό έρχεται και κατοικεί ένας μοναχικός άντρας ζώντας σαν ερημίτης. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την από παλιά κακή φήμη της περιοχής, που θεωρείται καταραμένη και δεν την πλησιάζει κανείς, δημιουργεί δεισιδαιμονικές διαδόσεις για τον παράξενο ξένο. Στην πλησιέστερη πόλη μια συντροφιά τεσσάρων αντρών σχολιάζει αυτές τις διαδόσεις και προσπαθεί να υποθέσει τι μπορεί να είναι "αυτός στο πέτρινο σπίτι", όπως συνηθίζεται να τον λένε. Αιφνίδια, ο ερημίτης έρχεται σ' επαφή μαζί τους με αποτέλ...

Ο μύθος της Πασιφάης, η ένωσή της με τον ταύρο και η γέννηση του Μινώταυρου. Χαρακτηριστικό το τμήμα της απολογίας της Πασιφάης. Αποσπασματικά σωζόμενη τραγωδία (σε συμπλήρωση).

Ο Ρουφίνος έζησε μάλλον τον 4ο αιώνα μ.Χ. Τα επιγράμματά του ανήκουν στο 5ο βιβλίο της Παλατινής Ανθολογίας και έχουν ως θέμα τον έρωτα, τον οποίο τραγουδάει χωρίς συστολή ή σεμνοτυφία. Είναι φιλήδονος και επικούρειος. Έτσι γυμνή ποιός σ' έδιωξε και σ' έδειρε; Ποιός είχε πέτρινη καρδιά κι αναίσθητα μάτια στην ομορφιά σου; Ίσως να βρήκε, μπαίνοντας ξάφνου σπίτι σου, εραστή, συμβαίνουν αυτά· μικρή μου, όλες το κάνουν τούτο. Ωστόσο στο εξής, όταν εκείνος είναι μέσα κι ο άλλος έξω, να διπλοκλειδώνεις την εξώπορτα, μην πάθεις πάλι τα ίδια.

Ο αρχιτέκτονας Πέτρος Ιωάννου νοικιάζει ένα ωραίο σπίτι, στην προσπάθειά του ν' απαλύνει όσο γίνεται τη θλίψη της οκτάχρονης κόρης του, που πρόσφατα έχασε την αγαπημένη της μητέρα σε τροχαίο δυστύχημα. Απέναντι από το μπαλκόνι του παιδικού δωματίου υπάρχει ένας χαμηλός λόφος, ασήμαντος, με δυο αμφίβολα δεντράκια στις άκρες του. Η ευαισθησία του μικρού κοριτσιού αρχίζει μια μυστική επικοινωνία με την «ψυχή» του λόφου, που αναπτύσσεται γρήγορα και καταλήγει σε σχέση φιλίας. Ο πατέρας της μικρής παρακολουθεί με προσοχή και διακριτικότητα το περίεργο αυτό γεγονός. Στην αρχή το...

Η εξαντλητική περιγραφή της συμφοράς που με τη μορφή επιδημικής και θανατηφόρας ασθένειας αποδεκατίζει τη Θήβα είναι ένα είδος προλόγου για το τι θα επακολουθήσει. Η σκηνή της μαντείας του Τειρεσία είναι μοναδική στο παγκόσμιο θέατρο για το ρίγος της. Ο μάντης αμηχανεί από τους απανωτούς κακούς οιωνούς, αδυνατώντας να τους ερμηνεύσει και να προσεγγίσει την αιτία του κακού. Και φτάνουμε στην κορύφωση του τρόμου. Στην εξιστόρηση από τον Κρέοντα της νεκρομαντείας. Εδώ τα όρια του "γκραν γκινιόλ" εξαντλούνται. Όλος ο φριχτός κόσμος του Άδη παρελαύνει μπροστά μας με τα τέρατά το...

Η προδομένη στον έρωτά της γυναίκα μαστιγώνεται από ένα διαρκώς αυξανόμενο πάθος για εκδίκηση, που, καθώς συνειδητοποιεί στις λίγες λογικές της εκλάμψεις την αναπόφευκτη εγκατάλειψή της, μετατρέπεται κυριολεκτικά σε φυσικό στοιχείο καταστροφής. Αυτή την άποψη ενδιαφέρεται να φωτίσει ο ποιητής. Γι' αυτό το λόγο καταφεύγει ίσως, μέσα στους μεγάλους μονολόγους της Μήδειας, σ' εσωτερικές ασθμαίνουσες συστροφές προς τον εαυτό της -ένα είδος φρενήρους εσωτερικού μονολόγου σε δεύτερο πρόσωπο- για να ιχνογραφήσει τις τεράστιες διαστάσεις του πάθους. Η ηρωίδα συχνά συνομιλεί με την...

Στην περίπτωση της Φαίδρας το ερωτικό πάθος διερευνάται από διαφορετική οπτική γωνία. Η ηρωίδα είναι αθεράπευτα ερωτευμένη με το θετό γιο της, τον Ιππόλυτο, που έχει αφιερωθεί στην Άρτεμη και την αγνότητα. Ο έρωτάς της για τον αγνό νέο είναι ανίερος, απαγορευμένος. Γι' αυτό και η ενοχή της μεγάλη. Προσπαθεί να επιβληθεί στον εαυτό της με όλη τη δύναμη της ηθικής και της αξιοπρέπειας που διαθέτει. Το πάθος της όμως όσο ανομολόγητο είναι, τόσο πιο ανίκητο αποδεικνύεται. Υποκύπτει σ' αυτό κι εξομολογείται τον έρωτά της στο νεαρό γιο του Θησέα. Εκείνος εξαγριώνεται από την ανήθ...

Το μυθιστόρημα περιγράφει τις προσπάθειες του Μπόρις για την κατάκτηση της Μαργαρίτας και για την επιτυχή ολοκλήρωση της αποστολής του μέσα σε μια ατμόσφαιρα μαύρης απειλής, ειρωνείας και χιούμορ. Ο ήρωας αναδεικνύεται σε μυστηριώδη και αμφιλεγόμενο χαρακτήρα, που ενώ συμπεριφέρεται φυσιολογικά μέσα στην τρέχουσα καθημερινότητα, ορισμένα στοιχεία της συμπεριφοράς του διαρρηγνύουν το επικάλυμμα της ρεαλιστικής αλήθειας και οδηγούν τον αναγνώστη σε άλλα επίπεδα, σε άλλες περιοχές του πραγματικού.

"Εγώ, ο Μανουέλ Σαλίνας, γεννημένος στη Μάλαγα, πρώην σπουδαστής, πρώην πλοηγός καραβοτσακισμένος, γράφω τα όσα μου έτυχαν από τη μέρα που βρέθηκα μισοπεθαμένος σ' ένα παράξενο ακρογιάλι στο "νησί των σκύλων", όπως ονομάζουν οι πορτολάνοι το αλλόκοτο αυτό μέρος. Ήμουνα τριάντα χρονών τότε. Αιχμάλωτος πειρατών και αναγκαστικός πλοηγός τους. Κυνηγούσαμε κάποιο εμπορικό τρικάταρτο, όταν μας σάρωσε αναπάντεχος σίφουνας και μας βούλιαξε αύτανδρους. Εγώ γλίτωσα μόνο, δεν ξέρω πώς. Ήταν άνοιξη του 1503..."