Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μικρή ερωτική εξομολόγηση στο βιβλίο και στη λογοτεχνία. Ζείτε με το φόβο μήπως πέσει η βιβλιοθήκη σας και σας πλακώσει ενόσω κοιμόσαστε; Η υπερβολική συσσώρευση βιβλίων θέτει άραγε σε κίνδυνο την ίδια την ύπαρξη της οικογένειάς σας; Ταξινομείτε τα βιβλία σύμφωνα με το θέμα τους, τη γλώσσα, τον συγγραφέα, την χρονολογία έκδοσης, το σχήμα τους ή μήπως με ένα εντελώς διαφορετικό κριτήριο που μόνο εσείς το γνωρίζετε; Μπορεί κανείς να τοποθετήσει πλάι πλάι σ' ένα ράφι δύο συγγραφείς που ήσαν θανάσιμα τσακωμένοι μεταξύ τους όσο ζούσαν; Αυτά και άλλα πολλά προβλήματα καλούνται...

Μια γυναίκα εξαφανίζεται. Ή μάλλον οργανώνει τη φυγή της και την εξαφάνισή της, όπως ακριβώς και ο πατέρας της που τους εγκατέλειψε όταν εκείνη ήταν ακόμη παιδί. Η γυναίκα, αυτή, η Aνν, είναι πιανίστρια. Συνθέτει μια μουσική έντονη και μινιμαλιστική, όπου μελωδίες και αρμονίες είναι απλοποιημένες, λαξεμένες, περιορισμένες στο ελάχιστο και από όπου απουσιάζει κάθε απόπειρα καλλωπισμού. Η "Βίλα Αμάλια", το καινούργιο μυθιστόρημα του Πασκάλ Κυνιάρ ύστερα από την "Ταράτσα στη Ρώμη", μοιάζει με τη μουσική για την οποία μιλάει. Πιστός στην αισθητική του τού αποσπάσματος, ο συγγρα...

Γραμμένο σε μια γλώσσα προσιτή σε όλους, το βιβλίο χαρακτηρίζεται από πληρότητα και ανοίγει προοπτικές που εκτείνονται από την οικονομία και την πολιτική μέχρι τη θρησκευτικότητα. Επιστημονικοί ορισμοί, προϊστορία του ανθρώπου, εξέλιξη των τεχνικών κατασκευής εργαλείων καθώς και των μορφών κοινωνικοποίησης, επιβίωση παρά τις αλλαγές του περιβάλλοντος, είναι μερικά από τα θέματα που πραγματεύεται. Όπως επίσης: είδη συμμαχιών, γάμων, οικογενειών, εξουσίας, γλώσσας, τέχνης. Τρόποι παραγωγής εμπορευμάτων, διανομής και κατανάλωσής τους. Ανθρώπινοι και κοινωνικοί θεσμοί που εκφρ...

Στην έντονα αυτοβιογραφική νουβέλα "Εραστές, ευτυχισμένοι εραστές...", γραμμένη σε εποχή που ο Βαλερύ Λαρμπώ είναι ενθουσιασμένος από τον εσωτερικό μονόλογο του Τζέημς Τζόυς, ο συγγραφέας, ώριμος πια, μοιάζει ν' αναπολεί με νοσταλγία τη νεανική του ζωή. [...]

Μια Πορτογαλίδα μοναχή, η Μαριάνα Αλκοφοράδο, απευθύνει στον Γάλλο αξιωματικό που την έχει εγκαταλείψει πέντε γεμάτες πάθος και λυρισμό επιστολές: "Άραγε, αυτή η απουσία, που ο πόνος μου, όσο επινοητικός κι αν είναι, δεν βρίσκει λέξεις αρκετά φρικτές να τη χαρακτηρίσει, θα μου στερήσει μια για πάντα αυτά τα μάτια που μέσα τους καθρεφτιζόταν τόσος έρωτας;" Στον πόνο της, όμως, και στο παράπονό της, μοναδική απάντηση είναι η επίμονη σιωπή του εραστή της. Τρεισήμισι περίπου αιώνες έχουν περάσει από τότε πού εκδόθηκαν οι "'Ερωτικές επιστολές Πορτογαλίδας μοναχής". Διάφορες ε...

"Ένας κόσμος τελείωνε, ένας άλλος έμελλε να γεννηθεί. Ήμουν εκεί· μια ευκαιρία παρουσιαζόταν, την άδραξα. Είχαμε την ίδια ηλικία μ' αυτόν τον καινούργιο αιώνα: σε μένα λοιπόν απευθύνθηκε για να τον εκφράσω ενδυματολογικά. Χρειαζόταν απλότητα, άνεση, καθαρότητα στις γραμμές: κι όλα αυτά του τα προσέφερα· εν αγνοία μου. Οι πραγματικές επιτυχίες έρχονται μοιραία. [...] Ιδού γιατί η οδός Καμπόν υπήρξε επί τριάντα χρόνια το κέντρο του καλού γούστου. Είχα ανακαλύψει εκ νέου την τιμιότητα, και, με τον δικό μου τρόπο, είχα αποδώσει στη μόδα την εντιμότητά της. [...] Επί ένα τέταρτο...

Απ' την Πράγα και πάλι πίσω στην Πράγα, περνώντας απ' το Παρίσι και το Αλγέρι. Η μακρά πορεία του γιατρού Γιόζεφ Κάπλαν απ' το 1910 έως το 2010. Η μποέμικη ζωή στο Παρίσι της δεκαετίας του 1930, με τις αίθουσες χορού και την "ανακάλυψη" του τάνγκο, αλλά και με όλους εκείνους που "ήθελαν να αλλάξουν τον κόσμο". Η τόσο ξεχωριστή ατμόσφαιρα του Αλγερίου, βγαλμένη απευθείας απ' τις σελίδες του Καμύ. Οι έρωτες του Γιόζεφ με την αισθαντική Νελλύ αλλά και με την ασυμβίβαστη Κριστίν. Η επιστροφή στην Πράγα, ο σφετερισμός της εξουσίας απ' τους κομμουνιστές το 1948, η χρεωκοπία του κ...

"Γύρισα. Η δεσποινίς Κρόυντεν στεκό­ταν όρθια μπροστά μου. Όπως μπόρεσα να διαπιστώσω, είχε βγάλει τις κάλτσες της και τριγυρνούσε ξυπόλυτη. Μια ξυπόλυτη γυναίκα -οφείλω να τo oμολογήσω- είναι κάτι που με συγκινεί ιδιαίτερα. Επιπλέον, η νεαρή κυρία, με την ενστικτώδη εκείνη γυναικεία κοκεταρία, είχε δέσει ένα ματσάκι φύκια στα μαλλιά της. Τα φύκια είναι κάτι στο οποίο επίσης είμαι ανίκανος να αντισταθώ. Εντούτοις κατάφερα να συγκρατήσω τον εαυτό μου..." Το υπερωκεάνιο Παταγονία βουλιάζει και σώζονται σε μια λέμβο ένας άντρας και μια γυναίκα. Εξοκέλλουν σ' ένα έρημο νησί...

Κορυφαίο έργο της ρομαντικής λογοτεχνίας και ένα από τα πιο γνωστά μυθιστορήματα όλων των εποχών. Η "Παναγία των Παρισίων" είναι η ιστορία του δύσμορφου κωδωνοκρούστη Κουασιμόδου και της όμορφης τσιγγάνας Εσμεράλδας. Ο πραγματικός πρωταγωνιστής του βιβλίου, όμως, είναι ο καθεδρικός ναός του Παρισιού, η περίφημη Νοτρ Νταμ, της οποίας ο επιβλητικός όγκος ρίχνει βαριά τη σκιά του σε όλα όσα διαδραματίζονται, δίνοντας παράλληλα στον Ουγκό την ευκαιρία να περιγράψει με ιδιαίτερη ενάργεια το μεσαιωνικό Παρίσι αλλά και να σχολιάσει τα κακώς κείμενα της εποχής του.

Από το 1931, ο τελευταίος αυτοκράτορας της Κίνας βασιλεύει χωρίς εξουσίες στη Μαντζουρία, που τελεί υπό ιαπωνική κατοχή. Τη στιγμή που η αριστοκρατία της Κίνας προσπαθεί να ξεχάσει τις αγριότητες του πολέμου, πνίγοντάς τες στις μάταιες απολαύσεις, μια δεκαεξάχρονη μαθήτρια προτιμάει να παίζει το επιτραπέζιο γκο στην πλατεία των Χιλίων Ανέμων. Με τους αλάνθαστους ελιγμούς της χειρίζεται τα πιόνια. Μελαγχολική αλλά δυναμική, ονειρεύεται μια διαφορετική μοίρα. "Η ευτυχία είναι μια μάχη κυκλωτική". Αλλά δεν ξέρει ακόμη τον αυριανό της αντίπαλο: τον περίπου συνομήλικό της αξιωμ...

"Υπάρχουν θνητοί που το πνεύμα τους πάσχει από αδιαλλαξία, που η σπονδυλική τους στήλη παρουσιάζει πρόβλημα ευλυγισίας και ο σβέρκος τους μια έλλειψη ευκαμψίας· η άτυχη αυτή διάπλαση τους εμποδίζει να τελειοποιηθούν στην τέχνη της αναρρίχησης και τους καθιστά ανίκανους να προαχθούν στην Αυλή. Τα φίδια και τα άλλα ερπετά φτάνουν ψηλά στα βουνά και στους βράχους, τη στιγμή που και το πιο δυνατό άλογο ουδέποτε μπορεί να φτάσει ώς εκεί. Η Αυλή δεν είναι φτιαγμένη γι' αυτά τα αγέρωχα όντα, τα άκαμπτα, που δεν μπορούν ούτε να ανέχονται ιδιοτροπίες ούτε να ενδίδουν σε καπρίτσια, ο...

Κάθε χρόνο περισσότεροι από 700 εκατομμύρια τουρίστες διασχίζουν τον κόσμο. Το 2010 θα έχουν γίνει ένα δισεκατομμύριο αυτοί που θα μας ζαλίζουν με τις ταξιδιωτικές τους αφηγήσεις.

...Κοιτώ αυτές τις φωτογραφίες. Έγχρωμες εικόνες που έγιναν στο νησί της Σκοπέλου. Φέρνουν μνήμες χαράς, φόβου, περιέργειας, αισιοδοξίας και αλληλεγγύης με το χώρο και τους ανθρώπους. Η «φωτογραφία» σπάνια ήταν ο κύριος στόχος. Επικρατούσε η λαχτάρα για μια νέα πραγματικότητα, επιβάλλοντας διαφορετική οπτική στα ίδια πράγματα που μας βαραίνουν. Αυτές οι εικόνες σήμερα μοιάζουν κοσμητικά επίθετα, ενώ οι ερωτήσεις παραμένουν ερωτήσεις. Ωστόσο συνεχίζω να δουλεύω, όχι για να πετύχω αυτό που έχασα, αλλά για να κατανοήσω τι συντελείται όταν αποτυγχάνω. [...] (Στράτος Καλαφάτης)

Γεννημένη σ' ένα χωριό της δυτικής Αγγλίας, μεγαλωμένη στην απόλυτη στέρηση, η Έμμα θα περάσει στην εφηβεία της «δια πυρός και σιδήρου» και θ' ασκήσει τα πιο ταπεινά επαγγέλματα. Κι όμως, στα 30 μόλις χρόνια της, θα έχει ήδη «προλάβει» να διατελέσει ερωμένη επιφανών άγγλων ευγενών, σύζυγος του λόρδου Χάμιλτον, πρεσβευτή της Μεγάλης Βρετανίας στη Νεάπολη αλλά και περιώνυμου συλλέκτη αρχαιοτήτων, ομοτράπεζη επιφανών λόγιων, μουσικών και ζωγράφων της εποχής της, επιστήθια φίλη της Μαρίας Καρολίνας, βασίλισσας της Νεάπολης και αδελφής της Μαρίας Αντουανέτας και, πάνω απ' όλα, μ...

Ένας αντίλογος σε ό,τι σήμερα θεωρείται κομψό, «πρέπον», «της μόδας». Είμαστε, άραγε, εμείς οι γυναίκες πιο απελευθερωμένες από τις μανάδες μας; Είναι, άραγε, ο κόσμος στον οποίο ζούμε καλύτερος από τον δικό τους; Αμφιβάλλω. Σ' έναν κόσμο όπου όλοι μοιάζουν κουρασμένοι και όλα ισοπεδωμένα, ας αντισταθούμε όσο μπορούμε σε ό,τι θεωρείται πολιτικά και κοινωνικά «ορθό». Αν μη τι άλλο, έτσι θα αισθανθούμε πιο ζωντανοί/ές. Ας αντιδράσουμε στην «ενιαία σκέψη», που κατατρώει την ίδια την ύπαρξή μας. Ας αρνηθούμε τους ψευδεπίγραφους έρωτες, που αφυδατώνουν την ψυχή μας. Ας αφήσου...

Με το "Μπάμπι μπαρ" ο Υβ Ραβέ μας προτείνει ένα γκρίζο ή και μαύρο παραμύθι, εσωστρεφές, απλό έως και στοιχειώδες. Χωρίς νεράιδες, ωστόσο κανένα θαύμα- η μαγεία νεκρή. Τη θέση όλων αυτών την έχει πάρει η πιο ισοπεδωτική καθημερινότητα, σαν αποδεικτική διάσταση του τραγικού. Το "Μπάμπι Μπαρ" είναι ένα κακόφημο κλαμπ και πηπ-σόου, ένα πορνείο όπου εξαργυρώνονται τα κάλλη των πολύ νεαρών κοριτσιών του. Ανάμεσά τους η Κάντι, και μαζί η μητέρα της η Μόνικα, στο ρόλο της πρόθυμης όσο και ιδιοτελούς συνοδού. Ο Μωρίς, ο προαγωγός, εκμεταλλεύεται τη Μόνικα, ενώ ο Βαλέριο, το αφεν...

Ο γάλλος συγγραφέας και ακαδημαϊκός, Ανρί Τρουαγιά, που διέπρεψε και ως βιογράφος, φωτίζει τη ζωή και το έργο των τριών "καταραμένων" ποιητών, Μπωντλαίρ, Βερλαίν, Ρεμπώ, μέσα από τη σχέση με τις μητέρες τους. "Συμβαίνει ορισμένες φορές τα κοντινά πρόσωπα ενός μεγάλου συγγραφέα να παραγνωρίζουν την αξία του έργου του και ό,τι τον κινητοποιεί στη ζωή. Προφανώς, ούτε η κυρία Μπωντλαίρ, ούτε η κυρία Βερλαίν, ούτε η κυρία Ρεμπώ παθιάστηκαν ποτέ με τις ποιητικές αναζητήσεις των γιων τους. Εξάλλου, καμία από τις τρεις τους δεν θα μπορούσε να καυχηθεί για τη λογοτεχνική της κ...

"Συμβαίνει καμιά φορά ένας άνθρωπος να πηγαινοέρχεται μέσα στο σπίτι του, να κάνει τις συνηθισμένες του κινήσεις, τις κινήσεις της κάθε μέρας, χαλαρωμένος, μόνος με τον εαυτό του, και, σηκώνοντας ξαφνικά τα μάτια, ν’ αντιληφθεί ότι οι κουρτίνες δεν είναι τραβηγμένες και ότι ο κόσμος τον παρακολουθεί απ’ έξω. [...] Υπήρχε άνθρωπος στον κόσμο που θα μπορούσε να προβλέψει ότι η βραδιά εκείνη θα έμπαινε εν συνεχεία στο μικροσκόπιο, πως θα τον ανάγκαζαν να την ξαναζήσει κάτω από το μεγεθυντικό φακό, κυριολεκτικά σχεδόν σαν έντομο;" Η ύπαρξη του Σπένσερ Άμπυ, ενός γλυκομίλητου...

Τον Απρίλιο του 1935 το Κ. Κ. της Γαλλίας λαμβάνει εντολή από τη Μόσχα να φέρει στη Γιορτή της Ειρήνης έναν εκπρόσωπο από κάθε λαό ο οποίος στέναζε υπό την καταπίεση του γαλλικού ιμπεριαλισμού. Επικράτησε πλήρης αμηχανία. Βρήκαν μέλη του κόμματος με καταγωγή από το Αλγέρι, το Βιετνάμ ή την Πολυνησία και μιγάδες της Καραϊβικής. Όμως, όσο κι αν έψαξαν, δεν βρήκαν στις τάξεις του κόμματος ούτε έναν εκπρόσωπο από τις υπό εκμετάλλευση χώρες της μαύρης Αφρικής. Ώσπου, μετά από αγγελία στις εφημερίδες, εμφανίζεται ένας Μαύρος με φανταχτερό ρούχα, που μιμούνταν τα νούμερα της Μιστα...

Την λένε Γκορντανά. Είναι ξανθιά. Ένα ξανθό σκληρό, αποτέλεσμα μεγάλης προσπάθειας, μαλλιά ατίθασα. Ανάμεσα στις μαύρες ρίζες των βαμμένων μαλλιών, η επιδερμίδα είναι λευκή, ξεπλυμένη, γυαλίζει και κάνει το βλέμμα να αποστρέφεται σαν να είχε αιφνιδιάσει την Γκορντανά, και άθελα του, και να της είχε αποσπάσει κάτι πολύ προσωπικό. Το στόμα της είναι κλειστό πάνω απ’ τα σφιγμένα δόντια. Φαίνεται ανυποχώρητη, το σώμα της από τη μέση κι επάνω άκαμπτο και επίμονο, ελαφρώς γυρτό, το μικρό της κεφάλι στην ίδια ευθεία. Μαντεύει κανείς δόντια γερά, συμπαγή, που καιροφυλακτούν πίσω απ...