Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δώδεκα κλασικοί Γάλλοι συγγραφείς του 18ου και 19ου αιώνα ανθολογούνται και μιλούν για τον έρωτα μέσα από κορυφαία έργα τους. Από την πένα του Τζάκομο Καζανόβα, του Mαρκήσιου ντε Σαντ, του Ντενί Ντιντερό, αλλά και του Ζεράρ ντε Νερβάλ, του Γκυστάβ Φλωμπέρ, του Σταντάλ και άλλων ακόμα, ο έρωτας αναδύεται άλλοτε παιγνιώδης, εφήμερος, ματαιόδοξος, δαιμονικός, κυνικός, άλλοτε παράφορος και καταστροφικός και άλλοτε ανιδιοτελής, αγγελικός, ρομαντικός. Και πάντα ανεξάντλητος, παλλόμενος και ζωντανός.

Στην ανθολογία αυτή παρουσιάζονται ενδεικτικά δέκα κορυφαίοι εκπρόσωποι της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ο καθένας απ' τους οποίους, με τον μοναδικό τρόπο του, αναδεικνύει τη σχέση που αναπτύχθηκε ανάμεσα στον άνθρωπο και τη γάτα. Κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των ιστοριών είναι η ενστικτώδης διάθεση ανεξαρτησίας του ζώου, που το κάνει να φαίνεται σαν να διεκδικεί από τον άνθρωπο μια σχέση αμοιβαιότητας. Έτσι, περιγράφονται σχέσεις εξανθρωπισμένες, που αναφέρονται στην τάση για ελευθερία, στον έρωτα, στη ζηλοτυπία, στη σεξουαλικότητα, στην εξυπνάδα. Η γάτα, περισσότερο από οπο...

Ο Φλωμπέρ έλεγε καμιά φορά: "Μπορούμε να φανταστούμε την έρημο, τις πυραμίδες, τη Σφίγγα, πριν ακόμη τα δούμε. Αυτό όμως το οποίο δεν αγγίζει καν τη φαντασία μας είναι το κεφάλι ενός Τούρκου κουρέα, καθισμένου στις φτέρνες μπροστά στην πόρτα του. Μα ακόμη πιο περίεργο δε θα ήταν άραγε να γνωρίσει κανείς ό,τι συμβαίνει μέσα σ' εκείνο το μυαλό;"

Το βιβλίο περιλαμβάνει τις δύο νουβέλες του Γκυ ντε Μωπασάν "Οικογενειακή υπόθεση" και "Η κληρονομιά".

Η πρώτη νουβέλα, που περιλαμβάνεται στο βιβλίο, είναι η "Οικογενειακή υπόθεση". Προδημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Lanouvelle Revue" το 1881 και πρωτοεμφανίστηκε στα ελληνικά τη δεκαετία του ‘20 με τον τίτλο "Οικογενειακά" στη συλλογή διηγημάτων του Γκυ ντε Μωπασάν "Εκλεκτά διηγήματα", χωρίς ένδειξη του μεταφραστή. Είναι από τις σημαντικότερες νουβέλες του Γκυ ντε Μωπασάν. "Η Κληρονομιά", η δεύτερη νουβέλα του βιβλίου, πρωτοδημοσιεύτηκε το 1884 σε εβδομαδιαίες συνέχειες στη "Lavie Militaire" και περιλήφθηκε στη συλλογή "Η μις Χάρριετ" (1884). Στα ελληνικά δημοσιεύτηκε στην...

Τι μπορεί να συνδέει τον Μωπασσάν και τον Στήβενσον με τον Τσβάιχ και τον Μπόρχες, και πού συναντιούνται ο Μπωντλαίρ, ο Τσέχωφ και η Γουλφ με τον Φιτζέραλντ και τη Χάισμιθ; Όλοι αυτοί, και πολλοί άλλοι, βασανίζονται από τα αγωνιώδη ερωτήματα τού δημιουργού, ερωτήματα κοινά που παραλλάσσουν με το πέρασμα των χρόνων, που τίθενται σε κάθε λογοτεχνικό είδος και σε κάθε σχολή. Στα κείμενά τους εξομολογούνται, αναζητούν, απαντούν, κρίνουν, σατιρίζουν, πολεμούν και συμπνέουν. Τι είναι ταλέντο, τι τους εμπνέει, πώς αναμετριούνται με την άγραφη σελίδα και τους δαίμονες τής συγγραφή...

Ο Γκυ ντε Μωπασάν (1850-1893), όχι για λόγους κερδοσκοπίας, όπως έπραττε ένα πλήθος γνωστών ομοτέχνων του τον περασμένο αιώνα, αλλά για λόγους καθαρής ευχαρίστησης και διασκέδασης, υπέκυψε σ’ αυτήν τη μανία συγγραφής και αναπαράστασης ερωτογραφημάτων, γράφοντας το "A la Feuille de rose, Maison turque", για την ελληνική μετάφραση του οποίου επιλέχθηκε ο τίτλος "Ένα χαρέμι στο Παρίσι". Μια συντροφιά ανδρών σε κατάσταση οίστρου και γέλωτος, ως κακά παιδιά, άτακτα παιδιά, συνέθεσαν αυτήν την περίεργη κωμωδία υπό την διεύθυνση του μεγάλου δασκάλου. Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε...

Τα διηγήματα και οι νουβέλες που παρουσιάζονται σε τούτη την έκδοση δεν ανήκουν σε κάποια συγκεκριμένη συλλογή διηγημάτων του Μωπασάν, αλλά προέρχονται από διάφορες συλλογές που εκδόθηκαν ενόσω ζούσε ο συγγραφέας τους. Σε αυτές περιλαμβάνονταν συγκεντρωμένα, χωρίς κανένα ιδιαίτερο, κοινό θεματικό στοιχείο, αλλά με μοναδικό γνώμονα τη χρονική τους ακολουθία, διηγήματα και νουβέλες που ο Μωπασάν είχε ήδη δημοσιεύσει σε διάφορες παρισινές εφημερίδες. Είναι, λοιπόν, φυσικό και τα παρόντα διηγήματα να μην έχουν κοινό θεματικό άξονα, αν και θα μπορούσαν ενδεχομένως να είχαν επιλε...

"Κι έπειτα, όταν θα είμαι αποκαμωμένος απ' τη γλυκιά ανάπαυση, αποκαμωμένος από την απόλαυση της ακινησίας και του ατέλειωτου ονείρου μου, αποκαμωμένος από την ήρεμη ευχαρίστηση της ικανοποίησης, θα βάζω να μου φέρνουν μπροστά στην πόρτα μου ένα πολύ γρήγορο άσπρο ή μαύρο άλογο. Και θα φεύγω στη ράχη του, ρουφώντας τον αέρα που μαστιγώνει και με μεθάει, τον αέρα που σφυρίζει στον άγριο καλπασμό. Και θα φτάσω σαν σαΐτα σ' αυτήν τη χρωματισμένη γη που μεθάει το βλέμμα και που η θωριά της είναι γευστική σαν το κρασί. Την ήρεμη ώρα του δειλινού θα καλπάζω ξέφρενα προς τον πλατύ...

Πρόκειται για το τελευταίο από τα έξι, συνολικά, μυθιστορήματα που έγραψε ο κορυφαίος Γάλλος διηγηματογράφος. Οι σελίδες του ξεδιπλώνουν με αριστοτεχνικό τρόπο τους παλμούς μιας καρδιάς η οποία φλέγεται από την επιθυμία της ζωής και του έρωτα, χαρίζοντας έτσι στον αναγνώστη την απόλαυση μιας περιδιάβασης στις πιο λεπταίσθητες πτυχές των συναισθηματικών αναστατώσεων και ψυχικών μεταπτώσεων που θα συνοδεύουν πάντα την περιπέτεια του έρωτα, ανεξάρτητα από εποχές και από ιδιαίτερες περιστάσεις. Καθώς αποτελεί μια ειλικρινή και επίπονη διείσδυση στα βάθη της ανδρικής καρδιάς,...

"Η Κληρονομία" ("L' Heritage") του Γκυ Ντε Μωπασσάν δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά σε συνέχειες στο "La vie militaire" (15/3-26/4/1884) και συμπεριλήφθηκε στη συλλογή "Miss Harriet" ("Η μις Χάρριετ") που εκδόθηκε την ίδια χρονιά. Ο συγγραφέας ξαναπιάνει εδώ και αναπτύσσει κατά πολύ ένα παλαιότερο διήγημά του, το "Ένα εκατομμύριο" ("Un million", 1882). "Η Κληρονομία", διήγημα ή νουβέλα (ο Μωπασσάν χρησιμοποιεί, ως γνωστόν, αδιαφοροποίητα τους όρους conte και nouvelle), είναι χαρακτηριστικό δείγμα της τέχνης του μεγάλου Γάλλου συγγραφέα. Όποιος έχει μια στοιχειώδη έστω οικείωση...

Έξι ιστορίες για τις γυναίκες, το θάνατο και το Υπερφυσικό από έναν κορυφαιό διηγηματογράφο του 19ου αιώνα.

Η επιστήμη και η τέχνη, ο στοχασμός και το βίωμα δεν έχουν πάψει να εξερευνούν τα σκοτάδια της νύχτας, να εμπνέονται από αυτήν. Ιστορικοί, κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι, αλλά και πεζογράφοι, ποιητές, ζωγράφοι, την έχουν περιγράψει κι εξυμνήσει. Αυτές οι σελίδες οδηγούν σε δρόμους νυχτερινούς. Σε δρόμους όπου μπορείτε να διακρίνετε εικόνες από τη ζωή, την ιστορία, τους θρύλους και τους τρόμους της νύχτας, να μεταφερθείτε στην ατμόσφαιρα που είχε η νύχτα τότε που ο ηλεκτρισμός δεν είχε διαλύσει ακόμη τα σκοτάδια, και μαζί τη μαγεία, στη νυχτερινή πόλη αλλά και στην ύπαιθρο....

Τι πρέπει να κάνει ένας άνδρας όταν δεν θέλει πια μια γυναίκα, είτε επειδή απλώς βαρέθηκε είτε για κάποιον πιο "ιδιαίτερο" λόγο; Ο Μωπασσάν θέτει το ερώτημα σ’ ένα ιδιαίτερα χιουμοριστικό κείμενο - και, στη συνέχεια, ο καθένας απ’ τους ήρωες των διηγημάτων της συλλογής σκαρφίζεται τον δικό του τρόπο προκειμένου να χωρίσει όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα, ανάλογα βέβαια με τα κίνητρά του. Άλλος γιατί βρέθηκε σε ένα αδιέξοδο που δεν είχε προβλέψει, άλλος γιατί είχε θεοποιήσει το αντικείμενο του πόθου του και τώρα υποφέρει, άλλος γιατί η κοινωνική του θέση δεν του επιτρέπει την επι...