Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η επιστήμη και η τέχνη, ο στοχασμός και το βίωμα δεν έχουν πάψει να εξερευνούν τα σκοτάδια της νύχτας, να εμπνέονται από αυτήν. Ιστορικοί, κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι, αλλά και πεζογράφοι, ποιητές, ζωγράφοι, την έχουν περιγράψει κι εξυμνήσει. Αυτές οι σελίδες οδηγούν σε δρόμους νυχτερινούς. Σε δρόμους όπου μπορείτε να διακρίνετε εικόνες από τη ζωή, την ιστορία, τους θρύλους και τους τρόμους της νύχτας, να μεταφερθείτε στην ατμόσφαιρα που είχε η νύχτα τότε που ο ηλεκτρισμός δεν είχε διαλύσει ακόμη τα σκοτάδια, και μαζί τη μαγεία, στη νυχτερινή πόλη αλλά και στην ύπαιθρο....

Μια λαϊκή ρήση λέει πως "ο όχλος δεν σκέφτεται". Και γιατί δεν σκέφτεται ο όχλος, απ' τη στιγμή που κάθε άτομο μέσα στον όχλο σκέφτεται; Γιατί ένας όχλος κάνει αυθόρμητα ό,τι δεν θα έκανε ποτέ καμία από τις μονάδες του; Γιατί ένας όχλος έχει ακατανίκητες παρορμήσεις άγριες επιθυμίες, ανόητες τάσεις που τίποτα δεν τις σταματά, και γιατί άγεται και φέρεται από αυτές τις αλόγιστες τάσεις, γιατί κάνει πράγματα που δεν θα έκανε κανένα από τα άτομα που τον απαρτίζουν; ... "Ό,τι είπα για τους όχλους ισχύει άλλωστε για ολόκληρη την κοινωνία, και για όποιον θα ήθελε να διατηρήσει...

Ο Γκυ ντε Μωπασάν (1850-1893), όχι για λόγους κερδοσκοπίας, όπως έπραττε ένα πλήθος γνωστών ομοτέχνων του τον περασμένο αιώνα, αλλά για λόγους καθαρής ευχαρίστησης και διασκέδασης, υπέκυψε σ’ αυτήν τη μανία συγγραφής και αναπαράστασης ερωτογραφημάτων, γράφοντας το "A la Feuille de rose, Maison turque", για την ελληνική μετάφραση του οποίου επιλέχθηκε ο τίτλος "Ένα χαρέμι στο Παρίσι". Μια συντροφιά ανδρών σε κατάσταση οίστρου και γέλωτος, ως κακά παιδιά, άτακτα παιδιά, συνέθεσαν αυτήν την περίεργη κωμωδία υπό την διεύθυνση του μεγάλου δασκάλου. Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε...

Πρόκειται για τη διάσημη ερωτική νουβέλα του Γκυ ντε Μωπασάν, όπου ο δεξιοτέχνης συγγραφέας εκκινώντας από το ανάλαφρο κλίμα της παρισινής μπελ-επόκ που δεσπόζουν νεαρές πόρνες και αστοί τυχοδιώκτες, κορυφώνει την ιστορία του μετερχόμενος σε καταστάσεις οριακές και πεδία προδρομικά της ψυχεδέλειας! "...Κοίταζε το φεγγάρι κι έβλεπε ένα πρόσωπο μέσα, ένα πρόσωπο γυναικείο. Ξανάρχισε να παραληρεί μέσα στο μεθύσι του οπίου, με τις τόσες εικόνες. Αυτό το πρόσωπο κρεμόταν στη μέση του ουρανού, έπειτα τραγουδούσε, τραγουδούσε με μια πολύ γνωστή της φωνή, "Της αγάπης το αλληλ...

Εννέα διηγήματα του Μωπασσάν με θεματικό άξονα τις "κοινές γυναίκες" στη Γαλλία της περιόδου 1870-1890: μικρές ιστορίες δοσμένες ρεαλιστικά, "νατουραλιστικά", άλλοτε σκληρές και σκοτεινές κι άλλοτε τρυφερές ή χιουμοριστικές. Χωρίς να ηθικολογεί, και με τη γνωστή του λεπτή ειρωνεία, ο Μωπασσάν περιγράφει όλες τις πτυχές του κοινωνικού φαινομένου της πορνείας, "ταξινομώντας" κατά κάποιον τρόπο μέσα από την αφήγησή του όλους τους "τύπους" της πόρνης. Από τις σελίδες του παρελαύνουν η πατριώτισσα πόρνη ενός επαρχιακού οίκου ανοχής, η αδήλωτη πόρνη-μητέρα του δρόμου, η νεαρή...

Στο κέντρο της χειρονομίας της αυτοχειρίας υπάρχει αυτό που βρίσκει κανείς και στην τρέλα: η διαταραχή της ταυτότητας του εγώ, η κατάλυση της ενότητάς του. Και στην περίπτωση του Μωπασάν, όπως σε πολλές άλλες, η αυτοχειρία γειτονεύει στενά με την τρέλα, την ψυχοπαθολογία. [...] Η θανατολογία του Μωπασάν πατάει με το ένα πόδι στον κόσμο που πλάθει η σκοτεινιασμένη ψυχή του και με το άλλο στο συγγραφικό του πρόγραμμα, το οποίο περιλαμβάνει την κατάδυσή του στον ζοφερό κόσμο τού ανθρώπου και την καταγραφή όσων συμβαίνουν στις βαθύτερες ζώνες της ανθρώπινης συνείδησης. Με τα κε...

Μου ζητάς, αγαπητέ μου φίλε, να σου μεταφέρω τις εντυπώσεις μου από την Αφρική, να σου γράψω για τις περιπέτειές μου, μα πάνω απ’ όλα για τις ερωτικές ιστορίες μου σ’ αυτή την ήπειρο που από καιρό με είχε μαγέψει. Θυμάμαι πόσο αστειευόσουν με τους "σκουρόδερμους έρωτες", όπως τους αποκαλούσες, λέγοντάς μου πως με βλέπεις να επιστρέφω μια μέρα συνοδευόμενος από κάποια πανύψηλη εβένινη ύπαρξη με κίτρινο μεταξωτό φουλάρι στα μαλλιά και ζωηρόχρωμη ενδυμασία. Θα πάρουν κάποια στιγμή σειρά και οι γαζέλες της μαυριτανικής ερήμου, μην αμφιβάλλεις καθόλου γι’ αυτό. Άλλωστε, έχω δ...

Πρόκειται για το τελευταίο από τα έξι, συνολικά, μυθιστορήματα που έγραψε ο κορυφαίος Γάλλος διηγηματογράφος. Οι σελίδες του ξεδιπλώνουν με αριστοτεχνικό τρόπο τους παλμούς μιας καρδιάς η οποία φλέγεται από την επιθυμία της ζωής και του έρωτα, χαρίζοντας έτσι στον αναγνώστη την απόλαυση μιας περιδιάβασης στις πιο λεπταίσθητες πτυχές των συναισθηματικών αναστατώσεων και ψυχικών μεταπτώσεων που θα συνοδεύουν πάντα την περιπέτεια του έρωτα, ανεξάρτητα από εποχές και από ιδιαίτερες περιστάσεις. Καθώς αποτελεί μια ειλικρινή και επίπονη διείσδυση στα βάθη της ανδρικής καρδιάς,...

Έξι ιστορίες για τις γυναίκες, το θάνατο και το Υπερφυσικό από έναν κορυφαιό διηγηματογράφο του 19ου αιώνα.

Στην ανθολογία αυτή παρουσιάζονται ενδεικτικά έντεκα κορυφαίοι στην πλειονότητά τους εκπρόσωποι της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ο καθένας από τους οποίους αναδεικνύει με τον μοναδικό του τρόπο τη σχέση που αναπτύχθηκε ανάμεσα στον άνθρωπο και στη γάτα. Κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των ιστοριών είναι η ενστικτώδης διάθεση ανεξαρτησίας του ζώου, που το κάνει να φαίνεται σαν να διεκδικεί από τον άνθρωπο μια σχέση αμοιβαιότητας. Έτσι περιγράφονται σχέσεις εξανθρωπισμένες που αναφέρονται στην τάση για ελευθερία, στον έρωτα, στη ζηλοτυπία, στη σεξουαλικότητα, στην εξυπνάδα. Η γάτα...

Οι οχτώ "Ιστορίες αυτοχειρίας" δημοσιεύτηκαν την ίδια δεκαετία, ανάμεσα στο 1880 και το 1890, αρχικά στις εφημερίδες με τις οποίες συνεργαζόταν ο Μωπασσάν, για να ενταχθούν στη συνέχεια σε κάποια διαφορετική συλλογή διηγημάτων η καθεμιά τους. Η κοινή τους θεματική αποτέλεσε το έναυσμα για να παρουσιαστούν εδώ ως μία ενιαία ενότητα. Το θέμα της αυτοχειρίας είναι κάτι που απασχολούσε τον Μωπασσάν πολύ πριν επιχειρήσει να βάλει και ο ίδιος τέλος στη ζωή του. Στις σύντομες αυτές ιστορίες θα συναντήσουμε ένα ευρύ φάσμα από αυτόχειρες αλλά και από τις αιτίες που μπορεί να οδηγ...

Δώδεκα κλασικοί Γάλλοι συγγραφείς του 18ου και 19ου αιώνα ανθολογούνται και μιλούν για τον έρωτα μέσα από κορυφαία έργα τους. Από την πένα του Τζάκομο Καζανόβα, του Mαρκήσιου ντε Σαντ, του Ντενί Ντιντερό, αλλά και του Ζεράρ ντε Νερβάλ, του Γκυστάβ Φλωμπέρ, του Σταντάλ και άλλων ακόμα, ο έρωτας αναδύεται άλλοτε παιγνιώδης, εφήμερος, ματαιόδοξος, δαιμονικός, κυνικός, άλλοτε παράφορος και καταστροφικός και άλλοτε ανιδιοτελής, αγγελικός, ρομαντικός. Και πάντα ανεξάντλητος, παλλόμενος και ζωντανός.

Τι πρέπει να κάνει ένας άνδρας όταν δεν θέλει πια μια γυναίκα, είτε επειδή απλώς βαρέθηκε είτε για κάποιον πιο "ιδιαίτερο" λόγο; Ο Μωπασσάν θέτει το ερώτημα σ’ ένα ιδιαίτερα χιουμοριστικό κείμενο - και, στη συνέχεια, ο καθένας απ’ τους ήρωες των διηγημάτων της συλλογής σκαρφίζεται τον δικό του τρόπο προκειμένου να χωρίσει όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα, ανάλογα βέβαια με τα κίνητρά του. Άλλος γιατί βρέθηκε σε ένα αδιέξοδο που δεν είχε προβλέψει, άλλος γιατί είχε θεοποιήσει το αντικείμενο του πόθου του και τώρα υποφέρει, άλλος γιατί η κοινωνική του θέση δεν του επιτρέπει την επι...

ΝΟΡΜΑΝΔΙΑ, 1870. Μέσα στη δίνη του Γαλλοπρωσικού Πολέμου, δέκα πολίτες της Ρουέν προσπαθούν να διαφύγουν από την κατεχόμενη πόλη, επιβαίνοντας σε μια άμαξα. Οι επιβάτες αποτελούν μικρογραφία της γαλλικής κοινωνίας: ευγενείς, αστοί και δύο μοναχές συνιστούν την ομάδα των "καθωσπρέπει" ατόμων, που εκπλήσσονται δυσάρεστα όταν ανακαλύπτουν ότι συνταξιδεύουν με μια νεαρή πόρνη, τη Χοντρομπαλού. Κατά τη διάρκεια του αναγκαστικού συγχρωτισμού τους τα εθνικά και κοινωνικά στερεότυπα ανατρέπονται: ενώ τα ευυπόληπτα πρόσωπα τηρούν στάση ιδιοτελούς ουδετερότητας απέναντι στον κατακτητ...

Ο "Φιλαράκος" είναι από τα καλύτερα μυθιστορήματα του Μωπασάν, κυρίως από την άποψη της απεικόνισης της κοινωνικοπολιτικής ζωής και των ηθών στη Γαλλία, στις τελευταίες δεκαετίες του δέκατου ένατου αιώνα. Αποτελεί μια τοιχογραφία εκπληκτικής τέχνης στην αποτύπωση σκηνών και χαρακτήρων, αλλά και τέτοιας πυκνότητας, ώστε να προκαλεί το θαυμασμό του αναγνώστη η δεξιοτεχνία του συγγραφέα στο ανάγλυφο ξεχώρισμα νοοτροπιών και συμπεριφορών μέσα στο συνωστισμό πλήθους ανθρώπων και των πεπραγμένων τους. Επικεφαλής όλων φυσικά βρίσκεται ο κεντρικός ήρωας του μυθιστορήματος Ζορζ Ν...

Η ειδυλλιακή ζωή ενός ανθρώπου σ' ένα χωριό στις όχθες του Σηκουάνα ταράζεται όταν αρχίζει να ονειρεύεται πως ένα μυστηριώδες, άυλο ον τον επισκέπτεται κάθε νύχτα και προσπαθεί να ρουφήξει τη ζωή από μέσα του. Πιστεύει πως "κάποιος" τον ακολουθεί παντού, τον παραμονεύει, θέλει να τον υποδουλώσει, να τον κάνει κτήμα του. Κι όταν, μετά από μια σειρά από πειράματα, βεβαιώνεται για την ύπαρξη του απρόσκλητου επισκέπτη, αρχίζει να μηχανεύεται τρόπους για την εξόντωσή του. Γίνεται όμως να εξοντωθεί ένα τέτοιο πλάσμα;

Είναι ο σπουδαίος ζωγράφος των ανθρώπινων συναισθημάτων. Ανατόλ Φρανς Ο "Φιλαράκος" γράφτηκε όταν ο Γκυ ντε Μωπασσάν βρισκόταν στο απόγειο της συγγραφικής του τέχνης. Είναι ένα κλασικό μυθιστόρημα αποπλάνησης, ίντριγκας και αθέμιτης κοινωνικής αναρρίχησης την περίοδο της belle epoque του Παρισιού. Ο Ζωρζ Ντυρουά, ο ήρωας του βιβλίου, είναι ένας ξοφλημένος δημοσιογράφος και πρώην υπαξιωματικός των Ουσσάρων με ταπεινή καταγωγή, ο οποίος με δόλια μέσα και συνάπτοντας σχέσεις με ισχυρές και ευκατάστατες γυναίκες καταφέρνει να αναρριχηθεί στην κορυφή της παριζιάνικης κοιν...