Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

1975 Ο τότε εικοσάχρονος συγγραφέας, φτάνοντας στην Ελλάδα για να σπουδάσει από την πρώτη γραµµή πυρός του πολέµου στην Κύπρο, το 1974, µπαρουτιασµένος, γεµάτος ψυχολογικά προβλήµατα, λόγω της συµµετοχής του στις µάχες, προσπαθεί να χαράξει την πορεία του µέσα σε µια Ελλάδα που αλλάζει καθηµερινά και που αγωνίζεται να βγει από την αποµόνωση της δικτατορίας που της είχαν επιβάλει, και να ενταχθεί στην οικογένεια των ευρωπαϊκών χωρών. Μετά την ένταξη, ακολουθεί ένας άλλος µεγάλος πόλεµος, διαφορετικός, οικονοµικός. Μέσα από τα βιώµατα του συγγραφέα, ξετυλίγεται όλη η ζω...

Mέσα από τα βιώματα της παιδικής και εφηβικής ηλικίας του συγγραφέα πριν τον πόλεμο στην Κύπρο το 1974, ξετυλίγονται ο τρόπος ζωής στις πόλεις και στα χωριά, κυρίως στην Αμμόχωστο, στη Λευκωσία και στην ορεινή κοιλάδα της Σολέας. Συνήθειες, έθιμα, διαφορές μεταξύ των γενεών, αντιθέσεις της ζωής στην επαρχία και τα αστικά κέντρα. Ένας κόσμος που άλλαζε ραγδαία στην εμφάνιση, στον λόγο, στον έρωτα, στις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων, στην τεχνολογία, στη μουσική, στην τέχνη γενικότερα. Μια μετάβαση από το τυπικό της Βικτωριανής υποκρισίας στο ειλικρινές και αυθεντικό. Στο β...

Θα μπορούσε να έχει τίτλο "Το Χρέος". Ένα χρέος που έπρεπε να έχουμε εκπληρώσει εδώ και χρόνια εμείς οι Έλληνες, σε έναν άνθρωπο που έδωσε τη ζωή του μένοντας πιστός στον όρκο που έδωσε προς την Πατρίδα και στην αποστολή που του ανατέθηκε, αν και γνώριζε ότι το "παιχνίδι ήταν χαμένο και προδομένο". Πρόκειται για το βιβλίο "Νικόλαος Κατούντας - Ο Λεωνίδας της Κερύνειας", στο οποίο οι συμμαχητές του από την 33 Μοίρα Καταδρομών εξιστορούν τις τελευταίες ηρωικές στιγμές της θυσίας του μεγάλου αυτού ήρωα, που έπεσε μαχόμενος στις πύλες της Κερύνειας, τις 22 Αυγούστου 1974, τ...

Είναι η κατάθεση της ψυχής μου. Είναι ο αγώνας και αγωνία μου για την τύχη του Ελληνισμού της Κύπρου και της Ελλάδας. Είναι η ανάγκη για επαγρύπνηση στα σχέδια του κατακερματισμού της πατρίδας μας. Είναι η προσπάθεια ανάδειξης των δεσμών που συντηρούν την εθνική μας μνήμη και ταυτότητα. Είναι ο πόνος της καρδιάς μας από τις πληγές που χάραξε ο Αττίλας στη γλυκιά μας Κύπρο. Είναι η αγάπη για τα παιδιά μας που ζουν ένα ζοφερό σήμερα και ένα αδιέξοδο αύριο. Είναι η ελπίδα, ότι το ελληνικό κύταρο είναι ζωντανό, άντεξε και θα συνεχίσει να ζει.

"Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο", το βιβλίο της Τούλας Χατζηκωστή, παραδόξως διαψεύδει τον τίτλο του. Γιατί ο κόσμος της, ο κόσμος μιας Κύπρου που δεν υπάρχει πια, αναβιώνει σε όλη τη βαθύτερη, εσώτερη αλήθεια του. Περπατώντας ξανά στους δρόμους που της έμαθαν τον χώρο, ξαναζώντας τις εικόνες που της γνώρισαν το χρώμα και την ομορφιά, και αναπολώντας τους ήχους, τις φωνές, τις συνομιλίες που ενορχήστρωναν τη ζωή του τότε, η γλαφυρή αλλά κι απέριττη γραφή της συγγραφέως ξεπερνά τα όρια της αυτοβιογραφίας ή του προσωπικού ημερολογίου. Το αφήγημά της, όχι απλώς ζωγραφίζει τον...

Το βιβλίο αναπτύσσεται σε τρεις ενότητες με μια σειρά διηγημάτων. Η πρώτη ενότητα αποτελεί μια πολιτική "γεωγραφία" για την Αριστερά, όπως τη γνώρισαν οι Έλληνες. Είναι αφηγήσεις αληθινών ιστοριών από τα Δεκεμβριανά ακόμη, τη Βάρκιζα και τη Μακρόνησο, τις ποινές θανάτου και τα βασανιστήρια, έως την πιο πρόσφατη εικόνα ενός κομμουνιστή. Στη δεύτερη ενότητα οι εικόνες είναι καταιγιστικές. Πρόκειται για μικρές αφηγήσεις οι οποίες κινούνται στο άρμα του προσωπικού χρόνου του συγγραφέα. Είναι πραγματικές ιστορίες -δεν είναι βιογραφία- ωστόσο είναι βιωματικές και δίνουν αφορμέ...

Ο συγγραφέας αφηγείται τις µάχες στην Αµµόχωστο στην Κύπρο το 1974, όπως τις έζησε ως στρατιώτης, πάντα στην πρώτη γραµµή, από την έναρξη των εχθροπραξιών, την κατάληψη της πόλης, το στήσιµο της γραµµής πυρός στην Δερύνεια, µέχρι την περίφραξη της πόλης από τους Τούρκους. Τα γεγονότα συνοδεύονται από τις σκέψεις, τους προβληµατισµούς και τους φόβους του δεκαεννιάχρονου τότε συγγραφέα. Στην αφήγηση εµπλέκεται ο µύθος των Κουάξ, των βατράχων της πόλης που τραγουδούσαν κάθε νύχτα και που περιµένουν τους κατοίκους να επιστρέψουν, να ανοίξουν τις κάνουλες µε το νερό, να γεµίσ...

Αυτοί που σήμερα αμφισβητούν τον αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59, λένε ότι ήταν λάθος, ότι δεν συμμετείχαν όλοι οι Κύπριοι ή ότι κάποιοι αποκλείστηκαν, ότι στόχος ήταν η Ένωση και όχι η Αυτοδιάθεση. Η αλήθεια όμως είναι ότι κανείς δεν αποκλείστηκε, ιδιαίτερα το ΑΚΕΛ, που για τους δικούς του λόγους δεν συμμετείχε. Όταν έπειτα από έξι μήνες και μετά τη συνάντησή τους στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα με τον Γενικό Γραμματέα του ΚΚΕ Ζαχαριάδη, οι Αντρέας Φάντης και Αντρέας Ζιαρτίδης, βοηθοί γενικοί γραμματείς του ΑΚΕΛ, θέλησαν να συμμετάσχουν, ο Γρίβας πλέον δεν τους δέχτηκε. Από λάθος του;...

Το παρόν έργο επιχειρεί να παρουσιάσει τη συμβολή του Παγκυπρίου Γυμνασίου Αρρένων Κύκκου, του μετεξελιχθέντος σε Λύκειο Κύκκου Α΄, στην ελληνική Παιδεία και τη γενικότερη πολιτιστική αναβάθμιση της Κύπρου. Ως γνωστόν, πολλοί διδάξαντες και απόφοιτοί του συνετέλεσαν στο παρελθόν ή διακρίνονται σήμερα σε ποικίλους τομείς της ζωής της Μεγαλονήσου. Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νίκου Αναστασιάδη, του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Α΄ και του νυν Μητροπολίτη Κύκκου και Τηλλυρίας κ. Νικηφόρου και των κυρίων Νίκου Κατσουρίδη,...

Μέσα από τις γραμμές του βιβλίου αναδύεται το πνεύμα μιας εποχής. Οι Κύπριοι εθελοντές των πολέμων από το 1912-1922 δεν ήταν μόνο στρατιώτες, δεν ήταν μόνο μαχητές. Ήταν οι πρωτοπόροι μιας γενιάς που εννόησε τη σημασία των καιρών και ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση της ιστορίας. Ήταν μαχητές της ελευθερίας αλλά και μέτοχοι ενός δημιουργικού πνεύματος που τους ενέπνεε και τους καθοδηγούσε. Οι εθελοντές πίστεψαν σ' ένα διαφορετικό μέλλον για την Ελλάδα και την Κύπρο. Σ' αυτόν το μεγάλο αγώνα χάθηκαν χιλιάδες νέοι άνθρωποι. Πολλοί σε νικηφόρες μάχες κι άλλοι τόσοι σε χαμένες μ...

"Εκεί κάτω από το δέντρο, αυτά τα ελάχιστα λεπτά κάποιας φαινομενικής ηρεμίας σε σύγκριση με τον ορυμαγδό που βασίλευε εδώ πριν πέντε μόλις λεπτά, με φόντο το ασταμάτητο βουητό των ελικοπτέρων και των αεροπλάνων, με τη μυρωδιά του μπαρουτιού και τη βαριά καπνώα να μας πνίγει και με το ανατριχιαστικό κροτάλισμα των πολυβόλων και των κανονιών των αρμάτων μάχης -κάπως απομακρυσμένο τώρα πια-, παίρνω τις αποφάσεις μου. Ξαναφέρνω στο μυαλό μου την αγαπημένη μου Λένια και τον Δημήτρη μου, που μέχρι χτες ακόμα μου γέμιζαν τη ζωή με απέραντη ευτυχία. Δεν είναι δίκαιο να μην τους ξα...

… Δεκαπενταύγουστος του 1974. Μια μέρα σημαδιακή. Πολεμούσαμε όπως αρμόζει σε Έλληνες. "Ή ταν ή επί τας". Ή με τα πυροβόλα μας ή πάνω σ' αυτά, όπως κατευόδωναν οι Σπαρτιάτισσες μάνες τα παιδιά τους. Η Παναγία, η Υπέρμαχος Στρατηγός, το σύμβολο της υπομονής και της εγκαρτέρησης, μας έδινε δύναμη. Μια δύναμη ημίθεων, που μόνο στην ελληνική μυθολογία συναντά κανείς. Τι ωφελεί άλλωστε να ζούμε, όταν χάνονται τα πάντα. Τι θα λέμε αύριο στα παιδιά μας; Ήταν μια μάχη στην οποία τα δώσαμε όλα. Όσοι παρακολουθούσαν αυτή την τιτανομαχία από μακριά, δεν περίμεναν, όπως μας είπαν, να β...

Αρχίσαμε την κατασκευήν στις 24 Φεβρουαρίου 1957 και η κατασκευή κράτησε τρεις νύκτες, αφού για σκοπούς ασφαλείας εργαζόμασταν μόνο τη νύκτα. Την τρίτη ημέρα το πρωί το κρησφύγετο ήταν καλυμμένο με τους τσίγκους και χρειαζόταν τώρα να καμουφλαριστεί, ώστε να μην ξεχωρίζει από το γύρω περιβάλλον. Έτσι έπρεπε να ρίξουμε χώμα, πέτρες, και κλαδιά πάνω στους τσίγκους, για να το καμουφλάρουμε. Μιαν άλλην νύχτα πήγαμε στη Μονή ξανά, για να στεγνώσουμε τα βρεγμένα μας ρούχα και τις πατανίες. Ο Πέτρος είπε στον Αυξεντίου "Μάστρε μα εκάμνετε κρησφύγετο τζιει κάτω που έκαμνα ζευκάρ...

Επειδή είμαι άνθρωπος περίεργος και μ' αρέσει να ακούω, μάζεψα εδώ και χρόνια αφηγήσεις γυναικών. Οι αφηγήσεις αυτές με στήριξαν και μου έμαθαν πολλά· ευχαριστώ τις γυναίκες που συνομίλησαν μαζί μου για την αγάπη, τη σοφία και την ελπίδα που μου μετέδωσαν. Σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς που περνάμε, όπου κανείς δέν είναι πια σίγουρος για τίποτα, οι γυναίκες αυτές είχαν μια δωρική, αρχέγονη γνώση του σωστού και του δικαίου, που με άφηνε άναυδη και με βοηθούσε να ζήσω με διάκριση. Από τις αφηγήσεις τους περνά η αποικιοκρατία, ο αγώνας της ΕΟΚΑ, η εισβολή αλλά προπαντός η κα...

Ο Αντιστράτηγος ε.α. Γεώργιος Τσουμής, από τις διάφορες θέσεις ευθύνης στις οποίες υπηρέτησε στην διάρκεια της καρριέρας του, συγκέντρωσε εμπειρίες τις οποίες καταθέτει ως συνολική μαρτυρία σε αυτό το βιβλίο. Από νέος λοχαγός στην Κύπρο το 1964-1965, στην υπηρεσία της ΚΥΠ το διάστημα 1973-1976 πάλι στην Κύπρο, εν συνεχεία ως Ακόλουθος Άμυνας στην Άγκυρα την περίοδο 1981-1983, απέκτησε σημαντική εμπειρία από το Κυπριακό και τα γενικότερα θέματα Τουρκίας. Το καλοκαίρι του 1974 βρέθηκε επικεφαλής στο κλιμάκιο της ΚΥΠ Ελλάδας στην Λευκωσία και η μαρτυρία του για την προσπάθεια...

Ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της σχετικά πρόσφατης ιστορικής μας πορείας υπήρξε αναμφισβήτητα η τουρκική εισβολή στη Κύπρο, στις 20 Ιουλίου 1974, και η από τότε κατοχή και συνεχής λεηλασία του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το καλοκαίρι του 1974, ένα τμήμα του ελληνικού στρατού, η Ελληνική Δύναμη Κύπρου (ΕΛΔΥΚ), η οποία είχε σταλεί στη Κύπρο στις 16 Αυγούστου 1960, με βάση τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, βρέθηκε κυριολεκτικά στο μάτι του κυκλώνα των γεγονότων, που σάρωσε τα πάντα στο πέρασμα του. Μόνη και παντελώς αβοήθητη αντιμετώπισε ό,τι πιο εκλεκτό διέθεταν τότε οι...