Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα βιβλίο που διαβάζεται από μικρούς και μεγάλους. Ένα βιβλίο γεμάτο ευαισθησία, τρυφερότητα και αλήθειες της ζωής. Ένα βιβλίο για το οποίο πολλοί θα αισθανθούν σα να γράφτηκε για τους ίδιους. Δεκατρία ολόκληρα χρόνια ήταν σίγουρα πολλά, περιμένοντας τον ερχομό της μικρής μπεμπούλας. Στο ερώτημα για τους λόγους που την κρατούσαν μακριά από συγγενείς και φίλους, εκείνη απάντησε με αποφασιστικότητα: "Πιστεύεις, στ' αλήθεια, θείε μου, πως εγώ δε λυπόμουνα στην ψυχή μου, βλέποντας καθημερινά τα δάκρυα της μανούλας μου, την αγωνία του πατέρα μου, τη στεναχώρια της γιαγ...

"Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ βλέποντας για πρώτη φορά δύο γραμμές στα παραθυράκια του τεστ εγκυμοσύνης είναι ότι, όταν το αποτέλεσμα είναι θετικό, η απάντηση εμφανίζεται πολύ πιο γρήγορα απ' ό,τι συνήθως (όπου "συνήθως", όλες οι φορές που ΔΕΝ είσαι έγκυος, γιατί έχεις πει "ας περιμένουμε δυο τρία χρόνια ακόμα, πριν τρεις μήνες παντρευτήκαμε"). Το αμέσως επόμενο, ότι θα χρειαστεί να μείνω ακίνητη στην τουαλέτα μέχρι να έρθει κάποιος να με πάρει σηκωτή, διότι α) τα πόδια μου τρέμουν και β) δεν είμαι τελείως σίγουρη ότι, αν κουνηθώ, δε θα πέσει από κάπου αυτό που προφανώς υπάρ...

Ο Νίκος Γεώργας έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό το 2010 όταν κέρδισε την πρώτη θέση στο talent show "Ελλάδα έχεις Ταλέντο". Με την πρώτη του συγγραφική προσπάθεια ο νέος συγγραφέας εξιστορεί με έναν ιδιαίτερο τρόπο που συναρπάζει τον αναγνώστη, κομβικές στιγμές της ζωής του και μας φέρνει αντιμέτωπους με τον ήρωά του, τον Αγνάντη, ο οποίος με τη σειρά του μας υπενθυμίζει και μας προτρέπει κυνικά, να αδράξουμε τη ζωή πριν είναι πολύ αργά! "Αμαρτία τελικά δεν είναι να μην εκμεταλλευτείς ένα χάρισμα που σου έδωσε ο Θεός και η Μητέρα Φύση. Αμαρτία είναι να το στερήσεις από...

H "Κατάθεση ψυχής", της Χρύσας Μπαλωμένου είναι ένα βιβλίο που θα πρέπει να διαβάσουν όλοι. Η Χρύσα, με μοναδικό και εντελώς αυθόρμητο τρόπο ξεδιπλώνει τα τελευταία, πραγματικά δύσκολα χρόνια της ζωής της, δίχως αυτολύπηση και μεμψιμοιρία Ξεκινά από την αρχή της περιπέτειάς της για να καταλήξει στο σήμερα, που συνεχίζει να παλεύει αλλά τώρα πια από τη πλευρά του νικητή, μια και η επιμονή της αλλά και η πίστη της στο Θεό, της έδωσαν και της δίνουν όλη τη δύναμη που χρειάζεται όχι μόνο για να στέκεται στα πόδια της, αλλά και να μεταδίδει αυτό το απίστευτο κουράγιο της σε όλου...

Δύο συνομήλικα αγόρια, ο Άγγελος στην Ελλάδα και ο Μιλάν στην Τσεχοσλοβακία, μεγαλώνουν στους πιο δύσκολους καιρούς για τις χώρες τους. Ο εχθρός ίδιος, η βάρβαρη κατοχή της Χιτλερικής Γερμανίας. Ο Άγγελος βιώνει τον τρόμο που σπέρνουν οι κατακτητές, αλλά και την τρομοκρατία της μεταβαρκιζικής περιόδου. Μαζί µε τα παιδιά του χωριού του και των γειτονικών Γραμμοχωρίων στέλνονται στη Λαϊκή Δημοκρατία της Τσεχοσλοβακίας. Εκεί δημιουργείται µία δυνατή φιλία µε τον Μιλάν. Τα δύο αγόρια ζουν στη Πράγα ωραία και ξένοιαστα φοιτητικά χρόνια, ερωτεύονται και γίνονται επιτυχη...

Ο Μιχάλης Βλαχάκης δεν είναι συγγραφέας κατ' επάγγελμα. Όμως, η μεγάλη του αγάπη για τον τόπο καταγωγής τους, την Άνδρο, τον παρακίνησε να καταγράψει διάφορες ιστορίες για πρόσωπα και χαρακτήρες του τόπου, για γεγονότα, ήθη και έθιμα του νησιού που έχουν περάσει πια ανεπιστρεπτί. Οι ιστορίες αυτές συλλέχθηκαν, καταγράφτηκαν και εκδόθηκαν το 2009 σ' ένα βιβλίο με τίτλο "Ιστορίες της Άνδρου". Το δεύτερο βιβλίο του, η "Οδύσσεια ενός Ανδριώτη" περιγράφει τη ζωή και τις περιπέτειες ενός Ανδριώτη στις αρχές του 20ού αιώνα. Μέσα από τη ζωή και τις περιπέτειες του ήρωα πρ...

Σήμερα η πατρίδα μου, η Κασσάνδρα, το πρώτο πόδι της Χαλκιδικής, έχει γίνει πασίγνωστη για τις πανέμορφες παραλίες της, τις πεντακάθαρες θάλασσες και το ευχάριστο κλίμα της... Ελάχιστοι όμως γνωρίζουν ποια ήταν η πραγματική κατάσταση και η ζωή των κατοίκων της προτού "ενσκήψει" ο τουρισμός. Είμαι επίσης βέβαιος ότι ελάχιστοι γνωρίζουν κάτι για την ιστορία της και συγκεκριμένα για το μεγάλο Χαλασμό της Κασσάνδρας, που έγινε από τους Τούρκους το 1821. Ύστερα απ' το Χαλασμό ολόκληρη η χερσόνησος έμεινε έρημη για κάποια χρόνια και όταν με σουλτανικό φιρμάνι επιτράπηκε να επιστρ...

"Δεν είμαι "ειδικός" κυνολόγος. Είμαι ενθουσιώδης παρατηρητής της σκυλίσιας συμπεριφοράς. Ένας -ας πούμε- απρόσκλητος, προκλητικός βιογράφος της κυνικής φιλοσοφίας. Απροκατάληπτος; Ούτε κατά διάνοια..." [...] Αυτό είναι ένα βιβλίο για την κόλαση που θα ήταν ο κόσμος μας χωρίς την παρουσία των ζώων. Για τον παράδεισο που θα μπορούσε να είναι αν καταφέρναμε με κάποιον τρόπο να την εκτιμήσουμε γι' αυτό που πραγματικά συνεισφέρει. Και για την Ουτοπία που στο μεταξύ αναζητούμε όλοι εμείς που αντιλαμβανόμαστε τη διάζευξη του τίτλου. Φιλόζωος ή μισάνθρωπος; Αν δεν καταφέρεις να...

Πρόσωπα και τόποι, πρόσκαιρα και μακροχρόνια γεγονότα, ιδέες και μυθεύματα, αμφισβητήσεις και πεποιθήσεις, επαναστάσεις και ανατροπές, νοσταλγία και καρτερικότητα, συνυπάρχουν ή συγκρούονται σε αυτόν τον τόμο. Η συγγραφέας διατρέχει τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες του 20ού αιώνα, καθεμιά με την δική της εξέλιξη, αναφερόμενη σε υπαρκτά πρόσωπα, χωρίς να τα κρίνει ή επικρίνει, με κατανόηση για τις υποκειμενικές καταστάσεις και κοινωνικές συνθήκες. Διαμορφώνει τον χαρακτήρα της, αφήνει τις επιρροές να βρουν τα αυλάκια τους για να διαρρεύσουν, να μορφοποιήσουν, να προσθ...

Όταν τελείωσε αυτή η ανάκατη διαδρομή, σε δρόμους, πεζοδρόμια, καλλιστεία, μπουντρούμια, διασκεδάσεις, γέλια, χαρές, αυτόφωρα, γιαουρτώματα, επεμβάσεις λυτρωτικές, κόκκινα φώτα, έφτασα στο σήμερα. Και για το σήμερα δεν μπορούσα να γράψω πολλά, γιατί βρισκόμουν ήδη στον πάτο. [...] Όποιος αδαής πιστεύει πως το να είσαι στο πεζοδρόμιο είναι η εύκολη λύση, είναι απλά η εύκολη σκέψη. Για να το πω και πιο χοντρά και ας παρεξηγηθώ, θέλει αρχίδια να κόψεις τα αρχίδια σου. Δεν είναι εγχείριση αμυγδαλών. "Γεννήθηκα καλοκαίρι. Γράφτηκα στο μητρώο αρρένων, αλλά το Άννα μου πήγαι...

"Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ βλέποντας για πρώτη φορά δύο γραμμές στα παραθυράκια του τεστ εγκυμοσύνης είναι ότι, όταν το αποτέλεσμα είναι θετικό, η απάντηση εμφανίζεται πολύ πιο γρήγορα απ' ό,τι συνήθως (όπου "συνήθως", όλες οι φορές που ΔΕΝ είσαι έγκυος, γιατί έχεις πει "ας περιμένουμε δυο τρία χρόνια ακόμα, πριν τρεις μήνες παντρευτήκαμε"). Το αμέσως επόμενο, ότι θα χρειαστεί να μείνω ακίνητη στην τουαλέτα μέχρι να έρθει κάποιος να με πάρει σηκωτή, διότι α) τα πόδια μου τρέμουν και β) δεν είμαι τελείως σίγουρη ότι, αν κουνηθώ, δε θα πέσει από κάπου αυτό που προφανώς υπάρ...

Ένα νέο κορίτσι στην Κύπρο ζει και μεγαλώνει κάτω από το καθεστώς της Αγγλικής Κατοχής. Η ορμή της νιότης και η επαναστατική της φύση την οδηγούν στην Aντίσταση και τον απελευθερωτικό αγώνα. Το κωδικό της όνομα είναι Αταλάντη μιας και είναι ταχύτατη κι αέρινη. Το έργο της είναι η μεταφορά των μηνυμάτων των αγωνιστών για το συντονισμό του αγώνα. Η ζωή όμως δεν είναι μόνο αγώνας και η Αταλάντη εκτός από αγωνίστρια γίνεται φοιτήτρια, σύζυγος, μητέρα και επαγγελματίας. Ποτέ όμως δεν σταματά να προσφέρει κοινωνικά και να νοιάζεται για την πατρίδα της και το μέλλον. Οι φόβοι,...

Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας είναι γραμμένο από έναν παλαίμαχο ορειβάτη, τον Νίκο Παπαδόπουλο, και έχει τον τίτλο "Σκέψεις και παρατηρήσεις", που συνοδεύεται με τον υπότιτλο "Ένα ταξίδι στο όνειρο και στην αλήθεια". Τόσο ο τίτλος όσο και ο υπότιτλος δεν μου αρέσουν· μου φαίνονται κάπως γενικοί και ασαφείς και επιπλέον ποιητικοί και αφηρημένοι. Όταν όμως διαβάσει κανείς το βιβλίο ενδέχεται να τους βρει σωστούς και ακριβοδίκαιους. Όπως το πάρει κανείς. Ο Νίκος Παπαδόπουλος δεν είναι κανένας τυχαίος. Επί πολλές δεκαετίες υπήρξε πρόεδρος και εμψυχωτής του "Συλλόγου Ελ...

Από μικρός άκουγα τη λέξη "πατρίδα" κι έβλεπα τη νοσταλγία να ομορφαίνει τα ρυτιδιασμάνα προσωπα των γειτόνων μου. Εκεί, στους μαχαλάδες της Δράμας. Είδα τον Καστοριανό παππού μου, τον Σωτήρη, να γυρνά από το χωριό Μπελογιάννης της Βουδαπέστης το 1958 προσπαθώντας να...πεθάνει Έλληνας. Τριάντα έξι χρόνια Οθωμανός, τριάντα έξι Έλληνας και δέκα ξένος. Γεννήθηκε το 1878 στο Γράμμο. Έμαθα τη ζωή δίπλα στη Σαμψούντια γιαγιά μου, τη Δεσπίκ, στην πόλη των νερών και των προσφύγων, τη Δράμα. Κι όταν η ανεργία με έφερε στη Σαλονίκη, γνώρισα κι αγάπησα όσο τίποτα στον κόσμο τη...

Τώρα είμαι έτοιμη για τα πάντα. Είμαι έτοιμη γιατί γίναμε μια αγκαλιά. Ό,τι μπόρεσα εγώ μπορείς να το κάνεις και εσύ, εύκολα. Τον τρόπο που ξόρκισα τους δικούς μου δαίμονες έπρεπε να τον διαδώσω. Το κατάλαβα όταν σύρθηκα στον πάτο. Όσο κατρακυλούσα, τα συμπτώματα γινόντουσαν πιο έντονα: θλίψη, ενοχές, απαξία, βουλιμικές κρίσεις, άσχημος ύπνος, αδυναμία συγκέντρωσης, φόβος, πανικός, δυσκολία αναπνοής, ημικρανίες και... και το κυρίαρχο, αδυσώπητο πρόβλημα ότι ΠΟΤΕ, ΠΟΤΕ δεν υπήρξα "αρκετή" για κανέναν. Υπήρξα ενοχικό παιδί, δυστυχισμένη έφηβη, ενοχική μάνα, ανασφαλής γυ...

Χρόνια τώρα κάθομαι με τις ώρες και ανασκαλίζω ένα συρτάρι κρυφό της μνήμης, όπου μέσα κράτησα κλειδωμένα ό,τι ονειρεύτηκα, ό,τι αγάπησα, ό,τι με θύμωσε, ό,τι με πόνεσε. Κι είναι κάθε φορά πολύ οδυνηρό γιατί σ’ αυτό το συρτάρι βρίσκονται ακόμα και κάποια αποκαΐδια απ’ τη ζωή μου που συνεχίζουν ακόμα να καίγονται. Εμπειρίες οδυνηρές που με οδήγησαν μέσα από συγκρούσεις και απογοητεύσεις στη διαμόρφωση μιας συγκεκριμένης θεώρησης του κόσμου, η "καταγωγική εικόνα" μιας χαμένης πια Ατλαντίδας, της πολιτείας που αγάπησα όσο τίποτε άλλο και που βούλιαξε άδοξα στο πέλαγος της ιστο...

Ανάμεσα στα ταλέντα της Έλλης Καρανίκα, ένα, ιδιαίτερο, ήταν το να διηγείται ιστορίες από την ζωή της με παραστατικότητα. Αυτό την έκανε πόλο έλξης σε κάθε παρέα, όπου έκλεβε κυριολεκτικά την παράσταση. Πολύ αργότερα, η φίλη της η Λουίζα, με την οποία γνωρίστηκε στο Βέλγιο, θαύμασε τις προφορικές της διηγήσεις. Την παρότρυνε θερμά και επανειλημμένα να γράψει. Έτσι η 'Ελλη άρχισε να γράφει -με ενθουσιασμό και πυρετώδη χαρά- και συνέχισε επί τρία συνεχή χρόνια. Κι η έκφραση στις ιστορίες της ακολουθούσε, κατά κάποιο τρόπο, την πορεία της. άλλοτε η Ελλη ήταν δυνατή, άλλο...

"... Ο πατέρας μού το έλεγε όταν ήμουν μικρός: "Θα πεθάνεις στην ψάθα με τη λογοτεχνία". Τελικά μπορεί να βγει δικαιωμένος. Αλλά δεν έζησα, μπαμπά, στην ψάθα. Έζησα στα πλούτη με τη λογοτεχνία. Αν πεθάνω στην ψάθα είναι το λιγότερο. Τι να τα κάνεις τα πλούσια φέρετρα;" Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας δεν είναι μια "κλασική" αυτοβιογραφία. Πρόκειται μάλλον για σελίδες ημερολογίου, για "φύλλα φθινοπωρινά", που γράφτηκαν, απότομα και ξαφνικά, μέσα σε κάποιους μήνες στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Οριστική έκδοση της φημισμένης "αυτοβιογραφίας" του Βασίλη Βασιλικού...

Τα κείμενα αυτά δεν προσχωρούν σε κανένα κίνημα· έχουν όλα τα κινήματα μέσα τους, μπερδεμένα. Άλλωστε, δεν έχουν αποφασίσει καλά καλά αν είναι δημιουργημένα από τον συγγραφέα τους ή αν ο συγγραφέας τους είναι το δημιούργημά τους. Εκείνο που αναδεικνύεται και υπερασπίζεται σ' αυτή την ομάδα κειμένων είναι η ιδέα του φωτός στην πιο απόλυτα σκοτεινή εκδοχή του. Εκεί που τα πράγματα συνεχίζονται με άπειρες δυνατότητες, μέσα στο πέπλο της νύχτας που είναι μνήμη. Αβάσταχτη. Εκεί περιμένουν αβοήθητα σπάνια ευρήματα. Σαν ανυπόφοροι κρύσταλλοι, θαμμένοι. Και οι λέξεις. Μονα...

... Περιπατώντας µια µέρα στην Αθήνα, έβλεπα γωνιές, σηµεία, διάφορα κτίσµατα και έλεγα µονολογώντας: "Μωρέ, εδώ ήταν αυτό το µαγαζί! Εκεί ήταν το άλλο! Α! Να, να η γωνιά όπου συναντιόµασταν µε την παρέα!" Όλ' αυτά, όµως, εκείνο, ετούτο και τ' άλλο, ήταν σηµεία-στέκια της ωραίας µας Αθήνας που τότε είχαν όνοµα: της Αθήνας της γενιάς µου! Της Αθήνας που γνωρίσαµε εµείς οι παλιοί Αθηναίοι! Και τότε άρχισε να ξετυλίγεται µέσα µου το απαλό κουβάρι των παραπονεµένων αναµνήσεων. Και λέω παραπονεµένων, γιατί πραγµατικά πόναγα παρατηρώντας την Αθήνα του σήµερα. Γι'...