Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Μάλλον χρόνιες εξομολογήσεις, τα "προσωπικά κείμενα" κατάφεραν να ξεφύγουν από την τροχιά εκείνη των στίχων μα που μιλούν πάλι εν ονόματί τους, συγκεντρώνονται εδώ (μνήμες ζωντανών μετά θάνατον τα πιο πολλά) και αφιερώνονται στους ορατούς συνοδοιπόρους. Ο προφορικός και γραπτός τους λόγος, οικεία, θαρρώ, και με όλα τα δικαιώματα συμπαρατάσσεται." Μάρκος Μέσκος Ο τόμος περιλαμβάνει κείμενα για τους εξής λογοτέχνες και θέματα: Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι ("Λευκές νύχτες"), Θεόκλητο Καριπίδη, Όμηρο Πέλλα, Γιώργο Κοτζιούλα, νεοελληνικό δημοτικό τραγούδι, Γιώργο Ιωάννου, Άθω Δη...

Μέσα στα 36 κεφάλαια του βιβλίου περιγράφεται η ζωή μιας οικογένειας της ελληνικής υπαίθρου, που ξεκινάει την πορεία της από το 1820 και φτάνει έως το 1968. Μέσα από ιστορικοπολιτικά γεγονότα, παρακολουθούμε τις προσπάθειες της χώρα να απελευθερωθεί από την οθωμανική αυτοκρατορία, να γίνει έθνος-κράτος-πολιτεία και ταυτόχρονα την ζωή των ανθρώπων της υπαίθρου να αναβαθμίζονται από υπόδουλους σε ελεύθεροι πολίτες, βασιζόμενοι στην ελληνική παράδοση και το αυθεντικό ελληνικό γονίδιο. Το βιβλίο περιέχει πολλά λαογραφικά στοιχεία του τρόπου ζωής μιας συγκεκριμένης περιοχής, πο...

Μια γυναίκα προσπαθεί να αντιμετωπίσει εφιαλτικές μνήμες, μια άλλη δεν μπορεί να απελευθερωθεί από έναν παθιασμένο έρωτα χωρίς μέλλον, ένας έφηβος, γιος μεταναστών, παλεύει με ένα επίμονο τραύλισμα, ένας πενηντάχρονος επιλέγει να χωρίσει με τη γυναίκα της ζωής του αντί να παραβεί τις ηθικές αρχές του. Αυτές είναι μερικές από τις προσωπικές ιστορίες που ξετυλίγονται μέσα στις συνεδρίες μιας ψυχοθεραπεύτριας, όπου αποκαλύπτονται κρυμμένες βαθιά μνήμες και εμπειρίες όχι μόνο του θεραπευομένου αλλά και της θεραπεύτριας. Αν και δοσμένες λογοτεχνικά, οι ιστορίες αυτές, στο...

"Τύποι και τυπάκια, άνθρωποι και ανθρωπάκια". Ναι! Έτσι είναι, έτσι τα λέμε τούτα τα έμβρυα και "λογικά" όντα που απαρτίζουν το σύνολον της κοινωνίας κάθε τόπου, μέρους, πόλεως και χωριού. Είναι βλέπετε κανόνας (το 'παν οι άνθρωποι...) και σαν κανόνας δεν μπορεί να μην έχει και τις εξαιρέσεις του... Εσείς τι λέτε; Συμφωνείτε ή διαφωνείτε; Εμ! και βέβαια συμφωνείτε (αυτό το λέω εγώ...) Ποιες όμως είν' τούτες οι εξαιρέσεις, θα μου πείτε. θα τις μάθετε διαβάζοντας αυτές εδώ τις γραμμές... . Κατά βορειοδυτικά μεριά υπάρχει μια πόλη που προήγαγε τούτα τα "τυπάκια" και "ανθρωπ...

Βαρβαρότητα και ανθρωπιά, φτώχεια και μεγαλείο, ηρωισμός και όνειρο καθορίζουν τη μοίρα ενός μικρού κοριτσιού από κάποιο χωριό της Αιτωλοακαρνανίας, το οποίο, φτάνοντας στην εφηβεία, κατορθώνει να ξεφύγει από τον κλοιό της ελληνικής επαρχίας των δεκαετιών '60-'70 και να βρει τη ζωή στην Αθήνα, πλάι στον ποιητή Νίκο Γκάτσο και ανάμεσα σε προσωπικότητες που σηματοδοτούν την πνευματική και πολιτιστική ιστορία της νεώτερης Ελλάδας. Η συγγραφέας, πενήντα δύο χρόνων σήμερα, προσπαθώντας να ανασυνθέσει την ταυτότητά της µε ποιητικό ρεαλισμό, αυτοαναλύεται χωρίς ίχνος μελοδραμα...

Μέσα από τις αφηγήσεις του Ηλία Παππά, η Ελευθερία Δροσάκη ξετυλίγει τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής και του Εμφυλίου για τα μικρά παιδιά που κατάγονταν από ορεινά χωριά, όπως τ'Αγραφα. Χωρίς παιχνίδια, με λιγοστά μέσα, ακόμα και λειψό φαγητό, κατάφεραν να επιβιώσουν. Ο πόλεμος σημάδεψε τις παιδικές ψυχές, που μεγάλωσαν χωρίς όνειρα και μπήκαν νωρίς στον κόσμο των "μεγάλων". Πούλαγαν ξύλα, λουκούμια, έκαναν ακόμα και τα Χριστουγεννιάτικα κάλαντα "δουλειά". Νεαροί ακόμα -μιλάμε μόνο για τα αγόρια γιατί τα κορίτσια ήσαν σχεδόν "καταδικασμένα"- τα αγροτόπαιδα δούλεψαν στο φράγ...

Ο ήρωας του βιβλίου, υπηρετώντας τη θητεία του ως οπλίτης στο Πεζικό, το 1965, βρίσκεται στο Τριεθνές του Μπέλες μαζί με τους μουλαράδες μουσουλμάνους και τους αμανέδες τους, «στιγματισμένος» από το χαρακτηρισμό του ως αριστερός. Κάποτε, με τη βοήθεια ενός «απομηχανής θεού» φίλου του, «αποχαρακτηρίζεται» και βρίσκεται στο Πεντάγωνο! Η ανατροπή είναι ολική! Τη ζοφερή νύχτα της 21ης Απριλίου 1967 σαν νυχτερινός φρουρός, έρχεται αντιμέτωπος με τους καταληψίες καταδρομείς. Από κει και πέρα καρέ καρέ ζει μέσα στο Πεντάγωνο τα δραματικά γεγονότα, με τους πραξικοπηματίες, το...

Πίσω από κάθε μεγάλο άνδρα υπάρχει πάντα μια μεγάλη γυναίκα; Στην περίπτωση του Mίκη Θεοδωράκη αυτό είναι γεγονός. Mια μεγάλη αλήθεια με το όνομα Mυρτώ Aλτίνογλου. Tο κορίτσι εκείνο με το "γλυκό χαμόγελο, τα παιδιάστικα μάτια με τις αιφνίδιες λάμψεις... με τη μεγαλύτερη φινέτσα και χάρη..." "Mια μορφή φαντασίας και ονείρου που είχε έρθει περήφανα και ξαφνικά να κατακτήσει την ύπαρξή μου όμοια με τα παράξενα κι ανεξήγητα στοιχειά της Φύσης, σαν Φως και σαν Xαρά..." Tο κορίτσι το προικισμένο και με σπάνια χαρίσματα, φιλομάθεια, εργατικότητα, οργανωτικότητα, πειθαρχία, δυνα...

"Τα πρώτα συμπτώματα λύσσας εκδηλώνονται όταν θυμώνεις πολύ και δεν σ' ακούει κανείς. Τον χειμώνα του 1959, διαβλέποντας τον κίνδυνο να αρρωστήσω από θυμό άρχισα να συντάσσω έναν ονομαστικό κατάλογο μ' εκείνους που θα ήθελα να δαγκώσω στην περίπτωση που λυσσάξω. Η Ελλάδα είχε τότε περίπου επτάμισι εκατομμύρια ανθρώπους - θα ήταν αδύνατο να βάλω στον κατάλογό μου έστω και τους μισούς. Έτσι αποφάσισα να βάλω μόνο όσους ήταν "υπεράνω υποψίας". Υπεράνω υποψίας ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιάκωβος. Αυτόν έβαλα πρώτο, ενώ πρώτη έπρεπε να βάλω τη βασίλισσά μας...

Ασυμβίβαστη, γεμάτη όνειρα η Χαρά, η νεαρή ηρωίδα του βιβλίου, ψάχνει τον τρόπο να ανανεώνει συνεχώς τις συγκινήσεις που της προσφέρει η ζωή. Δε θα αργήσει να απογειωθεί στα ονειρικά μονοπάτια των ναρκωτικών. Όταν όμως η πτήση τελειώνει, η πτώση είναι αναπόφευκτη. Περιθώριο, φυλακή, ψυχιατρείο. Μια κατάδυση μέχρι τα όρια του θανάτου. Εκεί που όλα μηδενίζονται. Τελειώνουν ή ξεκινούν με νέα ώθηση προς τη ζωή. Η Χαρά Αυγερινοπούλου υπήρξε μια από τις πρώτες γυναίκες στην Ελλάδα που φυλακίστηκε για κατοχή και χρήση ναρκωτικών ουσιών. Η προσωπική της διαπόμπευση από τα τότε Μ...

Η Χαρά διηγείται την ιστορία μιας νέας κοπέλας που επιλέγει τον κόσμο των παραισθήσεων για να ξεφύγει από τη ματαιότητα της έφηβης ζωής της. Μια επιλογή που δεν θα αργήσει να την οδηγήσει σε αδιέξοδο. Φυλακή, περιθώριο, ψυχιατρείο. Όλο και πιο κοντά στο θάνατο. Εκεί που όλα τελειώνουν... για να ξεκινήσουν με νέα αγάπη για τη ζωή. "Η Χαρά Αυγερινού υπήρξε μια από τις πρώτες γυναίκες στην Ελλάδα που φυλακίστηκε για κατοχή και χρήση ναρκωτικών ουσιών. Παρά τη διαπόμπευση της από τα Μ.Μ.Ε. για παραδειγματισμό, με δικαστική απόφαση, βρήκε τη δύναμη να ξεπεράσει τα ναρκωτικά...

Δεκατέσσερα κομμάτια γραμμένα σε διάστημα δεκαπέντε χρόνων. Κείμενα αυτοβιογραφικά, ευκαιριακά, εξομολογητικά. Για την Ομόνοια και τη Φιλανδία. Για τη Μεγάλη Παρασκευή και τον Βάγκνερ. Τον Κοσμά Πολίτη, τον Μάνο Χατζιδάκι και την Πάτρα του '50. Για τη Νανά Καλλιανέση και τη Μέλπω Αξιώτη. Τον Ιωάννου και τον Χατζή. Τα πρώτα μου διαβάσματα και τα πρώτα μου γραψίματα. Μαρτυρίες, χρονικά, ημερολόγια και ό,τι άλλο δεν χώρεσε στα βιβλία μου τόσα χρόνια. Κι επιπλέον, το "Play", γραμμένο ειδικά γι' αυτό το βιβλίο.

Τα κείμενα αυτά δεν προσχωρούν σε κανένα κίνημα· έχουν όλα τα κινήματα μέσα τους, μπερδεμένα. Άλλωστε, δεν έχουν αποφασίσει καλά καλά αν είναι δημιουργημένα από τον συγγραφέα τους ή αν ο συγγραφέας τους είναι το δημιούργημά τους. Εκείνο που αναδεικνύεται και υπερασπίζεται σ' αυτή την ομάδα κειμένων είναι η ιδέα του φωτός στην πιο απόλυτα σκοτεινή εκδοχή του. Εκεί που τα πράγματα συνεχίζονται με άπειρες δυνατότητες, μέσα στο πέπλο της νύχτας που είναι μνήμη. Αβάσταχτη. Εκεί περιμένουν αβοήθητα σπάνια ευρήματα. Σαν ανυπόφοροι κρύσταλλοι, θαμμένοι. Και οι λέξεις. Μονα...

Στα λυρικά αυτά πεζογραφήματα ο συγγραφέας αναπλάθει με ποιητικά μέσα τις ευφρόσυνες ώρες των παιδικών και εφηβικών του χρόνων, σε κάποια ταξίδια αναπολητικών αποδράσεων αλλά και ατομικής ενδοσκόπησης.Ο λόγος του λιτός, περιεκτικός και λεπταίσθητος, δομικά οργανωμένος, διάστικτος από συναισθηματικές αποχρώσεις και λέξεις που φωσφορίζουν, με μια συχνά βιβλική «γλωσσολογία», καλεί τον αναγνώστη σε μια πορεία επιστροφής «από τα όρη των αρωμάτων», όπου ο συγγραφέας επανακάμπτει σε καιρούς και τόπους που συνδέθηκαν με την προσωπική του βιογραφία. Κύριος άξονας των αναδρομών του...

Ο συγγραφέας καταγράφει τις παιδικές αναμνήσεις του ίδιου και των συνομήλικων φίλων του, των δεκαετιών 1960-1980, που μεγάλωσαν σε μία ακρινή συνοικία της Νέας Σμύρνης, με επίκεντρο τις οδούς Πεσματζόγλου και Σοφίας Σπανούδη (γωνία). Περιγράφει και αναλύει πραγματικά περιστατικά που λάμβαναν χώρα μέσα σε αυτό το μικροαστικό πολιτισμικό και κοινωνικό περιβάλλον της εποχής. Η γειτονιά αυτή μπορεί να θεωρηθεί ότι ήταν και ένα δείγμα μίας τυπικής γειτονιάς στην ευρύτερη περιοχή της Αθήνας. Συνεπώς, τα τεκταινόμενα σ' αυτήν έχουν ένα γενικότερο κοινωνιολογικό ενδιαφέρον....

Ένα ιστορικό αφήγημα που περιγράφει το χρονικό μιας οικογένειας από τις Μαδάρες Σφακίων Κρήτης και την τελική επανεγκατάσταση της στα βόρεια παράλια του νησιού, μέσα από ταραχώδεις ιστορικές συγκυρίες. Είναι οι μαρτυρίες ενός νέου που πάντα έβλεπε τον κόσμο με την ποιητική ευαισθησία μικρού παιδιού, ενίοτε φιλοσοφική ή μελαγχολική, μα πάντα δυνατή και συγκρατημένη. Ο αφηγητής αναπολώντας το παρελθόν μέσα από τα μονοπάτια ενός θαυμαστού τοπίου, όπου κάθε στροφή μας επιφυλάσσει και μια νέα έκπληξη, ένα νέο τρόπο θεώρησης του κόσμου, που ξεχειλίζει από ανθρώπινη ζεστασιά, μι...

Το βιβλίο δεν γράφτηκε για να πω τον πόνο μου -είναι πολύ μεγάλος- ούτε για να βγάλω τα σώψυχά μου. Το έγραψα για να πω με τον τρόπο μου ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συνθέτες, στιχουργούς και τραγουδιστές του τόπου μας, που με έσωσαν και σώζουν εδώ και πάνω από μισό αιώνα. Χωρίς αυτούς δεν ξέρω τι θα ήμουν τώρα κι εγώ, αλλά και όλοι οι ταλαιπωρημένοι άνθρωποι που γνώρισα στις πολλές περιπλανήσεις μου.