Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

91 κείμενα, 300 ή 400 λέξεων, γραμμένα για την "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία", που μιλάνε για ανθρώπους, για πουλιά, για φόνους στην πρώτη σελίδα, για ναυάγια και ναυαγούς, για τη ζωή των πόλεων, για τη νύχτα, για την επαρχία, για δισκοθήκες και τραπεζικούς υπαλλήλους, για δίσκους, για επώνυμους, για ανώνυμους διαβάτες των οδών. Πορτραίτα προσώπων και εποχών, μιας ζωής που χάνεται. Άλλοτε μοιάζουνε με ζεϊμπέκικα, μακρόσυρτους χορούς των υδάτων, της θάλασσας που χτυπά στα βράχια, ή σβησμένα τραγούδια. Εύθραυστα και επιρρεπή κείμενα όπως πρέπει σε μια "Χάρτινη εξέδρα", που τη χτ...

Αποσπάσματα αυτοβιογραφίας με σκίτσα, λόγο έμμετρο ή πεζό, με τρόπο αστείο ή σοβαρό, νοσταλγικά, αυτοκριτικά ή περιπαικτικά αλλά πάνω απ' όλα με αγάπη για τη ζωή και για τους ανθρώπους.

Μέσα από τις αφηγήσεις του Ηλία Παππά, η Ελευθερία Δροσάκη ξετυλίγει τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής και του Εμφυλίου για τα μικρά παιδιά που κατάγονταν από ορεινά χωριά, όπως τ'Αγραφα. Χωρίς παιχνίδια, με λιγοστά μέσα, ακόμα και λειψό φαγητό, κατάφεραν να επιβιώσουν. Ο πόλεμος σημάδεψε τις παιδικές ψυχές, που μεγάλωσαν χωρίς όνειρα και μπήκαν νωρίς στον κόσμο των "μεγάλων". Πούλαγαν ξύλα, λουκούμια, έκαναν ακόμα και τα Χριστουγεννιάτικα κάλαντα "δουλειά". Νεαροί ακόμα -μιλάμε μόνο για τα αγόρια γιατί τα κορίτσια ήσαν σχεδόν "καταδικασμένα"- τα αγροτόπαιδα δούλεψαν στο φράγ...

Η de profundis συνομιλία με το πατρικό αρχέτυπο συνεχίζεται και στο δεύτερο αυτό λογοτεχνικό βιβλίο της Νίκης Λοϊζίδη το οποίο διαβάζεται ανεξάρτητα, αλλά και ως αφηγηματική προέκταση του πρώτου. Η "αυτοβιογραφική" εξιστόρηση του "Θεραπείας συνέχεια..." ακολουθεί και πάλι μια ανορθόδοξη και ασυνεχή περιήγηση μέσα στο χρόνο, αφού το παρόν διαγράφεται σαν σύμπτωμα της ασθένειας του παρελθόντος και το παρελθόν σαν "μύθος" που επινοείται από το παρόν. Αναμνήσεις των παιδικών χρόνων από τη μεταπολεμική Αθήνα και την Κύπρο, συμπλέκονται με μνήμες της φοιτητικής ζωής στο Παρίσι το...

Τα θυμάμαι ακόμα, εδώ κι εκεί, κοντά στο πίσω ρέμα, τα ξεμοναχιασμένα κι αιωνόβια έλατα. Ίσια και πανύψηλα. Δέντρα της λεβεντιάς. Δεν καταδέχονταν να ζήσουν στα κατώμερα. Φύτρωναν μόνο στα βουνά. Ανεμοδαρμένα στέκονταν όρθια στις θέσεις τους, εκατοσταριές χρόνια, νικώντας τα στοιχεία της φύσης. Αέρηδες, καταιγίδες, χιόνια... Προσπαθώ να φανταστώ το χειμώνα όταν κατέβαιναν οι μανιασμένοι άνεμοι απ' τις ψηλές κορφές. Βογγούσε ο τόπος. Χτυπιούνταν αλύπητα, μη μπορώντας να κινηθούν, να βρουν απάνεμο. Αντιστέκονταν... Και τα δέντρα έχουν βάσανα. Έχουν κι αυτά τη μοίρα τους, όπως...

Ένα ιστορικό αφήγημα που περιγράφει το χρονικό μιας οικογένειας από τις Μαδάρες Σφακίων Κρήτης και την τελική επανεγκατάσταση της στα βόρεια παράλια του νησιού, μέσα από ταραχώδεις ιστορικές συγκυρίες. Είναι οι μαρτυρίες ενός νέου που πάντα έβλεπε τον κόσμο με την ποιητική ευαισθησία μικρού παιδιού, ενίοτε φιλοσοφική ή μελαγχολική, μα πάντα δυνατή και συγκρατημένη. Ο αφηγητής αναπολώντας το παρελθόν μέσα από τα μονοπάτια ενός θαυμαστού τοπίου, όπου κάθε στροφή μας επιφυλάσσει και μια νέα έκπληξη, ένα νέο τρόπο θεώρησης του κόσμου, που ξεχειλίζει από ανθρώπινη ζεστασιά, μι...

Στις σελίδες αυτές περιγράφεται ένας μακρύς περίπατος με φίλους, που άλλοι δεν υπάρχουν πια στη ζωή κι άλλοι χάθηκαν μέσα στη ζωή, γιατί οι δρόμοι μας χώρισαν, αλλά που τα ίχνη τους, εκείνα που νέοι αφήσαμε, είναι πάντα ζωντανά εντός μου. Ένας περίπατος που τελείωσε πια άλλα άφησε πίσω του τις ευωδιές της νιότης και τη ξεγνοιασιάς, βάλσαμο τώρα η ανάμνηση τους. Όταν έγραφα όσα η μνήμη μου ζει ακόμη, δεν ήξερα ότι ήταν ένας μέρος της ζωής, της ζωής μου. Πριν τα χειρόγραφα, σελίδες τυπωμένες τώρα, μεταφέρουν μια αλήθεια, εκείνη την αλήθεια που έζησα κάποτε και δεν την έχασα...

Ύστερα από μισό αιώνα κινηματογραφικής δουλειάς, ο Γιώργος Ζερβουλάκος εκδίδει το πρώτο του βιβλίο. Πρόκειται για μια σύνθεση από μνήμες, οράματα, αλήθειες και πλάσματα της φαντασίας. Κυρίως όμως είναι μια καταγραφή των χρόνων της Κατοχής. Μιας εποχής μυθικής,σκληρής, πικρής, ανεπανάληπτα μαγικής και ωραίας... Το βιβλίο περιέχει αυτοβιογραφικά στοιχεία από το 1941 έως το 1945, με αναφορές σε παλιότερες αλλά και νεότερες εποχές. Κοινός τρόπος ένα κεφαλοχώρι της Λακωνίας, το Γεράκι. Και αυτό μέσα από την τρυφερή ματιά ενός δεκάχρονου αγοριού, που προσπαθεί να συλλάβει και να...

Φανταστείτε ότι, από την άνοιξη του '95 ως τις αρχές του 2001, δεν έπαψα να σημειώνω στα Pulp ημερολόγιά μου κρίσεις και παρατηρήσεις για τα βιβλία που διάβαζα. Σαν άλλος θαλασσοπόρος, είχα ανοιχτεί στο πέλαγος της σύγχρονης, αμερικάνικης, μαζικής λογοτεχνίας. Και αυτά ήταν τα ταξιδιωτικά μου ημερολόγια. Συναντήσεις με έργα του Στίβεν Κινγκ, του Μάικλ Κράιτον, του Τζον Γκρίσαμ και πολλών άλλων, από τον Τόμας Χάρις και τον Μάριο Πούζο ως τον Ουίλιαμ Γκίμπσον και τον Τζόρτζ Πελεκάνος. Καθώς και με έργα εξαδέλφων τους από την Αγγλία, όπως ο Τιμ Γουίλοκς, ο Κλάιβ Μπάρκερ και ο...

Το ορεινό χωριό Κασσιτερά Σαπών στη Θράκη καταλαμβάνεται στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο από τους Βουλγάρους και καταστρέφεται τελείως στον εμφύλιο. Ο μικρός Μιράκος διηγείται τα βιώματά του πριν και μετά την καταστροφή τού μέχρι τότε ανέπαφου και ζωντανού χωριού, την προσφυγική ζωή του στην διπλανή κωμόπολη, ιδιαίτερα τις αρχικές εχθρότητες των ενηλίκων κατοίκων, που μένουν χαραγμένες στην ψυχή του κι εκδηλώνονται στο τέλος σ' έναν άγριο πετροπόλεμο μεταξύ των παιδιών, ντόπιων και προσφύγων...

Πολλοί πιστεύουν ότι η ζωή της ελληνικής ομογένειας στην Πόλη ήταν πάντα χιονισμένη. Με μια πολύ ενδιαφέρουσα μείξη νοσταλγίας και χιούμορ, ο Γιώργος Βαλασιάδης περιγράφει αυτό που ελάχιστοι γνωρίζουν, μια κοινωνία ήπια και ανεκτική, οπλισμένη μ' έναν πολυεθνισμό γεμάτο αυτοπεποίθηση, που είχε τη δύναμη να απορροφά και να επουλώνει τους μεγάλους κλυδωνισμούς και τις καταστροφές που γνώριζε κατά καιρούς η ιστορική μειονότητα της Πόλης.

H ζωή μιας απλής γυναίκας, της Σοφούλας, όπως την αφηγήθηκε η ίδια στη συγγραφέα του βιβλίου.

Γελάστε βρε ανόητοι, γελάστε. Αυτοί εκεί κάτω πεθαίνουν χωμένοι στην τρύπα τους σαν τα σκουλίκια. Γαγγραινιάζουν και σαπίζουν τα μέλη τους. Χαχανίστε γι' αυτό. Είναι νέα παιδιά. Είναι τα δικά σας παιδιά. Τα ανίψια, τα εγγόνια σας, τα γειτονόπουλά σας. Καγχάστε όμως για τους δεσμούς συγγένειάς σας και για την συνεισφορά σας στην καταδίκη τους. Καγχάστε φτηνοί, φριχτοί, γελοίοι, απαθείς παρατηρητές της αθλιότητας του κόσμου μας. Τους αξίζει -πράγματι- ο χλευασμός σας.

Το "Viva la Muerte" αποτελεί την επανέκδοση του λογοτεχνικού αφηγήματος του Δ.Καλλονά (Αθήνα 1943) που βρίσκει απήχηση ακόμη και στις μέρες μας. Η Ισπανία φλέγεται από τον τριετή εμφύλιο πόλεμο που ξεσπά σαν πύρινη λαίλαπα τα έτη '36-'39, μα ο λαός της αποφασισμένος και φανατισμένος όσο ποτέ έχει συνειδητοποιήσει το χρέος του να πολεμήσει έως τελικής πτώσεως για το ύψιστο αγαθό, την ελευθερία του. Το "Viva la Muerte" θα αποτελέσει μετέπειτα την ιαχή κάθε στρατιώτη που τίθεται σε επιφυλακή, έτοιμος να υψώσει θαρραλέα το ανάστημα του στον παραμικρό κίνδυνο που απειλεί την...

Στην κόλαση του βολάν και του ταξίμετρου καθημερινά ζουν πολλές ανθρώπινες ψυχές. Τα ταξί, οι ταρίφες, τα σωφέρια, άνθρωποι που ιδρώνουν για το μεροκάματο, με τις παραξενιές τους και τα καλά τους, με τη βιασύνη τους και τον εκνευρισμό τους αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της πρωτεύουσας αλλά και κάθε πόλης που αντιμετωπίζει κυκλοφοριακό πρόβλημα. Σ’ αυτό το βιβλίο η καθημερινότητα ενός ταξιτζή αποτυπώνεται με χιούμορ, σοβαρότητα, απλά και μεστά, συχνά οργισμένα αλλά πάντα αληθινά. Αληθινές μικρές ιστορίες που μας διηγείται ένας άνθρωπος ο οποίος μετά από 20 χρόνια πίσω από τ...