Ταμάρα

Χρόνια τώρα κάθομαι με τις ώρες και ανασκαλίζω ένα συρτάρι κρυφό της μνήμης, όπου μέσα κράτησα κλειδωμένα ό,τι ονειρεύτηκα, ό,τι αγάπησα, ό,τι με θύμωσε, ό,τι με πόνεσε. Κι είναι κάθε φορά πολύ οδυνηρό γιατί σ’ αυτό το συρτάρι βρίσκονται ακόμα και κάποια αποκαΐδια απ’ τη ζωή μου που συνεχίζουν ακόμα να καίγονται. Εμπειρίες οδυνηρές που με οδήγησαν μέσα από συγκρούσεις και απογοητεύσεις στη διαμόρφωση μιας συγκεκριμένης θεώρησης του κόσμου, η "καταγωγική εικόνα" μιας χαμένης πια Ατλαντίδας, της πολιτείας που αγάπησα όσο τίποτε άλλο και που βούλιαξε άδοξα στο πέλαγος της ιστορίας. Πολλές φορές ομολογώ πως λύγισα κάτω απ’ το βάρος αναμνήσεων και βιωμάτων, που έρχονταν κάθε μέρα απρόσκλητα σαν πρωινός τσιγαρόβηχας και ανακόντιζα θυμωμένος το χέρι να πετάξω το κλειδί αυτού του συρταριού στο έρεβος της λήθης, αλλά κάθε φορά μετάνιωνα και η κίνηση έμενε πάντα στη μέση. Ίσως από το φόβο μήπως αποκόψω τον ομφάλιο λώρο από το παρελθόν μου, ίσως από την αγωνία μην φανερώσω όλο εκείνο το ακατέργαστο υλικό της καρδιάς μου με το οποίο έφτιαχνα όνειρα κάποτε για να τα δείξω στο Θεό και να του πω τι κόσμο ήθελα να μου φτιάξει. Ήρθε όμως η συνείδηση και μου υπέδειξε ότι δεν είχα το δικαίωμα να βυθίσω στη σιωπή. Η αλήθεια έπρεπε να ειπωθεί και μάλιστα χωρίς όρους, όσο οδυνηρή κι αν ήταν. Ξεκινώ λοιπόν, μετά από πολλή σκέψη, αυτό το ταξίδι της γραφής και καταδύομαι για να ακολουθήσω αχνάρια της προσωπικής μου διαδρομής που οδηγούν πίσω στη χαμένη μου Ατλαντίδα. Η ιστορία είναι ερωτική αλλά το κουκούλι της υφαίνεται στον ιστό μιας ιστορικής πραγματικότητας. Το βιβλίο λοιπόν αυτό είναι το κλειδί που τελικά κράτησα και το εμπιστεύομαι σε σένα, αγαπητέ αναγνώστη, με την ταπεινή προσδοκία να ανοίξεις το δρόμο που οδηγεί στον πυρήνα των γεγονότων και της αλήθειας, ώστε να διαφανεί ότι τα πράγματα μπορούσαν να είναι αλλιώς αν δεν... Αυτό το "αν δεν" βρίσκεται διάχυτο σ’ όλο το μυθιστόρημα. Στην εξέλιξη των γεγονότων, στους διαλόγους ακόμα και στους χαρακτήρες των ηρώων του μυθιστορήματος και που "αν ήταν αλλιώς", οι δείχτες της ιστορίας θα έδειχναν τώρα σε άλλη κατεύθυνση.