Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η "Τιμή και το χρήμα" είναι ένα έργο για τον ρόλο του χρήματος στον έρωτα και τις οικογενειακές σχέσεις στην Ελλάδα των αρχών του 20ού αιώνα. Η νεαρή ηρωίδα Ρήνη ερωτεύεται έναν νέο από ανώτερη τάξη. Η μητέρα της όμως αρνείται να δώσει την προίκα που θέλει ο υποψήφιος γαμπρός, ακόμη κι όταν εκείνος κλέβει την κόρη της. Μέσα από μια ιστορία απλή και σύντομη, ο συγγραφέας κατορθώνει να αποτυπώσει με παραστατική δύναμη και κριτική σκέψη ένα διαχρονικό και καίριο κοινωνικό πρόβλημα, με μια πολύ προωθημένη για την ελληνική πραγματικότητα της εποχής αντιμετώπιση του γυναικείου ζη...

Ο Όμηρος ήταν για τον Πρεβελάκη μια απαραίτητη δομική παράμετρος αναφορικά με την συγκρότηση και ανάπτυξη του επιθυμητού ύφους αλλά και της αισθητικής ταυτότητος. Τα εν λόγω δεδομένα επηρέασαν χαρακτηριστικώς το μυθιστορηματικό έργο του Πρεβελάκη και το συνέδεσαν με την πρωτόγονη αθωότητα της ομηρικής ποίησης. Το εν λόγω βιβλίο ερευνά την πρόσληψη του ομηρικού έπους στην πεζογραφία του Ρεθύμνιου λογίου, αποτελώντας έτσι μια πρωτότυπη συμβολή στο συγκεκριμένο πεδίο.

Στόχος της παρούσας εργασίας είναι να μελετήσει τρόπους με τους οποίους αναπαρίσταται σε νεοελληνικά μυθιστορήματα των χρόνων 1922-1974 μια διπλή δοκιμασία ανάμεσα στα μέλη ενός οικογενειακού πλέγματος: τόσο μια ενδογενή κι εσωτερική που μπορεί να προέρχεται από τους κόλπους της οικογένειας όσο, και πρωτίστως, μια εξωγενή δοκιμασία που ξεφεύγει από την επικράτεια του οίκου, αντιμετωπίζει γεγονότα κατά το μάλλον ή ήττον καθοριστικά που υπερβαίνουν τα όρια του ατομικού και του οικογενειακού βιώματος και ως προς τις αιτίες και ως προς τις επιπτώσεις τους. Μερικά ερωτήματα...

"Θα σε ρωτήσουν κει πάνω, σαν έρθει η ώρα: "Ποιον συναπάντησες κάτω στη γη;" Κ' εσύ θα τους αποκριθείς: "Κανένα. Τον εαυτό μου μόνο". Θα σε ρωτήσουν ακόμα: "Πίστεψες, τουλάχιστο, στα όνειρα και στις χίμαιρες, στα ταπεινά έργα των ταπεινών ανθρώπων;" Κ' εσύ θ' αποκριθείς: "Όχι". "Πλήρωσες, λοιπόν, γι' αυτό κει κάτω;" Κ' εσύ είναι δίκαιο να τους αποκριθείς πώς πλήρωσες, γιατί, εδώ, στη γη, είναι η μοίρα των ανθρώπων". Γαλήνη Ένα βιβλίο-σχόλιο για τη ζωή και το έργο ενός από τους σημαντικότερους συγγραφείς της περίλαμπρης γενιάς του '30. Ένα βιβλίο-προτροπή για όλους εκείν...

Από της εμφανίσεώς του, κατά τα τέλη του 19ου αιώνος, ο δημοτικισμός είχεν επιδιώξει την ταύτισιν όλης της νεοελληνικής γλώσσας με την καθομιλουμένη μορφή της, την δημοτική, και με απώτερο στόχο την εφαρμογή της στην δημοσία διοίκηση και την εκπαίδευση. Εκ των διαφόρων, τοπικώς και χρονικώς, εκδοχών της δημοτικής καταλληλότερη ήτο η απλούστερη λαϊκή λόγω της βασικώς αγροτικής-υπαιθρίου συνθέσεως της ελληνικής κοινωνίας και του συνακολούθου περιωρισμένου μορφωτικού επιπέδου της. Την επιδίωξιν αυτήν ανέλαβε να θεμελιώση ένα αιώνα αργότερα (1976), νομοθετικώς και με υπουργικάς...

Ο μεσοπόλεμος στην Ελλάδα υπήρξε περίοδος έντονων ανακατατάξεων και κοινωνικών μετασχηματισμών, αλλά και η περίοδος καίριων αισθητικών και λογοτεχνικών αλλαγών με την καθιέρωση της νέας ποίησης, την εδραίωση του μυθιστορήματος ως κυριάρχου λογοτεχνικού είδους, και την καθιέρωση ριζοσπαστικών φιλοσοφικών και καλλιτεχνικών ρευμάτων. Μια γενικευμένη κινητικότητα, ρήξεις και αλλαγές, κοινωνικές συγκρούσεις και λογοτεχνικές ζυμώσεις και μεταλλαγές, συνθέτουν ένα ιστορικό και πολιτισμικό τοπίο στο οποίο η διαλεκτική του παλαιού και του νέου, του παραδοσιακού και του μοντέρνου, τω...

Το βιβλίο "Ο διερωτών των αοράτων οδών" αποτελεί μια κριτική ανάγνωση έργων του Γιώργου Παναγιωτίδη και εκπονήθηκε στο πλαίσιο του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών "Δημιουργική γραφή" του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Προσεγγίζονται ερμηνευτικά και αναλύονται δύο από τα λογοτεχνικά του έργα: η ποιητική συλλογή "Δι' οδών" (2002) και το μυθιστόρημα "Ερώτων και Αοράτων" (2007), το οποίο απέσπασε το 1ο Βραβείο Μυθιστορήματος του περιοδικού "Διαβάζω" το 2008. Ως ερευνητικά εργαλεία χρησιμοποιήθηκαν λεξικά λογοτεχνικών όρων, λεξικά συμβόλων, δημοσιευμένα κριτικά κείμενα π...

Βιβλία. Φθάνουν στα χέρια μας με διάφορους τρόπους. Τα αγγίζουμε, μυρίζουμε τις σελίδες τους, τα σημαδεύουμε με σημειώσεις, υπογραμμίσεις, σχόλια. Τα αγαπούμε. Κάποιες φορές η αναγνωστική επικοινωνία μετατρέπεται σε ένα κείμενο του αναγνώστη και αποτυπώνει την εμπειρία της ανάγνωσης. Ένιωσα αρκετές φορές αυτή την ευτυχία, να αγγίζω τα νήματα της γραφής, να ψαύω τη μυστική τους ύφανση, τις βελονιές και τους κόμπους. Γιατί, για μένα, αναγκαία προϋπόθεση για να γράψω ένα κείμενο κριτικής προσέγγισης σε ένα βιβλίο είναι να μου ψιθυρίσει κάτι η γραφή του, κι εγώ να κοιτάξω προσε...

Ο Ηλίας Βενέζης (Αϊβαλί, 4/17 Μαρτίου 1904 Αθήνα - 3 Αυγούστου 1973), στα πενήντα χρόνια (1924-1973) της πλούσιας συγγραφικής παραγωγής του, εξέδωσε, όσο ζούσε, είκοσι δύο βιβλία: επτά συλλογές διηγημάτων, τέσσερα μυθιστορήματα, ένα θεατρικό έργο, τέσσερα ταξιδιωτικά και έξι ακόμα έργα ("αφηγήσεις" και "χρονικά"). Δεν πρόλαβε να δει τυπωμένο το τελευταίο βιβλίο που είχε ετοιμάσει, το "Μικρασία, χαίρε", το οποίο κυκλοφόρησε λίγο μετά τον θάνατό του. Μεγάλο, ωστόσο, μέρος του έργου του παραμένει ακόμα διάσπαρτο στον Τύπο (ημερήσιο και περιοδικό), με συνέπεια, πενήντα πέντε...

Το παρόν βιβλίο αποτελείται από τέσσερις ομιλίες. Η πρώτη κατέχει θέση προγραμματικού διαγγέλματος και οι τρεις ομιλίες που ακολουθούν αναφέρονται στα βιβλία: "Νεκροταφείο Φορεμάτων - Arcana Lustra" της Ισμήνης Λιόση, "Οι φίλοι που με ακούν" του Μάξιμου Οσύρου και "Μητροκτονία" του Γιάννη Παλαμιώτη, που έχουν εκδοθεί από τις εκδόσεις Τύρφη. Η σειρά με την οποία βρίσκονται οι ομιλίες, εκτός της πρώτης, ακολουθούν την ημερομηνία έκδοσης των βιβλίων. Στο τέλος υπάρχει ενδεικτική βιβλιογραφία, από όπου αντλήθηκαν σκέψεις ή και ατόφυα αποσπάσματα.

Η παρούσα αφιερωματική έκδοση περιλαμβάνει, εκτός από την εργογραφία του τιμώμενου, κείμενα τα οποία αναδεικνύουν τον βαθύ κριτικό στοχασμό και την πολύπλευρη παιδαγωγική δράση του σπουδαίου φιλολόγου και δασκάλου Γ.Δ. Παγανού. [...] Αντώνης Μαστραπάς Μαρία Κ. Πεσκετζή

Οι συγγραφείς και τα έργα που σχολιάζονται σε αυτό το βιβλίο υπό τον τίτλο "Χωρικά ύδατα" με έχουν απασχολήσει κατ' επανάληψη και στο παρελθόν· συγκροτούν, θα έλεγα, ένα μεγάλο μέρος από το λογοτεχνικό εικονοστάσι μου. Τα μελετήματα γράφτηκαν κατά την προηγούμενη κρίσιμη για τη χώρα μας δεκαετία με αφορμή επετείους ή αφιερώματα περιοδικών και δηλώνουν τον σταθερό προσανατολισμό μου προς τα συγκεκριμένα πρόσωπα και κείμενα. Εκτός των άλλων, έχω την εντύπωση πως, παρά τις διαφορετικές εποχές που έζησαν και τις ανόμοιες συνθήκες κάτω από τις οποίες δημιούργησαν, οι ποιητές, ο...

Οι επευφημίες και οι φιλοφρονήσεις για την πεζογραφία του Βαλτινού περισσεύουν. Τα έργα του και η πολιτισμική του οντότητα δεν χρήζουν υποστηρικτών ή επικριτών. Ουσιαστικά χρειάζονται αναγνώστες, όχι μόνον από το πλατύ κοινό αλλά και από την κριτική και επιστημονική κοινότητα. Ούτως ή άλλως, η πεζογραφία του αποτείνεται σε καταναλωτές πολιτισμικών προϊόντων οι οποίοι θα συμμετάσχουν δημιουργικά στην πράξη της ανάγνωσης, δηλαδή, με γλωσσική ευαισθησία, ενίοτε με φαντασία, αλλά πάντα με διάθεση να αντιμετωπιστούν οι προκλήσεις των κειμένων του και με στόχο να παραχθεί περαιτέ...

Ένα βασικό θέμα που πραγματεύονται τα μελετήματα αυτού του βιβλίου αφορά στις διαδικασίες με τις οποίες η λογοτεχνία έχει τη δυνατότητα να μεταμορφώσει ένα χώρο σε τόπο. Είναι ίσως προφανές ότι η λογοτεχνική γραφή εξ ορισμού αποτελεί μια διαρκή προσπάθεια κατοίκησης του χώρου, αναγκαία συνθήκη του μετασχηματισμού του σε τόπο πέραν της αφαιρετικής του υπόστασης, με την διατύπωση μιας βιωμένης χωροχρονικής εμπειρίας. Στο πλαίσιο αυτό διαπιστώνεται ότι μια ουτοπική διάσταση, οποιασδήποτε μορφής κι αν είναι, παρούσα σε μια λογοτεχνική αποτύπωση προβάλλεται ως μια άλλη απτή πραγ...

Η κορυφαία ποιητική σύνθεση του νεοελληνικού 20ού αιώνα, ο "Μπολιβάρ" του Νίκου Εγγονόπουλου, γράφεται στην Κατοχή, τον χειμώνα 1942-’43, ταυτόχρονα με την εμβληματική διάλεξη του Γιώργου Σεφέρη, "Ένας Έλληνας - ο Μακρυγιάννης". Εκείνη τη στιγμή, ο καθένας επιλέγει με ποια πλευρά είναι : η γενιά του ’30 ταυτίζεται με την κυβέρνηση του Καΐρου, ενώ ο Εγγονόπουλος ταυτίζεται, ανοιχτά, με την πλευρά του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ. Ο Εγγονόπουλος αντιπαραθέτει τον πρωταγωνιστή του ποιήματος Μπολιβάρ, τον "διαφωτισμένο" Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, στο αρχέτυπο του λαϊκισμού, τον Μακρυγιάννη του...