Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στις 27 Φεβρουαρίου 1901, στο αρχαίο θέατρο του Διονύσου, ενώπιον λίγων επίλεκτων προσκεκλημένων, ο άρτι αφιχθείς εκ Βιέννης Κωνσταντίνος Χρηστομάνος διακήρυξε την ίδρυση ενός καλλιτεχνικού θεάτρου που θα ακολουθούσε τις σύγχρονες ευρωπαϊκές αντιλήψεις, τόσο σε επίπεδο πολιτικής δραματολογίου όσο και σκηνοθεσίας. Τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς, η Νέα Σκηνή, όπως ονομάστηκε ο θίασος, έδωσε τα θεατρικά της διαπιστευτήρια στο αθηναϊκό κοινό. Πέντε χρόνια αργότερα, ο Χρηστομάνος θα αποσυρθεί από την καλλιτεχνική διεύθυνση του θιάσου. Από την εκφώνηση του εισηγητικού λόγου μέχρι...

Κριτικές θεατρικών παραστάσεων, οι οποίες παίχτηκαν στην Αθήνα, την περίοδο 2015-17 και δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό "Αθηνόραμα" (Οδηγός διασκέδασης και ψυχαγωγίας τής Αθήνας) στο λογοτεχνικό περιοδικό "Κελαινώ" και στην ιστοσελίδα "Palmografos".

Η έκδοση αυτή (που κυκλοφορεί και στην αγγλική γλώσσα) καταδεικνύει με εύγλωττο και παραστατικό τρόπο τη διαδρομή της ελληνικής θεατρικής γραφής στο φεστιβάλ "Αναλόγιο", από τα πρώτα του βήματα, το 2005, μέχρι σήμερα. Προτάσσεται το ιστορικό πλέον στίγμα του φεστιβάλ και η απήχησή του σε καλλιτεχνικό και ερευνητικό επίπεδο. Tαυτόχρονα επιχειρείται η θεωρητική προσέγγιση και αντιμετώπιση νέων κειμένων με τη μορφή σκηνοθετημένων θεατρικών αναγνώσεων, με γνώμονα το ιστορικό, κοινωνικό και καλλιτεχνικό πλαίσιο εντός και εκτός συνόρων. Υπογραμμίζεται, εντέλει, η αξία και η...

Οι πολύ σύγχρονοι και (μετά)μοντέρνοι όροι αφήγημα ή αφήγηση έχουν, οπως συνήθως συμβαίνει, αρχαία προέλευση. Η "αφήγησις" συναντάται κυριώς στους αλεξανδρινούς γραμματικούς και ρήτορες, ενώ το "αφήγημα" σε συγγραφείς της χριστιανικής εποχής. Οι δύο όροι συχνά στην εποχή μας χρησιμοποιούνται ως ταυτόσημοι, και όχι μόνο στη καθομιλουμένη: εμφανίζονται στο λεξιλόγιο της ρητορικής ακόμα και των πολιτικών και των δημοσιογράφων. Στη σύγχρονη θεωρία της λογοτεχνίας το αφήγημα ορίζεται ως το αποτέλεσμα της αφηγηματικής πράξης, σύνηθως του πεζού λόγου, η έκθεση ή η εξιστόριση πραγμ...

Το θέατρο το αγάπησα από τις πρώτες παραστάσεις που είδα, μαθήτρια ακόμα του δημοτικού σχολείου. Είναι έντονα χαραγμένα στη μνήμη μου ο λαμπερός τεράστιος πολυέλαιος του θεάτρου "Rex" και η λυπημένη "Χάνελε" της Έλλης Λαμπέτη. Άρχισα λοιπόν, από πολύ νωρίς να ... κόβω χαρτάκια! Ήταν τα αποκόμματα εφημερίδων και περιοδικών που έπεφταν στα χέρια μου και που αφορούσαν το θέατρο. Κάθε φορά που πήγαινα σε μια παράσταση κρατούσα το πρόγραμμα. Αυτό "μυρίστηκε" (τον παλιό καιρό, που πέρασα ένα φεγγάρι από τη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου) ο δάσκαλος που μας μαγνήτιζε, ο Άγγελος Τερζ...

Ο εικαστικός τρόπον τινά τίτλος για δεκαέξι θεατρολογικά μελετήματα είναι βέβαια μια μεταφορά: υποδηλώνει ότι ορισμένα από αυτά είναι κάπως συνοπτικά ή/και εισαγωγικά σε ένα ευρύτερο θέμα, πρόσφορο για περαιτέρω έρευνα και πληρέστερη πραγμάτευση (όθεν και αποκαλούνται "σχήματα"), ενώ άλλα, έχοντας πιο περιορισμένη σκόπευση δίνουν "εικόνες" του θέματός τους πιο ολοκληρωμένες. Ο υπότιτλος υποδηλώνει αφενός την ιστορική προοπτική από τον 19ο αιώνα, όταν κυρίαρχο αισθητικό ρεύμα ήταν ο ρομαντισμός, έως τη σύγχρονη εποχή με την υφολογική πολλαπλότητα του μεταμοντερνισμού (ορισμ...

Το 1967 η παραδοσιακή επιθεώρηση ήταν μια ώριμη κυρία που αναζητούσε τρόπους να παραμείνει στο προσκήνιο και να συνεχίσει να προκαλεί το ενδιαφέρον των θεατών. Η επιβολή της δικτατορίας των συνταγματαρχών τη βρήκε ανέτοιμη. Κατόρθωσε, όμως, να ξεπεράσει την αρχική αμηχανία της και να βρει λύσεις για να προβάλει ευανάγνωστα αντικαθεστωτικά μηνύματα μέσα από τις παραστάσεις της. Στο έντονα πολιτικοποιημένο κλίμα της μεταπολίτευσης απαξιώθηκε η προσπάθειά της και οι καταθέσεις της θεωρήθηκαν καιροσκοπικές. Στα κείμενά της, βέβαια, δεν υπήρχε μια αιρετική ή ανατρεπτική μ...

Υπάρχουν έργα τέχνης αιώνια, έργα τέχνης απλώς κορακοζώητα και έργα τέχνης εφήμερα. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα τελευταία υστερούν σε τέχνη, μαστοριά, ψυχή και αλήθεια. Απλώς είναι φτιαγμένα έτσι που η χάρη τους να λάμπει για μια στιγμή μέσα στο χρόνο, και μετά να χάνεται σαν φευγαλέος ιριδισμός. Όχι τόσο γιατί δεν είναι αληθινά διαμάντια αλλά γιατί με τον καιρό αλλάζει η θέση του φωτός ή και η δική μας οπτική γωνία. Αν δεχτούμε ότι κάθε έργο τέχνης είναι μια απεγνωσμένη προσπάθεια του ανθρώπου να φτιαχτεί κάτι μνημειακό που να νικήσει το χρόνο και τη φθορά του, στην περίπτωση...

Η πλούσια έκδοση, που κυκλοφόρησε με την ευκαιρία της ολοκλήρωσης των εργασιών ανακαίνισης του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, παρουσιάζει ένα αναλυτικό χρονικό των εν λόγω εργασιών, αλλά και παράλληλα αναδεικνύει την ιστορική διαδρομή και την αρχιτεκτονική του κτηρίου, το ιστορικό της κατασκευής του και τις παλαιότερες σωστικές επεμβάσεις. Η έκδοση συμπληρώνεται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό της πορείας των εργασιών, αλλά και της τελικής μορφής του κτηρίου.

Αυτός είναι ο έκτος και τελευταίος τόμος κειμένων θεατρικής κριτικής, που εκδίδεται μετά την απουσία του συγγραφέα. Όλα τα κείμενα έχουν δημοσιευθεί στην εφημερίδα "Η Καθημερινή" από το τέλος του 2010 έως το καλοκαίρι του 2011. Ας σημειωθεί εδώ ότι οι τρεις τελευταίες κριτικές δημοσιεύθηκαν μετά το θάνατο του συγγραφέα, ύστερα από συνεννόησή μας με τον κύριο Νίκο Ξυδάκη, τον οποίο και ευχαριστούμε. (από τον πρόλογο της Αλίκης και του Νίκου Βαρβέρη)

Τα κείμενα αυτού του βιβλίου φιλοδόξησαν να υπάρξουν πέραν της κριτικής, είναι κείμενα λατρείας και ευγνωμοσύνης του συγγραφέα τους για κάποια πρόσωπα του θεάτρου που σημάδεψαν τη ζωή του. Προσπάθησε να φυλακίσει σε σύντομες γραμμές στιγμές σπάνιες, στάσεις, χειρονομίες, φωνές που τον γέμισαν με ευφροσύνη στις μαγικές εκείνες ώρες που η αυλαία του θεάτρου έχει ανοίξει και μας αφήνει στη διάθεση του οίστρου της υποκριτικής τέχνης. Το βιβλίο επανακυκλοφορεί σε δεύτερη έκδοση αυξημένη με την αφορμή της διάκρισης του συγγραφέα με το "Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας 2008", α...

Το Βαριετέ εξέλιπε, όπως άλλα θεατρικά είδη παλιότερα: οπερέτα, κωμειδύλλιο, παντομίμα, αλλά και η κλασική Επιθεώρηση. Γιατί, οι ελάχιστες μουσικές παραστάσεις που βλέπουν τα φώτα της ράμπας τα τελευταία χρόνια, ιδίως για τις νύχτες της καλοκαιρινής "πλάκας", δεν έχουν καμία σχέση με το γνωστό και πάλαι ποτέ δημοφιλέστατο θεατρικό είδος. Η κοσμογονική, τερατογενής εποχή μας σκότωσε την ανθρώπινη επικοινωνία και γέννησε τον απρόσιτο ψηφιακό απάνθρωπο του 2000 μ.Χ. με νέους κώδικες έκφρασης και επικοινωνίας. Το Βαριετέ δεν έφτασε στην παρακμή της γερασμένης, ανήμπορης, εκφυλι...

Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας είναι αφιερωμένο στη θεατρική πορεία της Λήδας, αλλά και στη σχέση μας. Περιλαμβάνει αναμνήσεις από την ιδιωτική μας ζωή και βέβαια από την καλλιτεχνική συνεργασία μας. Στον τόμο αυτόν περιλαμβάνονται -εκτός από τη δική μου Αφήγηση- κρίσεις για τις ερμηνείες της Λήδας, σκέψεις της για το θέατρο, κείμενα για εκείνην μετά το "ταξίδι" της, παραστασιογραφία. Η Αφήγηση που ακολουθεί γράφτηκε, κατά διαστήματα, από τον Ιούνιο του 2006 έως τον Απρίλιο του 2008. Γράφτηκε λοιπόν με νωπές τις αναμνήσεις απ' το "ταξίδι" της Λήδας (12/9/2005) πο...

"Κάνουμε θέατρο για την ψυχή μας" μας εξομολογείται ο Κάρολος Κουν. Βλέπουμε θέατρο, συμμετέχοντας όλοι στη θεατρική διαδικασία, συγγραφείς, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, σκηνογράφοι, λοιποί καλλιτεχνικοί συντελεστές και θεατές, για να νιώσουμε ο ένας την ευαισθησία του άλλου μέσω αυτής της μορφής τέχνης· για να συγκινηθούμε και να συγκινήσουμε με τις αλήθειες, τα ανθρώπινα πάθη μας, τα προσωπικά αδιέξοδα, τις ηθικές αμφιβολίες και την ποθεινή λύτρωση στο τέλος όλων όσα διαδραματίζονται επί σκηνής. Κι όταν η αυλαία πέφτει, γεμάτοι μαγεία θεάματος και κατανόηση υπαρξιακών καταστά...

"Κάνουμε θέατρο για την ψυχή μας" μας εξομολογείται ο Κάρολος Κουν. Βλέπουμε θέατρο, συμμετέχοντας όλοι στη θεατρική διαδικασία, συγγραφείς, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, σκηνογράφοι, λοιποί καλλιτεχνικοί συντελεστές και θεατές, για να νιώσουμε ο ένας την ευαισθησία του άλλου μέσω αυτής της μορφής τέχνης· για να συγκινηθούμε και να συγκινήσουμε με τις αλήθειες, τα ανθρώπινα πάθη μας, τα προσωπικά αδιέξοδα, τις ηθικές αμφιβολίες και την ποθεινή λύτρωση στο τέλος όλων όσα διαδραματίζονται επί σκηνής. Κι όταν η αυλαία πέφτει, γεμάτοι μαγεία θεάματος και κατανόηση υπαρξιακών καταστ...

Η έκδοση ζωντανεύει βήμα βήμα τη διαδρομή του "Καλλιτεχνικού Οργανισμού Φάσμα - Απλό Θέατρο" από τη γέννησή του (1990) μέχρι σήμερα (2010). Φωτογραφίες, σκηνικά, κοστούμια, σκίτσα, ντοκουμέντα, αποσπάσματα κριτικών αλλά και κείμενα γραμμένα ειδικά για την έκδοση από τους: Κώστα Γεωργουσόπουλο, Δημήτρη Μαρωνίτη, Ελένη Βαροπούλου και Χαρά Μπακονικόλα, ταξιδεύουν τον αναγνώστη στα 38 έργα που παρουσιάστηκαν την εικοσαετία αυτή στο Απλό Θέατρο - από τα οποία 24 για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ενώ 7 συγγραφείς πρωτοσυστήθηκαν από το Απλό στο ελληνικό θεατρόφιλο κοινό. Στις 272...

Ο ποιητής Γιάννης Βαρβέρης συγκεντρώνει στον πέμπτο αυτό τόμο θεατρικής κριτικής, Η κρίση του θεάτρου, Ε΄, κείμενά του των ετών 2003-2010. Θεατρικός κριτικός από το 1976 (περ. Η Λέξη, εφ. Η Καθημερινή) αντιμετωπίζει το θεατρικό γεγονός στην ολότητά του, τόσο ως προς την αρχαία και νέα ελληνική παράδοση, όσο και ως προς το ξένο δραματολόγιο. Λόγος αντικειμενικότητας και διεισδυτικότητας εκφράζεται μέσα από μια γλώσσα πλούσια, ευθύβολη και συνάμα ποιητική.

Το κοστούμι αντιπροσωπεύει για τον Μετζικώφ μια αυτόνομη μορφή τέχνης. Γι' αυτό συχνά θα βρούμε να δημιουργεί μια ενδυματολογική πρόταση που δεν έχει συγκεκριμένο προορισμό. Αρκετές φωτογραφίες σ' αυτό το λεύκωμα διαιωνίζουν τέτοιες εκλάμψεις. Εκεί ο καλλιτέχνης Μετζικώφ αφήνει ελεύθερη την έμπνευσή του να σχεδιάσει μια "φαντασία", ένα όχημα φυγής προς το παρελθόν ή προς το μέλλον, αποκαλύπτοντας τις πολλαπλές δυνατότητες του ταλέντου του. Ενός ταλέντου εύπλαστου, εύστροφου, ικανού να μεταμορφώνεται αδιάκοπα, χωρίς ποτέ να χάσει την ταυτότητά του. Αυτό ακριβώς το στοιχείο,...