Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Oliverio Girondo (1891-1967), Αργεντίνος ποιητής, ηγετική φυσιογνωμία της λατινοαμερικανικής avant-garde, ήταν αγαπημένος φίλος του Pablo Neruda και του Federico Garcia Lorca. Κοσμοπολίτης - ο Jorge Luis Borges αισθάνεται "επαρχιώτης δίπλα του" - που μετέτρεψε το πατρικό του σπίτι σε χώρο συνάντησης των ποιητών και λογοτεχνών του Buenos Aires και όχι μόνο. Η ανά χείρας δίγλωσση έκδοση παρoυσιάζει με τον πλέον αντιπροσωπευτικό και ολοκληρωμένο τρόπο το ανομοιογενές έργο του, το οποίο εκπλήσσει σε κάθε του φάση.

Ζωή, ζωή μου, αφήσου να πέσεις, αφήσου να πονέσεις, ζωή μου, αφήσου να τιναχτείς από φωτιά, από σιωπή αφελή, από πέτρες πράσινες στο σπίτι της νύχτας, αφήσου να πέσεις και να πονέσεις, ζωή μου.

Τα είκοσι ποιήματα της συλλογής έχουν γραφτεί σε δώδεκα πόλεις ή κωμοπόλεις, έξι χωρών (Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, Αργεντινή, Βραζιλία, Σενεγάλη) από τον Μάρτιο του 1920 έως τον Απρίλιο του 1922 (στο "Αδέσποτες σημειώσεις" δεν αναφέρεται ημερομηνία και τόπος συγγραφής, ενώ στο "Γιορτή στο Ντακάρ" δεν έχουμε ημερομηνία συγγραφής), και παρουσιάζονται εν είδει καρτ ποστάλ που για κάποιο λόγο ανακατεύτηκαν. Δεν υπάρχει καμία χρονική και χωρική αλληλουχία στην παράθεσή τους μέσα στην ποιητική συλλογή. ΑΝΑΘΗΜΑ Στα κορίτσια του Φλόρες Τα κορίτσια του Φλόρες έχουν μάτια γ...

Οι αφορισμοί διατρέχουν τον κίνδυνο να εκληφθούν ως απλές λεκτικές εξισώσεις. Μας βάζουν στον πειρασμό να τους θεωρήσουμε έργο της τύχης ή έργο συνδυαστικής δεξιοτεχνίας. Αυτό όμως δεν ισχύει στην περίπτωση του Νοβάλις, του Λαροσφουκώ ή του Αντόνιο Πόρτσια. Στους δικούς τους αφορισμούς ο αναγνώστης αισθάνεται την άμεση παρουσία του ανθρώπου και του πεπρωμένου του. Οι αφορισμοί που περιέχονται στις "Φωνές" οδηγούν πολύ πιο πέρα από το γραπτό κείμενό τους· δεν είναι μια κατάληξη αλλά μια απαρχή. Δεν επιδιώκουν να δημιουργήσουν εντύπωση. Μπορεί κανείς να υποθέσει ότι ο συγγ...

Ο Μαρτίν Φιέρρο ζει μέσα στην ανάσα των στίχων· μέσα στην αθωότητα που ανασύρει στη μνήμη τη σύντομη και για πάντα χαμένη ευτυχία· μέσα στο κουράγιο του ανθρώπου που αποδέχεται πως όλοι γεννιόμαστε για να υποφέρουμε. Η ποίηση των γκάουτσος αποτελεί μια από τις πλέον ξεχωριστές αφηγήσεις που καταγράφονται στην ιστορία της λογοτεχνίας. Δεν πρόκειται -όπως ίσως παραπέμπει το όνομά της- για ένα είδος ποίησης που δημιούργησαν οι γκάουτσος· μορφωμένα άτομα, αριστοκράτες από το Μπουένος Άιρες ή το Μοντεβιδέο, ήσαν αυτοί που την συνέθεσαν. Παρά την αριστοκρατική καταγωγή τ...

Ένα μήνα σχεδόν πριν πεθάνει ο Κορτάσαρ, κλείνει μια ομπρέλα που ήπιε όλα τα χρώματα, γιατί αυτό είναι το μαύρο, και καταθέτει το τελευταίο του όπως αποδείχτηκε γραπτό, για να συνοδεύσει κάποιους πίνακες. Σχόλια ριπές που άλλοτε το κατονομάζουν, άλλοτε όχι σαν χρώμα, με το αντίστοιχο σθένος για το συμβολισμό του. Ο Κορτάσαρ είναι στο Παρίσι, τον φροντίζει η πρώτη του γυναίκα γιατί η τελευταία έχει πεθάνει πριν από αυτόν. Επισκέπτεται την αγαπημένη του Βιβλιοθήκη και δεν μπορεί να ανεβεί τη σκάλα. Του μεταφέρουν την κατάσταση δι' αντιπροσώπου. Αν πυκνώσεις τη συμβολική ζο...

Γεννημένος το 1934 στην Ενσενάδα, ο Οράσιο Καστίγιο ζει στην όμορφη Λα Πλάτα της Αργεντινής. Έμαθε ελληνικά από έναν ορθόδοξο παπά της ελληνικής κοινότητας. Γράφει ποίηση, μεταφράζει και μελετά Έλληνες ποιητές, από τον Καλλίμαχο ως τον Σαχτούρη. Έλαβε βραβεία και διακρίσεις, και ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του Έλληνα και "αθλητή της μελέτης και της διάδοσης των Ελλήνων ποιητών". Στα ποιήματά του βλέπουμε να ζει η Ελλάδα μέσα από τη μυθολογία, την ιστορία και τη σύγχρονη πραγματικότητά της, φιλτραρισμένη από το βλέμμα ενός Αργεντινού ποιητή που δεν έχει κανένα άλλο κίνητρο πέρα...

Μπόρχες σημαίνει, για τα εκατομμύρια των φανατικών του αναγνωστών σε όλο τον κόσμο, ένα σύμπαν δημιουργημένο από την αρχή με τα υλικά που πλάθονται τα όνειρα. Ένα σύμπαν που συγκροτείται από επάλληλους Λαβυρίνθους (που διαφέρουν στις διακλαδώσεις καίτοι ομόκεντροι), ένα σύμπαν "Βιβλιοθήκη", όπου οι πάντες χάνονται αναζητώντας το Νόημα. Σ' αυτό το δαιδαλώδες τοπίο ανήκουν και τα ποιήματα που κατά καιρούς έγραψε ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες και συγκεντρώνονται σ' αυτό τον τόμο. Ποιήματα για μάχες, μυθικές ή ιστορικές προσωπικότητες, καθρέφτες, ξίφη και κλεψύδρες... Συχνά όμως, ο κό...

Παρόλο που είναι ευρύτερα γνωστός για το πεζογραφικό του κυρίως έργο, ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες ξεκίνησε τον λογοτεχνικό του βίο ως ποιητής και αποκαλούσε τον εαυτό του ποιητή. Είναι γεγονός ότι για ένα διάστημα αφοσιώθηκε στην πεζογραφία και τη δοκιμιογραφία, όσο προχωρούσε η τυφλότητα όμως επανερχόταν στην ποίηση, και μάλιστα στην έμμετρη παραδοσιακή: "Μια και δεν μπορούσα πια να κάνω προσχέδια, ήμουν αναγκασμένος να εργάζομαι με τη μνήμη. Και αφού, οπωσδήποτε, ευκολότερα θυμάται κανείς στίχους παρά πρόζα, προτιμά πολύ περισσότερο ένα παραδοσιακό ποιητικό ύφος παρά ένα ελεύθε...

Η Αλεχάντρα Πισαρνίκ, πέραν πάσης αμφιβολίας, είναι μια από τις σπουδαιότερες ποιήτριες της Λατινικής Αμερικής και το όνομά της έχει απασχολήσει τους κριτικούς όσο λίγοι άλλοι ποιητές το έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα. Αυτός ο πόνος, αυτή η οργή, η απογοήτευση, αυτή η αποστασιοποίηση από τη ζωή της και τον εαυτό της, στιγματίζει ολόκληρη την ποίηση και την οπτική της. Η Αλεχάντρα συνθέτει ποίηση και η ποίηση συνθέτει την ίδια. Από πολύ νωρίς στη σύντομη ζωή της, ακολουθεί την ίδια στρατηγική. Αυτή και το έργο της είναι το ίδιο αντικείμενο, συντομία και σιωπή, απομόνωση και...

Η ποίησή του είναι μια σαφής αποκύρυξη του ίδιου του του εαυτού, ώστε να μεταμορφωθεί σε έκφραση της ζωής, δημιουργώντας έναν οικείο και ανεξάντλητο διάλογο με τον κόσμο. "Μόνο μια φορά πέφτει κάθε βροχή και όλες οι σταγόνες της είναι εκείνη η βροχή" Είναι ακριβώς αυτή η απρόσκλητη προσφορά, αυτή η απογύμνωση, που κάνει τον Ούγκο Μουχίκα έναν ανένταχτο συγγραφέα και μακάρι να είναι έτσι για πάντα. Η πρόοδός του κατά τη διάρκεια των ετών ως εύπλαστος καλλιτέχνης, η παραμονή του για επτά χρόνια σε ένα μοναστήρι αφοσιωμένος στον όρκο σιωπής, και η αφοσίωσή του στην πο...

Το συγκεκριμένο έργο αποτελεί ανθολογία ποιημάτων και καλύπτει όσα έχουν γραφτεί (και κάποια εκδοθεί ως ποιήματα και άλλα ως μέρη μυθιστορήματος) μέσα σε μια δεκαπενταετία σχεδόν. Χωρίζεται σε τρία μέρη που αποδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο το ύφος του έργου. Αποκαλύπτουν όμως και κάτι ακόμα: ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο... Ούτε η συγγραφή, ούτε τα ποιήματα, ούτε η επιλογή των ποιημάτων, ούτε η σειρά με την οποία μπαίνουν σε μια ανθολογία, ούτε -εν προκειμένω- τα τρία μέρη που χωρίζεται το έργο, ούτε ο τίτλος της/μιας συλλογής. Όλα έχουν τη σημασία και τον ρόλο τους. Ακόμη...

Ο Μπόρχες, στην ταύτισή του με τον Όμηρο, γνωρίζει καλά ότι το μόνο που μένει, είναι η μνήμη του ποιητή· αυτό που εκείνος τραγουδά. Η λέξη του ποιητή είναι το τελευταίο καταφύγιο ενάντια στο Τίποτε. Ο Μπόρχες θα επαναφέρει την προφορική παράδοση, λόγω του ότι, χάνοντας την όρασή του, θα επιστρέψει στους τύπους της κλασικής ποίησης, στο σονέτο, στα μνημοτεχνικά μέσα, όπως οι απαριθμήσεις με τις οποίες, κατά κάποιο τρόπο, δημιουργεί τους δικούς του πίνακες -συσχετίσεις- που τους χρησιμοποιεί σε ποιήματα απαράμιλλης τελειότητας. Οι σκέψεις για τη μνήμη και τα μονοπάτια της δε...