Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το συγκεκριμένο έργο αποτελεί ανθολογία ποιημάτων και καλύπτει όσα έχουν γραφτεί (και κάποια εκδοθεί ως ποιήματα και άλλα ως μέρη μυθιστορήματος) μέσα σε μια δεκαπενταετία σχεδόν. Χωρίζεται σε τρία μέρη που αποδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο το ύφος του έργου. Αποκαλύπτουν όμως και κάτι ακόμα: ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο... Ούτε η συγγραφή, ούτε τα ποιήματα, ούτε η επιλογή των ποιημάτων, ούτε η σειρά με την οποία μπαίνουν σε μια ανθολογία, ούτε -εν προκειμένω- τα τρία μέρη που χωρίζεται το έργο, ούτε ο τίτλος της/μιας συλλογής. Όλα έχουν τη σημασία και τον ρόλο τους. Ακόμη...

Ο άνθρωπος βρίσκεται σε όλα σαν ένα πράγμα εσωτερικό, χωρίς ένα παράθυρο φωτός.

Ένα μήνα σχεδόν πριν πεθάνει ο Κορτάσαρ, κλείνει μια ομπρέλα που ήπιε όλα τα χρώματα, γιατί αυτό είναι το μαύρο, και καταθέτει το τελευταίο του όπως αποδείχτηκε γραπτό, για να συνοδεύσει κάποιους πίνακες. Σχόλια ριπές που άλλοτε το κατονομάζουν, άλλοτε όχι σαν χρώμα, με το αντίστοιχο σθένος για το συμβολισμό του. Ο Κορτάσαρ είναι στο Παρίσι, τον φροντίζει η πρώτη του γυναίκα γιατί η τελευταία έχει πεθάνει πριν από αυτόν. Επισκέπτεται την αγαπημένη του Βιβλιοθήκη και δεν μπορεί να ανεβεί τη σκάλα. Του μεταφέρουν την κατάσταση δι' αντιπροσώπου. Αν πυκνώσεις τη συμβολική ζο...

Η ποίησή του είναι μια σαφής αποκύρυξη του ίδιου του του εαυτού, ώστε να μεταμορφωθεί σε έκφραση της ζωής, δημιουργώντας έναν οικείο και ανεξάντλητο διάλογο με τον κόσμο. "Μόνο μια φορά πέφτει κάθε βροχή και όλες οι σταγόνες της είναι εκείνη η βροχή" Είναι ακριβώς αυτή η απρόσκλητη προσφορά, αυτή η απογύμνωση, που κάνει τον Ούγκο Μουχίκα έναν ανένταχτο συγγραφέα και μακάρι να είναι έτσι για πάντα. Η πρόοδός του κατά τη διάρκεια των ετών ως εύπλαστος καλλιτέχνης, η παραμονή του για επτά χρόνια σε ένα μοναστήρι αφοσιωμένος στον όρκο σιωπής, και η αφοσίωσή του στην πο...

Ο Oliverio Girondo (1891-1967), Αργεντίνος ποιητής, ηγετική φυσιογνωμία της λατινοαμερικανικής avant-garde, ήταν αγαπημένος φίλος του Pablo Neruda και του Federico Garcia Lorca. Κοσμοπολίτης - ο Jorge Luis Borges αισθάνεται "επαρχιώτης δίπλα του" - που μετέτρεψε το πατρικό του σπίτι σε χώρο συνάντησης των ποιητών και λογοτεχνών του Buenos Aires και όχι μόνο. Η ανά χείρας δίγλωσση έκδοση παρoυσιάζει με τον πλέον αντιπροσωπευτικό και ολοκληρωμένο τρόπο το ανομοιογενές έργο του, το οποίο εκπλήσσει σε κάθε του φάση.

Τα είκοσι ποιήματα της συλλογής έχουν γραφτεί σε δώδεκα πόλεις ή κωμοπόλεις, έξι χωρών (Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, Αργεντινή, Βραζιλία, Σενεγάλη) από τον Μάρτιο του 1920 έως τον Απρίλιο του 1922 (στο "Αδέσποτες σημειώσεις" δεν αναφέρεται ημερομηνία και τόπος συγγραφής, ενώ στο "Γιορτή στο Ντακάρ" δεν έχουμε ημερομηνία συγγραφής), και παρουσιάζονται εν είδει καρτ ποστάλ που για κάποιο λόγο ανακατεύτηκαν. Δεν υπάρχει καμία χρονική και χωρική αλληλουχία στην παράθεσή τους μέσα στην ποιητική συλλογή. ΑΝΑΘΗΜΑ Στα κορίτσια του Φλόρες Τα κορίτσια του Φλόρες έχουν μάτια γ...

Ζωή, ζωή μου, αφήσου να πέσεις, αφήσου να πονέσεις, ζωή μου, αφήσου να τιναχτείς από φωτιά, από σιωπή αφελή, από πέτρες πράσινες στο σπίτι της νύχτας, αφήσου να πέσεις και να πονέσεις, ζωή μου.

Fui devorado por el mar, pero mis pies memorizaron Itaca, su hierba y el misterio condenado a mi. Por ellos regrese multiforme y primitivo de sandalias. Με ρούφηξε η θάλασσα, αλλά τα πόδια μου απομνημόνευσαν την Ιθάκη, τα βλαστήματά της και το μυστήριο που καταδικάστηκε μέσα μου. Για όλα αυτά επέστρεψα πολύτροπος και πρωτόγονος με σανδάλια.

Η Αλεχάντρα Πισαρνίκ, πέραν πάσης αμφιβολίας, είναι μια από τις σπουδαιότερες ποιήτριες της Λατινικής Αμερικής και το όνομά της έχει απασχολήσει τους κριτικούς όσο λίγοι άλλοι ποιητές το έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα. Αυτός ο πόνος, αυτή η οργή, η απογοήτευση, αυτή η αποστασιοποίηση από τη ζωή της και τον εαυτό της, στιγματίζει ολόκληρη την ποίηση και την οπτική της. Η Αλεχάντρα συνθέτει ποίηση και η ποίηση συνθέτει την ίδια. Από πολύ νωρίς στη σύντομη ζωή της, ακολουθεί την ίδια στρατηγική. Αυτή και το έργο της είναι το ίδιο αντικείμενο, συντομία και σιωπή, απομόνωση και...

Παρόλο που είναι ευρύτερα γνωστός για το πεζογραφικό του κυρίως έργο, ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες ξεκίνησε τον λογοτεχνικό του βίο ως ποιητής και αποκαλούσε τον εαυτό του ποιητή. Είναι γεγονός ότι για ένα διάστημα αφοσιώθηκε στην πεζογραφία και τη δοκιμιογραφία, όσο προχωρούσε η τυφλότητα όμως επανερχόταν στην ποίηση, και μάλιστα στην έμμετρη παραδοσιακή: "Μια και δεν μπορούσα πια να κάνω προσχέδια, ήμουν αναγκασμένος να εργάζομαι με τη μνήμη. Και αφού, οπωσδήποτε, ευκολότερα θυμάται κανείς στίχους παρά πρόζα, προτιμά πολύ περισσότερο ένα παραδοσιακό ποιητικό ύφος παρά ένα ελεύθε...

Η οπερέτα "Μαρία του Μπουένος Άιρες" είναι το πρώτο έργο των Astor Piazzolla και Horacio Ferrer. Μόλις ο Ferrer δημοσιεύσει την πρώτη ποιητική του συλλογή, "Ρομανσέρο Κανιένγκε" (βιβλίο το οποίο τράβηξε την προσοχή σπουδαίων ανθρώπων του τάνγκο) ο Piazzolla θα ενθουσιαστεί με την ποίησή του και θα τον καλέσει αμέσως στο τηλέφωνο λέγοντάς του την περίφημη φράση "ό,τι κάνω εγώ με τη μουσική το κάνεις εσύ με την ποίηση". Έτσι λοιπόν ξεκίνησε η πιο πρωτότυπη και δημιουργική συνεργασία μεταξύ λόγου και μουσικής που γνώρισε η Αργεντινή κατά τη διάρκεια του εικοστού αιώνα. [...]

Γεννημένος το 1934 στην Ενσενάδα, ο Οράσιο Καστίγιο ζει στην όμορφη Λα Πλάτα της Αργεντινής. Έμαθε ελληνικά από έναν ορθόδοξο παπά της ελληνικής κοινότητας. Γράφει ποίηση, μεταφράζει και μελετά Έλληνες ποιητές, από τον Καλλίμαχο ως τον Σαχτούρη. Έλαβε βραβεία και διακρίσεις, και ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του Έλληνα και "αθλητή της μελέτης και της διάδοσης των Ελλήνων ποιητών". Στα ποιήματά του βλέπουμε να ζει η Ελλάδα μέσα από τη μυθολογία, την ιστορία και τη σύγχρονη πραγματικότητά της, φιλτραρισμένη από το βλέμμα ενός Αργεντινού ποιητή που δεν έχει κανένα άλλο κίνητρο πέρα...

Ο Μαρτίν Φιέρρο ζει μέσα στην ανάσα των στίχων· μέσα στην αθωότητα που ανασύρει στη μνήμη τη σύντομη και για πάντα χαμένη ευτυχία· μέσα στο κουράγιο του ανθρώπου που αποδέχεται πως όλοι γεννιόμαστε για να υποφέρουμε. Η ποίηση των γκάουτσος αποτελεί μια από τις πλέον ξεχωριστές αφηγήσεις που καταγράφονται στην ιστορία της λογοτεχνίας. Δεν πρόκειται -όπως ίσως παραπέμπει το όνομά της- για ένα είδος ποίησης που δημιούργησαν οι γκάουτσος· μορφωμένα άτομα, αριστοκράτες από το Μπουένος Άιρες ή το Μοντεβιδέο, ήσαν αυτοί που την συνέθεσαν. Παρά την αριστοκρατική καταγωγή τ...

"Έρχομαι από το πεθαίνω, όχι από το έχω γεννηθεί. Με το έχω γεννηθεί πάω." "Κοιμώμενος ονειρεύομαι αυτό που και ξυπνητός ονειρεύομαι. Και το όνειρό μου είναι συνεχές." "Οι πληγές είναι φωλιές από άνθη." "Όταν δεν βαδίζω στα σύννεφα, βαδίζω σαν χαμένος." "Ο έρωτας είναι άσχημη πληγή, αλλά σκεπάζεται με άνθη, και τα άνθη είναι όμορφα" "Το κακό που δεν έχω κάνει, πόσο κακό έχει κάνει!" "Μετά αφού ήπια το περιεχόμενο της κούπας μου, ξεχείλισε η κούπα μου." "Ο πατέρας μου, φεύγοντας, δώρισε μισόν αιώνα στην παιδική μου ηλικία." "[...] Από τη δεκαετία...