Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Επιστρέφοντας στην Πόλη ύστερα από τρία χρόνια για την κηδεία του Σάββα Βέρτοβιτς, ενός ηλικιωμένου Ρωμιού με τον οποίο είχε συνδεθεί με μια βαθιά φιλία, ο Πέτρος, νεαρός δικηγόρος από την Αθήνα, βρίσκεται αντιμέτωπος με τις αναμνήσεις των τεσσάρων χρόνων που έζησε στην Κωνσταντινούπολη δουλεύοντας ως φωτογράφος για ξένους και Έλληνες ανταποκριτές. Στην κηδεία, στο παλιό ρωμαίικο νεκροταφείο του Σίσλι, έρχεται και η Νουρχαγιάτ, μια Τουρκάλα ισλαμίστρια δημοσιογράφος με την οποία ο Πέτρος είχε ζήσει έναν παράφορο έρωτα. Οι δύο αυτοί τόσο διαφορετικοί άνθρωποι, ο καθένα...

Κρατάτε στα χέρια σας το ασπρόμαυρο φιλμ του σερ Μαλινόφσκι.Τα πλάνα του Ρώσου σκηνοθέτη ξεκινούν κάνοντας ζουμ σε ένα τσαμπί λιαστές ντομάτες δίπλα στην ταμπέλα "Επιγονατίδες για πιστούς" στο λιμάνι της Τήνου. Αποκρυπτογραφούν καρέ καρέ το νόημα της ύπαρξης στο βουδιστικό ναό "Χεμίς" στην κορυφή των Ιμαλαΐων και διασχίζουν τον Αμαζόνιο με βαρκοστόπ. Λοξοδρομούν για φραπέ στο καψιμί της Σαλαμίνας και κάνουν μπάντζι στην άβυσσο της Ινδονησιακής κουλτούρας. Παρακαλούνται οι θεατές να κλείσουν τα κινητά τους και να ανοίξουν τις αισθαντικές τους βαλβίδες στο φουλ γιατί έχει πάε...

Τρία γράμματα, ένας αποστολέας. Μια παιδική υπόσχεση που θα εκπληρωθεί εικοσιπέντε χρόνια μετά. Η Μαντώ, η Αγγελική, η Ηρώ και η Έλλη θα βρεθούν αντιμέτωπες με τον ίδιο τους τον εαυτό, με τον έρωτα, το ψέμα και την απώλεια. Εκείνο το απόγευμα θα πιούν Τσάι Βατόμουρο και η επόμενη μέρα δεν θα είναι ίδια για καμία από τις τέσσερις.

H "Τριλογία" είναι η πολεμική φωνή ενός εξεγερμένου νέου των σίξτις. Κι όπως ακριβώς η ροκ μουσική εκείνης της περιόδου έτσι και η "Τριλογία" κατόρθωσε, χάρη στην αυθεντικότητα του ύφους της και την καθολικότητα των θεμάτων της, να διατηρήσει αυτή τη φωνή ζωντανή και πάντα ανατρεπτική στο μάκρος του χρόνου. Στο "Φύλλο", η φύση εκδικείται τους πρώτους τυχόντες: τους ενοίκους μιας πολυκατοικίας που συμβιβάζονται με την καταστροφή της. Στο "Πηγάδι", η Γη εκδικείται εκείνους που την απαρνούνται ασφαλισμένοι στην ψευδαίσθηση της τεχνολογίας. Στο "Αγγέλιασμα", η ζωή εκδικ...

Η "Τριλογία" είναι η πολεμική φωνή ενός εξεγερμένου νέου των σίξτις. Κι όπως ακριβώς η ροκ μουσική εκείνης της περιόδου έτσι και η Τριλογία κατόρθωσε, χάρη στην αυθεντικότητα του ύφους της και την καθολικότητα των θεμάτων της, να διατηρήσει αυτή τη φωνή ζωντανή και πάντα ανατρεπτική στο μάκρος του χρόνου. Στο "Φύλλο", η Φύση εκδικείται τους πρώτους τυχόντες: τους ενοίκους μιας πολυκατοικίας που συμβιβάζονται με την καταστροφή της. Στο "Πηγάδι", η Γη εκδικείται εκείνους που την απαρνούνται ασφαλισμένοι στην ψευδαίσθηση της τεχνολογίας. Στο "Αγγέλιασμα", η Ζωή εκδικείται...

Μια γυναίκα, μια προφητεία. Μια γυναίκα, δύο φόνοι. Η Ανέζα λεηλατεί την ψυχή της, παίρνει τους δρόμους του φεγγαριού, ερωτεύεται, ποθεί, πονά, ματώνει, καταστρέφει και καταστρέφεται, ελευθερώνει τα πλέον ζοφερά ένστικτά της. Επιλέγει την πιο ιδιότυπη "αποχώρηση" και συμπαρασύρει τον αγαπημένο της, κλείνοντας τον κύκλο της προφητείας. Άραγε, τιμωρεί τους νεκρούς της προσφέροντας θυσίες, αυτοτιμωρείται ή εξορκίζει το θάνατο; Τι την οδηγεί στο σκοτεινό ταξίδι και στην προσωπική της κόλαση; Πώς μπορεί να εξαγνισθεί και να κερδίσει την παντοτινή αγάπη; Όλα συμβαίνουν...

Στη νουβέλα "Τρεις γυναίκες" (1941) θίγεται το θέμα του απόλυτου έρωτα μέσα από την παρουσίαση τριών διαφορετικών γυναικών.

Στη νουβέλα "Τρεις γυναίκες" (1941) θίγεται το θέμα του απόλυτου έρωτα μέσα από την παρουσίαση τριών διαφορετικών γυναικών: Ελεονόρα, Τζούλια και Μαρίνα.

Στις "Τρεις γυναίκες" κυριαρχούν η γυναίκα και ο τόπος, η ανάμνηση και το τίμημα του έρωτα. Κάθε γυναικεία φιγούρα συμπληρώνει και κλυδωνίζει ταυτόχρονα τον εσωτερικό κόσμο του αφηγητή. Kάθε προσπάθεια του ερωτευμένου νέου προσκρούει σε ένα "μυστήριο" ή ένα απρόοπτο. Kάθε επιβεβαίωση απειλείται από τη διάψευση. H χαρά είναι πρόσκαιρη, η αναζήτηση διαρκής. Επίκαιρες και διαχρονικές -η αυθόρμητη Ρούλα, η πρόσχαρη Έλεν, η αινιγματική Μάγδα- επανασυνδέουν το πλούσιο συγγραφικό έργο του Βασίλη Βασιλικού με τη λογοτεχνική παράδοση της νουβέλας. Κάτι που καλλιέργησαν, σε μια α...

Είναι αλήθεια, πως τα πνευματικά δημιουργήματα κάποτε μας εκδικούνται και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στέργουν να βγουν στο φως, έστω κι αν ακόμα δεν είναι ικανά από μόνα τους να στεριώσουν τις προϋποθέσεις της ύπαρξής τους, πόσω μάλλον της παραπέρα πορείας τους στο χρόνο να επιβιώσουν... Δεν είναι το γεγονός πως αγκομαχούν μέσα στα στενά όρια της φαντασίας του πλάστη τους, ούτε επίσης η αβεβαιότητα πως θα μπορέσουν να τελειοποιηθούν σε κάποια άλλη μελλοντική τους χρονοδιάσταση, πολύ δε περισσότερο, πως μπορεί να μείνουν για πάντα καταχωνιασμένά στα βαθιά και ανεξερεύνητα...

"Λιγάκι παρακεί πάνε, απάνω στα ξινά κάθουνται και μας λοξοκοιτάζουνε. Εγώ που τους ξέρω, τους αντιλαμβάνομαι. Νιώθω το μάτι τους όση ώρα τρωγοπίνω και είναι καρφωμένο απάνω μου. Οι μουσαφιραίοι όμως δεν νιώθουνε τίποτα, Διομήδη. Σου λέει, εξοχή είναι, πουλιά έχει. Πού να ξέρανε πως τα πουλιά μάς παρακολουθούνε και πως λένε, άντε να ξεκουμπιστείτε, να πάμε κι εμείς στο σπίτι μας. Μόνο το Λούγαρο, που είναι σπουδαγμένος απάνω σ' αυτά, ξέρει πως τα πουλιά μάς παρακολουθούνε ανελλιπώς. Και πως μας μιλούνε κιόλας. Αυτό το πιστεύει κι ο Κότσυφας βέβαια, όπως σου 'πα, αλλά αυτός...

Δυτικό Βερολίνο 1961... Η Άννα, µια όµορφη νεαρή φοιτήτρια, και ο Άντολφ, ο γοητευτικός καθηγητής. Ο έρωτας, η αγάπη... Η κυρία Μπερντ, η Έµµα, η θεία Γκρέτα, η Αντρέα, η Σάρρα, η µικρή Χέλγκα... αλλά και η Ελλάδα, η Επίδαυρος, η Μήδεια, η Αντιγόνη, ο Ορέστης... Πώς να χωρέσουν τόσες λέξεις και ονόµατα στο µυαλό και στην ψυχή της Άννας... Το ψέµα, η αλήθεια, το δίληµµα και η µεγάλη απόφαση... Οι τύψεις, η κάθαρση...

Ο Μιχάλης Κολιτσιδάκης, μετά την ενασχόλησή του στον τομεά των πωλήσεων αλλά και του ραδιοφώνου, το μυθιστόρημα "Τόνια", αποτελεί γι' αυτόν έναν νέο τρόπο επικοινωνίας.