Φιλοσοφία, Αρχαία ελληνική - Ερμηνεία και κριτική

Περί αρχαίας ελληνικής μυητικής διδασκαλίας: Λόγος περί Διονύσου και ψυχής ΙΙ

Εκάτη (2009)

Η παρουσίασις αυτών των κειμένων αποτελεί το ένατον κατά σειρά Βιβλίον, εκ των λεχθέντων τον Αναστασίου Βαλαδώρου, πού κατά την διάρκεια του βίου του με αγάπη και αφοσίωση επραγματεύθηκε. Η δημοσίευσίς των αφ ενός μεν έχει σκοπό την συγκέντρωση και διαφύλαξη, από τον τυχόν διασκορπισμό τους στην φθορά του χρόνου, και αφετέρου, μία προσφορά προς αυτούς πού αναζητούν την πληρέστερη κατανόηση της αληθείας, του ποιητικού και δημιουργικού λόγου της αρχαίας ελληνικής θρησκείας. Όπως στα προηγούμενα βιβλία, έτσι και σ' αυτό, ο φίλος αναγνώστης θα διαπιστώσει σιγά-σιγά ότι ο...

Περί αρχαίας ελληνικής μυητικής διδασκαλίας: Λόγος περί αιώνος, χρόνου, ψυχής

Εκάτη (2004)

Η παρουσίασις αυτών των κειμένων αποτελεί το πέμπτον κατά σειρά βιβλίον, εκ των λεχθέντων του Αναστασίου Βαλαδώρου, που κατά την διάρκεια του βίου του με αγάπη και αφοσίωση επραγματεύθηκε. Η δημοσίευσίς των αφ ενός μεν έχει σκοπό την συγκέντρωση και διαφύλαξη, από τον τυχόν διασκορπισμό τους στην φθορά του χρόνου, και αφετέρου, μία προσφορά γι' αυτούς πού αναζητούν την πληρέστερη κατανόηση της αληθείας, του ποιητικού και δημιουργικού λόγου της αρχαίας Ελληνικής θρησκείας. Όπως στα τέσσερα προηγούμενα βιβλία, έτσι και σ' αυτό, ο φίλος αναγνώστης θα διαπιστώσει σιγά-σιγά ότ...

Περί αρχαίας ελληνικής μυητικής διδασκαλίας: Λόγος περί αγαθού, εφετού, ικανού, τελείου και ύλης

Εκάτη (2020)

Η παρουσίασις αυτών των κειμένων αποτελεί το δέκατον πέμπτον κατά σειρά Βιβλίον, εκ των λεχθέντων τον Αναστασίου Βαλαδώρου, πού κατά την διάρκεια του βίου του με αγάπη και αφοσίωση επραγματεύθηκε. Η δημοσίευσίς των αφ ενός μεν έχει σκοπό την συγκέντρωση και διαφύλαξη, από τον τυχόν διασκορπισμό τους στην φθορά του χρόνου, και αφετέρου, μία προσφορά προς αυτούς πού αναζητούν την πληρέστερη κατανόηση της αληθείας, του ποιητικού και δημιουργικού λόγου της αρχαίας Ελληνικής θρησκείας. Όπως στα προηγούμενα βιβλία, έτσι και σ' αυτό, ο φίλος αναγνώστης θα διαπιστώσει σιγά-σι...

Περί αιώνος και χρόνου

Γεωργιάδης - Βιβλιοθήκη των Ελλήνων (1999)

Πέρα από τον Οριενταλισμό

Κονιδάρης (2007)

"Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα η Κίνα δεν έπαψε να γοητεύει τον Δυτικό άνθρωπο. Η απόσταση, η οργάνωση, ο εξωτισμός, το μυστήριο, τα πλούτη και οι ευκαιρίες έπαιξαν τον δικό τους ρόλο σε αυτή τη μακροχρόνια, όσο και διφορούμενη σχέση. Άλλοτε ως ουτοπία, άλλοτε ως υπόδειγμα, άλλοτε ως μήλο της 'Εριδος και σήμερα ως νέο Ελντοράντο, η φαντασία του Δυτικού ανθρώπου δεν έπαψε να προβάλει τις δικές της συμβολικές αναπαραστάσεις στο Βασίλειο του Μέσου". Το "Πέρα από τον Οριενταλισμό" παίρνει τις αποστάσεις του από την επικρατούσα αντίληψη δυο διαφορετικών και συχνά αντίθετων...

Παρμενίδης, Εμπεδοκλής

Ενάλιος (2010)

Δυο μυθικά ονόματα στον χώρο της φιλοσοφίας Ο Παρμενίδης ο Ελεάτης, επηρεασμένος από τη φιλοσοφία του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη, διατύπωσε τη δική του θεωρία, αυτή περί του Εόντος και του Είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Εμπεδοκλής από τον Ακράγαντα έζησε έναν βίο αποκρυφιστικό, κάνοντας θαύματα που αγγίζουν τα όρια του μύθου. Δεν υπήρξε μόνο ένας μεγάλος φιλόσοφος αλλά και ένας άξιος πολιτικός, ιατρός, μάντης, μάγος και ποιητής.

Παρμενίδης

Εξάντας (2012)

Η γενική πεποίθηση σε ό,τι αφορά τη φιλοσοφία του Ηρακλείτου και του Παρμενίδη είναι ότι οι δύο αυτοί προσωκρατικοί φιλόσοφοι αποτελούν τους δύο αντίθετους πόλους ενός "φιλοσοφικού διπόλου", το οποίο συνιστούν οι έννοιες του γίγνεσθαι και του είναι. Ο συγγραφέας στο βιβλίο αυτό υποστηρίζει την ιδέα ότι παρά τις υπάρχουσες διαφορές υπάρχουν και σημαντικές ομοιότητες στο έργο των δύο αυτών φιλοσόφων. Η πεποίθησή του είναι ότι στο έργο του Ηρακλείτου, παράλληλα με το γίγνεσθαι, είναι παρόν και το είναι, με την επισήμανση ότι εκεί η ιδέα της μεταβολής είναι κυρίαρχη, ένας πα...

Οικείος Λόγος

Ακαδημία Αθηνών (2017)

[...] Το βιβλίο αυτό πραγματεύεται τις απόψεις του σχετικά με τη γλώσσα, τη διαλεκτική και τη λογική, οι οποίες θεωρούνται μεν συλλήβδην ως πρωτότυπες διατυπώσεις του σωκρατικού διαλέγεσθαι, αποδίδουν όμως ίση προσοχή και στα πεδία της ηθικής, και της θεωρίας της παιδείας. Αυτό δείχνει ότι τα θεμέλια της αντισθενικής φιλοσοφίας μπορούν να ανιχνευθούν στο σταυροδρόμι της διαλεκτικής και της ηθικής, καθώς αποτελούν τα δύο κύρια δομικά στοιχεία της. [...] (από τον Πρόλογο του συγγραφέα για την ελληνική έκδοση)

Οι ύστεροι νεοπλατωνικοί

Ενάλιος (2006)

Το βιβλίο αυτό, γραμμένο από τον Α. Σ. Λόιντ, συνεχίζει την ιστορία του παγανιστικού Πλατωνισμού μέχρι την εποχή που αυτός τελειώνει, δηλαδή τον 6ο μ.Χ. αιώνα. Πιθανώς είναι και το πιο ενδιαφέρον βιβλίο αυτής της σειράς για όσους ασχολούνται επαγγελματικά με τη φιλοσοφία (με τη σύγχρονη έννοια) και όχι τόσο με τη θεολογία. Και παρέχει σοβαρή επιχειρηματολογία για την αναθεώρηση παλαιότερων κρίσεων για κάποιους μέχρι πρόσφατα μάλλον παραμελημένους και καταφρονημένους φιλόσοφους, όπως ο Ιάμβλιχος και οι διάδοχοί του.

Οι υλιστές της αρχαιότητας

Εκδόσεις Βερέττας (2011)

Το βιβλίο αυτό πρωτοκυκλοφόρησε στα γαλλικά το 1936 με τίτλο "Οι υλιστές της Αρχαιότητας". Το 1954 κυκλοφόρησε στα ελληνικά με τον τίτλο "Τρεις μεγάλοι στοχαστές της αρχαιότητας". Δεν είναι σίγουρο ότι η πρώτη έκδοση γνώρισε κάποια επιτυχία, με δεδομένο ότι δεν είχαν ακόμη αρθεί οι συκοφαντίες ενάντια στον δημιουργό του εκ μέρους του ΚΚΓ, ενώ οι προοδευτικοί Έλληνες αναγνώστες είχαν τότε κακή γνώμη για τον Γιάνη Κορδάτο, που προλόγισε το έργο, εφόσον, αν και πρώην γενικός γραμματέας του ΚΚΕ, είχε απομακρυνθεί από το κόμμα από το 1927. Επιπλέον οι εποχές ήσαν πολύ σκο...

Οι τρεις Μιλήσιοι

Ζήτρος (2006)

Στη μικρασιατική Μίλητο με την αλληλοδιάδοχη τριανδρία (Θαλής, Αναξίμανδρος, Αναξιμένης) ξεκινά η ελληνική επιστήμη και φιλοσοφία. Παραμερίζεται η μυθική ερμηνεία του κόσμου και με πρωτόφαντη αυτοπεποίθηση εξετάζεται το οντολογικό πρόβλημα με υλιστική βάση. Οι τρεις αντίστοιχα θέσεις για την αρχή των όντων (το νερό, το άπειρο, ο αέρας) δογματίζουν βέβαια αλλά με λογική επιχειρηματολογία. Occiasione data γίνεται μια περιδιάβαση στον ευρύτερο χώρο της "προσωκρατικής" φιλοσοφίας.

Οι Στωικοί για την ψυχή

Καρδαμίτσα (1999)

[...] Κατά την αρχαιότητα ο στωικισμός δεν άσκησε την επιρροή του μόνο χάρη στο κύρος όσων πάσχιζαν να κάνουν πράξη το υπόδειγμα της ζωής που πρότεινε, αλλά και χάρη στην αυστηρή ακρίβεια και την πολυμέρεια της θεωρητική διδασκαλίας του. Χωρίς τη γνώση αυτής της διδασκαλίας, ένα έργο όπως οι "Διατριβές" του Επίκτητου δεν αποκλείεται να το πάρει κανείς για κείμενο μάλλον ξηρό, σαν μια συλλογή ηθικών παραινέσεων που υστερεί σε πλούτο στοχασμού και δεν ικανοποιεί τη σύγχρονη απαίτηση για περίπλοκα θεωρητικά συστήματα. Εδώ ακριβώς έγκειται μια από τις πιο ενδιαφέρουσες όψεις το...

Οι Στωικοί

Ενάλιος (2009)

Ο Ζήνων από το Κίτιον της Κύπρου, ο Κλεάνθης και ο Χρύσιππος οι οποίοι διηύθυναν διαδοχικά την Ποικίλη Στοά, ήταν οι τρεις ιδρυτές του στωικισμού. Στο βιβλίο αυτό, γίνεται μια παρουσίαση της σκέψης και της ηθικής διδασκαλίας τους, ως τρόπου ζωής, από την οποία επηρεάστηκαν καίρια τόσο ο Πλάτων όσο και ο Αριστοτέλης, αλλά και οι φιλόσοφοι της Δύσης, όπως ο Σπινόζα, ο Λάιμπνιτς, ο Καντ, ακόμη και ο Νίτσε. Ένας ευχάριστος οδηγός για τον λάτρη της ελληνικής φιλοσοφίας.

Οι σοφιστές

Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης (2003)

Μετά τους προσωκρατικούς φιλοσόφους, η φιλοσοφία παύει ν' ασχολείται με τα φυσικά φαινόμενα και στρέφεται σε θέματα που είναι και σήμερα τόσο σχετικά όσο ήταν την πρώτη φορά που τέθηκαν από τους Σοφιστές. Τον 5ο αιώνα, στα χρόνια του Σωκράτη, η λέξη "σοφιστής" κατέληξε να χρησιμοποιείται για μια ιδιαίτερη τάξη ανθρώπων, δηλαδή για επαγγελματίες παιδαγωγούς που δίδασκαν τους νέους και έκαναν δημόσιες διαλέξεις με σκοπό να εισπράξουν χρήματα. Οι εξέχοντες Σοφιστές έδειχναν μεγάλο ενδιαφέρον για τη ρητορική σε όλους της τους κλάδους, τη δικανική, την πολιτική και την επιδεικτι...

Συνολικά Βιβλία 371
243.186 Βιβλία
122.585 Συντελεστές
4.631 Εκδότες
Με την υποστήριξη του ΒιβλιοNet και του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου