Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πώς διασώζουμε αυτό που μας καθιστά ανθρώπους σε μια εποχή εκτεταμένης αβεβαιότητας; Μήπως σήμερα είμαστε απλώς καταναλωτές που μας διαμορφώνουν οι δυνάμεις της αγοράς; Μήπως σύντομα οι αλγόριθμοι και η τεχνητή νοημοσύνη θα μας αντικαταστήσουν; Ο συγγραφέας μάς προσκαλεί σε μια αταλάντευτη, μαχητική υπεράσπιση της ύπαρξής μας, των δικαιωμάτων και των ελευθεριών μας. Με παραπομπές στην οικονομία και τα μαζικά δεδομένα, στη νευροεπιστήμη, στους πολιτισμικούς πολέμους αλλά και στην άνοδο της ακροδεξιάς, αντλώντας από τις εμπειρίες του και τα επιτόπια ρεπορτάζ σε μεγάλες λαϊκές...

"Την ξαναζώ αυτήν την αίσθηση γύρω μου. Προφανής και ξεκάθαρη όσο και στο Λονδίνο. Η τόσο πλούσια και σταθερά δομημένη μητρόπολη των αποικιοκρατικών χωρών. Πόσο ανθρώπινο πόνο, πόσο αίμα, πόσες στερήσεις κρύβει το κάθε δομημένο τούβλο της; Πόση ανθρώπινη εκμετάλλευση φωλιάζει στην ομορφιά των δρόμων της; Αν η εικόνα εδώ είναι η μία όψη του νομίσματος, την άλλη θα πρέπει να την ψάξουμε στις ιστορικές παραγκουπόλεις και την ιστορική πείνα των λαών. Στις μαζικές δολοφονίες εργασίας των ιθαγενών των κατακτημένων χωρών, των πρώην αποικιών της Λατινικής Αμερικής, της Αφρικής, των...

Στιγμές προβληματισμού στην κοινωνία της άμεσης ευχαρίστησης. Ίσως να ήταν ένας ακόμα τίτλος που θα ταίριαζε στο βιβλίο "Περί ευδαιμονίας". Στόχος του συγγραφέα είναι ο προβληματισμός. Εξάλλου για να βιώσεις μακροπρόθεσμα την ευδαιμονία πρέπει να στοχαστείς σε ποια κατάσταση βρίσκεσαι. Η σκέψη και η πράξη σε βάθος χρόνου θα επιφέρουν την αλλαγή. Ας μην ξεχνάμε τη φράση της τελευταίας ιστορίας του βιβλίου: Για να φτιάξεις τον κόσμο πρέπει να φτιάξεις τον άνθρωπο. Όσο και να προσπαθεί το κοινωνικό σύστημα να επιβάλει τον "Δωρικό ρυθμό αντίληψης" πάντα θα σκαρφαλώνουν...

Λέγεται συχνά, και μάλιστα από μεγάλο μέρος της ελληνικής διανόησης, πως είμαστε λαός επιρρεπής στο συναίσθημα, με έλλειμμα ορθολογικότητας. Διερωτάται κανείς αν η άποψη αυτή επαληθεύεται από την πραγματικότητα. Η απάντηση σε αυτήν την απορία αποτέλεσε το έναυσμα -όχι όμως τον σκοπό- για τη συγγραφή του παρόντος βιβλίου. Καθώς το συναίσθημα συνδέεται με την ταυτότητα των Ελλήνων, η διερεύνηση της τελευταίας υπό το πρίσμα του συναισθήματος και της ορθολογικότητας συνέστησε το κεντρικό αντικείμενο της έρευνας. Η προσέγγισή του επέβαλε να τεθούν στο τραπέζι του προβληματισμού,...

Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, στον απόηχο της "νίκης επί του κομμουνισμού" που συμβολίστηκε με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, τη στιγμή μάλιστα που ορισμένοι πίστευαν ότι έφτασε το τέλος της ιστορίας, μια διαφορετική ιστορία πραγματοποιεί υπογείως το δικό της ξεκίνημα. Η ιστορία αυτή χαρακτηρίζεται αρχικά από την αποκαλούμενη "απορρύθμιση", η οποία επρόκειτο να δώσει στον όρο "παγκοσμιοποίηση" ένα όλο και πιο μειωτικό νόημα· ταυτόχρονα όμως σήμανε την ιλιγγιώδη έκρηξη των ανισοτήτων σε παγκόσμιο επίπεδο· τέλος, την ίδια εποχή εκκινεί μια συστηματική προσπάθεια...

Σε μια εποχή συνταρακτικών αλλαγών ο Fruste έρχεται στη ζωή σας για να προσφέρει διάλογο με το σήμερα, με το χθες, με το αύριο. Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει των προβληματισμών και των προβλημάτων του. Δεν υπάρχει λόγος να αναμένουμε κάτι. Η ζωή είναι μάχη. Οι σκέψεις, οι ιδέες, οι ιδεολογίες, τα συναισθήματα, όλα είναι χρόνος που διανύουμε και δεν μπορούμε να χάσουμε. Ο χρόνος τρέχει και εμείς κοιτάζουμε. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Εμείς είμαστε ο Fruste που σωστά ή λάθος θα αναλάβουμε την ευθύνη του αύριο. Ένα αύριο χωρίς εθνικά σύνορα, χωρίς ευεργέτες, χωρίς αξίες, χωρίς στη...

Γιατί οι όροι που περιστρέφονται γύρω από το "καθημερινό" γνωρίζουν προϊόντως ευρύτατη κυκλοφορία εντός της καθημερινής ζωής, της δημόσιας σφαίρας, της τέχνης και της θεωρίας, από τις αρχές του 20ού αιώνα και εξής; Αν η ανέλιξη της "καθημερινής ζωής" σε θεωρητική έννοια έχει ιστορία, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε και για ιστορικότητα της ίδιας της σφαίρας της καθημερινής ζωής, και ποια σχέση έχει αυτό με την καθιέρωση του, διακριτού και συχνότατα αρνητικά φορτισμένου όρου, "καθημερινότητα"; Ποιοι είναι οι όροι αλλά και οι δυσκολίες που ενέχει η επαρκής οικοδόμηση της έννοιας,...

Προφήτης, μυστικός, πνευματώδης, σατιριστής, άνθρωπος της επιστήμης - οι πολλές πλευρές της καθολικής διανοίας του Χάξλεϊ επιδεικνύονται εν αφθονία σε τούτη τη σειρά των διαλέξεων που δόθηκαν το 1959, τέσσερα χρόνια πριν από τον θάνατό του. Ο Χάξλεϊ αποσκοπούσε στο να συμφιλιώσει ορισμένα θέματα και επιστημονικούς τομείς -την ανθρώπινη βιολογία, την κατάσταση του πλανήτη, την κοινωνία και την πολιτική, το άτομο και τις ικανότητες του- και να παρουσιάσει μια σφαιρική εικόνα για τις προοπτικές της ανθρώπινης κατάστασης, τονίζοντας τις μέγιστες προκλήσεις που η ανθρωπότητα πρέ...

Γιατί αρνούμαστε να δούμε την πραγματικότητα; Σε μια εποχή όπου η πρόσβαση στην πληροφόρηση είναι πιο εύκολη από ποτέ, σε μια εποχή όπου οι ειδικοί αφθονούν και οι αναλύσεις των γεγονότων εμφανίζονται σχεδόν σε πραγματικό χρόνο, παρ’ όλα αυτά η λίστα των απρόβλεπτων κοσμοϊστορικών εξελίξεων μεγαλώνει ολοένα. Η 11η Σεπτεμβρίου, η παγκόσμια οικονομική κρίση, η άνοδος των εξτρεμιστών ισλαμιστών: Καταστάσεις όπου ολόκληρες χώρες, πολιτικοί ηγέτες και απλοί πολίτες δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να δουν την πραγματικότητα κατάματα. Όλοι τους υπέφεραν από διάφορες μορφές τύφλ...

Γιατί αρνούμαστε να δούμε την πραγματικότητα; Σε μια εποχή όπου η πρόσβαση στην πληροφόρηση είναι πιο εύκολη από ποτέ, σε μια εποχή όπου οι ειδικοί αφθονούν και οι αναλύσεις των γεγονότων εμφανίζονται σχεδόν σε πραγματικό χρόνο, παρ’ όλα αυτά η λίστα των απρόβλεπτων κοσμοϊστορικών εξελίξεων μεγαλώνει ολοένα. Η 11η Σεπτεμβρίου, η παγκόσμια οικονομική κρίση, η άνοδος των εξτρεμιστών ισλαμιστών: Καταστάσεις όπου ολόκληρες χώρες, πολιτικοί ηγέτες και απλοί πολίτες δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να δουν την πραγματικότητα κατάματα. Όλοι τους υπέφεραν από διάφορες μορφές τύφλωσ...

Η σταδιακή αλλά σταθερή ενσωμάτωση της ελληνικής κοινωνίας στον νέο διεθνή καταμερισμό της εργασίας με τους όρους και τις προϋποθέσεις της ΕΕ σηματοδοτεί, υπό μία έννοια, όχι το τέλος της εθνικής εξαίρεσης, αλλά την ανάδειξη εκείνων των προβλημάτων που προέρχονται ακριβώς από τις εθνικές ιδιομορφίες, στις επιβαλλόμενες ολοκληρωτικές και ισοπεδωτικές διαδικασίες που επιβάλλονται από τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτισμικές προσταγές του σύγχρονου παγκοσμιοποιημένου περιβάλλοντος. Οι παρατηρούμενες αλλαγές στα οικονομικά, κοινωνικά και στα πολιτισμικά φαινόμενα -τα ο...

Τον 19ο αιώνα ο "Νεοέλληνας" αντικατέστησε τον "Ρωμιό" και ταυτόχρονα εισήγαγε μια αδιευκρίνιστη απόσταση που παρεμβάλλεται ανάμεσα σε μας και τους αρχαίους Έλληνες. Και παρά το γεγονός ότι ο όρος έχει πλέον καθιερωθεί, θέτει έμμεσα το εξής ερώτημα που επιδέχεται διαφορετικές απαντήσεις: Γιατί και πώς συνδυάστηκαν τα δύο συνθετικά του, που το ένα παραπέμπει στην αλλαγή και το άλλο επικαλείται και υπερηφανεύεται για τη διάρκεια μιας αναλλοίωτης ελληνικότητας; Τα τρία δοκίμια γράφτηκαν με αφορμή την παράσταση του έργου της Μιμής Ντενίση "Μπουμπουλίνα" στο "Ακροπόλ", τις ταινί...

Οι εικόνες της παρούσας έκδοσης -ομογενοποιημένες, ισοπεδωμένες, εξαντλημένες προτού καν καταναλωθούν- αποτελούν μέρος της σύγχρονης ρωμαϊκής εικονογραφίας της προπαγάνδας και του θεάματος. Η αυθαίρετη, αλλά διόλου τυχαία, δειγματοληπτική επιλογή τους δεν αποτελεί κάποιου είδους τεκμήριο· μέσω αυτών επιχειρείται ένα μικρό σχόλιο στο αχανές πεδίο του κυρίαρχου θεάματος. Σε αυτό το πλαίσιο, όπου όλα χωρούν και όλα αλέθονται, το έργο του Πιερ Πάολο Παζολίνι κατόρθωσε να ανοίξει εκείνη την τρύπα που μας επιτρέπει να δούμε πίσω από το θέαμα. Στις 30 Οκτωβρίου του 1975 ο Παζολ...

Όταν οι νέες ανακαλύψεις θέτουν υπό αμφισβήτηση τις κρατούσες αντιλήψεις, είναι καιρός να αναθεωρήσουμε αυτές τις αντιλήψεις! Ένας νέος κόσμος αναδύεται μπροστά στα μάτια μας, ενώ ο μη βιώσιμος πλέον κόσμος του παρελθόντος αγωνίζεται να επιβιώσει. Και οι δύο κόσμοι αντανακλούν τις απόψεις που είχαμε στο παρελθόν. Και οι δύο υπάρχουν - αλλά μόνο για την ώρα. Ποιον κόσμο θα διαλέξετε εσείς; Ο κορυφαίος σε πωλήσεις συγγραφέας και οραματιστής επιστήμονας, Gregg Braden, υποστηρίζει ότι τα φλέγοντα ζητήματα που μας διχάζουν -ζητήματα φαινομενικά διαφορετικά, όπως ο πόλ...

Το μικρό αυτό βιβλίο αναλύει και σχολιάζει το εξής ερώτημα: υπάρχουν ηλίθιοι ή βλάκες στον κόσμο; Ποιος είναι ο ρόλος τους στην κοινωνία; Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι δεν υπάρχουν και ότι για την εξέλιξη των κοινωνιών δεν έχει σημασία η εξυπνάδα, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι, αλλά τα ατομικά και συλλογικά συμφέροντα. Όταν οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να δράσουν μέσα σε ένα πλαίσιο νομικών και ηθικών κανόνων, η κοινωνία αναπτύσσεται. Όταν οι άνθρωποι δεν είναι ελεύθεροι ή είναι ελεύθεροι χωρίς νόμους και κανόνες, η κοινωνία οδηγείται στην παρακμή. Αντί των νόμων της ηλιθιότητα...

... Στο αμάρτημα της επιφυλλιδογραφίας υποπίπτω σαράντα σχεδόν χρόνια τώρα (με μικρά διαλείμματα) στο "Βήμα". Γιατί; Εξομολογούμαι λοιπόν: α) το πάθος να εκτίθεμαι στην πολυθεματικότητα - δέν πρέπει νά 'ναι πολύ ευτυχείς οι οφθαλμίατροι αριστερού οφθαλμού, και β) την αίσθηση της συμμετοχής στα κοινά (έστω κι απ' το παράθυρο), για να μή με φάει το σκουλήκι των τύψεων της "ιδιωτείας"... Γιατί όμως η παρούσα (ανακαταταγμένη έστω) αναδημοσίευση; Απάντηση: Μου φάνηκε δηλαδή οτι η αγωνιστική απαισιοδοξία μεγάλου μέρους της επιφυλλιδογραφίας μου τα τελευταία τριάντα χρόνια, (πο...

Θα 'λεγε κανένας, χωρίς να απέχει απ' την πραγματικότητα πως, η ιστορία του ανθρώπου είναι γραμμένη με αίμα. Είτε για να σκοτώσει ζώα, είτε για να εξοντώσουν οι μεν τους δε, από τα βάθη των αιώνων, κύριο μέλημα υπήρξε η κατασκευή όπλων από πέτρα, από ξύλα, από σίδερο και ορύχαλκο, μέχρι τα σύγχρονα μαζικής καταστροφής, η ανδρειωσύνη υπήρξε ταυτόσημη του αριθμού των σκοτωμένων εχθρών-αντιπάλων. Τους τελευταίους όμως αιώνες και ιδιαίτερα τους δυο-τρεις τελευταίους, προστέθηκαν κι ένα σωρό αίτια διαφορών που οξύνουν τις σχέσεις μεταξύ των κοινωνικών ομάδων. Ο καπιταλιστικός υπ...

Ο κόσμος γύρω μας αλλάζει βαθιά κυρίως με την ώθηση των αδιάκοπων επιστημονικών και τεχνολογικών καινοτομιών. Αλλάζει και η προσωπική μας ζωή. Πώς κυβερνώνται αυτές οι αλλαγές; Ποιοί κατορθώνουν να τις ελέγξουν, με τι δύναμη και με ποια όρια; Κάθε μέρα αναπροσαρμόζονται τα χαρακτηριστικά της κοινωνίας μας. Η δικαιοσύνη και το δίκαιο αποτελούν επαρκή κοινωνική θεραπεία; Προκειμένου να σταθμίσουμε τους κανόνες που η κοινωνία έχει θεσπίσει, είμαστε υποχρεωμένοι να φθάσουμε στο βάθος της ύπαρξής μας. Η ζωή, ο θάνατος, ο στοχασμός πάνω στον εαυτό μας και στο σώμα μας, στις σχέσε...

Το βιβλίο αυτό πραγματεύεται την αδικία, όχι τόσο την κοινωνική, όσο την προσωπική, που νιώθουν αρκετοί άνθρωποι (αν όχι όλοι!), κάποιες στιγμές στην ζωή τους. Υπάρχει τελικά αδικία; Και αν υπάρχει, είναι αυτή που νομίζουμε; Και ποιοι είναι τελικά οι τρόποι για να την ξεπερνούμε; Είναι σχεδόν βέβαιο ότι όσοι αδικούνται αδικούν με την σειρά τους, άλλους, προκειμένου να ξεπεράσουν την εις βάρος τους αδικία. Αυτό τουλάχιστον πράττουν οι περισσότεροι. Με αυτήν την έννοια, κανείς, τελικά, δεν αδικείται και όλοι οι άνθρωποι καταφέρνουν να ισορροπούν συναισθηματικά. Μάλιστα, κατά...