Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Εδώ και αρκετό καιρό από τότε που ζω κλεισμένος σ’ αυτό εδώ το δωμάτιο συμβαίνει κάτι παράξενο. Σχεδόν κάθε μέρα ακούω κάποιον να μου χτυπά τη κλειδωμένη πόρτα. Είναι ένα ελαφρό, διστακτικό, διακριτικό χτύπημα - μόλις που το ακούω. Πάντα ο ίδιος χτύπος: δύο φορές, λίγο βιαστικός. Ανοίγω την πόρτα περιμένοντας να δω κάποιον δικό μου. Αλλά κανείς δεν υπάρχει, όποιος και αν ήταν αμέσως έχει φύγει. Αναρωτιέμαι ποιος μπορεί να είναι αυτός που αφήνει επάνω στην πόρτα μου την τρυφερή του άτολμη παράκληση να μπει μέσα; Αν είναι φίλος που γύρισε κατάκοπος και εξαθλιωμένος από το μακ...

Κριτική αποτίμηση του λογοτεχνικού έργου της Παναγιώτας Χριστοπούλου-Ζαλώνη με αφορμή την ποιητική συλλογή "Καθημερηνά αστέρια".

Η ποίηση του Καρυωτάκη είναι η ποίηση των συναισθημάτων μιας μεμονωμένης ανθρώπινης περίπτωσης, που κατορθώνει να αρθεί σε ένα οντολογικό επίπεδο χωρίς τη βοήθεια της διασύνδεσής της με μια συλλογική εμπειρία, όπως συμβαίνει με την ποίηση του Σεφέρη. Ακόμη: είναι η ποίηση μιας εκφραστικής που κατορθώνει να δώσει μιαν αίσθηση ποιητικού εκσυγχρονισμού παραπλήσια με την μοντερνιστική εις πείσμα της παραδοσιακής τεχνοτροπίας της. Πώς συμβαίνουν αυτά, είναι ένα αξιοθαύμαστο μυστήριο. Στην εξιχνίαση αυτού του σύνθετου μυστηρίου θα πρέπει κυρίως να στρέψουν την προσοχή τους όσοι κ...

"...this dialectic of blood and light which is the history of your people..." Sherrard to Seferis, 20 March 1950 Philip Sherrard first came across George Seferis's poetry when as a young man still in the army he was transferred to Greece in 1946. It made such a powerful impression on him that when he returned to England he started corresponding with Seferis, began translating his poetry into English, and ultimately decided to do his PhD on modern Greek poetry. Much later Sherrard was to translate, together with Edmund Keeley, Seferis's Collected Poems for Princeton Uni...

Πνευματικές συναντήσεις με ποιητές και πεζογράφους, άλλους ταξιδεμένους, άλλους ζωντανούς ακόμη, άλλους νέους δημιουργούς. Αποστάγματα σκέψεων, προβληματισμών και συναισθημάτων από το έργο και τη ζωή τους που θησαύρισαν το νου και τη ψυχή μας με ομορφιά, όνειρα, οράματα τερπνά, ιδανικά. κι εμείς ευγνώμονες καταθέτουμε ψηφίδες στην τόσο σημαντική κριτική για αυτούς, από σπουδαίους των γραμμάτων μας. Για όσους φώτισαν την ταπεινή ζωή μας, εργάτες της ποίησης και της πεζογραφίας, γράφουμε, με το λόγο της καρδιάς και του νου την πρόσταξη.

"Θ' άξιζε αλήθεια να μπει κανένας στον πειρασμό να προσπαθήσει να κάνει μια ανάλυση αυτών των στίχων και μια αντιπαραβολή με συγκεκριμένες καταστάσεις". Κυριάκος Χαραλαμπίδης, 1984 Ο Άντης Ροδίτης, περισσότερα από τριάντα χρόνια μετά, επιχειρεί την πρώτη εκτεταμένη ανάλυση των "Γραμμάτων στη Μητέρα" με πολύ περισσότερες από μία αντιπαραβολές με συγκεκριμένες ιστορικές καταστάσεις.

[...] Μάλλον εκτενείς σημειώσεις κρατημένες -κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης- στο περιθώριο κάποιων ποιημάτων που με συγκίνησαν ως ομότεχνο αναγνώστη περισσότερο παρά ως κριτικό και με παρακίνησαν στην αναζήτηση των βαθύτερων αιτίων της ύπαρξής τους. Ας μη διαβαστούν λοιπόν ως κριτικές αλλά ως απόρροια της ειλικρινούς πρόθεσής μου να επικοινωνήσω -"συζητώντας" ή μονολογώντας- με νέους και νεότατους ποιητές που εμφανίστηκαν στα ποιητικά μας πράγματα τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Κ.Γ.Π.

Στο βιβλίο αυτό που εκδίδεται στα τριαντάχρονα από την απώλεια του Γιώργου Ιωάννου, επιχειρείται μια προσέγγιση στο ποιητικό έργο του, με τίτλο "Τα Χίλια Δέντρα" (εκδόσεις "Διαγώνιος", Θεσσαλονίκη 1963). Εδώ, κατά τη γνώμη μας, βρίσκεται σε μικρογραφία το κατοπινό πεζογραφικό του έργο ή οι βασικές αν θέλετε προσδιοριστικές συνθέτουσες. Στίχοι με απροσποίητη διάθεση, παράπονο και πίκρα, αλλά και καυστική ειρωνεία κι ενίοτε αυτοσαρκασμό, που στάθηκαν προπομπός για την ευρύτερη (υπό τύπον πεζογραφημάτων ή άρθρων και σχολίων) κατοπινή ανάπτυξή τους, και σ΄ αυτό συνίσταται η...

Οι ποιητές Έκτωρ Κακναβάτος, Νάνος Βαλαωρίτης, Μιχάλης Κατσαρός, Ντίνος Χριστιανόπουλος, Κατερίνα Αγγελάκη - Ρούκ και Μιχάλης Γκανάς δανείζουν στους αναγνώστες τα προσωπικά τους πασπαρτού, που έχουν κρυμμένα σε μυστικές θυρίδες, για να κοινωνήσουν μαζί τους τις επιθυμίες, τους συλλογισμούς, την εναλλακτική ματιά του κόσμου. Και οι επίδεσμοι μπορούν και να λειτουργήσουν σαν κουκούλι για να προφυλάξουν την πεταλούδα της ψυχής, η ύλη να μετουσιωθεί σε άυλη πνοή και το ποίημα να δραπετεύσει προς τον ουρανό....

Η έκδοση αποτελεί τον κατάλογο της ομότιτλης έκθεσης που φιλοξενείται στο Μουσείο Μπενάκη (Κτήριο Οδού Πειραιώς 138, 24 Σεπτεμβρίου - 8 Νοεμβρίου 2015). Περιλαμβάνονται αποσπάσματα κριτικών κειμένων νεοελλήνων στοχαστών σχετιζόμενα με πτυχές της προσωπικότητας και του έργου του Νίκου Δήμου (ποίηση, φωτογραφία, διαφήμιση, σάτιρα, δοκίμιο, τηλεόραση, μετάφραση, ραδιόφωνο), ενώ παρουσιάζεται μία χαρακτηριστική ανθολόγηση ποικίλων κειμένων του. Η έκδοση ολοκληρώνεται με ένα αυτοβιογραφικό κείμενο και αναλυτικό κατάλογο των βιβλίων του Ν. Δήμου.

Κατεβαίνοντας τα σκαλιά στο υπόγειο της πολυκατοικίας από τον σκοτεινό διάδρομο βρέθηκα σ' ένα σπίτι που έβλεπε σε υπέροχο κήπο. Κι η Μάτση, σαν να τη γνώριζα χρόνια, το κουταλάκι στο μπρίκι, ανάδευε τον καφέ και μιλούσε σα να'μουν παλιά φιλενάδα. Τι τέχνη φωνής, τι μυρουδιά δυνατή του καφέ και γυρίζει στο μπρίκι και φουσκώνει το καϊμάκι στο φλιτζάνι με μια μεγάλη φουσκάλα για την καλή τύχη. Μου'δειξε ένα ένα όλα τα τάματα, τη συλλογή με τα κοχύλια, τις ζωγραφιές του αι μιλούσε για έναν άντρα που ήταν όλοι οι άντρες της ζωής της. Πώς κατάφερνε να τους ενώνει όλους μαζί...

Τα δώδεκα κείμενα του βιβλίου γράφτηκαν τη δεκαετία 2002-2012 και αποτελούν προϊόν μακρόχρονης και συστηματικής ενασχόλησης με το έργο του Γ. Σεφέρη. Η συνεισφορά του ανά χείρας βιβλίου συνίσταται πρωτίστως στην επισήμανση της βαθιάς και πολύπλευρης επιρροής της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας στη διαμόρφωση της ποίησης του Σεφέρη· καταδεικνύεται ότι εικόνες, έννοιες αλλά και ρητορικά σχήματα και δομικά στοιχεία έχουν σφραγίσει τον ιδεολογικό κόσμο και τη μορφή πολλών σεφερικών ποιημάτων. Επίσης, ο εντοπισμός ευδιάκριτων ιχνών από το ευρύ φάσμα της αρχαιογνωστικής παιδείας του...

Τ. Κ. Παπατσώνης, πρωτοπόρος της μοντέρνας ποίησης στον νεοελληνικό λογοτεχνικό χώρο και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 1967, υπήρξε μία από τις σπουδαιότερες μορφές της νεοελληνικής λογοτεχνίας που, δυστυχώς, όπως υποστηρίζει και η επιστημονική κοινότητα, παραμένει ακόμα και σήμερα αδικημένος ως προς την προσφορά στα νεοελληνικά γράμματα. Εκτός από το καινοτόμο, για την εποχή του, ποιητικό έργο, τα ταξιδιωτικά βιβλία και την εισαγωγή στην Ελλάδα κορυφαίων λογοτεχνών μέσω των μεταφράσεών του, εξίσου σημαντικά είναι και τα γραπτά κριτικού περιεχομένου που μας άφησε.