Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Σήμερα 23 Ιανουαρίου, Πέμπτη, πήγα να αποχαιρετήσω την Ακρόπολη. Μέσα στον Παρθενώνα, στη βάση μιας πλάκας, ένας μηρός φαγωμένος εντελώς γκρίζος. Φυσούσε δυνατά, ο ήλιος βασίλευε, ο ουρανός ήταν κατακόκκινος πάνω από την Αίγινα. Πίσω από τους κίονες των Προπυλαίων, ο ουρανός απλωνόταν με χρώμα κίτρινο κροκάτο. Σπρώχνοντας την πόρτα της Ακρόπολης, παρατήρησα πως έτριζε πονεμένα, σαν πόρτα σιταποθήκης. Βγήκα και κοίταζα το θέατρο του Ηρώδη, όταν ένας στρατιώτης ήρθε να μου πουλήσει για δύο δραχμές, μια μικρή γυναικεία φιγούρα με τα μαλλιά της ανασηκωμένα στην κορυφή του...

Ο περιηγητισμός, ο τόσο σημαντικός στη διαμόρφωση της εικόνας του Ελληνισμού στο εξωτερικό ήδη από τα τέλη του 18ου αιώνα, ο αλληλένδετος με τον φιλελληνισμό στη διάρκεια του Αγώνα, πήρε νέα διάσταση μετά την ίδρυση του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους. Πλήθυναν οι επισκέπτες που κατέφθαναν στην Ελλάδα προερχόμενοι κυρίως από τις χώρες της Δύσης και του ευρωπαϊκού Βορρά. Ο σκοπός του ταξιδιού τους περικλείει το ενδιαφέρον τους για την πορεία της ελεύθερης πλέον Ελλάδας, τη διαμόρφωση του κράτους, τη φυσιογνωμία και τα χαρακτηριστικά της κοινωνίας, τα ήθη και τις νοοτροπίες των...

Ο Έντουαρντ Έβερετ είναι ο πρώτος γνωστός Αμερικανός που συνδύαζε το λόγιο ενδιαφέρον για την αρχαιότητα και συγχρόνως διέθετε εκείνη την παιδεία που τον κατηύθυνε στη μελέτη της μεσαιωνικής και νεότερης Ελλάδας. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στη Γερμανία, συναναστράφηκε Έλληνες, ενώ επεδίωξε να γνωρίσει επιφανείς προσωπικότητες, μεταξύ άλλων και τον Κοραή. Αμέσως μόλις έφτασε στην Ευρώπη συναντήθηκε με τον Βύρωνα, το έργο του οποίου γνώριζε ήδη, ασχολήθηκε με την εκμάθηση της νεοελληνικής γλώσσας, περιηγήθηκε την Ελλάδα και κατέγραψε τις εντυπώσεις του σε ημερολόγιο. Επ...

Στο ταξιδιωτικό αυτό αφήγημα, ο συγγραφέας του σαν σύγχρονος περιηγητής εκφράζει με τον γλαφυρότερο τρόπο τις εντυπώσεις και τις εμπειρίες του από το ταξίδι που έκανε στη Σρι Λάνκα (την Ταπροβάνη των αρχαίων Ελλήνων). Ανάγλυφα αναδύονται εδώ, εικόνες και καταστάσεις από τη ζωή της μακρινής και εξωτικής αυτής Νήσου του Ινδικού Ωκεανού, προκαλώντας τον αναγνώστη να συμμετάσχει με τη φαντασία του σ' ένα τόσο ζωντανό οδοιπορικό.

Η Τζαν Μόρις γνώρισε τη Βενετία στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ως αξιωματικός του αγγλικού στρατού, όταν τα βρετανικά στρατεύματα εισήλθαν στην πόλη. Λίγα χρόνια αργότερα επέστρεψε στην Πόλη των Δόγηδων ως ανταποκρίτρια αγγλικής εφημερίδας και έζησε εκεί δυο χρόνια. Το 1960 εξέδωσε τη "Βενετία" μια ιδιότυπη μονογραφία της πόλης, μεταξύ ταξιδιωτικής λογοτεχνίας και ελεύθερου αυτοβιογραφικού δοκιμίου. Το κείμενο δεν είναι τουριστικός οδηγός, μολονότι βρίθει χρήσιμων πληροφοριών για τη σύγχρονη Βενετία, ούτε και συστηματική ιστορική μελέτη, παρότι η επισκόπηση της ιστορία...

"Στην Ελλάδα όλα είναι γλυκά, όλα είναι απαλά, όλα είναι γαλήνια στη φύση, καθώς και στα κείμενα των αρχαίων. Όταν δει κανείς τα χαριτωμένα τοπία της Αττικής, της Κορίνθου και την Ιωνίας, καταλαβαίνει γιατί η αρχιτεκτονική του Παρθενώνα έχει τόσο ευτυχισμένες αναλογίες, γιατί η αρχαία γλυπτική είναι αδιατάρακτη και τόσο ειρηνική. Στην πατρίδα των Μουσών η φύση καθόλου δε συμβουλεύει παρεκκλίσεις· αντίθετα, η ροπή της είναι να ξαναφέρνει το πνεύμα στον έρωτα των ομοιόμορφων κι αρμονικών πραγμάτων".

Τον Ιανουάριο του 1953 ο William Burroughs ξεκινά ένα εξερευνητικό ταξίδι στις ζούγκλες της Νότιας Αμερικής που θα κρατήσει επτά μήνες, αναζητώντας το yage, το μυθικό παραισθησιογόνο και τηλεπαθητικό φυτό του Αμαζονίου (λίγο νωρίτερα, το Junky έκλεινε με τη φράση "Το Γιαχέ ίσως να 'ναι το απόλυτο φτιάξιμο"). Παράλληλα, καταγράφει με ανθρωπολογικό ενδιαφέρον και σατιρικό βλέμμα την πολιτική και κοινωνική κατάσταση των χωρών που επισκέπτεται, την Κολομβία (που βρίσκεται σε εμφύλιο), το Εκουαδόρ και το Περού. Δέκα χρόνια αργότερα, ο William Burroughs συνθέτει από τις επιστο...

Μικρές ιστορίες των τριών έως πέντε περίπου λεπτών με νόημα και γνώση από ταξίδια εντός και εκτός Ελλάδας. Για να μην χάνει κανείς τον χρόνο του και πολύ περισσότερο για να μην τον "σκοτώνει" ή να μην "σκοτώνεται" ο ίδιος, παρακαλώντας να περνάει (ο χρόνος, δηλαδή η ζωή) στην όποια αναμονή, διαδρομή, κενό εργασία, διάλειμμα, ανάγκη αλλαγής, τσιγάρο ας πούμε. Βιβλίο μικρού μεγέθους και λιγοστού βάρους, για να χωράει άνετα στις τσάντες και να μην κουράζει. Ένας διάλογος διαρκείας με τη φύση, τον πολιτισμό, τα κρυφά αξιοθέατα των πόλεων και τις ανάλογες προεκτάσεις στην αίσθη...

Γοητευμένος από αυτό το παράξενο και ωραίο όνομα, που άλλοτε περιλάμβανε όλη τη Βόρεια Eλλάδα, ο Πάτρικ Λη Φέρμορ το χρησιμοποιεί ως τίτλο στις περιπλανήσεις του μέσα στην εξωτική για κείνον περιοχή. Θυμάται τους ανθρώπους που γνώρισε, τον σαρακατσάνικο γάμο όπου παρευρέθηκε, τη Μονή Βαρλαάμ, ψηλά στο βράχο των Μετεώρων, όπου πέρασε τη νύχτα, το γευστικό κατσίκι που απόλαυσε, μαζί με ούζο Τιρνάβου και μήλα ποτισμένα στο κρασί-και ανασκαλεύοντας την ιστορία δίνει ένα συναρπαστικό κράμα από παρελθόν και μέλλον. Για τον Έλληνα αναγνώστη έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον η άποψη ενό...

Ένα ταξίδι έχει να σου προσφέρει μύρια τόσα, ώστε επιστρέφοντας να συνεχίσεις τη ζωή σου με νέες δυνάμεις, μεγαλύτερο κουράγιο και περισσότερη διάθεση. Γεμίζεις καθώς λένε τις μπαταρίες σου με γνώσεις, εμπειρίες, ψυχική ευεξία, που μόνο από ακούμπισμα μπορείς να τις αποκτήσεις. Γιατί είναι αλήθεια όσα και να διαβάσεις, όσα και να δεις σε φωτογραφίες, ωχριούν μπροστά στην ζωντάνια μιας άμεσης προσέγγισης. Κάθε ταξίδι μου έχει και την ιστορία του. Ακολουθώ τη γνωστή σε όλους διαδικασία: επιλογή, διάβασμα, ξεναγήσεις, προσωπικά βιώματα, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού -και επ...

Το έρημο κτίριο του τελωνείου στα σύνορα μεταξύ Ρουάντας και Τανζανίας. Το Χοτέλ Εξέλσιορ, η παράγκα-πανδοχείο τύπου Άγριας Δύσης στο Μπιχαραμούλο. Μια γυναίκα Μασάι, με το μωρό στο στήθος, παζαρεύει την τιμή για τα μπετόνια της περιζήτητης βενζίνης που έχει φυλαγμένα στην καλύβα της. Αμίλητοι λογχοφόροι νομάδες ενθουσιάζονται στη θέα μιας Πολαρόιντ. Παραδοσιακές καλύβες, με τοίχους από λάσπη και στέγη από φοινικόφυλλα, κατά μήκος μικρών οικισμών στη μέση του πουθενά. Πλανόδιοι πωλητές απλώνουν τα βαμβακερά τους τόπια για να προσελκύσουν την πελατεία της στέπας. Οι απειλη...

Μοναδική, καταλυτική υπήρξε για τον Νίκο Καζαντζάκη η γνωριμία του με τη Ρωσία και πλούσιοι οι λογοτεχνικοί καρποί της: "Τόντα-Ράμπα", "Ιστορία της Ρωσικής Λογοτεχνίας", "Ταξιδεύοντας: Ρουσία". Στο διαχρονικό αυτό ταξιδιωτικό βιβλίο, όπου εύλογα δεσπόζει η Ρωσική Επανάσταση, ο συγγραφέας συγκέντρωσε, όπως ο ίδιος λέγει στον πρόλογό του, ό,τι είδε, ό,τι στοχάστηκε και ένιωσε στην απέραντη χώρα, στα εξωτικά της τοπία, στις "βουερές πολιτείες", στα "καταχιόνιστα χωριά" και στις "έρημες στέπες" της. Γιατί στη Ρωσία ο Νίκος Καζαντζάκης δεν υπήρξε απλός περαστικός ταξιδιώτης....

Η Ινδία μέσα από επτά διαφορετικά οδοιπορικά. Από τον Γάγγη των αρχαιότατων καταβολών έως τον νότο της εξελισσόμενης τεχνολογίας, τούτη η απέραντη χώρα προβάλλει γεμάτη αντιθέσεις με τη συνύπαρξη τόσων ανόμοιων στοιχείων, που αποτελούν σύνολο καμιά φορά δυσνόητο για τους απλά λογικούς, αλλά πάντα γοητευτικό για τους ονειρευτές. Στην Ινδία, που μέρα με τη μέρα καλπάζει στο δρόμο της παγκόσμιας υπερδύναμης, αλληγορικοί θεοί χειραγωγούν την καθημερινή ζωή, ανώνυμο πλήθος λιμοκτονεί συνομιλώντας με πνεύματα, παλάτια ασύλληπτης χλιδής υψώνονται δίπλα σε καλύβια, μεγιστάνες του π...

"Αναθέρμανα τις γνώσεις µου σχετικά µε τις ιεροτελεστικές πλύσεις, διάβασα το Κοράνι και έγινα εκ νέου μύστης της τέχνης του προσκυνήματος. Οι ώρες της σχόλης µου ξοδεύτηκαν σε επισκέψεις σε λουτρά και καφενεία, σε περιπλανήσεις στο παζάρι και σε ψώνια...[...] Έπειτα από ένα μήνα σκληρής δουλειάς στην Αλεξάνδρεια, προετοιμάστηκα να αναλάβω τον ρόλο του περιπλανώμενου δερβίση· αφού διόρθωσα τον τίτλο µου από "μιρζά" σε σεΐχη Αμπντουλά". Τον Απρίλιο του 1853 ο Ρίτσαρντ Φ. Μπέρτον ξεκίνησε μεταμφιεσμένος σε Αφγανό δερβίση το ταξίδι του για τις απαγορευμένες πόλεις της Μεδίνα...

Ταξειδιωτικές αναζητήσεις της συγγραφέως, όπως τις κατέγραψε σε άρθρα του περιοδικού Τύπου, μαρτυρούν πως για τον φιλαπόδημο ταξειδιώτη, η ανάγκη της φυγής -κάπου αλλού, σε άλλα μέρη- δεν είναι τίποτε άλλο από το επικίνδυνο συναίσθημα να νικήσει τον τρόμο για το καινούριο, να σηκώσει την σκόνη και ν' αναποδογυρίσει τις πέτρες, να ψάξει να βρει το πνεύμα του νέου τόπου και να συνομιλήσει μαζί του, να του πάρει όλες τις απαντήσεις σ' ερωτήσεις, κάτι που δεν κάνει ένα πολυσέλιδο βιβλίο με πανέμορφες εικόνες...

"We were travelling amid the most bizarre shapes that the mind of man can conceive." With a poet's eye, George Seferis describes the haunting landscape and rock-hewn churches of Cappadocia as he rediscovers his ancestral land during a three-day excursion in 1950. Three Days in the Monasteries of Cappadocia, published here for the first time in English and complemented with Seferis' own photographs, is an evocative word portrait describing the artistic heritage of a remote region. Seferis dedicated the text to the Creek ethnomusicologist Melpo Logotheti-Merlier, director of...

Τα "Τρεχαντήρια της Μεσογείου" παρουσιάζουν, για πρώτη φορά στον Έλληνα αναγνώστη, αντιπροσωπευτικά δείγματα δημιουργίας του γαλλόφωνου Βέλγου συγγραφέα Μαξ Βιλαίν από την τριακονταετία 1970-2000 της λογοτεχνικής του παρουσίας. Πρόκειται για ένα πρωτότυπο είδος δοκιμίου που αποτελεί μια λογοτεχνική γεωγραφική εξερεύνηση και καταγραφή, βασισμένη σε γνώσεις, εμπειρίες, ταξίδια και κυρίως ποιητικές ευαισθησίες που εκκολάπτονται από βιωματικές συναντήσεις με αναγνώσεις λογοτεχνικών και άλλων κειμένων. Από τους "ηλιοκεντρικούς" που ανακαλύπτουν την ουσία του φωτός της ζωής...

Δώδεκα αξιόλογοι συγγραφείς, δώδεκα διαφορετικές γωνιές και όψεις της Ιστανμπούλ έσμιξαν σ' αυτό το βιβλίο. Το σχέδιο προέβλεπε κάθε συγγραφέας να γράψει ελεύθερα με την έμπνευση της στιγμής, άλλος να διηγηθεί μια ιστορία για κάποια συνοικία που θα επιλέξει, άλλος να ετοιμάσει ένα δοκιμιακό κείμενο ή να μας συμπαρασύρει σ' ένα ταξίδι στο χρόνο καθώς φρεσκάρει τις αναμνήσεις του. Το σημαντικότερο απ' όλα ήταν ο συγγραφέας να ξέρει καλά και να έχει κάνει δικό του τον τόπο τον οποίο θα περιέγραφε. Έτσι, αποκτήσαμε δώδεκα διαφορετικά κείμενα που το καθένα απ’ αυτά αντανακλά την...

Ο Δρόμος του Μεταξιού είναι ένα αχανές δίκτυο αρτηριών που διακλαδίζονται, συγκλίνουν και αποκλίνουν σε όλο το πλάτος της Ασίας. "Στη σκιά του Δρόμου του Μεταξιού" ο Κόλιν Θέμπρον καταγράφει ένα ταξίδι κατά μήκος της μεγαλύτερης διά ξηράς διαδρομής στον κόσμο. Ξεκινώντας από την καρδιά της Κίνας και διασχίζοντας τις οροσειρές της Κεντρικής Ασίας, το βόρειο Αφγανιστάν, τα υψίπεδα του Ιράν και το Κουρδιστάν, ο συγγραφέας ταξιδεύει από τον Τάφο του Κίτρινου Αυτοκράτορα μέχρι την Αντιόχεια, χρησιμοποιώντας τοπικά λεωφορεία, φορτηγά, αυτοκίνητα και, όταν οι ανάγκες το απαιτού...