Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

This collective volume includes the texts: - Lila Antonopoulou, "Foreword" - Lila Antonopoulou, "Comprehending the World: The Life and Work of Eric Hobsbawm" - Aldo Agosti, "Itinerari di marxismo nel mondo non Europeo" - Alekos Alavanos, ""Real Human Beings and the Barbarians": A Brief Study on Herodotus' Views on the Language of 'Us' and the 'Other'" - Helene Antoniadis-Bibicou, "Temoignage" - Spiros I. Asdrachas, "Questions d'histoire, questions de sources" - Zacharias Demathas, "Capitalistic Development and Land Ownership: The Impact of Small-Scale Land Ownership...

Η ιδιαίτερη αξία αυτού του βιβλίου είναι ότι προσεγγίζει την αριστερά με αγάπη αλλά και με αυστηρότητα και απαιτητικότητα. Μας δείχνει ότι "αριστερός" δεν είναι μια ετικέτα που εξασφαλίζεται με την ένταξη σε ένα κομματικό σχηματισμό, αλλά συμπύκνωση μιας σειράς αξιών: της δημοκρατίας, του ριζοσπαστισμού, της αλληλεγγύης, του ήθους, που πρέπει να επιβεβαιώνεται συνεχώς. Ο Φώτης Σαραντόπουλος βλέπει την αριστερά και από μέσα, ως δική του υπόθεση, και απέξω, ως μη δεδομένη. Κι αυτό θα έπρεπε να προσπαθήσουμε να κάνουμε όλοι και όλες μας. Γιατί ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα, π...

Το καπιταλιστικό σύστημα περνάει τη χειρότερη κρίση του από το 1929. Ο νεοφιλελευθερισμός, στην προσπάθειά του να περιορίσει τις ζημιές, επιτίθεται με σφοδρότητα στις κατακτήσεις των εργαζομένων. Οι κυβερνήσεις, με μειωμένες εξουσίες έναντι του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου, ακολουθούν πιστά τις συνταγές που τους επιβάλλει η ελίτ του χρήματος. Την ίδια στιγμή η Αριστερά, και στη ρεφορμιστική και στη ριζοσπαστική εκδοχή της, αδυνατεί να προσφέρει πειστική και ρεαλιστική εναλλακτική λύση. Το σύνθημα της «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός» ηχεί όμορφα, αλλά η απουσία περιεχομένου...

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Σταύρος Καραγεωργάκης Σχετικά με την έκδοση-Ευχαριστίες Σταύρος Καραγεωργάκης Εισαγωγή: Η οικοαναρχική πρόταση 1ο κεφάλαιο: Κλασικός αναρχισμός 1. Εlisee Reclus "Η επίδραση του ανθρώπου στη φύση" (1873) 2. Εlisee Reclus "Η μεγάλη οικογένεια" (1896) 3. Εlisee Reclus "Περί χορτοφαγίας" (1901) 4. Pyotr Kropotkin "Αγροί, εργαστήρια, εργοστάσια" (1899) 5. Pyotr Kropotkin "Αλληλοβοήθεια" (1902) 6. Pyotr Kropotkin "Ηθική" (1924) 2ο κεφάλαιο: Κοινωνική οικολογία 7. Murray Bookchin, "Προς μια οικολογική κοινωνία" (1974) 8. Brian Tokar, "Για τις ουτοπι...

Ο Χρίστος Γούδης, στο δοκίμιο του "Ανατομία της δεξιάς: Κριτική μιας σύμμεικτης ιδεολογίας καθαρού λόγου και παράνοιας" ευαγγελίζεται, μέσα από τη σύμπλοκη μορφή ενός αυστηρού κριτικού μανιφέστου της πολιτικής φιλοσοφίας και των μεταφυσικών πεποιθήσεων αυτού του μείζονος χώρου, την αναγκαιότητα μιας "ανατρεπτικής δεξιάς", στηριγμένης σε ένα αποκρυσταλλωμένο και διαυγές σύστημα αρχών και αξιών, ικανό να ανατάξει την παρακμιακή πορεία της πολιτικής και να προκαθορίσει την ιδεολογία της δεξιάς του μέλλοντος.

Αποφάσισα να συγκεντρώσω προς έκδοση τα, κατά μεγάλο μέρος αδημοσίευτα μέχρι τώρα, κείμενα που ακολουθούν, επειδή έχω την αίσθηση ότι οι κίνδυνοι ενάντια στους οποίους εξαπολύθηκε η αντεπίθεση πυρών, την επενέργεια της οποίας η έκδοση αυτή θα ήθελε να παρατείνει, δεν είναι ούτε μεμονωμένοι ούτε περιστασιακοί, καθώς και ότι οι συγκεκριμένοι λόγοι, ακόμη και αν εκτίθενται περισσότερο, σε σύγκριση με τα μεθοδικώς ελεγχόμενα και επεξεργασμένα γραπτά, στο ενδεχόμενο ασυμφωνιών, λόγω της ποικιλότητας των εκάστοτε συγκυριών, θα μπορέσουν ωστόσο να παράσχουν χρήσιμα όπλα σε όλους ό...

Απέναντι στην παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού, τόσο η αρχή "η κίνηση είναι το παν, ο σκοπός δεν είναι τίποτα", δηλαδή ένας τακτικισμός δίχως στρατηγική, όσο και εκείνη του "όλα ή τίποτα", δηλαδή μιας στρατηγικής δίχως τακτική, οδηγούν σε αδιέξοδο. Σε αδιέξοδο οδηγεί, επίσης, η εναπόθεση των ελπίδων για ένα καλύτερο αύριο, στο αυθόρμητο λαϊκό κίνημα και μόνον. Με αυτά τα δεδομένα προκύπτει άμεσα η αναγκαιότητα να αναπτυχθεί ένας προβληματισμός σχετικά με τον δρόμο που θα μας οδηγήσει στην αναγκαία για την ανατροπή, του υπαίτιου για την κρίση, καπιταλιστικού συστήματος...

Το Ιδρυμα "Κωνσταντίνος Κ. Μητσοτάκης" διανύοντας τον έβδομο χρόνο της λειτουργίας του ανέλαβε μία ακόμα πρωτοβουλία διοργάνωσης επιστημονικής εκδήλωσης, του διεθνούς επιστημονικού συνεδρίου με τίτλο "Από τον Ανένδοτο στη Δικτατορία", το οποίο διεξήχθη από τις 6 έως τις 8 Μαίου 2008 στην Αθήνα. Η Επιστημονική Επιτροπή του Συμποσίου αποτελούνταν από τους Κωνσταντίνο Σβολόπουλο, Γεώργιο Μαυρογορδάτο και Γρηγόριο Ψαλλίδα. Ανακοινώσεις παρουσίασαν είκοσι τρεις καθηγητές και ερευνητές της νεότερης και σύγχρονης ιστορίας και των πολιτικών επιστημών, προερχόμενοι από πανεπιστήμια...

Η συντηρητική σκέψη στην Ελλάδα, παρά το προφανές ειδικό της βάρος στην πολυκύμαντη ιστορία της χώρας, έχει ελάχιστα μελετηθεί. Στο νέο της βιβλίο η Δέσποινα Παπαδημητρίου συμπληρώνει με τον καλύτερο τρόπο αυτό το κενό· αναλύει και παρουσιάζει τις συντεταγμένες της συντηρητικής σκέψης από τη Μικρασιατική Καταστροφή μέχρι τη Δικτατορία των Συνταγματαρχών. Στηριγμένο σε πρωτογενές υλικό του αθηναϊκού τύπου της περιόδου 1922-1967 το βιβλίο παρακολουθεί τα περιεχόμενα και τις μεταλλάξεις της σκέψης που νομιμοποίησε τις ηγεμονικές πολιτικές ολόκληρης της περιόδου. Πιο συγκεκρ...

Επανάσταση ή μεταρρύθμιση; Ειρηνικός και κοινοβουλευτικός δρόμος για τον σοσιαλισμό ή προετοιμασία μιας επαναστατικής έκρηξης; Μετασχηματισμός ή συντριβή του αστικού κράτους; Η Αριστερά στη Δύση ταλανίστηκε ανάμεσα σε αυτές τις επιλογές κατά τον 20ό αιώνα και συνεχίζει να ταλανίζεται μέχρι σήμερα. Οι διαδοχικές ήττες των επαναστάσεων μετά τη ρωσική του 1917 έθεσαν το πρόβλημα μιας μακροχρόνιας πλειοψηφικής στρατηγικής που πιθανόν θα περιλάμβανε και την κατάκτηση της διακυβέρνησης με εκλογές. Αυτή η στρατηγική ονομάστηκε "δημοκρατικός δρόμος" προς τον σοσιαλισμό και θεωρήθη...

Η κρίση της πατρίδας μας, το "ασύμμετρο" αυτό "σοκ", που θα έλεγε και ο Κέυνς, είναι σύνθετο και πολλαπλό: αστική τάξη χωρίς εθνικό σχέδιο, χρεοκοπημένα κόμματα εξουσίας, "ενσωματωμένα" επίσημα Συνδικάτα, αναξιόπιστη και διαψευσμένη οικονομική θεωρία, αφερέγγυα συστημική διανόηση, υπηρετική δημοσιολογία του "δόγματος του σοκ" χωρίς ορθολογικό και πλήρη συλλογισμό· αλλά και στο "στρατόπεδο" της ελπίδας, μια κατακερματισμένη Αριστερά που δεν κατάφερε ακόμη να παρουσιάσει μια σύγχρονη, επείγουσα, ολοκληρωμένη και πειστική, ενωτική πρόταση αυτοδύναμης εξόδου από την κρίση και β...

Το βιβλίο της Χάρνεκερ παρουσιάζει τα παλιά και τα νέα στοιχεία με τρόπο, που κάνει την ανάγνωση εύκολη και συνάμα δημιουργική. Η ανάγνωση είναι εύκολη γιατί η Χάρνεκερ δεν παίρνει στην παγίδα της διανοητικής εκζήτησης, που τόσο συναντάται στους παρισινούς κύκλους, όπου μαθήτεψε. Ίσως αυτό να οφείλεται στο ότι το βιβλίο γράφτηκε για το λατινοαμερικανικό κοινό -η ίδια η Χάρνεκερ είναι χιλιανή- όπου τα προβλήματα της Αριστεράς είναι τραγικά επείγοντα και δεν αφήνουν περιθώρια για θεωρητικές αοριστολογίες. [...]

Το μεγαλύτερο προτέρημα αυτού του βιβλίου είναι η σαφήνεια και η απλότητα της έκθεσης και η επιμονή στον ακριβή ορισμό της έννοιας της δικτατορίας του προλεταριάτου. Βέβαια, όπως λέει και ο ίδιος ο συγγραφέας, τα πολιτικά προβλήματα δεν λύνονται με ορισμούς. Είναι όμως αναγκαία η θεωρητική τοποθέτηση και το ιδεολογικό ξεκαθάρισμα των λογαριασμών, όταν υπάρχει ο κίνδυνος να αποδοθεί, μέσα από τις πιέσεις μιας τρέχουσας πολιτικής, σε έννοιες τόσο σημαντικές, όχι το μαρξιστικό τους περιεχόμενο, αλλά εκείνο που επιδιώκει να επιβάλει η πίεση της κυρίαρχης αστικής ιδεολογίας....

Κεντρική ιδέα και αυτού του βιβλίου είναι ότι ολόκληρος ο μνημονιακός υπο-πολιτισμός, η αταβιστική αυτή παλινδρόμηση σε συνθήκες προδημοκρατικής εποχής, δεν θα μπορούσε να επιβληθεί, αν η Αριστερά, ενωμένη, αντιλαμβανόταν εξαρχής το μέγεθος του κινδύνου και αντιδρούσε στη μνημονιακή πορεία των πραγμάτων. Γιατί είναι σίγουρο πως κανένα Μνημόνιο δεν θα περνούσε, εάν τα κόμματα και οι συλλογικότητες της Αριστεράς, διατηρώντας βεβαίως την αυτονομία τους και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, είχαν εναντιωθεί ταυτόχρονα στην προϊούσα αποικιοποίηση της χώρας, στην παράδοση της εθν...

Το πλήρες -και λησμονημένο- κείμενο της εισήγησης Χρουστσόφ στο 20ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ που άνοιξε την εποχή της αποσταλινοποίησης. Η αλυσίδα ανθρώπινων τραγωδιών και πολιτικών σκοταδιών που το κείμενο αυτό αποκάλυψε το κλίμα ζόφου της προσωπολατρίας αλλά και ανθρώπινης αντίστασης που έφερε στο φως, δεν πρέπει να λησμονηθούν. Πέρα από την ρωσική, ανήκουν και στην ευρύτερη ιστορία - ενώ ο ευρύτερος πειρασμός του ολοκληρωτισμού ασφαλώς δεν έχει εξαλειφθεί. Αξίζει να καταλάβουμε πώς λειτουργεί, πού οδηγεί.

Το έργο αυτό είναι ένα μάλλον παραμελημένο, αν και κομβικό, κείμενο τού νεαρού Μαρξ. Γράφτηκε όταν αυτός ήταν 25 χρονών ως απάντηση στις προϋποθέσεις που έθετε ο Bruno Bauer για τη χειραφέτηση των Εβραίων. Όμως, με αφορμή αυτό το ζήτημα, ο Μαρξ αντιμετωπίζει ήδη κριτικά, με όρους ιστορικού και διαλεκτικού υλισμού, την κυρίαρχη τάξη και σκέψη, αμφισβητεί πιο συγκεκριμένα την ικανότητα της πολιτικής μόνο επανάστασης και της αστικής δημοκρατίας να οδηγήσει στη χειραφέτηση, θέτει ως προϋποθέσεις αυτής της τελευταίας την κοινωνική επανάσταση και την υπέρβαση των αντιθέσεων της α...