Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα περισσότερα από τα "ερωτικά ποιήματα" του Μπρεχτ είναι "ποιήματα για τον έρωτα", όπως δηλώνει ο τίτλος της πολύ επιτυχημένης ανθολόγησής τους στην έκδοση του Β. Χεχτ (Gedichte uber die Liebe, α' εκδ. 1982). Η βασική στάση του ποιητή Μπρεχτ και στην ερωτική αυτή ποίηση, όπως και στην πολιτική του ποίηση και, προπαντός, στο τεράστιο θεατρικό και γενικότερα, σ' ολόκληρο το λογοτεχνικό του έργο, δεν είναι η - ρομαντική, ατομική - "έκφραση", η "υποβολή", αλλά η "χειρονομία" (Geste), όπως έλεγε ο ίδιος, ή, όπως θα μπορούσαμε να την αποδώσουμε: η "δείξη". Όπως η "πολιτική" ποί...

Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ είναι συγγραφέας από παλιά γνωστός και πολύ αγαπητός στην Ελλάδα. Τα πεντακόσια ποιήματα της παρούσας ανθολογίας, που δημοσιεύονται κατά χρονολογική σειρά εμφανίσεως, παρέχουν μιαν ευκρινέστατη εικόνα όλου του ποιητικού έργου του. Παρουσιάζονται ποιήματα που είναι ήδη γνωστά (σε νέα, εννοείται, μετάφραση) και λυρικές συνθέσεις του, που είναι "άγνωστες" ακόμα στη γλώσσα μας. Τα εδώ διαλεγμένα κοινωνικά, πολιτικά, ερωτικά, σατιρικά και παιδικά ποιήματα και τραγούδια έρχονται να τονίσουν την προσωπικότητα του δημιουργού τους, που το έργο του όχι μόνο σημάδεψε...

O Πέτερ Χούχελ είναι μια κομβική φυσιογνωμία της μεταπολεμικής γερμανόφωνης ποίησης. Διαδραμάτισε σπουδαίο ρόλο στα πολιτιστικά ζητήματα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας και, έπειτα από τη φυγή του προς τη Δύση, στην πνευματική ζωή της Δυτικής Γερμανίας. "Η Ένατη ώρα" θεωρείται το αριστούργημά του Χούχελ, καθώς αποτελεί μια ώριμη σύνθεση όλων των πλευρών της ποιητικής του διαδρομής. Η βιωματική, μαγική επαφή του ποιητή με τη Φύση μεταστοιχειώνεται -έπειτα από επίμονη παρατήρηση ενός κόσμου σε σήψη- σε πικρή συνειδητοποίηση. Η ανθρώπινη κατάσταση, στην ιστορική της εξ...

Ο διοργανωτής της πρόσφατης λογοτεχνικής βραδιάς μού έδωσε τριάντα ευρώ, μπήκα λοιπόν στο μετρό και για να ξοδέψω τα χρήματα άρχισα να πηγαίνω πέρα δώθε και ύστερα ένιωσα το στομάχι μου να γουργουρίζει και κατέβηκα κάπου στο ενδιάμεσο και τέσσερις ή πέντε γωνίες αργότερα είδα την εξής πινακίδα: Φαγητό σαν της μαμάς Μπήκα στο μαγαζί και είδα μια γκριζομάλλα με καταγάλανη ποδιά να στέκεται μόνη της πίσω απ’ τον πάγκο και παρήγγειλα μπιζελόσουπα. "Σερβίρεται με χοιρινό κρέας", είπε αυτή. Εγώ δεν είπα τίποτα και κείνη με κοίταξε απ’ την κορυφή ως τα νύχια....

ΚΑΤΟΙΚΙΔΙΟ Η θλίψη μου είναι το χρυσόμαλλο χάμστερ μου. Δεν το αφήνω να λιμοκτονήσει. Τη νύχτα το ακούω να ψαχουλεύει, να γρατζουνίζει, να σκαλίζει μες στο κλουβί του. Το πρωί, αν έχω κέφια, μερικές φορές του ανοίγω τις μπάρες. Τότε εκσφενδονίζεται με τα ροζ του πατουσάκια, με καταδυναστεύει, γυρεύει τροφή, με προκαλεί με παλλόμενα ρουθούνια. Οσμίζεται την παλάμη μου, ώσπου να χάσω κάθε δράμι υπομονής, κι εγώ το αρπάζω απ’ τον αναμαλλιασμένο του σβέρκο, έτσι που τα μάτια του γυρνούν πανικόβλητα και ξαναβάζω αυτό το πλάσμα που γρυλίζει μες στο κλ...

Τα ποιήματα της συλλογής χωρίζονται σε τέσσερα μέρη: Το Πρωί, το Μεσημέρι, το Βράδυ και τη Νύχτα. Ο Μπρας, εξασκούμενος στον ρόλο του παρατηρητή, διαθέτει μεγίστη οξυδέρκεια, εξαιρετικούς αισθητήρες, μάλλον εκ φύσεως, έναν κυνισμό που πλαγιάζει με μια αόρατη ευαισθησία και το πρωί ξυπνάει συμπαθής, έναν απόλυτα λογικό τρόπο έκφρασης. Ό,τι έχω δεν θέλω να χάσω, αλλά όπου είμαι δεν θέλω να μείνω, αλλά όσους αγαπώ δεν θέλω να αφήσω, αλλά όσους γνωρίζω δεν θέλω πια να δω, αλλά όπου ζω δεν θέλω να πεθάνω, αλλά εκεί που θα πεθάνω δεν θέλω να πάω. Να μείνω θέλω εκεί π...

"Δεν ήταν πραγματικό, δεν ήταν μόνο ανάμνηση, θα μπορούσαμε, ναι, να βρούμε κάποτε αυτό το χρόνο που ζητούσαμε: τώρα". Η απώλεια της πραγματικότητας είναι κεντρικό θέμα στα κείμενα της Μπάρμπαρα Καίλερ. Η "νοσταλγία για το παρόν", όπως και η απουσία του έρωτα, της ευτυχίας, όνειρα καταδικασμένα να ναυαγήσουν: "έχασα το νήμα προχωρώ χωρίς στόχο ακολουθώντας αυτή τη συνάντηση που άνοιξε το λαβύρινθο πάνω του μόνο ένας ουρανός και αυτός πρέπει να φτάνει για δύο". Η ίδια αναζήτηση θεματοποιείται στο λυρικό πεζό της κείμενο "Σύντομο γράμμα για την απουσία": "αλλά ίσως εδώ αρχ...

Περιλαμβάνει τις έμμετρες μεταφράσεις του Ρήγα των έργων: - "Τα Ολύμπια", θεατρικό του ιταλού Metastasio - "Η βοσκοπούλα των Άλπεων", διήγημα του γάλλου Marmontel καθώς και το ειδύλλιο του γερμανού Gessner, "Ο πρώτος ναύτης", σε μετάφραση του συνεργάτη του Ρήγα Αντωνίου Κορωνιού σε πεζή μορφή.

Στον γερμανόφωνο γλωσσικό χώρο, η Μαρτίνα Χέφτερ, γεννημένη το 1965, έχει αναλάβει κάτι σαν πρωτοποριακό ρόλο. Στη νέα της ποιητική συλλογή Θα μπορούσε να γίνει και ωραίο, περιγράφει, βασισμένη στην προσωπική εμπειρία της με ένα πρόσωπο του οικογενειακού της περιβάλλοντος, την καθημερινότητα και την ατμόσφαιρα ενός γηροκομείου. Ή μάλλον: Αναζητά και βρίσκει ποιητικά εκφραστικά μέσα για το αναπότρεπτο και δήθεν ανείπωτο, που οι περισσότεροι από εμάς φοβούνται και γι’ αυτό αποσιωπούν. Μια ιδιαίτερη κατάσταση προκύπτει από το γεγονός ότι ένα μέρος της ιστορίας (ή της ποιητικής...

Στη συλλογή ποιημάτων και διηγημάτων με τον γενικό τίτλο "Ιστορίες Ημερολογίου", ο Μπέρτολτ Μπρεχτ αναλαμβάνει τη διαπαιδαγώγηση της εργατικής τάξης μέσα από εύληπτες, παραβολικές ιστορίες απέριττης λογοτεχνικής φόρμας. Αυτή ακριβώς η αμεσότητα του εγχειρήματος είναι που καθιστά το έργο μαγευτικό, καθώς προβάλλει αξίες αυτονόητες, ικανές όμως να αναμορφώσουν εκ βάθρων την κοινωνία που θα τις υιοθετούσε. Η πρώτη έκδοσή του, το 1949, απευθυνόταν στο γερμανικό λαό της νεοσύστατης, τότε, Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας, με τον προφανή σκοπό της διαπαιδαγώγησης τού, άπειρο...

"Ποιοι ήταν οι λόγοι που ώθησαν τον Κ.Γ. Καρυωτάκη, τον τελευταίο χρόνο της ζωής του, στην πεζογραφία; [...] Τι ήταν αυτό που τον έκανε να υπερβεί το φράγμα του στίχου και να αναζητήσει άλλα, πιο ευρύχωρα πεδία, στα οποία πίστεψε, προς στιγμή, ότι θα είχε μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων; [...] Τα γραμμένα τον τελευταίο χρόνο της ζωής του ποιητή (1927-1928) εννέα πεζά προαναγγέλλουν ένα τέλος. Στοιχειοθετούν το σκληρό κέλυφος μιας σιωπής που, προσώρας, είναι διάχυτη, σαν αίσθηση απειλής, με ευδιάκριτη την τάση να συρρικνωθεί και να συγκεκριμενοποιηθεί. Αποτελούν τους "πικ...

ΕΝΑ ΣΗΜΑΔΙ Μην λες ούτε μία λέξη διαβάζω τις σκέψεις σου στο βλέμμα σου Έμαθα τη γλώσσα των ματιών στο Γκέτο όταν το στόμα μου έπρεπε να σωπαίνει Ένα σημάδι με τον δείκτη του χεριού μια βαθιά ανάσα ένα βήμα στη νεκρή ζώνη όπου συναντιούνται οι γλώσσες ανθρώπων και πραγμάτων

Η συλλογή περιέχει αυθεντικούς στίχους που γράφτηκαν μετά από επίσκεψη σε μια πνευματική κοινότητα στη Σκοτία. Περιλαμβάνονται και τα γερμανικά μηνύματα από τις "Συνομιλίες με Αγγέλους" όπως μεταφράστηκαν για τη δεύτερη έκδοση του βιβλίου. Έτσι συμπληρώνεται ο κύκλος με τα δυο έργα.

Μια συλλογή από εμπνευσμένα λόγια, προϊόν εσωτερικής αναζήτησης. Περιλαμβάνονται όλα τα "Μηνύματα" από την πρώτη τους έκδοση καθώς και τα γερμανικά ποιήματα από το βιβλίο "Συνομιλίες με Αγγέλους". Κάθε μήνυμα είναι βιωματικό και μιλά για την ίδια πνευματική εμπειρία: πορεία προς την αυτογνωσία, αγώνας και εξέλιξη της συνείδησης. Από την αρχή σκεφτόμουν τι να πω σε όποιον τυχόν με ρωτούσε αν οι Άγγελοι μιλούν. Ιδού η απάντηση! Μακάρι να εμπνεύσει και άλλους.

Συχνά, το χάραμα, είδα κι ήταν ρόδινος ο ουρανός προς την ανατολή - κι όλος ο άλλος έλαμπε αστροστόλιστος. Κι έπειτα, μες στις άχνες, με θαμπή όψη έβγαινε ό ήλιος - και μπορούσε το μάτι να τον βλέπει για πολύ. 'Ετσι, μες στ' άνθη, που ψηλά σκορπούσε η θεία πομπή και πέφταν απαλά στο άρμα κι έξω απ' το άρμα, προχωρούσε Κάποια με λευκό πέπλο κι από ελιά στεφάνι κι έναν πράσινο μανδύα και φόρεμα σαν ζωντανή φωτιά. Κι ο νους μου, που ετούτη η παρουσία τον έκανε να τρέμει από παλιά, και μόλις κι άντεξε την τρικυμία, τώρα, δίχως βοήθεια πια καμιά από τα...

"Ελπίδα" Μιλούνε κι ονειρεύονται οι άνθρωποι πολύ / Για ημέρες πιο καλές που μέλλουνε να 'ρθουνε. / Προς τέρμα αίσιο, που ολόχρυστο ακτινοβολεί, / Να τρέχουνε τους βλέπεις να το κυνηγούνε. / Ο κόσμος θα γίνει παλιός και πάλι νέος θα γίνει / Μα ελπίδα πάντα ο άνθρωπος στο πιο καλό θα δίνει! Η ελπίδα είναι αυτή που μέσα στην ζωή τον μπάζει, / Γύρω απ' το αγόρι το εύθυμο αυτή φτεροκοπάει, / Η λάμψη της η μαγική το νέο δελεάζει, / Στο μνήμα με τον γέροντα μαζί αυτή δεν πάει. / Σαν μια ζωή όλο κόπους μες στον τάφο τερματίζει, / Θαμμένος τότε μένει αυτός· μα η ελπίδα συνεχίζει....

Ο "Αστρονόμος" είναι στην πραγματικότητα η πρώτη ολοκληρωμένη παρουσίαση στη χώρα μας του γερμανού ποιητή Ντουρς Γκρυνμπάϊν. Η επιλογή των ποιητικών κειμένων έγινε σε συνεργασία με τον ίδιο τον ποιητή, με τον οποίο ο μεταφραστής σχετίζεται φιλικά από τις αρχές της δεκαετίας του '90. Το έργο του Γκρυνμπάϊν θεωρείται σήμερα ως το σημαντικότερο στη γερμανόφωνη ποίηση της τελευταίας εικοσαετίας. Η ποίηση του Γκρυνμπάϊν απαλλαγμένη από γλυκερές αισθηματολογίες, από φραστικά πυροτεχνήματα και ανούσιες λυρικές εξάρσεις, αναπνέει σε χρόνο παρόντα και χρόνο ιστορικό. Αντλεί ζωή...

Το 1828, ο δεκαοκτάχρονος τότε Σούμαν γνωρίζει τον Χάινε στο Μόναχο. Η συνάντηση τον εντυπωσιάζει και σημειώνει : "Ένα πικρά ειρωνικό χαμόγελο έπαιζε στα χείλη του, ήταν όμως ένα αγέρωχο χαμόγελο, ένα χαμόγελο ανωτερότητας απέναντι στα ανούσια πράγματα της ζωής και περιφρόνησης για τους μικροπρεπείς ανθρώπους". [...] Η ειρωνεία είναι το έδαφος αυτής της αναπόφευκτης συνειδητοποίησης, είναι η βαρύτητα της ποίησης: ό,τι την κρατάει στο χώμα αλλά της δίνει και τη σωματικότητά της, ό,τι την προσγειώνει αλλά και τη μεγαλύνει στα δύσκολα πετάγματά της. [...] Η συνολική μεταξ...