Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μια εικόνα μπορεί να λέει όσα λένε χίλιες λέξεις, αλλά χίλιες λέξεις μπορούν να πουν πράγματα που δεν λέει ποτέ καμία εικόνα. Με αυτό το σκεπτικό ο Ανταίος Χρυσοστομίδης προτείνει έναν δεύτερο τόμο με τις συνεντεύξεις που πήρε -μόνος ή με τη Μικέλα Χαρτουλάρη- από άλλους 30+1 διάσημους συγγραφείς απ’ όλο τον κόσμο, πηγαίνοντας πολύ πέρα από την τηλεοπτική εικόνα της ομώνυμης δημοφιλούς εκπομπής. "Οι Κεραίες της εποχής μου" δίνουν όχι μόνο ένα χορταστικό πανόραμα της διεθνούς λογοτεχνικής σκηνής αλλά και την πολύ προσωπική ματιά ενός ανθρώπου που εξακολουθεί να πιστεύει ότι...

Μια εικόνα μπορεί να λέει όσα λένε χίλιες λέξεις, αλλά χίλιες λέξεις μπορούν να πουν πράγματα που δεν λέει ποτέ καμία εικόνα. Με αυτό το σκεπτικό ο Ανταίος Χρυσοστομίδης προτείνει έναν δεύτερο τόμο με τις συνεντεύξεις που πήρε -μόνος ή με τη Μικέλα Χαρτουλάρη- από άλλους 30+1 διάσημους συγγραφείς απ’ όλο τον κόσμο, πηγαίνοντας πολύ πέρα από την τηλεοπτική εικόνα της ομώνυμης δημοφιλούς εκπομπής. "Οι Κεραίες της εποχής μου" δίνουν όχι μόνο ένα χορταστικό πανόραμα της διεθνούς λογοτεχνικής σκηνής αλλά και την πολύ προσωπική ματιά ενός ανθρώπου που εξακολουθεί να πιστεύει ότι...

Το βιβλίο αυτό -όπως άλλωστε και η ομώνυμη τηλεοπτική εκπομπή στην οποία βασίστηκε- δεν απευθύνεται μονάχα στους λάτρεις της λογοτεχνίας αλλά σε ένα πολύ ευρύτερο κοινό, το οποίο παραμένει ευαίσθητο στα προβλήματα και στις αναζητήσεις του καιρού μας. Μεταγράφοντας τις συζητήσεις που έκανε είτε μόνος είτε με τη Μικέλα Χαρτουλάρη με τους 33 διάσημους συγγραφείς αυτού του τόμου, ο Ανταίος Χρυσοστομίδης στρέφει κάθε φορά τη ματιά του σε ένα συγκεκριμένο θέμα ανάλογα με τα ενδιαφέροντα του συνομιλητή του. Θέματα που αφορούν την εποχή μας -τα προβλήματα της δημοκρατίας στον δυτικ...

Το βιβλίο αυτό -όπως άλλωστε και η ομώνυμη τηλεοπτική εκπομπή στην οποία βασίστηκε- δεν απευθύνεται μονάχα στους λάτρεις της λογοτεχνίας αλλά σε ένα πολύ ευρύτερο κοινό, το οποίο παραμένει ευαίσθητο στα προβλήματα και στις αναζητήσεις του καιρού μας. Μεταγράφοντας τις συζητήσεις που έκανε είτε μόνος είτε με τη Μικέλα Χαρτουλάρη με τους 33 διάσημους συγγραφείς αυτού του τόμου, ο Ανταίος Χρυσοστομίδης στρέφει κάθε φορά τη ματιά του σε ένα συγκεκριμένο θέμα ανάλογα με τα ενδιαφέροντα του συνομιλητή του. Θέματα που αφορούν την εποχή μας -τα προβλήματα της δημοκρατίας στον δυτικ...

Περιλαμβάνονται κείμενα προσεγγίσεων για τους: Εμμ. Ροΐδη, Β. Σερζ, Κ. Καρυωτάκη, Β. Λεοντάρη, Τζ. Βέρτοφ, Κ. Εμμανουήλ, Ν. Καββαδία, Τ. Σινόπουλο, Γ. Πάνου, Μ. Λαμπρίδη, Ν. Αλευρά, Κ. Π. Καβάφη, Ηλ. Λάγιο, Μ. Ψελλό, Ν. Κάλας, Ν. Ζαχαριάδη, Τ. Πίντσον, υποδ. Μάρκος. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι να βλέπει κανείς την τέχνη και τον κόσμο. Υπάρχουν αρκετοί τρόποι να ασκεί κανείς την τέχνη, καθώς και τη σχέση του με τον κόσμο. Οι ίδιες σκέψεις αν διαταχθούν διαφορετικά δεν σχηματίζουν ένα νέο είδος λόγου, όμως οι ίδιες λέξεις αν διαταχθούν διαφορετικά σχηματίζουν τελείως άλλες σκ...

Η έκδοση τούτου του δοκιμίου που πρωτοδημοσιεύτηκε στον τιμητικό τόμο "Αντί Χρυσέων" τον αφιερωμένο στον Ζήσιμο Λορεντζάτο (εκδ. Δόμου και Βικελαίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης, 1995), έχει το προνόμιο να περιλαμβάνει τέσσερα πρόσωπα: τον Blake, τον Pound, τον Λορεντζάτο και τον συγγραφέα του τον Καμπερίδη, χωρίς τον οποίο δεν θα είχαμε τους άλλους τρεις δουλεμένους, μελετημένους και περασμένους μέσα από τον ίδιο. [...]

Ο Οδυσσέας ταξιδεύει, η Πηνελόπη περιμένει και υπομένει. Αυτό ήταν το μοντέλο για το ταξίδι και, κατ' επέκταση,για τις ταξιδιωτικές αφηγήσεις που δημοσιεύονται στην Ευρώπη, μέχρι τον 19ο αιώνα. Το ταξίδι ήταν ανδρική υπόθεση. Η εκβιομηχάνιση, η ανάπτυξη του διεθνούς εμπορίου, η βελτίωση των μέσων μαζικής μεταφοράς, η εκπαίδευση του γυναικείου πληθυσμού και η δημιουργία των μεγάλων αποικιακών αυτοκρατοριών υπήρξαν οι κυριότεροι παράγοντες που ευνόησαν τα ταξίδια των γυναικών. Η Αγγλίδα Lady Mary Montagu (Turkish Embassy Letters, 1763) και η Γαλλίδα Comtesse de la Ferte-Meun...

Πρόκειται για μια σειρά δοκιμίων που εξετάζει τη διάσταση του χώρου στην πολιτική, κοινωνική, οικονομική, πολιτισμική και ιστορική διάσταση μέσα από το έργο ελλήνων και ξένων δημιουργών. Η Λιλιμπάκη παρουσιάζει με τρόπο ουσιαστικό και ιδιαίτερο το λογοτεχνικό έργο των Μάρω Δούκα, Patrick Modiano, Πέτρου Μαρτινίδη, Μένη Κουμανταρέα, Στέλλας Γεωργιάδου, Ονορέ ντε Μπαλζάκ, Τζέημς Τζόυς, Γιώργου Χρονά, Μίμη Σουλιώτη, Τζ. Μ. Κουτσί, Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, Θωμά Κοροβίνη, Ορχάν Παμούκ, Μπρους Τσάτουιν και Δημήτρη Δημητριάδη.

Ο συγγραφέας διερευνά το μεγάλο μυστήριο της γραφής εστιάζοντας κυρίως σε δύο λογοτεχνικά έργα: στο διήγημα "Όνειρο στο κύμα" του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και στο μυθιστόρημα του Φραντς Κάφκα "Η δίκη". Ένα δοκίμιο για τη γραφή, την έμπνευση και τις διακειμενικότητες στη λογοτεχνία, με αναφορές σε δημιουργούς όπως ο Όμηρος, ο Διονύσιος Σολωμός, ο Κ.Π. Καβάφης και ο Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης και σε λογοτεχνικούς ήρωες και ηρωίδες όπως τα πρόσωπα της "Οδύσσειας" η φεγγαροντυμένη του "Κρητικού", το βοσκόπουλο και η Μοσχούλα του "Ονείρου στο κύμα" και ο Γιόζεφ Κ. της "Δίκης".

Τα κείμενα του βιβλίου αυτού διαπνέονται από μια ενιαία και σταθερή αλλά έμμονη ιδέα, την οποία ο Έκο αποδίδει στον Γκράμσι: "Νομίζω ότι μπορούμε να ισχυριστούμε πως μεγάλο μέρος του αποκαλούμενου νιτσεϊκού "υπερανθρωπισμού" δεν έχει ως πηγή και θεωρητικό πρότυπο τον Ζαρατούστρα, αλλά τον Κόμητα Μοντεχρίστο του Δουμά". Το βιβλίο αφηγείται την ιστορία του υπερανθρώπου "των μαζών" όπως αναδεικνύεται μέσα από το λεγόμενο "λαϊκό μυθιστόρημα", το οποίο δημιουργήθηκε για τη μεγάλη μάζα αναγνωστών. Ένα γοητευτικό ταξίδι στους μύθους λαϊκής φαντασίας με πρωταγωνιστές τους υπερήρ...

Με βάση την συγκριτική οπτική, επιχειρήσαμε μια προσέγγιση του σύντομου αφηγηματικού λόγου μέσα από έξι κείμενα που ανήκουν σε κορυφαίους συγγραφείς του είδους και με κύριο σημείο αναφοράς τη γαλλική φιλολογία. Πράγματι, πρότυπα σύντομου αφηγηματικού λόγου θεωρούνται τα διηγήματα του Guy de Maupassant τα οποία διαβάζει κανείς ξανά και ξανά ανακαλύπτοντας κάθε φορά καινούργιες πτυχές. Ο ίδιος θαυμάζει τον Tourgueniev ο οποίος ξέρει να συνθέτει μέσα σε λίγες σελίδες ένα ολοκληρωμένο έργο και αναρωτιέται πώς ο ρώσος διηγηματογράφος φθάνει σε τέτοιο αποτέλεσμα με τόσο απλά μέσα...

Το μέγεθος και η σημασία ενός λογοτέχνη ή καλλιτέχνη και του έργου του, οσοδήποτε "μεγάλου" ή "μικρού", δεν μπορούν ν' αποδειχτούν με κριτήρια "καθαρά αισθητικά", γιατί τέτοια "κριτήρια", απλά, δεν υπάρχουν, ούτε στο ατομικό ούτε στο συλλογικό υποκείμενο· το "μέγεθος" αυτό μπορεί και πρέπει να καταδειχτεί με ένα αντικειμενικό κριτήριο: την πρόσληψη του υπό εξέταση προσώπου και έργου, δηλαδή την αντοχή του μέσα στο χρόνο, την υποδοχή και την αποδοχή του από τους εκάστοτε νέους δέκτες και φορείς του.Το πρόσωπο και το έργο του, που συγκεντρώνει επάνω του τις σοβαρότερες προϋπο...

Περάσµατα και χαιρετισµοί σε παλιούς και οικείους γνώριµους, όλα τα κείµενα του βιβλίου της Αντιγόνης Βλαβιανού αξιοποιούν τα διδάγµατα της συγκριτικής γραµµατολο-γίας: τα βιβλία, οι συγγραφείς, οι ιδέες βρίσκονται σε συνεχή διά-λογο και εναπόκειται στον ευαίσθητο ωτακουστή να µεταφέρει κάτι από τις κρυφές αυτές συνοµιλίες τους ή να διαµεσολαβήσει για να γνωριστούν αδελφές ψυχές που προχωρούν παράλληλα δίχως να το έχουν σχεδιάσει ή διανοηθεί. [...] Ξεναγώντας µας σε ένα προσωπικό µουσείοπολύτιµωνεκθεµάτων, µε τα οποία συµβιώνει χρόνια τώρα, γυµνάζει το βλέµµα µας σε σοφές λ...

Στο συλλογικό αυτό έργο εξετάζονται οι διάφορες πτυχές του Νατουραλισμού, ενός σημαντικού λογοτεχνικού ρεύματος, που με κύριο εκπρόσωπο τον Εμίλ Ζολά αναπτύχθηκε στη Γαλλία και διαδόθηκε γρήγορα σ' όλες τις λογοτεχνίες της Ευρώπης στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Οι μελέτες που περιλαμβάνονται, αναφέρονται στον Ζολά και το έργο του, στη μορφή που πήρε ο νατουραλισμός στις ξένες λογοτεχνίες, στη σχέση του ρεύματος αυτού με ομόλογα ρεύματα, όπως ο ρεαλισμός κι ο βερισμός, στην επίδραση που άσκησε σε άλλες τέχνες, όπως είναι το θέατρο, η ζωγραφική ή η μουσική. Κυρίως όμως εξετ...

"Αυτό που θα ήθελα να αποδείξω είναι ο ρόλος που έπαιξε η σιωνιστική Αριστερά για να σφυρηλατήσει το τόσο διαδεδομένο σήμερα αντιπαλαιστινιακό αίσθημα." (Yitzhak Laor) "Γενναίος, ναι -ο Λαόρ είναι ποιητής-, αποφασιστικός, ναι -το ξεσκέπασμα της υποκρισίας Ισραηλινών συγγραφέων όπως ο Άμος Οζ είναι αδιάψευστο-, ταπεινόφρων, ναι -συχνά μιλάει για τις δικές του αμφιβολίες-, μ' όλα αυτά, εκείνο που κάνει το βιβλίο του τόσο πρωτότυπο και την ανάγνωσή του τόσο επείγουσα είναι ο Ιστορικός λογισμός του: μαθητής του Ηρόδοτου, ο Λαόρ...

Στη μελέτη αυτή η "γενιά του '80" συνδέεται με τη θεωρία του μεταμοντερνισμού. Επιχειρήθηκε να περιγράφει ακροθιγώς το αν και σε ποιο βαθμό τους λογοτέχνες της λεγόμενης γενιάς του '80 απασχόλησαν θέσεις που επιχείρησαν να συμφιλιώσουν το μαρξισμό με τη σχολή της αποδόμησης και συνεπώς η ανάγκη να επαναπροσδιορίσουν τις σχέσεις ανάμεσα στην απελευθέρωση της διαφορετικότητας και να επικρατήσουν καθολικά ισχύουσες η ελευθερία, η ευτυχία και η δικαιοσύνη. Το μεταμοντέρνο υποκείμενο και το συγγραφικό του σύμπαν έχει αντίκρισμα στους "φιμωμένους" και τους ανώνυμους, λόγω της ικα...

"Η γνήσια ποίηση είναι αντιβιογραφική. Η πατρίδα του ποιητή είναι το ποίημά του· αλλάζει από το ένα ποίημα στο άλλο. Οι αποστάσεις είναι οι παλιές, οι αιώνιες: άπειρες όπως το σύμπαν των κόσμων, όπου το κάθε ποίημα προσπαθεί να επιβιώσει και να επιβληθεί ως -μικροσκοπικό- άστρο. Άπειρες όπως και η απόσταση ανάμεσα στο εγώ και το εσύ του ποιητή: κι από τις δύο πλευρές, κι από τους δύο πόλους ρίχνεται γέφυρα. Διότι ο τόπος του ποιήματος είναι στη μέση, στα μισά του δρόμου, εκεί όπου προσδοκάται η κολόνα της στήριξης, από πάνω ή από κάτω. Από πάνω: αόρατα και αβέβαια. Από κάτω...