Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ποια είναι τα στοιχεία που συνθέτουν το ανθρώπινο σώμα και όλα τα μικρά και μεγάλα αντικείμενα που μας περιβάλλουν; Για να το ανακαλύψουμε επιχειρήσαμε αυτό το καταπληκτικό ταξίδι στον κόσμο του απειροελάχιστου. Θα γνωρίσουμε έτσι τα μυστικά των μορίων, των ατόμων, των στοιχειωδών σωματιδίων και των κουάρκ, και θα καταλάβουμε πώς και γιατί δημιουργήθηκε ο κόσμος που βλέπουν τα μάτια μας.

Μια ανεξήγητη όσο και επίμονη ανησυχία κυριεύει τη Ματίλντε Μοντερίσπολι όταν παρατηρεί πως η θήκη με τα νυστέρια του συζύγου της έχει μετακινηθεί πάνω στο τζάκι. Αυτό το στοιχείο, σε συνδυασμό με μία απρόσμενη επίσκεψη της αστυνομίας στο σπίτι της, την οδηγεί στο συμπέρασμα πως ο γιος της ο Αινείας "ένας μεσήλικας με παράξενη συμπεριφορά" θα μπορούσε να είναι ο περιώνυμος "δράκος της Φλωρεντίας" που κατακρεουργεί νεαρά ζευγάρια τις νύχτες. Όσο ο δράκος συνεχίζει ανενόχλητος τη δράση του τόσο η Ματίλντε βλέπει να πληθαίνουν τα ενοχοποιητικά στοιχεία κατά του γιου της. Η αρχ...

"Ο όρος "ημεδαπή εξορία" περιγράφει, από μια άποψη, και μια βασική προϋπόθεση των θέσεών μου για την κριτική, την ελληνική λογοτεχνία και τα συγκεκριμένα βιβλία που συζήτησα κατά καιρούς: πιστεύω ότι η κάποια απόσταση, το αίσθημα της μοναξιάς, το "σύνδρομο του εξόριστου", είναι ευνοϊκότερες συνθήκες για μια διαυγή και προοπτική ματιά απ' όσο η βεβαιότητα κάποιου ότι έχει να κάνει με δικά του πράγματα. Είναι από τις συνθήκες που δεν επιλέγει και δεν καλλιεργεί κανείς οικειοθελώς: συνήθως προκαλούν περισσότερο πόνο παρά ευχαρίστηση. Αλλά οι δρόμοι που οδηγούν στη γνώση και τη...

Το "Θέλω" είναι ένα κείμενο που σημαίνει πολλά για μένα. Το δημοσίευσα σε τουλάχιστον δέκα έντυπα στα οποία έγραφα άρθρα για την ψυχολογία στην καθημερινή ζωή. Το μικρό κείμενο εξαπλώθηκε γρήγορα και ταξίδεψε μαζί με τα βιβλία μου σε περισσότερες από πενήντα χώρες και τριάντα γλώσσες. Σήμερα φιλοδοξώ να σας το θυμίσω ξανά, προσθέτοντάς του μερικές νέες σκέψεις και κάποιες εικόνες για να συνοδεύσουν την ανάγνωσή του. Σας καλωσορίζω, πάντα με αγάπη και ευγνωμοσύνη, Χόρχε Μπουκάι

Ένας συγγραφέας ψάχνει στοιχεία για να γράψει ένα βιβλίο για τους Όλιβερ Χάρντι και Σταν Λόρελ (Χοντρός και Λιγνός), το πιο λαμπερό και διάσημο ντουέτο στην ιστορία του κινηματογράφου. Στο κοιμητήριο του Φόρεστ Λόου (Λος Άντζελες), συναντάει τυχαία κάποιον που γνώρισε τον Σταν Λόρελ στα τελευταία του. Πρόκειται για τον Φίλιπ Μάρλοου, τον ντετέκτιβ που επινόησε ο Ρέιμοντ Τσάντλερ. Ο Οσβάλντο Σοριάνο συνεχίζει τις περιπέτειες του Μάρλοου από το ίδιο ακριβώς σημείο όπου τις έκοψε ο Τσάντλερ, στις τελευταίες σελίδες του Πλέιμπακ και τα δύο πρώτα κεφάλαια του ημιτελούς: "Th...

"Γέμισα τα πνευμόνια μου, καταδύθηκα ώς τα σκοτεινά βάθη, πήρα φόρα, αναδύθηκα σχεδόν δίπλα στο μικρό πλεούμενο, με όλο το σώμα στον αέρα, και πέφτοντας, προκάλεσα ένα θηριώδες κύμα, ένα χείμαρρο αφρού που το τουμπάρισε. Τους είδα να κολυμπούν απεγνωσμένα και να γαντζώνονται στο αναποδογυρισμένο σκάφος. Και τότε, όπως ξεμάκραινα, άκουσα το όνομα που μου ’χαν δώσει οι φαλαινοθήρες. "Θα ξαναγυρίσουμε για σένα, Μότσα Ντικ!" φώναξε ο άνθρωπος με το καμάκι. Και η φωνή του, η γεμάτη μίσος, ήταν το προμήνυμα γι’ αυτά που έμελλε να ’ρθούν." Λένε πως στα ν...

Ιστορίες για τη μνήμη και τη λήθη, για τη γενναιοψυχία και την εκδίκηση, για τη συνεύρεση και την απώλεια, για ληστείες και τρένα και παγόβουνα και τούρτες. Ιστορίες με αεί παίδες γέροντες και παιδιά γερασμένα, με ήρωες, θεοπάλαβους και μυαλωμένους, με ινδιάνους, μεγιστάνες, γκάουτσο, αντάρτες, βασιλιάδες, με ήρωες και πολλούς σκύλους, με τον Αγιέντε, τον Ολίβιε και τον Ντομένικο Μοντούνιο. Ιστορίες από τη Χιχόν και το Αμβούργο, το Παρίσι και τη Γη του Πυρός, τη Μόσχα, το Σαντιάγο και τη ζούγκλα της Αμαζονίας. Ιστορίες από δω. Κι από κει.

Ήταν μια φορά... "μια φορά" που από το πολύ που τη διηγήθηκαν ακούστηκε τόσες φορές... που έγινε πραγματικότητα. "Πάντα υποστήριζα ότι τα βιβλία μου αποτελούν, απλώς, ένα υλικό για το νου, ότι βοηθούν τον αναγνώστη να στοχαστεί για τον κόσμο και τον εαυτό του· να σκεφτεί τι δρόμο έχει χαράξει στη ζωή με όσα έκανε και όσα δεν μπόρεσε να κάνει· να αναλογιστεί όλα όσα συνέβησαν και, πάνω απ' όλα, πού οδηγείται ο ίδιος και πού θα ήθελε να οδηγηθεί. Τo μόνο πράγμα που θέλω απ' τα βιβλία μου, είναι να χρησιμεύσουν στους άλλους όπως χρησίμευσαν σ' εμένα άλλα βιβλία· να μ...

Ο Λούκας και οι μονόλογοί του Ρε συ, άκου να σου πω, δε φτάνει που τ’ αδέλφια σου μου τα ’πρηξαν ώς το μη παρέκει ενόσω σε περίμενα με τόση όρεξη να πάμε μια βόλτα, έχω και σένα να καταφτάνεις μούσκεμα, μ’ αυτή τη φάτσα κάτι ανάμεσα σε βαρίδι κι αναποδογυρισμένη ομπρέλα που κι αν την έχω δει τόσες φορές. Έτσι δεν κάνουμε προκοπή, να το ξέρεις. Τι σόι βόλτα θα ’ναι αυτή αν πρόκειται να σε κοιτάζω όλη την ώρα για να καταλάβω πως μαζί σου θα βραχώ ώς το κόκαλο, πως το νερό θα κατρακυλάει στο σβέρκο μου, πως τα cafes θα μυρίζουν υγρασία και θα ’χει σίγουρα μια μύγα στο κρασί...

"Το είχα δοκιμάσει στην ίδια μου τη σάρκα και κατάλαβα πως τα βογκητά, τα "άι, άι, άι" και οι αναστεναγμοί του Δον Κιχώτη και των άλλων περιπλανώμενων συναδέλφων του, δεν ήταν μια υπερβολή των ιπποτικών μυθιστορημάτων. Κατάλαβα πως το πλακωμένο στήθος των άτυχων ερωτευμένων, είναι στ’ αλήθεια πλακωμένο και γεμάτο με αβάσταχτο βάρος." Το 1953, πάνω σ’ ένα πλοίο που σαλπάρει από τη Λατινική Αμερική με κατεύθυνση τη Μαδρίτη, ο Τσαβαρία συναντά τη γυναίκα που του αποσπά τον χαρακτηρισμό: "Είναι πιο όμορφη κι από το Παρίσι!" Σαράντα χρόνια αργότερα αρχίζει να συνθέτει το πρώτο...

"Έχει το χάρισμα. Κάθε καλός αναγνώστης θα εντοπίσει στις σελίδες του αυτό που βρίσκει κανείς μόνο στην υψηλή λογοτεχνία, εκείνη που γράφουν οι πραγματικοί ποιητές. Η λογοτεχνία του 21ου αιώνα θα ανήκει στο Νέουμαν και σε μια χούφτα απ΄τους εξ΄αίματος αδελφούς του." Ρομπέρτο Μπολάνιο "Όταν βλέπω δύο ανθρώπους να φιλιούνται, νοµίζοντας ότι αγαπιούνται, νοµίζοντας ότι η αγάπη τους θα κρατήσει, ψιθυρίζοντας ο ένας στον άλλον εν ονόµατι ενός ενστίκτου στο οποίο δίνουν µεγαλόπρεπα ονόµατα, όταν τους βλέπω να χαϊδεύονται µ' αυτή τη νοσηρή λαχτάρα, µ' αυτή την προσδοκία να...

Η Αλίκη μισεί τα μαθηματικά και θεωρεί πως δεν χρησιμεύουν σε τίποτα. Μια μέρα που κάθεται και διαβάζει στο πάρκο, ένα παράξενο άτομο την προσκαλεί να κάνουν μια βόλτα στη χώρα των αριθμών. Ο Λιούις Κάρολ αυτοπροσώπως -ο συγγραφέας της "Αλίκης στη χώρα των θαυμάτω"-, γίνεται ο σύντροφός της σ' ένα φανταστικό ταξίδι όπου η Αλίκη θα συναντήσει το τέρας του Λαβυρίνθου, θα διασχίσει μια έρημο στρωμένη με κόκκους σιταριού, θα χωθεί σ' ένα δάσος με δέντρα που αναπαριστούν αριθμούς, θα πιει το τσάι της με τον Τρελό Καπελά... Πρόκειται για ένα ταξίδι στη χώρα των μαθηματικών, όπου...

Η Μαρσέλα, εξόριστη Κουβανή σε αναζήτηση μιας ταυτότητας, προσπαθεί να επιβιώσει στο Παρίσι. Στα επαγγελματικά και στα ερωτικά γνωρίζει άμεσα την επιτυχία, αλλά, μυστηριωδώς, φροντίζει να καταστρέφει γρήγορα ό,τι χτίζεται γύρω της... Φωτογράφος μόδας στην αρχή, στη συνέχεια μακιγιέζ για την τηλεόραση, η Μαρσέλα γίνεται ο σύνδεσμος των ανά τον κόσμο εξόριστων Κουβανών στο Μαϊάμι, τη Νέα Υόρκη, το Μπουένος Άιρες και το Παρίσι. Οι φίλοι της διασποράς είναι πολυάριθμοι κι όλοι προσπαθούν να βρουν τον δρόμο τους. Εκείνη γίνεται το αφτί και η φωνή τους, μιλάει για τον ελεύθερο έρ...

Και η Κοκκινοσκουφίτσα ρωτάει τον λύκο, σαν να μιλούσε στη γιαγιά της: "Γιατί, γιαγιά, ξαναδιαβάζεις αυτά τα παραμύθια, αφού τα ξέρεις απέξω;". Τότε ο λύκος σηκώνεται πάνω και της απαντάει με καθαρή φωνή: "Για να μάθω ποιος είμαι!". "Η περίφημη φράση ‘‘μια φορά κι έναν καιρό’’ με την οποία αρχίζουν τα παραμύθια, μου θυμίζει την άλλη περίφημη φράση, ‘‘άμπρα κατάμπρα’’, επειδή κάθε μία με τον τρόπο της μας βάζει σ’ έναν κόσμο μαγικό, σ’ έναν κόσμο συναισθημάτων, κι αυτό είναι ό,τι πιο πολύτιμο και χρήσιμο στη διαδικασία εξέλιξης που ακολουθούμε ως άνθρωποι. Καταπέλτες...

"Στο μπαρ τού είπαν πως ο αδελφός του είχε βγει απ’ τη φυλακή κι ερχόταν στο χωριό. Ακούγοντας αυτό, ο Όσκαρ Κέλερ έκανε ένα μορφασμό, κοκκίνισε, ενώ η θλιμμένη σχισμή των χειλιών του και τα ψυχρά του μάτια άφησαν να φανεί ότι μια αγριάδα ανέβαινε απ’ τα σωθικά του και δε σκόπευε να μείνει εκεί. Μια κοφτερή σιωπή απλώθηκε στην ατμόσφαιρα, κι ο Όσκαρ είπε ότι ήταν ώρα να πηγαίνει. [...] Φόρεσε την τραγιάσκα του, πλήρωσε την μπίρα που είχε πιει και κίνησε για την πόρτα. [...] Κοντοστάθηκε στο κατώφλι, βλαστήμησε τον αδελφό του κι έμεινε εκεί, με την οργή του ξέχειλη, τα μάτια...

"Αντιμυθιστόρημα", "Xρονικό μιας τρέλας", "Ένα βίαιο τράνταγμα από το γιακά", "Κάτι σαν ατομική βόμβα", "Ένα κάλεσμα προς την αναγκαία αταξία", "Ένα γιγάντιο ευφυολόγημα", "Ένα ψέλλισμα". Αυτά είναι λίγα από τα πάμπολλα που γράφτηκαν για το "Κουτσό", το μυθιστόρημα που ο Χούλιο Κορτάσαρ άρχισε να ονειρεύεται το 1958, που εκδόθηκε το 1963 κι από τότε άλλαξε την ιστορία της λογοτεχνίας και συγκλόνισε τη ζωή χιλιάδων νέων ανά τον κόσμο. Γεμάτο λογοτεχνική φιλοδοξία, σπαρταριστό, με καινοτόμα συγγραφικά εργαλεία, κατεδαφιστικό του κατεστημένου και αναζητητικό της ρίζας της ποίη...

"Η σκούνα λεγόταν "La Buena Ventura" (Η καλή τύχη) - ένα όνοµα που µπορεί στη στεριά να µην είχε τόση βαρύτητα, αλλά στη θάλασσα, διβάρι δεισιδαιµονιών, θεωρούνταν γούρι. Δεν ήταν λίγες οι φορές που, ενώ προµηνύονταν µανιασµένες καταιγίδες, η µαγεία του εξανέµιζε το φόβο της καταστροφής. Καµία ναυτική προσευχή δεν είχε πιο τονωτικές ιδιότητες, καµία µαγγανεία δε σε προδιέθετε σε τόση αισιοδοξία. Όσο κι αν η θάλασσα µεταµορφωνόταν σε µια τεράστια κι αχόρταγη φαγάνα, όσο κι αν ο άνεµος έβαζε τα πιο τροµερά δυνατά του, όσο κι αν ο θάνατος ζητούσε το αίµα µας µέσα από τα νερά...

Το 1851 στην έρημο της Καλιφόρνια, μέσα στην αγκαλιά του παιδικού του φίλου Κλάιντ Μόργκαν, ο Αλεξ Χάρισον πεθαίνει από δίψα και εξάντληση, χτυπημένος από τον πυρετό του χρυσού. Ο Κλάιντ Μόργκαν -που ταξίδεψε από τη Βοστόνη για να βρει τον χαμένο φίλο του- πληροφορείται πως ο Αλεξ Χάρισον βρισκόταν στα ίχνη μιας πλούσιας φλέβας χρυσού πριν τον προλάβει ο θάνατος... Ο πυρετός του χρυσού τον κυριεύει αμέσως και αρχίζει με τη σειρά του να ζει τη σκληρή ζωή του χρυσοθήρα, περιτριγυρισμένος από καθάρματα, βρόμικες πόρνες, στημένες παρτίδες πόκερ και παράνομο ουίσκι. Στο περιβά...

Μια προσπάθεια κατανόησης των μηχανισμών διαμόρφωσης της Κοινής Γνώμης, και των ασθενειών της που την οδηγούν να στηρίζει ολοκληρωτικά καθεστώτα. Μελετάται ιδιαίτερα ο τρόπος μετατροπής ενός κοινού σε μάζα καθώς και οι προϋποθέσεις για την αντιστροφή αυτής της διαδικασίας.

"Ο άντρας περπατούσε προς το μέρος τους μ' εκείνο το βήμα το κατά τι επιτηδευμένο και ελάχιστα επιδεικτικό όσων ξέρουν πως τους παρατηρούν. Σκορπούσε βλέμματα δεξιά κι αριστερά, λες κι έψαχνε τα πάντα στα πέριξ, λες κι όλα τα ζύγιαζε με το μάτι. Στα μαύρα γυαλιά του, όλα καθρεφτίζονταν, το 'να πίσω απ' τ' άλλο: η πελούζα σε ζαφειρένιο πράσινο, λεία σαν βελούδο, οι σκάλες σε λευκή πέτρα, η πισίνα εκεί όπου τέλειωνε η σκάλα, οι διάφανες φουσκωτές πολυθρόνες που λικνίζονταν στην επιφάνεια, οι σεζλόνγκ, άδειες κι αυτές, η υπέρτατη αυθάδεια της πολυτέλειας όταν συνδυάζεται με τη...