Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

«Μπορώ να κάνω μια τελευταία ερώτηση;» είπε ο Λουκρήτιος μετά από λίγα λεπτά. «Μπορείς;» απάντησε η Καλβίνα μ' ένα κοροϊδευτικό χαμόγελο. «Φυσικά και μπορώ.» «Τότε, γιατί με ρωτάς αν μπορείς;» Ο Λουκρήτιος πήρε βαθιά ανάσα, μέτρησε μέχρι το δέκα και είπε: «Μπορώ να σε ρωτήσω αν είσαι αγόρι ή κορίτσι;» «Φυσικά.» «Και γιατί δε μου λες;» επέμεινε ο Λουκρήτιος μετά από μία παύση. «Γιατί δε με ρώτησες αν είμαι αγόρι ή κορίτσι. Με ρώτησες αν μπορείς να το ρωτήσεις...» Ένα εφηβικό μυθιστόρημα που αποτελεί πρόκληση και για τον ενήλικο αναγνώστη (όπως τα περισσότερα βιβλ...

Τον Απρίλιο του 1961, μισθοφόροι στέλνονται από τις Η.Π.Α. στον Κόλπο των Χοίρων, στην Κούβα, προκειμένου να καταπνίξουν την επανάσταση του Φιδέλ Κάστρο. Στα παρασκήνια, η CIA οργανώνει την εισβολή μέσω κωδικοποιημένων ραδιοφωνικών μηνυμάτων που εκφωνεί με τη βραχνή φωνή της η Ρόσα, μια πόρνη στρατολογημένη σ' έναν οίκο ανοχής του Μαϊάμι. Μετά από την γκροτέσκα και καυστική περιγραφή των πρώτων ωρών της σύγκρουσης, ο Εδουάρδο Μπελγκράνο Ρόσον επικεντρώνεται στις συνέπειες που έχει η απόπειρα άλωσης του νησιού πάνω στη μοίρα των ανθρώπων, χωρίς δογματισμούς, αναμειγνύοντα...

"Εκείνη την ημέρα, στον ξεθωριασμένο καθρέφτη των μουχλιασμένων νιπτήρων ανακάλυψα ένα ανιαρό πρόσωπο σ' ένα ανιαρό κορμί, ένα παρουσιαστικό τόσο αδιάφορο, χωρίς τίποτε το αξιοπρόσεκτο, χωρίς καθόλου χαρακτήρα, που ώς κι εγώ ο ίδιος, επιτόπου, ένιωσα πλήξη. Το αίσθημα της μετριότητάς μου με κυρίευσε σαν αποκάλυψη." Απελπισμένος από την ταπεινή του εμφάνιση και την αφάνεια στην οποία πιστεύει πως είναι καταδικασμένος, ένας νεαρός άντρας αποφασίζει να πηδήξει σ' έναν γκρεμό, όταν εμφανίζεται πίσω του ο διάσημος εκκεντρικός εκατομμυριούχος καλλιτέχνης Ζευς-Πέτερ Λάμα, που τ...

"Ασφαλώς, αν είχαμε την τύχη να μας "πέσουν" γονείς υποστηρικτικοί, τότε έχουμε το πλεονέκτημα ότι από μικροί πήραμε ωφέλιμα μηνύματα: "Μπορείς να είσαι αυτός που είσαι." "Μπορείς να σκέφτεσαι αυτό που σκέφτεσαι." "Μπορείς να αισθάνεσαι αυτό που αισθάνεσαι." "Μπορείς να παίρνεις τα δικά σου ρίσκα." "Θα πρέπει μόνος σου να ψάξεις να βρεις αυτό που χρειάζεσαι, γιατί αυτό σημαίνει μεγαλώνω, είμαι ώριμος και αυτοεξαρτώμενος." Αυτά τα προνομιούχα παιδάκια πηδούν μόνα τους από το τραμπολίνο και βουτάνε στη ζωή από ένα σημείο ευνοϊκό. Βέβαια, δεν έχει όλος ο κόσμος τέτοια τ...

Ο Σαλβαδόρ Φουενσάντα, λίγο πριν από τη σύνταξη, συνεχίζει να καθαρίζει τους διαδρόμους του αεροδρομίου τής Μαδρίτης και να αφηγείται ιστορίες σε ανυποψίαστους ταξιδιώτες που περιμένουν την πτήση τους, καθώς και στην καλή του φίλη, Χουάνα, που δουλεύει στην καντίνα. Πολλές από τις ιστορίες του είναι πραγματικά απίστευτες, αλλά, όπως συνηθίζει να λέει, η πραγματικότητα είναι ακόμα πιο απίστευτη και αρχίζει συχνά μ' ένα ψέμα... όπως εκείνη η γυναίκα που έπεσε στην αγκαλιά του νομίζοντας πως είχε ξαναβρεί κάποιον παλιό της εραστή, κι όταν κατάλαβε πως είχε κάνει λάθος, αποφ...

"Τότε ο σκύλος ξυπνούσε, τεντωνόταν, κύρτωνε τη ράχη, κουλούριαζε τη λεπτή και μακριά ουρά του, κι έμπαινε στην καλύβα με κραυγές και γρυλίσματα ασυνήθιστης αγριότητας. Έναν έναν ξυπνούσε τους γιους και τους γαμπρούς που κοιμόνταν αφού είχαν πιει άθλιο κρασί, τους ταρακουνούσε από τα πόδια, έσκιζε παντελόνια, κάπου κάπου διέκοπτε καμιά πράξη που θα κατέληγε να δώσει στον γέρο κι άλλα εγγόνια, κι έτσι, μέσα σε βρισιές, έβγαιναν έξω για να φέρουν τα τσιμπλιασμένα μάτια τους μπροστά στη γκρίζα φωτεινότητα της στέπας. "Κωλόσκυλο!" τολμούσε να πει μέσα απ' τα δόντια του κάποιος...

"Εκείνη τη στιγμή έστρεψε το βλέμμα προς μια εφημερίδα που κάποιος είχε αφήσει επάνω στο διπλανό τραπεζάκι, ανοιχτή στις μεσαίες σελίδες. Άξαφνα, συνοφρυώθηκε παραξενεμένος, άρπαξε απότομα την εφημερίδα κι άρχισε να μασουλάει το νύχι του αντίχειρα, απορροφημένος εντελώς από την ανάγνωση. Βυθίστηκε στο κείμενο της ανοιχτής σελίδας και παράτησε σύξυλο τον συνομιλητή του. Ξεχνώντας την επιστροφή του στην Αθήνα και κάθε στοιχειώδη ευγένεια, σηκώθηκε σιγά σιγά σαν κουρδιστό παιχνίδι. Χωρίς να διακόπτει το διάβασμα, έκανε μερικά βήματα. Ακούμπησε την εφημερίδα σ' ένα ψηλό τραπεζά...

"Βαρέλα, ξέρεις τι μουσική είν' αυτή;" "Ορίστε;" "Η μουσική που ακούμε." Ο αστυνόμος δείχνει το ράδιο. "Α... Είναι Μανού Τσάο." "Και τι είναι αυτό; Νέο στιλ;" "Ποιο;" "Το μανουτσάο..." "Όχι... Τραγουδιστής είναι." "Ξέρεις πώς γράφεται; Το όνομα..." "Δεν είμαι σίγουρος... Υποθέτω όπως ακούγεται." Ο αστυνόμος βγάζει πάλι το μπλοκάκι κάτω από το πουλόβερ και σημειώνει "Μανουτσάο", όπως ακούγεται. "Μ' αρέσει η μαριχουάνα, μ' αρέσεις εσύ / Μ' αρέσει η κολομβιάνα, μ' αρέσεις εσύ..." Ο αστυνόμος Πουγιόλ, λίγο πριν βγει στη σύνταξη, ερευνά τον μυστηριώδη θάνατο μιας γυ...

"Δεν μπορώ" του είπα. "Δεν μπορώ!" "Σίγουρα;" με ρώτησε αυτός. "Ναι. Πολύ θα ήθελα να μπορούσα να σταθώ μπροστά της και να της πω τι νιώθω... Ξέρω, όμως, ότι δεν μπορώ." Ο Χοντρός κάθισε σαν τον Βούδα πάνω σ' εκείνες τις φριχτές μπλε πολυθρόνες του γραφείου του. Χαμογέλασε, με κοίταξε στα μάτια και, χαμηλώνοντας τη φωνή όπως έκανε κάθε φορά που ήθελε να τον ακούσουν προσεκτικά, μου είπε: "Να σου πω μια ιστορία..." Και χωρίς να περιμένει να συμφωνήσω, ο Χόρχε άρχισε να αφηγείται. Ο Ντεμιάν είναι ένας ανήσυχος νεαρός φοιτητής που προσπαθεί να ανακαλύψει τον εαυτό του....

Ήταν μια φορά... "μια φορά" που από το πολύ που τη διηγήθηκαν ακούστηκε τόσες φορές... που έγινε πραγματικότητα. "Πάντα υποστήριζα ότι τα βιβλία μου αποτελούν, απλώς, ένα υλικό για το νου, ότι βοηθούν τον αναγνώστη να στοχαστεί για τον κόσμο και τον εαυτό του· να σκεφτεί τι δρόμο έχει χαράξει στη ζωή με όσα έκανε και όσα δεν μπόρεσε να κάνει· να αναλογιστεί όλα όσα συνέβησαν και, πάνω απ' όλα, πού οδηγείται ο ίδιος και πού θα ήθελε να οδηγηθεί. Τo μόνο πράγμα που θέλω απ' τα βιβλία μου, είναι να χρησιμεύσουν στους άλλους όπως χρησίμευσαν σ' εμένα άλλα βιβλία· να μ...

Μετά το διεθνές (και ελληνικό) best seller "Να σου πω μια ιστορία" και το "Ιστορίες να σκεφτείς", οι εκδόσεις opera συνεχίζουν την έκδοση των έργων του ψυχιάτρου Χόρχε Μπουκάι με το "Βασίσου πάνω μου", ένα βιβλίο που αναλύει μοναδικά τις συνθήκες ζωής των σύγχρονων σαραντάρηδων που συνεχίζουν -παρά τις ανθεκτικές νευρώσεις τους- να αναζητούν την ισορροπία και την ευτυχία παλεύοντας με τις αντιξοότητες της καθημερινότητας. Πρωταγωνιστής, ο γνωστός από το "Να σου πω μια ιστορία" (πρώην φοιτητής) Ντέμιαν, που μπαίνει στην πέμπτη δεκαετία της ζωής του φέροντας στους ώμους το...

Αν ο εγκέφαλός σου σου στέλνει ανάλογα μηνύματα κάθε φορά που προσπαθείς να θυμηθείς μια πασίγνωστη χημική ένωση ή το όνομα ενός Φαραώ, αυτό το βιβλίο είναι γραμμένο για σένα. Αν οι νευρώνες σου μπλοκάρουν κάθε φορά που προσπαθείς να θυμηθείς τα κλειδιά της αριστοτελικής σκέψης (αλλά και της δικής σου), αυτό το βιβλίο είναι γραμμένο για σένα. Αν πιστεύεις πως κάποιος κρυφός ιός καταστρέφει τα μικροτσίπ της σκέψης σου και σε κάνει να δείχνεις χαζός, αυτό το βιβλίο είναι γραμμένο για σένα. Αν ξεχνάς τη λίστα με τα ψώνια, το όνομα των παλιών σου συμμαθητών ή της εκρηκτικής ξαν...

Μια νεαρή και όμορφη ψυχίατρος προσλαμβάνεται σε μια κλινική όπου, εκτός από τους ασθενείς, έχει και να αντιμετωπίσει τις ανορθόδοξες μεθόδους του διευθυντή και την προκλητική συμπεριφορά κάποιων συναδέλφων της. Δεν αργεί να αντιληφθεί ότι μέσα στην κλινική εφαρμόζονται πειράματα ύπνωσης των τροφίμων, με απώτερο σκοπό τον έλεγχο της ζωής και της μοίρας τους. Χωρίς να το επιδιώξει, παρίσταται σε μια διαδικασία "θεραπείας", κατά την οποία μια νεαρή τρόφιμος οδηγείται στην αυτοκτονία κατόπιν υποδείξεων του διευθυντή... Πρόκειται για ψυχιατρική κλινική ή για άντρο σχιζοφρενών δ...

Καλά τα λεφτά, καλό και το "βύσμα". Για ν' ανοίξουν διάπλατα οι πόρτες, όμως, χρειάζεται πάνω απ’ όλα "να σου κόβει"... Να είσαι έξυπνος και επιτήδειος. Η εξυπνάδα είναι το ίδιο χρήσιμη με την ομορφιά -και σε κάποιες περιπτώσεις, ακόμα περισσότερο. Μια έξυπνη λύση σ' ένα απρόσμενο πρόβλημα μπορεί να σου βρει δουλειά, να σε γλιτώσει από άγριο ξύλο ή να σου σώσει και τη ζωή ακόμα -όπως έγινε στην περίπτωση του μυθικού Οδυσσέα. Ακριβώς όπως μια προσεκτική δίαιτα και λίγη άσκηση βελτιώνουν τη φυσική κατάσταση καθενός, έτσι και η γνώση και η εξάσκηση μπορούν να βελτιώσουν την...

"Μια εξηντάχρονη γυναίκα με πιάνει αγκαζέ [...] Το χαμόγελό της ξεχειλίζει καλοσύνη. Αδύνατον να αντισταθώ σ' αυτές τις μαβιές ίριδες... Την ακολουθώ μέχρι το παράθυρο του μεγάρου, που επιτρέπει να θαυμάσει κανείς την κατάφωτη Μόσχα. "Θέλετε να σας δείξω το ωραιότερο βιβλίο του κόσμου;" "Εμένα, που διατηρούσα ακόμα την ελπίδα να το γράψω εγώ, έρχεστε να μου πείτε πως είναι πολύ αργά; Με σκοτώνετε. Είστε σίγουρη; Το ωραιότερο βιβλίο του κόσμου;" "Ναι. Ακόμα κι αν άλλοι μπορούν να γράψουν ωραία, αυτό είναι το ωραιότερο."" Οκτώ αφηγήσεις, οκτώ γυναίκες, οκτώ ιστορίες...

Σ' ένα μικρό χωριό, χαμένο στα βάθη της Αργεντινής, ένας άνδρας και η πολύ νεαρή συνοδός του περιμένουν το λεωφορείο της γραμμής, μοναδικό μέσο επικοινωνίας με την πόλη. Μαζί τους, ο δικηγόρος Πόνσε και η σύζυγος του ετοιμάζονται να αποχαιρετήσουν την αδελφή του δικηγόρου που φεύγει από το χωριό. Το λεωφορείο πλησιάζει, όμως ο οδηγός βλέπει τους επιβάτες και επιταχύνει, εγκαταλείποντάς τους στην τύχη τους. Κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει το λόγο αυτής της συμπεριφοράς που ισοδυναμεί με εγκατάλειψη του απομονωμένου χωριού. Οι κάτοικοι -βασανισμένοι, συν τοις άλλοις, από μια πα...

"Η μαμά, πάντα γυρίζει. Γιατί να μη γυρίσει και τώρα;" "Μπορεί να την πιάσει η αστυνομία.»" "Τι έκανε;" "Τίποτα δεν έκανε. Είναι..." Η κόμισσα έβγαλε έναν βαθύ αναστεναγμό που έκανε ν' αναδευτεί το μαργαριταρένιο της κολιέ. Τα μάτια της βούρκωσαν. "Είναι... τι;" ρώτησα. "Είναι εβραία." "Ε, και; Όλοι εβραίοι είμαστε στην οικογένεια. Κι εγώ ακόμα." Επειδή είχα δίκιο, με φίλησε και στα δύο μάγουλα. "Κι εσύ, κυρία...; Εβραία είσαι κι εσύ;" "Όχι. Εγώ είμαι Βελγίδα." "Σαν κι εμένα." "Ναι· σαν κι εσένα... και χριστιανή." "Χριστιανή είναι το αντίθετο του εβραίου;" "Το...

Μια γλαροπούλα πέφτει θύμα της θαλάσσιας ρύπανσης. Πριν ξεψυχήσει, εμπιστεύεται το αβγό της στον καλό γάτο Ζορμπά και του ζητά το λόγο του, ότι θα κλωσήσει το αβγό, δεν θα φάει το γλαρόπουλο, και θα του μάθει να πετά. Ο Ζορμπάς τον δίνει. Μα είναι ποτέ δυνατόν ένας γάτος να μάθει σ' ένα γλάρο να πετάει; Το πιο τρυφερό κι ευαίσθητο βιβλίο του Σεπούλβεδα, για μικρούς και μεγάλους.

Κι άλλο γυμνασιόπαιδο ξεπρόβαλε από την αποθήκη του βιβλιοπωλείου με μια έκφραση ικανοποίησης στο πρόσωπο, ενώ ανέβαζε το φερμουάρ του παντελονιού του. "Τρομερό" μουρμούρισε. "Ποτέ δεν είχα δει τόσους νεαρούς εδώ" σχολίασε η κυρία Ο' Μέρφι. "Μα από πού βγαίνουν αυτά τα παιδιά;" "Δεν είχα άλλη λύση, έπρεπε να διευρύνω λίγο την επιχείρηση. Υποχρεώθηκα να βάλω μερικές καμπίνες βίντεο στην αποθήκη" εξήγησε η δεσποινίς Φοίβη. "Και τι περιεχόμενο έχουν αυτά τα βίντεο;" "Παιδαγωγική εξελικτική ψυχολογία, φυσικά. Έχουν ένα ευρύτατο πεδίο θεμάτων. Για παράδειγμα, ένα δείχνει ένα...

"Λίγο χρησιμεύει να είσαι ευχαριστημένος με τον εαυτό σου, αν δεν ικανοποιείς τους άλλους· και συνήθως η κοινή περιφρόνηση τιμωρεί την προσωπική ικανοποίηση: είναι οφειλέτης προς όλους όποιος πληρώνεται από τον εαυτό του. Το να θέλεις να μιλάς για ν' ακούς τη φωνή σου είναι πράγμα αταίριαστο· κι αν το να μιλάς στον εαυτό σου κατά μόνας είναι τρέλα, το ν' ακούς τον εαυτό σου μπροστά στους άλλους είναι τρέλα διπλή. Ελάττωμα των σπουδαίων είναι να μιλούν επαναλαμβάνοντας κάθε λίγο και λιγάκι "καλά δεν τα λέω;" ή εκείνο το "ε;", που παίρνει το κεφάλι των ακροατών τους." Ο Ισπ...