Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Ανέβηκα τρέχοντας στον δεύτερο όροφο όπου έμενε ο Πέδρο, προετοιμασμένος να γκρεμίσω και την πόρτα του διαμερίσματός του, αλλά δε χρειάστηκε. Η πόρτα ήταν ανοιχτή, και μέσα είχε φως. Πήγα κατευθείαν στο δωμάτιο της μουσικής και βρήκα το ζωγράφο αναίσθητο στο πάτωμα, δίπλα στο πιάνο. Κρατούσε στο ένα χέρι το μπαστούνι του και στο άλλο το τηλέφωνο, σαν να γαντζωνόταν στο κόσμο απ' αυτά τα δύο αντικείμενα. Γύρω απ' το λαιμό του υπήρχε μια μελανιά, σαν να τον είχαν στραγγαλίσει με σκοινί. Δεν ανέπνεε κι ήταν χλομός του θανατά, αλλά η καρδιά του χτυπούσε ακόμα. Κατανικώντας το...

Το βιβλίο, εκτός από άλμπουμ τέχνης, είναι μια συνοπτική, χιουμοριστική ιστορία των ανθρώπινων ψευδαισθήσεων. Από το συγγραφέα του Μαύρου Λεξικού, του Κάμα Τσούχτρα, του Αθωνικού Λεξικού και άλλων απρόβλεπτων βιβλίων.

"Το μπαρ λεγόταν "Ο Βουκεφάλας" εδώ και πολλά χρόνια, μα κανένας πελάτης του δεν ήξερε τι σήμαινε η λέξη. Άλλοι έλεγαν πως ήταν μια ιδιαίτερη ράτσα ταύρου και άλλοι πως ήταν κάποιο σημείο στην ανατομία του ανθρωπίνου σώματος. Ούτε και ο Ισαάκ Πατσέκο, ο ιδιοκτήτης του, μπορούσε να σε διαφωτίσει για το ζήτημα. Το μπαρ τού το είχε αγοράσει η γυναίκα με την οποία συζούσε τότε, κι αυτός την είχε παντρευτεί από ευγνωμοσύνη. Το όνομα αυτό υπήρχε στην είσοδο του μαγαζιού, και δεν μπήκε στον κόπο να το αλλάξει. Συνεπώς, ακόμα και τώρα, αναγκαζόταν κάπου κάπου να σηκώνει τους ώμους...

"Την είχα αράξει με τα πόδια πάνω στο γραφείο μου. Το αιρκοντίσιον τα 'χε φτύσει, και βαριόμουν ν' ανάψω τον ανεμιστήρα απέναντι, οπότε είχα βγάλει την μπέμπελη. Προσπάθησα τουλάχιστον να σκοτώσω τη μύγα που μου τα 'χει πρήξει, αλλά αστόχησα. Χρειαζόμουν επειγόντως κάτι που θα μου ξανάδινε τη φόρμα μου. Δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα καλύτερο από το κυνήγι της επικήρυξης για τη σύλληψη της 17 Νοέμβρη. Όσο αναλογιζόμουν ότι έχασα τα ίχνη της αρχηγού μέσα από τα χέρια μου... Γαμώ το φελέκι μου. Ρόιδο τα έκανα πάλι!"

"Αγαπητέ Θεέ, Με λένε Όσκαρ, είμαι δέκα χρονών, έχω βάλει φωτιά στη γάτα, στο σκύλο, στο σπίτι (αν δεν κάνω λάθος έχω ψήσει και τα χρυσόψαρα), κι αυτή είναι η πρώτη φορά που σου γράφω, γιατί μέχρι σήμερα, λόγω του σχολείου, δεν είχα χρόνο. Σου το λέω ευθύς εξαρχής: σιχαίνομαι να γράφω. Για να γράψω, πρέπει πραγματικά να είμαι αναγκασμένος να το κάνω· γιατί το γράψιμο είναι γιρλάντα και στολίδι και μεταξωτή κορδέλα. Τι άλλο είναι το γράψιμο από ένα ωραιοποιημένο ψέμα; Το γράψιμο είναι για τους μεγάλους."

"Η Μπίνι, ακόμα κι αν δεν χρειαζόταν χρήματα, κάθε φορά που περνούσε από ένα αυτόματο τραπεζικό μηχάνημα σταματούσε κι έκανε αναλήψεις. Ύστερα έδινε τα χαρτονομίσματα στον Άλντο για να τα ξαναβάλει στο λογαριασμό της. Δεν μπορούσε να συγκρατηθεί. Ήταν κάτι απίθανο. Έβαζες την καρτούλα, πατούσες μερικά κουμπιά κι έβγαιναν τα χαρτονομίσματα. Τι μαγεία, τι χαρά! Και η Μπίνι ένιωθε άλλος άνθρωπος. Δεν ήταν πια το άτυχο κοριτσάκι, με τον μπαμπά της που είχε φύγει στον πόλεμο, με την άσπλαχνη μάνα, με τα μπαλωμένα φορεματάκια, τις κακές δασκάλες, το αναμορφωτήριο, τη φυλακή... Τ...

Οι θησαυροί που κλάπηκαν από τους Ναζί κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο βγαίνουν στην επιφάνεια μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου. Ένα απάνθρωπο κυνηγητό αρχίζει. Η Στάζι, οι πρώην ναζί, οι ασφαλιστικές εταιρείες, τα μεγάλα συμφέροντα, και ένας λατινοαμερικάνος που το όνομά του θυμίζει ταυρομάχο... Ένα έξυπνο και τεκμηριωμένο αστυνομικό μυθιστόρημα.

Κόρη του καθηγητή, συγγραφέα και ερασιτέχνη ζωγράφου Ferdinand Vivier (που έζησε, εργάστηκε και πέθανε στην Ελλάδα), η Gisele Vivier (1915-1999) δίδαξε για πενήντα χρόνια τη γαλλική γλώσσα, λογοτεχνία και φιλοσοφία στη χώρα μας. Στο Μαράσλειο γυμνάσιο, στο Γαλλικό Ινστιτούτο αλλά και σε αναρίθμητα ιδιωτικά "Cours de preparation au Baccalaureat" η G.V. διέπλασε τρεις γενιές γαλλόφωνων και γαλλόφιλων. Ανάμεσα στους μαθητές της συγκαταλέγονται σημερινοί ακαδημαϊκοί, καθηγητές ΑΕΙ, διανοούμενοι, συγγραφείς, καλλιτέχνες, και δεκάδες καθηγητών και καθηγητριών της Γαλλικής. Η ζωή...

Η γυναίκα μου έδωσε το χέρι της. «Καθηγήτρια Σέλβα Γρανάδος» «Εστέμπαν Μιρό. Με τι ασχολείστε;» ρώτησα. «Είμαι ειδικός στο έργο του Όμηρου Μπρόκα.» Έδειξε μεγάλη απογοήτευση όταν διαπίστωσε ότι εγώ δεν τον γνώριζα. «Είναι σπουδαίος συγγραφέας· πραγματική διάνοια· σπάνιο άτομο· παράξενος· ένας καταραμένος. Είμαστε μόνο τρεις οι κριτικοί που έχουμε ασχοληθεί με το έργο του.» Από το έργο του ιδιοφυούς συγγραφέα Όμηρου Μπρόκα απομένουν μόνον οι απειράριθμες παραλλαγές ενός και μόνου διηγήματος, αλλά υπάρχουν ενδείξεις πως στον τέταρτο όροφο του ετοιμόρροπου κτιρίου της Φ...

«Μπορείς να μου ζητήσεις όποιο βιβλίο θέλεις» μου είπε ο βιβλιοθηκάριος, ένας πτεροφόρος δαίμονας με θλιμμένα μάτια. «Κι αν δεν το έχεις;» «Όλα τα έχω» απάντησε με καμάρι (σατανικό, φυσικά). «Έχεις, ας πούμε, τον Απολεσθέντα παράδεισο στη διάλεκτο της Μπολόνια; Έχεις τον κατάλογο όλων των βιβλίων στα οποία εμφανίζεται η λέξη "κλεψύδρα"»; «Ακόμα και βιβλία που δεν έχω στην πραγματικότητα, τα έχω δυνάμει. Μπορώ να μεταφράσω τον Milton στα μπολονέζικα και να σου καταστρώσω αυτόν τον κατάλογο στο άψε-σβήσε.» «Κι αν σου ζητούσα ένα βιβλίο που ούτε το έχεις ούτε είσαι ικανός...

Το έτος 1517, ο Μαρτίνος Λούθηρος καρφώνει τις ενενήντα πέντε θέσεις του κατά της πώλησης συγχωροχαρτιών στην πόρτα του Καθεδρικού της Βιτεμβέργης, ένα γεγονός το οποίο θα προκαλέσει το σχίσμα της Δυτικής Ρωμαϊκής Εκκλησίας. Τον ίδιο χρόνο, στο Βαγιαδολίδ, γεννιέται ο γιος τού δον Μπερνάρντο Σαλσέδο και της δόνιας Καταλίνα δε Μπουσταμάντε, Κυπριανός. Μέσα σε μια ταραχώδη εποχή πολιτικών και θρησκευτικών ζυμώσεων, αυτή η απλή σύμπτωση των ημερομηνιών θα σταθεί καθοριστική για το πεπρωμένο του νεαρού Κυπριανού. Ορφανός από μητέρα αμέσως μετά τη γέννησή του και στερημένος από...

Η κυρία Μπούφου καθάρισε το λαιμό της για να τραβήξει την προσοχή του γιού της, κι έκανε: «Μπου!» Ο Μπουφάκος την κοίταξε περίεργα και δεν είπε τίποτα. Η κυρία Μπούφου καθάρισε ξανά το λαιμό της και επανέλαβε: «Μπου!» Ο Μπουφάκος την κοίταξε με απορία. Ο κύριος Μπούφος φτερούγισε ανυπόμονα και είπε: «Γιε μου, επανέλαβε μετά τη μητέρα σου: "Μπου!"». Ο Μπουφάκος άνοιξε το στόμα του, πήρε βαθιά αναπνοή και, καθώς η κυρία Μπούφου κι ο κύριος Μπούφος περίμεναν όλο λαχτάρα, είπε: «Μπα;». Ο μπούφος που δεν μπορούσε να κάνει μπου περιέχει τέσσερις ιστορίες που μας βοηθούν να συλ...

Ο 38χρονος Σιμόν βλέπει κάθε βράδυ το ίδιο αινιγματικό όνειρο, ώσπου, μια μέρα, μια εξίσου αινιγματική γυναίκα του το ερμηνεύει. Ο Σιμόν είναι η μετενσάρκωση ενός ανθρώπου που έζησε στο Θιβέτ του 11ου αιώνα, ποτισμένος από ένα άσβεστο μίσος ενάντια στον ανιψιό του, τον μεγάλο θιβετιανό ερημίτη Μιλαρέπα. «Αιώνες τώρα περιπλανιέσαι στα βουνά των ονείρων, θέλοντας να λυτρώσεις την ψυχή σου. Κι ο μόνος τρόπος για να το πετύχεις, είναι ν' αφηγηθείς την ιστορία του αντιπάλου σου, την ιστορία του Μιλαρέπα, του πιο μεγάλου ερημίτη». Για να ξεφύγει από τον φαύλο κύκλο των μετενσαρ...

Αυτή η γκροτέσκα θεατρική φάρσα γράφτηκε αρχικά για να παρωδήσει έναν από τους δασκάλους του Αλφρέντ Ζαρί, αλλά γρήγορα αναδείχθηκε σε μια κορυφαία σάτιρα της γαλλικής «μεσαίας τάξης» του τέλους τού 19ου αιώνα. Ο κεντρικός αντι-ήρωας, κυρ-Υμπύ, είναι ένας άπληστος, ασεβής, λαίμαργος και ωμός χαρακτήρας που κατασφάζει τη βασιλική οικογένεια της Πολωνίας για να σφετεριστεί το θρόνο. Φυσικά, αποδεικνύεται υπέρμετρα δειλός όταν καλείται να αντιμετωπίσει τον μοναδικό γιο του βασιλιά που σώθηκε από τη σφαγή... Οι σκατολογικές αναφορές, το προκλητικό ύφος και η παραφθορά της γαλλ...

Ένα βράδυ, τέλη Οκτωβρίου του 1973, ο ταξίαρχος Ουάσινγκτον Καράσκο Φερνάντες επισκέφθηκε τις αίθουσες βασανιστηρίων του συντάγματος Τουκάπελ, στο Τεμούκο. Εγώ κι άλλοι τέσσερις ήμαστε κρεμασμένοι απ' τους καρπούς, σαν σφαχτάρια, κι ο ταξίαρχος μας επιθεωρούσε με βλέμμα κριτικό. Φορούσε στολή εκστρατείας, και στη ζώνη του κρεμόταν το υπηρεσιακό του περίστροφο. Αμέσως ήρθε κοντά μας κι έδωσε στον καθένα μας από ένα ελαφρό σπρώξιμο, που μας έκανε να ταλαντευτούμε σαν εκκρεμή. Ύστερα μας ρώτησε αν χρειαζόμασταν τίποτα. Ένας από μας (ορκίζομαι ότι ήταν ένας δημοτικός σύμβουλος...

50 χρόνια ύστερα από την έκδοση του πρώτου του βιβλίου, μετά από πενήντα επτά τίτλους και πολλές χιλιάδες ανατυπώσεις, ο Νίκος Δήμου ξαναδιάβασε τα κείμενά του και διάλεξε όσα του άρεσαν περισσότερο. Ο αναγνώστης θα βρει εδώ κομμάτια σύντομα και αυτοτελή από γνωστές συλλογές πεζών και ποιημάτων, από βιβλία που δεν κυκλοφορούν πια, από ειδικές εκδόσεις (π.χ. από τα φωτογραφικά λευκώματα "Το φως των Ελλήνων", "Το νέο βιβλίο των γάτων") καθώς και μερικά ανέκδοτα. Ένα απόσταγμα.

Ο χοντρός σαν αρκούδα Πάμπλο "Μπαλού" Μιράγιες, αδιόρθωτος τριαντάρης, λάτρης των βουτυρωμένων κρουασάν, χασομέρης, πλακατζής, θαμώνας των χαμαιτυπείων και μαύρο πρόβατο της πλουσιότατης μεγαλοαστικής οικογένειάς του, ασχολείται με τη φιλοσοφία στο Internet, ώσπου, μυστηριωδώς και αναπάντεχα, εξαφανίζεται ο μεγαλύτερος αδελφός του, ο "The First", πρόεδρος της εταιρείας Μιράγιες & Μιράγιες, που εξασφαλίζει στον Πάμπλο τα προς το πίνειν. Απόδραση με την ερωμένη του; Εκδίκηση κάποιου εξαπατημένου; Απαγωγή; Ο Πάμπλο-Μπαλού, ως νέος αντι-ήρωας του Ραμπελέ, παρασύρει τον αναγνώστ...

Αχαιοί πολεμιστές καταλαμβάνουν την ακμάζουσα, φιλειρηνική, αλλά ανοχύρωτη, πόλη της Κνωσσού, αντικαθιστώντας το μητριαρχικό-αναρχικό σύστημα διακυβέρνησης από ένα καθεστώς απολυταρχικό, πολεμοχαρές και πατριαρχικό. Επιβάλλουν τη λατρεία των δικών τους, βίαιων θεών, προκειμένου να εκμηδενίσουν έννοιες όπως "ελεύθερος χρόνος", "απόλαυση", "ελευθερία των ηθών", "ανεμπόδιστη σεξουαλικότητα" κ.λπ. Όμως, με έναν μυστηριώδη τρόπο, η πόλη αποκτά διπλή υπόσταση και συντηρεί κρυφά τα αρχαία έθιμα χάρη στην Ευρώπη, την Πασιφάη και την Αριάδνη, τις τρεις βασίλισσες που διαδέχθηκαν η μ...

Όμως ο Green -έτσι τον λένε τον χιμπαντζή μας, ο ίδιος μας το είπε- σκέφτεται και μιλάει. Έχω προσπαθήσει με κάθε τρόπο να μεταδώσω αυτή την αλήθεια στον κόσμο αλλά, μέχρι στιγμής, δεν βρήκα καμία αξιόλογη ανταπόκριση. [...] Μετά από πολλές προσπάθειες, λοιπόν, κατάφερα να συγκεντρώσω το υλικό που τώρα αφήνω στην κρίση του αναγνώστη. Πρόκειται για την αυτοβιογραφία του Green, του χιμπαντζή, όπως τη διηγήθηκε ο ίδιος. [...] Ορκίζομαι στο λόγο της τιμής μου, μ’ όλο το βάρος που φέρει μια τέτοια δήλωση, ότι ο δικός μου ρόλος περιορίστηκε στην πιστή μεταφορά σε κείμενο των διηγ...

Η "Πριγκίπισσα που πίστευε στα παραμύθια" είναι ένα μοντέρνο, γοητευτικό και εμπνευσμένο μυθιστόρημα που δανείζεται το ύφος των παραμυθιών του παλιού καιρού. Το ταξίδι της ζωής, το πέρασμα από την ψευδαίσθηση στην πραγματικότητα, τα όνειρα και τα βάσανα της παιδικής ηλικίας, η ανακάλυψη της προσωπικότητάς μας και των κανόνων της ζωής, είναι μερικά μόνο από τα θέματα που αναπτύσσονται στις σελίδες αυτού του πρωτότυπου βιβλίου. Μεγαλωμένη από ένα Βασιλιά και μια Βασίλισσα που συνδυάζουν την αυστηρότητα με τη γονεϊκή αγάπη, η γλυκιά και ευγενική πριγκίπισσα Βικτόρια μεγαλώνει...