Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο βιβλίο αυτό η συγγραφέας παραθέτει τις προσωπικές της αναμνήσεις, δοσμένες μέσα από τη διήγηση του αδελφού της Πέτρου, γίνονται ανάγνωσμα που δεν αφορά μόνο το στενό οικογενειακό της περιβάλλον, αλλά και την ευρύτερη Χιώτικη κοινωνία, αφού οι αναφορές στα τοπικά έθιμα, στις γιορτές, στα επαγγέλματα που χάθηκαν, στους γραφικούς τύπους της αγοράς, στα μαγαζιά της Απλωταριάς, στις βόλτες στην Προκυμαία, τα φαγητά του καθημερινού αλλά και του γιορταστικού τραπεζιού της μέσης αστικής οικογένειας γίνονται πηγή αναμνήσεων από τους παλιότερους και πληροφοριών για τους νεότερους...

Δώρημα ζώντας, αγαπώντας, ζωγραφίζοντας με ψυχή και λόγο έναν καθαρό, ηλιοψημένον τόπο με τις μυγδαλιές, τον μαυροθέρη σίτο, τις λυγαριές, τα χρισταγκάθια, τους τριβόλους στα υψώματα του Γρού, μ’ έναν κάτασπρο από φως ουρανό.

Το βιβλίο αυτό φτιάχτηκε για να καλωσορίσει τα παιδιά νηπιακής ηλικίας στον θαυµαστό κόσµο της µουσικής καλύπτοντας το κενό που υπάρχει στην βιβλιογραφία για την εκπαίδευση παιδιών 4 έως 6 ετών. Στην τρυφερή αυτή ηλικία η µουσική αντίληψη είναι ανεπτυγµένη και οι µουσικές ικανότητες του κάθε παιδιού µπορούν να αναδειχθούν. Οι αυτοσχεδιασµοί, οι σηµειώσεις και οι ζωγραφιές όλων αυτών των χρόνων συγκεντρώθηκαν σε αυτό το χαρούµενο βιβλίο. Μέσα σε αυτό το Σολφέζ µεταµορφώνεται σε τραγούδι, ο ρυθµός σε παιχνίδι και οι ασκήσεις ακουστικής αντίληψης σε παραµύθι εξερεύνησης του...

Tα παραμύθια που περιέχονται στη συλλογή που είχε συγκεντρώσει ο Στυλιανός Bίος είναι συγκεντρωμένα στον τέταρτο τόμο του πεντάτομου έργου των Φιλίππου Aργέντη και H. J. Rose, "The folklore of Chios" (1949). Tην επιμέλεια της έκδοσης είχε η αφηγήτρια παραμυθιών κυρία Aγνή Στρουμπούλη, η οποία σημειώνει στην εισαγωγή της: ...Τα δώδεκα Παραμύθια από τα Μεστά, τα Αρμόλια, το Χαλκειός, το Λιθί, τα Zυφιά, που αντιγράφει ο Στ. Βίος στο Τετράδιό του "Εν Χίω τη 15η Oκτωβρίου 1918" και τα δεκατέσσερα από τα Καρδάμυλα που αντιγράφει "Εν Καρπενησίω τη 20η Oκτωβρίου 1916" -όπου κι...

Μια νέα κοπέλα χτυπάει πόρτες μοιράζοντας δείγματα. Μια καθηγήτρια δέχεται απειλές από μαθητή της. Μπορεί κάποιος να εξαφανιστεί μέσα από κλειδωμένο δωμάτιο; Πώς αναζωογενείται ένας γάμος; Ποιος ήταν o Επιμενίδης ο Κρης και τι γυρεύουν τα παράδοξά του σε μια διαθήκη του 21ου αιώνα: Πώς βρέθηκε το ημερολόγιο του κοριτσιού στα χέρια της δακάλας και πως θα αντιδράσει αυτή στο τρομερό μυστικό του; Εννέα μικρές ιστορίες για την κρυφή πλευρά των πραγμάτων και για όσα επιτρέπουμε να μας εξαπατούν καθημερινά.

Το ξυλόγλυπτο τέμπλο του Ι.Ν. Γεννήσεως της Θεοτόκου στην Καστανιά Αγράφων, εξαίρετο δείγμα νεοελληνικού μπαρόκ του δευτέρου μισού του 18ου αιώνα, αποτελεί καύχημα του χωριού μας. Στις εικόνες του γονάτισαν με ευλάβεια πολλές γενιές Καστανιωτών για να δοξάσουν, να ευχαριστήσουν και να ικετεύσουν τον Θεό, στάθηκαν όμως και να παρατηρήσουν τις θαυμαστές παραστάσεις του. Στο μεγάλο αυτό τέμπλο, που η σημερινή είναι η τρίτη θέση, μετά από ανασυνθέσεις και προσθήκες στο μικρότερο που μεταφέρθηκε από τη Μονή Μούχας, παρουσιάζεται ένας ολόκληρος κόσμος λεπτεπίλεπτης εργασίας και υ...

"Στο νησί της Παναγιάς πήγα για πρώτη φορά παραμονές Χριστουγέννων του 1988 με τον τότε δήμαρχο καπτα-Δημήτρη Μεθενίτη και μια ομάδα μαθητών και καθηγητών, για να επισκεφτούμε το στρατιωτικό φυλάκιο, να βρεθούμε κοντά στα φανταράκια μας, να τους πάμε φοινίκια και να τους πούμε τα κάλαντα. Είχα εντυπωσιαστεί τότε από το ήμερο τοπίο και τις υπέροχες εικόνες που αντικρίζαμε από ψηλά. Είχα ακούσει από Αιγνουσιώτες σποραδικές αφηγήσεις για τη ζωή που υπήρχε παλιά στην Παναγιά, καθώς και για το περίφημο πανηγύρι, που ξεσηκωνόταν όλος ο πληθυσμός των Οινουσσών να έλθει εδώ να γιορ...

... Αν εκαλούμην να βαθμολογήσω το ύψος της προσφοράς προς την Πατρίδα του καθενός μας από τους παραπάνω που αναφέρομαι, θα έβαζα άριστα στα ονόματα των απωλεσθέντων στα πεδία των μαχών Καρδαμυλιτών, των ανθρώπων εκείνων που έχασαν την ζωή των για τη δική μας ελευθερία, για τη δική μας συνοχή ως λαός, δίνοντάς τους μια ξεχωριστή θέση στο πάνθεον των πολεμικών ηρώων της χώρας μας.

Η συγγραφέας, με τη λογοτεχνική τεχνική του φλάς μπάκ, κάνει αναδρομή στο παρελθόν, κι έτσι μια νέα ιστορία ξεδιπλώνεται στον αναγνώστη, ένα νέο γεγονός παρεμβάλλεται -χρονικά και θεματικά- στην ιστορία μας. Ανοίγει ένα νέο παράθυρο στο έργο, που βλέπει την ιστορία του τόπου μας μέσα από τους ήρωες, και θίγει ζητήματα που, και στις μέρες μας, μας πονούν, όπως αυτό της προσφυγιάς, του ξεριζωμού, της φτώχειας κι αβεβαιότητας που ζουν αυτοί οι άνθρωποι. Μιλάμε πλέον για ένα αυτοτελώς ιστορικό διήγημα με αρχή, πλοκή και τέλος, μια ιστορία, που χιλιάδες όμοιές της έχει να διηγηθ...

Κομβικό σε προηγούμενες εποχές σημείο της Βορειοδυτικής Χίου, λόγω της επίκαιρης γεωγραφικής θέσεώς του, το Μελανιός κατοικήθηκε άνευ μάλιστα διακοπής, όπως και το γειτονικό του Άγιο Γάλας, ήδη από την προϊστορική αρχαιότητα, και είχε, παρά το περιορισμένο της εδαφικής εκτάσεώς του και συνακόλουθα του πληθυσμού του, διαρκή ιστορική παρουσία, με χαρακτηριστικότερα παραδείγματα την αυτοθυσία ανδρών του για τη σωτηρία της Πόλης το 1453, και την υπέρτατη το 1822 στο έδαφός του θυσία, την πλέον πολυαίμακτη στη νεότερη Ελληνική Ιστορία, για την εθνική μας παλιγγενεσία και ανεξαρτ...

Πρόκειται για ένα αλληγορικό παραμύθι που επιδιώκει να διδάξει τις αξίες της ελευθερίας, της ειρήνης, της αποδοχής της διαφορετικότητας και πάνω απ' όλα της αναζήτησης της αλήθειας. Τι μυστήριο μπορεί να κρύβει ένα κατακόκκινο, μαγικό τριαντάφυλλο που εμφανίζεται μόνο τη νύχτα; Μήπως στην πραγματικότητα κρύβει μια αλήθεια που όλοι ξέρουμε, αλλά φοβόμαστε να παραδεχτούμε; Είναι ο άνθρωπος, τελικά, ικανός να αλλάξει τον κόσμο; Δύο προβατάκια με περίσσιο θάρρος, τόλμη και ελπίδα για νίκη θα προσπαθήσουν να λύσουν αυτές τις απορίες και να εξαφανίσουν τη διχόνοια από το δικό...

Επίκληση (α) Εσύ που πάντα έζησες με γνώμονα τα πρέπει και δεν πρέπει, άκουσέ με κι εμένα που τις επιθυμίες μου κυνήγησα σε πείσμα των κανόνων. Άκουσέ με, καλή μου, έστω και μια φορά. Μην κόβεις σε παρακαλώ τις λέξεις μου στη μέση. Ας τις να βρουν ελεύθερα το δρόμο τους. Είναι πουλιά πετούμενα οι λέξεις και ξέρουν όσα η σκέψη μόνη δεν μπορεί. Μια φράση μου μονάχα αρκεί: Στα μέχρι τώρα βήματά μου πυξίδα μου είχα την καρδιά και δεν μετάνιωσα. Η Ιουλία Τέττερη με την αμεσότητα και την ομορφιά του ποιητικού της λόγου προσελκύει αμέσως την προσοχή και το ενδιαφέρον του...

"Εντυπωσιάστηκα διαβάζοντάς το. Τί τρυφερό! Σκέφτηκα. Οι στίχοι με συγκίνησαν και με εγκλώβισαν. Χτυποκάρδισα, κολακεύτηκα και έκρυψα βιαστικά το χαρτί, που θεώρησα εξομολόγηση... καρδιάς. Άραγε είναι για μένα ή μήπως για κάποια άλλη κοπέλα του Συνδέσμου μας; Υπήρχαν πολλά ωραία κορίτσια, πολύφερνες νύμφες, στον Σύνδεσμο. Η σκέψη αυτή δεν με άφησε να χαρώ απόλυτα το νόημα του γραπτού, ούτε να θεωρήσω βέβαιο ότι απευθυνόταν σ' εμένα. Όμως η αβεβαιότητα κράτησε πολύ λίγο. Θυμάσαι; Φουριόζος, γελαστός και άνετος μπήκες στην αίθουσα. Μου έριξες μια τρυφερή ματιά..." (απόσπασ...

Η αποκατάσταση των Οχυρώσεων του Φρουρίου Χίου, μνημείο δίπλα στην έδρα της υπηρεσιακής μονάδας, δέσποζε με τον όγκο και την ιστορία του, ως σύμβολο της παράλιας πρωτεύουσας του νησιού, όντας το μόνο παλαιότερο όρθιο μνημείο της πόλης της Χίου. Από την θαυμαστή πλούσια χιώτικη πόλη, της αρχαίας εποχής (κλασσικής, ελληνιστικής και ρωμαϊκής περιόδου), δεν διατηρήθηκε ορατό κανένα σχεδόν ίχνος. Αντίθετα το Κάστρο της τειχισμένης βυζαντινής πολιτείας σώζεται ολόκληρο, σε ικανό μέγεθος και σε καλή σχετικά κατάσταση. Η αποκατάσταση ενός τέτοιου μνημείου απαιτούσε υψηλή χρηματοδ...

Από πλευράς Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, το εκκλησιαστικό δίκαιο αποτελεί, σε σχέση με το δημόσιο και το ιδιωτικό δίκαιο, γένος και είδος. Το εκκλησιαστικό δίκαιο μετά του κοινού ή κοσμικού δικαίου αποτελούν το δίκαιο γενικώς χωρίς το ένα να είναι τμήμα του άλλου. Το εκκλησιαστικό δίκαιο, που αφορά τον ιδιότυπο και εν πολλοίς υπερκόσμιο οργανισμό της εκκλησίας, σε κανένα των σκελών της βασικής του δικαίου διακρίσεως υπάγεται, αλλ' αποτελεί τουλάχιστον κατά το παρ' ημίν κρατούν σύστημα των προς την πολιτεία σχέσεων ιδιόμορφο (sui generis) κλάδο δικαίου, παράλληλον και όχι...

Δέκα χρονών ήταν η Κατίνα όταν οι γονείς της την έβαλαν "δουλικό" σ' ένα καπεταναΐκο σπίτι, που μοίραζε τις δραστηριότητές του ανάμεσα στη Χίο και στην πρωτεύουσα. Με λεπτομέρειες από τον τρόπο ζωής ενός πολύ κοντινού μας παρελθόντος, που δίνονται με φυσικότητα, τρυφερότητα, ακρίβεια και ενεργοποιούν τη μνήμη, τη συγκίνηση και την περιέργεια του αναγνώστη, παρακολουθούμε την ανθρώπινη πορεία αυτού του κοριτσιού -που θα μπορούσε να είναι και αληθινή- και που σημαδεύτηκε από τη λέξη "δουλικό", όπως ομολογεί και η ίδια η πρωταγωνίστρια: "... η ίδια η ζωή φταίει, που μας σπρ...