Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Και χάθηκα στηριγμένος από μια τρίχα, του μανιασμένου ανέμου, στα ξέμπλεκα γένια. Τον ακολούθησα σαστισμένος στο πάτημα της φυγής του καθώς τα πάντα ισοπέδωνε. Και εξαφανίστηκα μέσα σε αυτόν τον χαλασμό. Και δεν με έψαξα. Γιατί μπορεί να μην έζησα πραγματικά ποτέ.

Των oικτιρμών Του τα φιλέματα Τα ξένοιαστα παιδιάτικά μου δειλινά Τα αρτυσμένα με αγάπη και χαρά Ποτέ δεν ξέχασα Λες κι είχαμε γιορτάσι καθημερινά Μες τα τραγούδια, τη χαρά Τα φύλαξα... Βιώματα ατλαζένια, κεντημένα Μέσα στο νου και την καρδιά αποθεμένα Τα έκρυψα... Είναι της νιότης φλόγα που επιμένει Που σιγοκαίει και ζεσταίνει Τα κρύα βράδια του χειμώνα και γλυκαίνει Την παγωνιά και τον βοριά Καθώς περίεργα γλιστρά και καταφέρνει Γαλήνη να σκορπίσει μυστικά. Στη σκέψη τους Νιώθω μια ατέλειωτη χαρά να με τυλίγει Κι ας τρέχει να προφτάσει η θλίψη Ποιο...

Κομβικό σε προηγούμενες εποχές σημείο της Βορειοδυτικής Χίου, λόγω της επίκαιρης γεωγραφικής θέσεώς του, το Μελανιός κατοικήθηκε άνευ μάλιστα διακοπής, όπως και το γειτονικό του Άγιο Γάλας, ήδη από την προϊστορική αρχαιότητα, και είχε, παρά το περιορισμένο της εδαφικής εκτάσεώς του και συνακόλουθα του πληθυσμού του, διαρκή ιστορική παρουσία, με χαρακτηριστικότερα παραδείγματα την αυτοθυσία ανδρών του για τη σωτηρία της Πόλης το 1453, και την υπέρτατη το 1822 στο έδαφός του θυσία, την πλέον πολυαίμακτη στη νεότερη Ελληνική Ιστορία, για την εθνική μας παλιγγενεσία και ανεξαρτ...

Το Επιμελητήριο Χίου συμπλήρωσε το 2018 αισίως 100 χρόνια αδιάκοπης λειτουργίας και προσφοράς στο τοπικό επιχειρείν. Όλα αυτά τα χρόνια δεν έπαψε ποτέ να αποτελεί το "σπίτι" του Χιώτη επιχειρηματία. Ένα σπίτι το οποίο είχε πάντα ανοικτές τις πόρτες του, για να αφουγκρασθεί τα παράπονα και τα προβλήματα, να προτείνει λύσεις, να χρηματοδοτήσει δράσεις, να διευκολύνει συνεργασίες, να ανοίξει δρόμους. Έναν αιώνα μετράει η πορεία του Επιμελητηρίου Χίου μέσα στο χρόνο, με μεγάλη την προσφορά του στην ανάπτυξη του εμπορίου και της βιομηχανίας - βιοτεχνίας, ενώ παράλληλα η συμμετο...

"Εντυπωσιάστηκα διαβάζοντάς το. Τί τρυφερό! Σκέφτηκα. Οι στίχοι με συγκίνησαν και με εγκλώβισαν. Χτυποκάρδισα, κολακεύτηκα και έκρυψα βιαστικά το χαρτί, που θεώρησα εξομολόγηση... καρδιάς. Άραγε είναι για μένα ή μήπως για κάποια άλλη κοπέλα του Συνδέσμου μας; Υπήρχαν πολλά ωραία κορίτσια, πολύφερνες νύμφες, στον Σύνδεσμο. Η σκέψη αυτή δεν με άφησε να χαρώ απόλυτα το νόημα του γραπτού, ούτε να θεωρήσω βέβαιο ότι απευθυνόταν σ' εμένα. Όμως η αβεβαιότητα κράτησε πολύ λίγο. Θυμάσαι; Φουριόζος, γελαστός και άνετος μπήκες στην αίθουσα. Μου έριξες μια τρυφερή ματιά..." (απόσπασ...

ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΣ "WIRIL" -7.2.1944- 11.40 π.μ. "...Ο Πέτρος Ν. Άντωβικ την ώρα εκείνη καθόταν σ' ένα τραπεζάκι στην προκυμαία και κατέγραφε τα εκφορτωνόμενα είδη. Στην προσπάθεια του να ανέβει στο βαπόρι δέχτηκε μια σφαίρα που είχε αποστρακιστεί και η οποία του διαπέρασε το κρανίο και τον έριξε νεκρό..." (Γ. Κ. Πλουμής. -Εφημερίδα. "ΠΡΟΟΔΟΣ"- 16.2.1954)

Δαντελένιος λόγος, που μίλησε στην ψυχή μου και με ταξίδεψε στίχο - στίχο στο λίγο και το πολύ του ανθρώπου, στο λίγο και το πολύ του κόσμου. (Δημήτρης Περοδασκαλάκης)

Τα γεγονότα είναι αληθινά πέρα για πέρα. Τα σύναξα από πρώτο χέρι, πρώτο ευσέβεια, από πρώτη καλωσύνη και πρώτη πικράδα. Μίλησα με ψυχές, που γνώρισαν τα πρόσωπα. Διασταύρωσα τις πληροφορίες στη Χίο, στην Αττική, στο Άγιον Όρος, όπου σκορπίστηκαν, σιτάρι και κριθάρι, οι κυνηγημένες ψυχές από τον Άγιο Μάρκο και τον Άγιο Στέφανο. Κούρασα την ψυχή μου με την ευλάβεια, θέλοντας να νοιώσω τις ψυχές τους και τον γλυκύ τους πόνο. Αν απ' τον κόπο μου καρπίσουν η ευσέβεια και η μίμηση, άγιοι ταπεινοί κι ορφανοί του Πενθόδου, δεηθήτε υπέρ της ψυχής του δούλου του Θεού Γεωργίου, τ...

Μια συγκλονιστική ιστορία ενός Αρμένιου πρόσφυγα του Πωλ Τσορμπατζιάν που ήρθε στην Ελλάδα από τον Λίβανο, το 1985 κατά την διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου του Λιβάνου με τους γονείς του, τον Αρμένιο πατέρα του Αρακέλ και την Ελληνίδα μητέρα του Κατερίνα. Παντρεύτηκε την Ελληνοαυστραλέζα καθηγήτρια Αγγλικών Βίκυ Ορταντζόγλου και απέκτησαν τρία παιδιά: τον Αντώνη, την Κατερίνα και την Χριστίνα. Η τύχη όμως του έπαιξε άσχημο παιχνίδι και ενώ γλύτωσε από τις σφαίρες και τις βόμβες του Εμφυλίου πολέμου του Λιβάνου, τον βρήκε η καταραμένη νόσος που λέγεται Σκλήρυνση Κατά Πλάκας. Τ...

Ο Κάμπος της Χίου είναι μια περιοχή με πολλές ιδιαιτερότητες, μοναδική για τον φυσικό και ιστορικό πλούτο της, πραγματικό κεφάλαιο της Ιστορίας. Στον ζωντανό αυτό οικισμό συνυπάρχουν άνθρωποι, παραδοσιακές καλλιέργειες εσπεριδοειδών, κατοικίες με ιδιαίτερου ενδιαφέροντος αρχιτεκτονικά στοιχεία (αυλόπορτες, μαντρότοιχοι, μαγγανοπήγαδο, στέρνες με τις περίφημες γούρνες τους, πέργκολες...) Ο πολιτιστικός αυτός θησαυρός δημιουργήθηκε από τους ντόπιους εργάτες της γης, της οικοδομής, της τέχνης. Το μεράκι και η αγάπη εκείνων των αγνών ανθρώπων για το αρμονικό και το ωραίο περ...

Το βιβλίο "Οι Μηνιώτες στην Κατοχή. Αντίσταση στο Αιγαίο 1941-1944" είναι οι αναμνήσεις και τα βιώματα του Γιώργη Μηνιώτη (τα είχε γραμμένα σ' ένα χοντρό τετράδιο) για την δράση του πατέρα του κατά τα πέτρινα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής (1941-1944). Πληθώρα στοιχείων δίνονται μέσα απ' αυτές τις διηγήσεις, που όσο κι αν, αναπόφευκτα, χρωματίζονται από την υποκειμενικότητα του συγγραφέα, αφορούν γεγονότα ιστορικά. Και οποιαδήποτε πληροφορία, οποιαδήποτε προσωπική ιστορία για την περίοδο εκείνη που σημάδεψε πατρίδες και τόπους, είναι πολύτιμη και σπουδαία. Η καταγραφή της...

Μια δροσερή αύρα μας έρχεται από τα ακριτικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου να μας δροσίσει, να μας συγκινήσει, να μας γεμίσει όνειρα και χτυποκάρδια, έστω παλιά και ξεχασμένα για κάποιους. Είναι η ποίηση της Στέλλας Πετρίδου. ... Αυτή η ποιητική συλλογή είναι αφιερωμένη στον Έρωτα, αυτόν τον αλητάκο φτερωτό γιο της Αφροδίτης, ο οποίος σημαδεύει με τα βέλη του αδιάκριτα όποιον βρει μπροστά του. Ποιήματα πλημμυρισμένα από λυρισμό και ευαισθησία, ποιήματα που συγκινούν και φέρνουν αναμνήσεις, ποιήματα που αποδίδονται από μια ευγενική δημιουργό, είναι το περιεχόμενο της ποιητι...

Όλες οι ιστορίες των ζωντανών βιβλίων μεγαλώνουν..., κι όσο μεγαλώνουν, ωριμάζουν, γλυκαίνουν κι εξαγιάζονται. Κι αυτός ο εξαγιασμός, η μικρή αυτή αγιότητα κάνει τους ανθρώπους να πλησιάζουν ο ένας τον άλλον με σεβασμό, με αγάπη χωρίς υστεροβουλία, χωρίς καμιά πρόθεση να αλλάξει ο ένας τον άλλον. Η μόνη πρόθεση είναι να αγκαλιάσει ο ένας τον άλλο... Έτσι, που η ταξική συνείδηση να γίνει αμιγώς κοινωνική συνείδηση... Με την ελπίδα να γίνουμε όσο γίνεται λιγότερο επικριτικοί για τους συνανθρώπους, με κατανόηση και περισσότερη συγκατάβαση Να εκλείψει όσο είναι δυνατόν ο άχα...

Η εξάρτηση -η οποιαδήποτε εξάρτηση- καταδυναστεύει τον άνθρωπο. Τον απαξιώνει. Τον περιθωριοποιεί. Τον εξαθλιώνει. Του στερεί την προσωπικότητα του και ελέγχει τις συμπεριφορές του. Ο Εξαρτημένος στερείται κύρους και αξιοπρέπειας. Δεν είναι ο εαυτός του, εφόσον η φυσική του διάσταση, η λογική του, οι συναισθηματικές του εκφράσεις υποδουλώνονται στον εξαρτησιογόνο -τον κάθε εξαρτησιογόνο- παράγοντα. Η Απεξάρτηση ανασυγκροτεί το άτομο και επαναπροσδιορίζει το ρόλο του. Του αποδίδει μία νέα κοινωνική επιφάνεια, ενισχύοντας την ικανότητα να επικοινωνεί με τον εαυτό του...

Σε ένα χωριό κάστρο, που χτίστηκε πολύ παλιά και υπάρχει ακόμα και σήμερα, ζει η γιαγιά Μαριάνθη που έχει μαζί με άλλα ζωάκια ένα ξεχωριστό γουρουνάκι. Το γουρουνάκι λατρεύει να τρώει τα φρέσκα τρυφερά κουκιά. Από εκεί πήρε και το όνομά του, Λουβάκης! Όλη την ώρα μπλέκεται σε διάφορες περιπέτειες! Επισκέπτεται την πηγή του χωριού και γνωρίζει τα ζωάκια που ζουν εκεί. Πάει στο ζωγραφιστό χωριό και τον περιμένει μια υπέροχη έκπληξη... Λύνει το μυστήριο που κρύβει ένας πύργος, το μυστικό της βίγλας του Πετάσου...