Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο τόμος περιλαμβάνει συνταγές για ορεκτικά, πίτες, λαδερά, ζυμαρικά, κιμάδες-κρέατα, ψάρια-θαλασσινά και γλυκά.

Ο τόμος περιλαμβάνει συνταγές για ορεκτικά, σούπες, σαλάτες, πίτες, λαδερά, ζυμαρικά, πουλερικά, κρέατα, κιμάδες, ψάρια-θαλασσινά και γλυκά.

Ο τόμος περιλαμβάνει συνταγές για ορεκτικά, σαλάτες, πίτες, λαδερά, κρέατα-κιμάδες, ψάρια-θαλασσινά και γλυκά.

Το ιδανικό λεξικό για τα παιδιά του Δημοτικού. Το πιο πλήρες, εύχρηστο εργαλείο που περιέχει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για το μαθητή. Με 7.500 λήμματα περίπου, περιλαμβάνει όλο το λεξιλόγιο που χρειάζονται οι μαθητές του Δημοτικού. Στο "Λεξικό Δημοτικού σχολείου", πέρα από τα σαφή ερμηνεύματα, θα βρείτε ακόμα: Συνώνυμα-συγγενικά Ομόρριζα Αντίθετα Παραδείγματα για την πλήρη κατανόηση και τη σωστή χρήση Βοηθητικές εικόνες

Το ιδανικό λεξικό για τα παιδιά του Δημοτικού. Το πιο πλήρες, εύχρηστο εργαλείο που περιέχει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για το μαθητή. Με 7.500 λήμματα περίπου, περιλαμβάνει όλο το λεξιλόγιο που χρειάζονται οι μαθητές του Δημοτικού. Στο "Λεξικό Δημοτικού σχολείου", πέρα από τα σαφή ερμηνεύματα, θα βρείτε ακόμα: Συνώνυμα-συγγενικά Ομόρριζα Αντίθετα Παραδείγματα για την πλήρη κατανόηση και τη σωστή χρήση Βοηθητικές εικόνες

Το ιδανικό λεξικό για τα παιδιά του Δημοτικού. Το πιο πλήρες, εύχρηστο εργαλείο που περιέχει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για το μαθητή. Με 7.500 λήμματα περίπου, περιλαμβάνει όλο το λεξιλόγιο που χρειάζονται οι μαθητές του Δημοτικού. Στο "Λεξικό Δημοτικού σχολείου", πέρα από τα σαφή ερμηνεύματα, θα βρείτε ακόμα: Συνώνυμα-συγγενικά Ομόρριζα Αντίθετα Παραδείγματα για την πλήρη κατανόηση και τη σωστή χρήση Βοηθητικές εικόνες

Η μετάφραση ως άθλημα Η μετάφραση υπήρξε πάντα ένας αποκαλυπτικός παράγοντας της πολιτισμικής στάθμης ενός λαού σε ορισμένο χρόνο. Θυμίζω μόνο πως η πρώτη μετάφραση λογοτεχνικού κειμένου στην ιστορία του πολιτισμού ήταν της Παλαιάς Διαθήκης στην Αλεξάνδρεια την εποχή των Πτολεμαίων. Έγινε διότι ο ρέκτης εκείνος βασιλιάς είχε αντιληφθεί πως η πανίσχυρη και πολύτιμη μερίδα του πληθυσμού της μεγάλης εμπορικής και ναυτικής πόλης, οι Εβραίοι, είχαν ξεχάσει τη γλώσσα τους αλλ' όχι και τη θρησκεία τους! [...] Το Δ.Σ. της Εταιρείας Συγγραφέων έκανε δεκτή την πρότασή μου να μετα...

Η ιστορία που θα διηγηθώ διαδραματίζεται στη μακρινή Ποπεία, τη χώρα όπου βρήκαν καταφύγιο οι θεοί του Ολύμπου σαν τους ξερίζωναν οι χριστιανοί από την ίδια τους την πατρίδα. Στην Ποπεία, λοιπόν, μια φορά κι έναν καιρό, ζούσε ένα νέο και όμορφο ανδρόγυνο. Εκείνος δούλευε στα τρένα μηχανοδηγός, εκείνη ήτανε δασκάλα του χορού. Κατοικούσαν σ' ένα φτωχό πλην συμπαθητικό σπιτάκι δίπλα στο ποτάμι, αγαπιόντουσαν πολύ κι έκαναν σχέδια για το μέλλον, σχέδια που έμοιαζαν όλα απολύτως πραγματοποιήσημα. Στο τρίτο πάνω χρόνο του γάμου τους απέκτησαν ένα αγόρι που το βάφτισαν Φαέθωνα,...

"Με κορόιδεψες". Έξω απ' το παράθυρο του αυτοκινήτου οι ελιές ασήμιζαν. Τα παχουλά δάχτυλα του Στέργιου έσφιξαν το τιμόνι. "Τι;" "Λέω, με κορόιδεψες". Με είχε μαζέψει απ' τον Λογαρά, με ο υπηρεσιακό αυτοκίνητο. Καθόμουν κάτω απ' τη σκιά τής εξέδρας τού ναυαγοσώστη και άλλαζα μαγιό, όταν τον είδα να πλησιάζει με το χαρακτηριστικό του βήμα πάπιας. Από την άλλη ήξερα ότι κάτι δεν πάει καλά. Αλλά εκείνος έβγαλε ένα μαντίλι από την τσέπη, σκούπισε το μέτωπό του και με ρώτησε αν θα γίνουμε συγχωριανοί τελικά. [...]

Στην περιοχή μας περίφημο είναι το δημοτικό τραγούδι: "Μικρός, μικρό που 'ν' ο Καρβασαράς κι έχει ένα πηγαδάκι..." Το τραγουδάνε στα πανηγύρια και το χορεύουνε κορίτσια και αγόρια, αλλά και οι ηλικιωμένοι. Κάνουν μεγάλους κύκλους, ένας μπροστά σέρνει το χορό, οι άλλοι πίσω ακολουθούν. Το πρόσωπό τους λάμπει, διότι όλοι φαίνονται να γνωρίζουν καλά πού βρίσκεται εκείνο το πηγαδάκι και τούτο τους γεμίζει έξαψη και πρωτόγονη χαρά. Θα 'λεγα πως είναι ευτυχισμένος γι' αυτό και μόνο τον λόγο. [...]

Ακόμη και σήμερα, που η ζωή μου έχει πάρει μια τόσο απρόσμενη τροπή, δεν καταφέρνω να φέρω το πρόσωπό του στο μυαλό μου. Κάθε μου προσπάθεια να του αποδώσω συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, μια απτή φυσιογνωμία, εκτρέπεται σε άσχετες σκέψεις, που συχνά καταλήγουν στους μαιάνδρους τής παιδικής μου ηλικίας. Καμιά φορά, κι ενώ η προσπάθεια ανάκλησής του από τη μνήμη έχει γίνει πια βασανιστική, στο βάθος τού μυαλού μου αναδίνεται ένα αλλόκοτο πλάσμα, ή μάλλον πράγμα, μια σχεδόν μυθική μορφή που στη θέα της παραλύω: Κένταυρος, Σάτυρος ή Δαίμονας, σαν κι αυτόν που απεικονίζεται σ' ένα...

Η Μαριάννα έλυσε τη ζώνη ασφαλείας και σηκώθηκα απότομα από τη θέση της. Στα χέρια της έπαιζε νευρικά ένα κόκκινο ψαθάκι. "Λέω να πάω, τι λες; Να πάω;" είπε στον Μάνθο τον άντρα της, που καθόταν -στα καρφιά- στο διπλανό κάθισμα. Αυτός αντέδρασε πριν καν ακούσει ολόκληρη την ερώτηση με μια εύγλωττη αγανακτισμένη γκριμάτσα. Για το όνομα του Θεού! Ήταν η τέταρτη φορά που τον ρωτούσε την ίδια ακριβώς βλακεία με την ίδια ακριβώς φράση! "Μιλάω τώρα", της σφύριξε με το ύφος του πατέρα που προσπαθεί να κρατήσει τα προσχήματα μπροστά στον κόσμο και να μην πλακώσει στις σφαλιάρες...

Μη μιλάς, είπα. Ήταν τόσο όμορφη, σαν να έβλεπα φωτογραφία, ώστε φοβόμουν πως μόλις θα άνοιγε το στόμα της να προφέρει την πρώτη λέξη, η ομορφιά της θα γινόταν καπνός. Και επειδή ισχύει η ρήση του Κομφούκιου ότι μια φωτογραφία αξίζει όσο χίλιες λέξεις φοβόμουν πως ήταν υπόδουλη της ομορφιάς της, οπότε η ανεξαρτησία τού νου της θα ήταν ανύπαρκτη. Δεν ήθελα λοιπόν να ακούσω ούτε το όνομά της. Τόλμησα όμως: - Σε λένε Χριστίνα, είπα. Κούνησε το κεφάλι. - Μίλα μου, τόνισα, πες μου πώς σε λένε, τίποτα άλλο. - Χριστίνα, απάντησε. [...]

- Αχ, κυρά-Ευτέρπη, πείτε ένα λόγο για μένα στον κυρ πρόεδρο, αναστέναξε η Λισαβέτα βράζοντας ένα σπάραχνο απ' το λαθρίνι. - Θα πάω να τον βρω και θα το μιλήσω, απάντησε η κυρία Ευτέρπη, χώνοντας μια βελονιά μες στο κέντημα. - Θέλει να στείλει την Ηλέκτρα του Μυτιληνιού, τη Μαιρούλα τού Αϋφαντίδη και την Καλλιόπη τού μπαρμπα-Μήτσου. Η μια είναι κόρη τής κουμπάρας του, η άλλη βαφτισιμιά του κι η τρίτη η καλύτερη, το Καλλιοπάκι... Έπνιξε το γέλιο τη καθώς τώρα με το λεπίδι του μαχαιριού ξελέπιζε το ψάρι που σπαρταρούσε. [...]

[...] Η πρώτη μεγάλη περιπέτεια του ελληνικού κράτους από την εποχή που σχηματίστηκε υπήρξε μια βαριά ήττα, αυτή του 1897. Ένα τέταρτο του αιώνα αργότερα ήρθε μια άλλη, τρομακτικά βαρύτερη σε κόστος ήττα: αυτή του 1922. Οι δύο τόμοι αυτού του έργου ξεκινούν με τις δύο αυτές ήττες. Γιατί το να κοιτά κανείς την Ιστορία του κατάματα δεν σημαίνει να κοιτά μόνον τις καλές της ώρες -το αντίθετο μάλιστα. Πρέπει να είναι σε θέση να κοιτά πρώτα απ' όλα τις πιο δύσκολες ώρες. Αλλά και γιατί μέσα στη μεγάλη ιστορική ενότητα που χτίστηκε στις πέντε δεκαετίες από το 1897 μέχρι το...

[...] Η πρώτη μεγάλη περιπέτεια του ελληνικού κράτους από την εποχή που σχηματίστηκε υπήρξε μια βαριά ήττα, αυτή του 1897. Ένα τέταρτο του αιώνα αργότερα ήρθε μια άλλη, τρομακτικά βαρύτερη σε κόστος ήττα: αυτή του 1922. Οι δύο τόμοι αυτού του έργου ξεκινούν με τις δύο αυτές ήττες. Γιατί το να κοιτά κανείς την Ιστορία του κατάματα δεν σημαίνει να κοιτά μόνον τις καλές της ώρες -το αντίθετο μάλιστα. Πρέπει να είναι σε θέση να κοιτά πρώτα απ' όλα τις πιο δύσκολες ώρες. Αλλά και γιατί μέσα στη μεγάλη ιστορική ενότητα που χτίστηκε στις πέντε δεκαετίες από το 1897 μέχρι το...

Ο Καραμανλής μέσα από κείμενα και λόγους του, λοιπόν. [...] Τα κείμενα που επελέγησαν γι' αυτό τον τόμο του ΕΤ, με αφορμή τη συμπλήρωση των δέκα ετών από το θάνατο του Κωνσταντίνου Καραμανλή, είναι καλό να "μιλήσουν" από μόνα τους. Έτσι, οι συνοδευτικές σημειώσεις (αυτο)περιορίστηκαν στο ελάχιστο δυνατό, με μόνο σκοπό να βοηθήσουν τον αναγνώστη να διατρέξει τα κείμενα του Κωνσταντίνου Καραμανλή που φιλοξενούνται εδώ, εντάσσοντάς τα καλύτερα στο ιστορικό τους κάθε φορά πλαίσιο. [...] (από τον πρόλογο των επιμελητών)

Αν στο μυαλό σας έχετε συνδέσει τη νηστεία με τη στέρηση, την πείνα και το "άνοστο" φαγητό, δεν έχετε παρά να δοκιμάσετε τις συνταγές που σας προτείνουν η Σοφία Σκούρα και οι συνεργάτες της και σίγουρα θα αλλάξετε γνώμη. Τηρείστε, λοιπόν, τις παραδόσεις του τόπου μας και προστατέψτε παράλληλα την υγεία σας!

Ο Μέγας Αλέξανδρος οραματίζεται το πιο φιλόδοξο σχέδιο, έναν κόσμο χωρίς Έλληνες και χωρίς βαρβάρους, μία μόνο πατρίδα για ένα μόνο λαό. Στην πραγματοποίηση του οράματός του η μόνη που μπορεί να τον βοηθήσει είναι η Ρωξάνη που θα του δώσει το θάρρος να προχωρήσει προς την Ινδία και μετά θα του προσφέρει τη δύναμη να απαρνηθεί το όνειρο και να αναζητήσει τον δρόμο της επιστροφής με τρομακτικούς κόπους και στερήσεις.

Ο Μέγας Αλέξανδρος οραματίζεται το πιο φιλόδοξο σχέδιο, έναν κόσμο χωρίς Έλληνες και χωρίς βαρβάρους, μία μόνο πατρίδα για ένα μόνο λαό. Στην πραγματοποίηση του οράματός του η μόνη που μπορεί να τον βοηθήσει είναι η Ρωξάνη που θα του δώσει το θάρρος να προχωρήσει προς την Ινδία και μετά θα του προσφέρει τη δύναμη να απαρνηθεί το όνειρο και να αναζητήσει τον δρόμο της επιστροφής με τρομακτικούς κόπους και στερήσεις.