Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μη μιλάς, είπα. Ήταν τόσο όμορφη, σαν να έβλεπα φωτογραφία, ώστε φοβόμουν πως μόλις θα άνοιγε το στόμα της να προφέρει την πρώτη λέξη, η ομορφιά της θα γινόταν καπνός. Και επειδή ισχύει η ρήση του Κομφούκιου ότι μια φωτογραφία αξίζει όσο χίλιες λέξεις φοβόμουν πως ήταν υπόδουλη της ομορφιάς της, οπότε η ανεξαρτησία τού νου της θα ήταν ανύπαρκτη. Δεν ήθελα λοιπόν να ακούσω ούτε το όνομά της. Τόλμησα όμως: - Σε λένε Χριστίνα, είπα. Κούνησε το κεφάλι. - Μίλα μου, τόνισα, πες μου πώς σε λένε, τίποτα άλλο. - Χριστίνα, απάντησε. [...]