Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Από τα ξεκινήματά μου στη φωτογραφία ήταν φυσικό να καταγράφω τη Θεσσαλονίκη, όπως εξάλλου και τα περίχωρα. Τα πρώτα χρόνια μάλιστα πολύ περισσότερο απ' ό,τι πρόσφατα. Η "άσκηση" της φωτογραφίας είχε τότε αρκετά διαφορετικό προορισμό από τη σημερινή της χρήση, τουλάχιστον εκ μέρους μου. Αυτό βέβαια συναρτάται και με τη μερική κάλυψη ή εξάντληση του φωτογραφικού ορίζοντα αλλά και με τη βαίνουσα ηλικία. Κοιτώ ενίοτε προς τα πίσω, ανάμεσα σε εκατοντάδες εικόνες. Τώρα πια, πέρα από την όποια φωτογραφική ή αισθητική τους αξία, μερικές από αυτές συνεργάζονται και με την έννοια...

Iστορική μονογραφία και ταυτόχρονα εντυπωσιακό λεύκωμα, αποτέλεσμα επίπονης ερευνητικής προσπάθειας. Ένα απροσπέραστο έργο.

Μια εμπεριστατωμένη μελέτη των ιστορικών Κωνσταντίνας Αδαμοπούλου-Παύλου και Αννίτας Ν. Πρασσά, βασισμένη κατά κύριο λόγο σε πρωτογενείς πηγές, που καλύπτει όλες τις πτυχές της ζωής και της δράσης μιας από τις σημαντικότερες μορφές της νεότερης Ελλάδας, του Υδραίου αγωνιστή του 1821 Ανδρέα Μιαούλη. Παράλληλα φωτίζει τα κρίσιμα ιστορικά γεγονότα της περιόδου εκείνης και τους ναυτικούς αγώνες στη διάρκεια της Επανάστασης. Μεταξύ άλλων, στη γλαφυρή αυτή ιστορική μονογραφία περιλαμβάνονται ανέκδοτα έγγραφα, αναφορές σε λογοτεχνικά κείμενα αφιερωμένα στον Ανδρέα Μιαούλη, καθώς κ...

Ο Ανδρέας Μιαούλης (1769-1835) συνδέεται με οριακά γεγονότα της Επανάστασης του 1821 και της Καποδιστριακής περιόδου. Το βιβλίο αυτό αναφέρεται στις προγονικές ρίζες και την προσωπικότητα, αλλά και στην προεπαναστατική δράση αυτού του βασικού συντελεστή της ακμής του ελληνικού ναυτικού. Παρουσιάζεται, στη συνέχεια, η πρωταγωνιστική του συμμετοχή στη ναυτική εποποιία του '21 όταν διεξάγει, με ισάξιους συνεργάτες, καθοριστικές και συγκλονιστικές ναυμαχίες. Με τη δημιουργία του νεοελληνικού κράτους, ο Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας τον διορίζει αρχηγό του στόλου και του αναθ...

Κρατάτε ένα ασυνήθιστο βιβλίο. Και δύσκολο, αλλά μόνο για όσους θα δυσκολεύονταν κατά την ανάγνωσή του. Για όλους τους άλλους η μόνη δυσκολία έγκειται σε μια συνολική του περιγραφή και αποτίμηση λόγω της ανομοιότητας των συστατικών του. Ήδη πριν από είκοσι και πλέον χρόνια, όταν πρωτοκυκλοφόρησε με τον ίδιο τίτλο το ένα τρίτο περίπου αυτής της εμπλουτισμένης επανέκδοσης, το περιοδικό "Πάλι" αναγκάστηκε να καταφύγει με αξιέπαινη αυτοσυνέπεια στην ακόλουθη παρουσίαση: "Ένα βιβλίο συνταρακτικών αποκαλύψεων. Οι Κινέζοι προτείνουν το κόκκινο σαν σήμα εκκινήσεως. Η σοβιετική...

"Τέσσερις στρουθοκάμηλοι, που κανείς δεν γνωρίζει από που δραπέτευσαν, τρέχουν από το ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρετανίας προς την Ομόνοια, κυνηγημένες από τα σκυλιά. Ένας απολιθωμένος άντρας είναι πεσμένος στο έδαφος στη στάση του εμβρύου, δίπλα σε ένα ειδώλιο από οψιδιανό που αναπαριστά μια ανδρική μορφή. Γιατί; Πώς;" Στην Ελλάδα του 2031 ένας νέος, ειδικός στις νανοτεχνολογίες -την επερχόμενη τεχνολογική επανάσταση που στηρίζεται σε μηχανές μεγέθους χιλιοστών του χιλιοστού- αναλαμβάνει να υποστηρίξει μια προανασκαφική ανάλυση στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης, με σκοπό να την ολ...

Το σύντομο αφήγημα "Ανασηκώνοντας το πέπλο" πραγματεύεται ένα ζήτημα διαχρονικό: το εύρος και τα όρια των ψυχικών ικανοτήτων - κυρίως το βαρύ τίμημα των εξαιρετικών ψυχικών ικανοτήτων. Πυρήνας του αφηγήματος είναι η εξερεύνηση της επισφαλούς σχέσης της καθημερινής πραγματικότητας με την άλλη, εξίσου ισχυρή, πραγματικότητα του οράματος. Όπως ο ήρωάς της βρίσκεται ταυτόχρονα μέσα στη ζωή, τα πάθη και την οδύνη της και έξω απ’ αυτήν, παρατηρώντας την από απόσταση, έτσι και η συγγραφέας συνταιριάζει την ποιητική αίσθηση του κόσμου με τη νηφάλια φιλοσοφική διαπίστωση.

Το 1952 αυτοκτόνησε. Πρωτοετής ιατρικής χωρίς λόγο. Χωρίς εμφανή λόγο. Χωρίς να πει σε κανέναν τίποτα. Με πήρε τηλέφωνο ο Γιώργος. Με πρόσκληση. Ήμουν στο χωριό τότε. Άκουσα τη φωνή του σπασμένη. Ρώταγε μήπως ήξερα κάτι. Νομίζω δεν το έχει ξεπεράσει ακόμα. Ήταν το πρώτο ράγισμα στη βεβαιότητα μας. Στη βεβαιότητα αθανασίας μας. - Παρόλο που ο θάνατος μπερδευόταν τόσο συχνά στα πόδια σας. - Παρόλο. - Τελικά τι θα έλεγες τώρα για εκείνη την εποχή; -Τίποτα. - Έγιναν τόσα πράγματα. - Αποφασισμένα από άλλους. Εμείς ήμασταν εκτός παιδιάς. θα μας σημαδέψουν - αλλά δεν μας αφορ...

Τα καλοκαίρια, μόλις σουρούπωνε, μαζεύονταν έξω από το σπίτι μας καμιά εικοσαριά άτομα από όλη τη γειτονιά, κυρίως γυναίκες και παιδιά, κάποιοι ανάμεσά τους κουβαλώντας και τα σκαμνάκια τους μαζί, για ν' ακούσουν τη μητέρα μου να διηγείται τις συναρπαστικές ιστορίες της. Έξω από το σπίτι μας είχε έναν ξύλινο στύλο της ηλεκτρικής εταιρείας με έναν τσιμπλιάρικο λαμπτήρα και εκεί, κάτω από το αχνό φως, στεκόταν η μητέρα μου και έλεγε τις ιστορίες της σε ένα ακροατήριο που, καθηλωμένο στα σκαμνάκια του, την άκουε με μεγάλη προσήλωση. Στο ημίφως που επικρατούσε, πολύ μεγάλη επιτ...

Ο Γιώργης Πέτικας πάτησε κι αυτός το πόδι του στην προκυμαία. Ήρθε από την Αμερική, όπου είχε πάει μετανάστης πριν από ένα χρόνο να δουλέψει στα σφαγεία, να προικίσει τρεις αδερφές στα Καρδάμυλα, μπας και πάρουν καραβοκύρη ή καπετάνιο και σωθούν τουλάχιστον αυτές. Ήταν η δεύτερη φορά που ερχόταν από την ξενιτιά, είχε κάνει κι ένα χρόνο παλιότερα, τότε που άφησε τη Χίο τουρκική και όταν γύρισε, τη βρήκε Ελλάδα. [...] "Ο Πέτικας! Όλα δικά του ήτανε. Τα κηπάρια· εν ήσπερνεν, εν εθέριζεν, εν ήβαζεν κήπο σαν εμάς που βάζαμεν και ποτίζαμεν, μα όλα δικά του ήτανε. Είχεν κάμει...