Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το 1952 αυτοκτόνησε. Πρωτοετής ιατρικής χωρίς λόγο. Χωρίς εμφανή λόγο. Χωρίς να πει σε κανέναν τίποτα. Με πήρε τηλέφωνο ο Γιώργος. Με πρόσκληση. Ήμουν στο χωριό τότε. Άκουσα τη φωνή του σπασμένη. Ρώταγε μήπως ήξερα κάτι. Νομίζω δεν το έχει ξεπεράσει ακόμα. Ήταν το πρώτο ράγισμα στη βεβαιότητα μας. Στη βεβαιότητα αθανασίας μας. - Παρόλο που ο θάνατος μπερδευόταν τόσο συχνά στα πόδια σας. - Παρόλο. - Τελικά τι θα έλεγες τώρα για εκείνη την εποχή; -Τίποτα. - Έγιναν τόσα πράγματα. - Αποφασισμένα από άλλους. Εμείς ήμασταν εκτός παιδιάς. θα μας σημαδέψουν - αλλά δεν μας αφορούσαν. - Ήταν η αλκή των χρόνων σας. - Σ' αυτό συμφωνώ. Τη σκέψη μου την απασχολούσαν κατά προτεραιότητα τα σκέλια της Αφρικάνας.