Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Απρίλιος 1204. Ένα νεογέννητο αγόρι γλιτώνει από τις φλόγες της πυρπολημένης Κωνσταντινούπολης. Οι Σταυροφόροι έχουν σκοτώσει τον πατέρα του. Αργότερα θα κάψουν τη μητέρα του. Το αγόρι θα μεγαλώσει με θετούς γονείς και θα ζήσει κουβαλώντας δυο κληρονομιές: των φυσικών γονιών του, που κατάγονται από την ελληνική χερσόνησο, και των θετών, που έλκουν την καταγωγή τους από την Κωνσταντινούπολη. Μεγαλώνοντας, θα ζήσει τη βυζαντινή αντίσταση στη φραγκική ορμή για κατάκτηση, τις ίντριγκες και τους λυσσώδεις ανταγωνισμούς που στοχεύουν στην εξουσία παντί τρόπω, θα ερωτευτεί, θα γν...

"Το ότι αυτό το βιβλίο διαβάζεται απνευστί, το είπα ήδη. Το ότι ο ισόρροπος, ακριβολόγος, λεξιλογικά πλουσιότατος και επιμελημένος στην απλότητά του λόγος, η χρήση μιας ελληνικής λαλιάς που είναι ταυτόχρονα λογία και λαλουμένη (τι άθλος κι αυτό!) και το ότι το διαρκές αυτοσχόλιο του αφηγουμένου ούτε μια στιγμή δεν διακόπτει τη ροή της αφήγησης, είναι ένα άλλο αποδεικτικό στοιχείο της θείας δωρεάς που φυσομανάει μέσα σε τούτον τον συγγραφέα". (Θ.Δ. Φραγκόπουλος).

Μια περιπλάνηση στο χώρο και στο χρόνο όπου η πραγματικότητα, κοιταγμένη άλλοτε με τα μάτια ενός παιδιού και άλλοτε από την απόσταση της ωριμότητας, μετασχηματίζεται με τη βοήθεια της φαντασίας σε ιστορίες καθημερινών ανθρώπων. Χωρισμένα σε πέντε ενότητες που αντιστοιχούν αδρά σε σταθμούς της ηλικίας, τα διηγήματα της συλλογής είναι μια μετάβαση από τον πόλεμο στην ειρήνη, από την αθωότητα στις ενοχές, από το χωριό στην πόλη και πέρα απ' αυτήν, σε περιοχές όπου η μυθοπλασία μπορεί να συμπληρώσει την Ιστορία.

Με φόντο μια Αθήνα που φλέγεται από κοινωνικές συγκρούσεις, ένας εικοσάχρονος γεύεται τον απόλυτο έρωτα στο πρόσωπο της νεαρής Μαργαρίτας. Γύρω τους ο κόσμος αλλάζει - υποσχέσεις και όρκοι, παλιές φιλίες και αναπάντεχες προδοσίες υφαίνουν ένα σύμπαν όπου όλα μοιάζουν να κερδίζονται ή να χάνονται από τη μια στιγμή στην άλλη. "Το σύνδρομο της μαργαρίτας" είναι ένα μυθιστόρημα για το τέλος της εφηβείας, τους έρωτες και τα πάθη της, την κατάρρευση των ψευδαισθήσεων, την αμηχανία μπροστά στην επικείμενη ενηλικίωση.

"Όταν κάποιος πήγαινε επίσκεψη σπίτι του, εκείνος φορούσε συχνά ποδιά επειδή καθάριζε εκείνη τη στιγμή πατάτες. Η γυναίκα του δούλευε. Δεν τον πείραζε καθόλου· δεν είχε τη μανία του ανδρισμού και δεν ένιωθε ότι οι δουλειές του σπιτιού πλήγωναν τον εγωισμό του. Την άλλη μέρα έπαιρνε το πιστόλι κι έβγαινε στον δρόμο για να τα βάλει με έναν κόσμο κοινωνικής καταστολής. Το έκανε με τον ίδιο φυσικό τρόπο, όπως την προηγουμένη το βράδυ είχε αλλάξει πάνες στην κορούλα του, την Κολέτ." Το κλασικό πια έργο του Χανς-Μάγκνους Εντσενσμπέργκερ "Το σύντομο καλοκαίρι της αναρχίας" είνα...

Ο Ντέιβιντ, νεαρός Νεοϋορκέζος παθιασμένος με τη γαλλική κουλτούρα, ξεκινάει για να ανακαλύψει από κοντά τη "χώρα των ζωγράφων και των ποιητών". Αποβιβάζεται στη Χάβρη, περιπλανιέται στις τουριστικές συνοικίες και στην εργατική γειτονιά Κλωντ Μονέ, γνωρίζει τα τηλεοπτικά πλατώ και τα εκδοτικά παρασκήνια, καταφεύγει κατόπιν σε ένα μοναστήρι ειδικευμένο στις νέες τεχνολογίες... Η πορεία του Ντέιβιντ διασταυρώνεται με την πορεία ενός Γάλλου σαραντάρη που, για καιρό, ονειρευόταν την Αμερική. Η μοιραία αυτή συνάντηση θα οδηγήσει τους ήρωες στην απομυθοποίηση και των δύο πολιτισ...

Οι εικόνες μου προστίθενται σ’ αυτές ενός τόπου που πλήθει μνημών, λαών, θρησκειών. Οι κάτοικοί του συχνά ξεχνούν τις οβρέικες γειτονιές, τα μουσουλμανικά μνημεία, τα βενετσιάνικα ονόματα, τις χαλικούτικες μνήμες, το πολύχρωμο αίμα τους, την αρχαιότατη ευγένεια του τόπου, την ώσμωση των πολιτισμών, που εκών άκων τους φιλοξένησε. Προδίδουν (ανεπιστρεπτί;) την ίδια τη στόφα τους: από περήφανοι και αξιοπρεπείς γίνονται προκατειλημμένοι και μίζεροι. Αντί ανοιχτοί, κλείνουν. Οι άνθρωποι του κόσμου ξεπέφτουν σε μικροαστούς. Οι αυτάρκεις σε αετονύχηδες. Το καρτ ποστάλ λιμάνι καταρ...

"Τότε, λίγο πριν από τα Χριστούγεννα του '45, άρχισε να διαγράφεται, μέσα στη γενική ανασφάλεια, ο χαρακτήρας της Υποτροφιάδας, όταν πολλά από τα μέλη της πρωτοαντίκρυσαν το ένα το άλλο κι άρχισαν να γεννιούνται οι συμπάθειες και οι αντιπάθειες. Όλα αυτά στους μαρμάρινους διαδρόμους της Στοάς Σπυρομήλιου -του Μετοχικού Ταμείου Στρατού- στην έσω δεξιά γωνία μπαίνοντας από τη Σταδίου, όπου βρισκόταν το μικροσκοπικό ταξιδιωτικό πρακτορείο του κυρίου Αθανασούλα -ανθρώπου ευγενικού και υπομονετικού, άξιου να μπει στο εορτολόγιο ως άγιος μετά από αυτή την ιστορία. Ένα δωματιάκι ό...

Ύστερα από δύο μέρες που πέρασε μόνη στην Ελβετία και ενώ πρέπει να επιστρέψει στο Παρίσι, η Ανιές, η ηρωίδα της "Αθανασίας", αργοπορεί για λίγες ακόμα ώρες μέσα στα βουνά, απολαμβάνοντας την ομορφιά και τη γαλήνη τους. Το ίδιο βράδυ θα σκοτωθεί σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Παίρνοντας για πρότυπο το τελευταίο απόγευμα της ζωής της Ανιές, το βιβλίο αυτό προτείνει μια καινούργια ανάγνωση των μυθιστορημάτων του Μίλαν Κούντερα στο σύνολό τους, από "Το αστείο" ώς την "Άγνοια". Εξηγεί τη θέση τους μέσα στην ιστορία του νεότερου μυθιστορήματος, εξετάζει τον πλούτο των θεμάτων...

Κατέβαινε την Μπενάκη, σαν για πρώτη φορά, έστριβε την Αραχώβης και στεκόταν στο παλιό ψιλικατζίδικο. Το σπίτι του Λαπαθιώτη κάπου εδώ γύρω, και ο Ρίτσος στα μέσα του '30 έμενε πιο πάνω, στη Μεθώνης, και, κοίτα να δεις, οι γωνιές των ποιητών καβάντζες τώρα των αστέγων, και τα πρεζόνια μόλις νυχτώσει μπαινοβγαίνουν στο νεοκλασικό με τα ακροκέραμα. Οι προκηρύξεις μπροστά στην εκκλησία, '73 ήταν αυτό, Φλεβάρη μήνα. "Φτάνει· από τη δική σου ταινία, μητέρα, αυτά". Η δική μου ταινία; Θα σου πω για κείνο τον Δεκέμβρη, ή μήπως προτιμάς για το κλειστό πια ψιλικατζίδικο - "δεν πάει ά...

Και είναι ακριβώς αυτό το "ημερολόγιο" ή ραχοκοκαλιά, θα έλεγα, του "Τελευταίου περάσματος". Αν δεν υπήρχε το φιλμ "Aguirre" με τον Κλάους Κίνσκι, θα ζούσα ίσως για πρώτη φορά αυτή την επική πορεία μιας μικρής ομάδας ανθρώπων μέσα απ' το εκτυφλωτικό και σαρκοβόρο ποτάμι. Μα αν το "πέρασμα" του Αμαζόνιου θυμίζει το έργο του Herzog, πουθενά στην παγκόσμια λογοτεχνία δεν μου έτυχε να διαβάσω ένα κείμενο ανάλογο σε δύναμη και παραστατικότητα, όπως οι μεστές και παλλόμενες αυτές σελίδες του Γαϊτάνου. Αφήνω στον αναγνώστη τη χαρά να ανακαλύψει σιγά σιγά τους δυνατούς χαρακτήρε...

Μια αληθινή ιστορία που διαδραματίζεται σ' ένα πάλλευκο παλάτι του Βοσπόρου, λίγα σπίτια πιο πέρα από το "γιαλί" της συγγραφέως στο Νιχώρι. Ο αγαπημένος γιος του αιμοσταγούς σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ, Πρίγκηπας Μπουρχανεντίν, με την ευρωπαϊκή μορφωση, που λατρεύει τη μουσική και έχει κληρονομήσει την ευαίσθητη ψυχή της μητέρας του, βρίσκεται ανάμεσα σε δυο αγάπες. Κουτσομπολιά του χαρεμιού και συνομωσίες των Νεοτούρκων, με φόντο τα ιστορικά γεγονότα που συγκλονίζουν την Τουρκία την περίοδο αυτή, είναι τα θέματα αυτού του μυθιστορήματος που, γραμμένο γύρω στα 1918 και στο ύφο...

Κάποτε πρωτογώρισα τον Ζαρατρούστα. Ήμουν έφηβος, όταν τον πρωτογνώρισα. Και δεν μου έκαμε κακό η παράξενη αυτή γνωριμιά. Από τότε δέθηκα κοντά του. Και η μεγάλη μοναξιά του Ζαρατούστρα έγινε η μικρή μου μοναξιά... Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος ήταν τότε στην ακμή του· και, μαζί του, το πνεύμα του θανάτου και της καταστροφής που, από τις μέρες εκείνες, έγινε το πνεύμα του αιώνα μας. Δεν έφταιξε, όμως, ο Ζαρατούστρας για την πορεία που πήρε ο αιώνας μας. Ας λένε ό,τι θέλουν οι κακοί του φίλοι και οι κακοί του εχθροί· ο Ζαρατούστρας ήταν αθώος. Και μου έδειξε ο Ζαρατούστρας...