Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Είναι η ψυχή αθάνατη; Με το ερώτημα αυτό έρχεται αντιμέτωπος ο αναγνώστης του πλατωνικού διαλόγου "Φαίδων", ένας αναγνώστης με διάθεση και προσδοκία να εντοπίσει μια πειστική απάντηση στις σελίδες του φιλοσοφικού κειμένου. Η ερμητική απάντηση του Πλάτωνος πλαισιώνεται με μιαν εξέχουσα σκηνοθετική πρόταση: Η τελευταία ημέρα της ζωής του Σωκράτη, οι φίλοι και μαθητές μέσα στο δεσμωτήριο, η οικογένειά του, η ώρα που θα πιει το κώνειο -μόλις σκοτεινιάσει-, η τελευταία φράση του, αλλά και ο κύκλος των Πυθαγορείων. Οι τελευταίοι δεν θα μπορούσαν να απουσιάσουν από τον "Περί ψυχής...

Πού θυμήθηκα, ο γεροξεκούτης, τα Mirv για να πηδήξω, στις ένδοξες μέρες της σοβιετικής παντοκρατορίας, όταν ήταν αδιανόητο να καταστεί ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός αντικείμενο διαπραγμάτευσης; Όταν στα μέσα της δεκαετίας του '70 περιμέναμε τα μιλιούνια των πενηντάτονων Τ80 να ζεστάνουν τους αεροστροβίλους τους για να ξεχυθούν στην πεδιάδα της Κεντρικής Ευρώπης από το φαράγγι της Φούλντα. Δεν χρειάζονταν ούτε τρειςμέρες για την Αμβέρσα, πέντε το πολύ για το Μπιαρίτζ. Και άρχιζαν να δημιουργούνται στα πέρατα της Σοβιετίας πορτρέτα και καδραρισμένες, ρετουσαρισμένες φωτογραφίες σ...

ΔΑΝΕΙΚΗ ΟΜΠΡΕΛΑ Τώρα τους χειμώνες Βρέχει ελάχιστα Κι έτσι την ομπρέλα σου Τη φύλαξα στη ντουλάπα Και δεν την ανοίγω ποτέ πια Φοβάμαι πως αν ξεγελαστώ Και την ανοίξω Παλιές βροχές που τη μουσκέψανε Θα με παρασύρουν Στο ρυάκι Της απουσίας σου

Η Μαρία Πολυδούρη έχει από καιρό περάσει στην περιοχή του λογοτεχνικού μύθου: είναι το σύμβολο της πρόωρα χαμένης ομορφιάς και του μοιραίου έρωτα, της σπαταλημένης νεότητας και της αυθεντικής ποιητικής κατάθεσης. Στην παρούσα έκδοση συγκεντρώνονται για πρώτη φορά όλα τα ευρισκόμενα ποιήματά της, δημοσιευμένα ή χειρόγραφα, και πλαισιώνονται με φιλολογικά σχόλια. Η μελέτη "Μαρία Πολυδούρη ή "τα ρόδα του αίματος"", που περιλαμβάνεται στο επίμετρο του τόμου, αναδεικνύει τους βασικούς άξονες του έργου της, τη σχέση με την ευρωπαϊκή και την ελληνική λογοτεχνική παράδοση καθώς...

Προς το τέλος του 1940, ο νεαρός μετεωρολόγος Χάρης Χωματάς αποφασίζει να μελετήσει συστηματικά το κλίμα της Αθήνας, προσδοκώντας ότι κάποτε, με βάση τα πορίσματά του, η πόλη θα πολεοδομηθεί κατά το δυνατόν εκ νέου. Λίγο αργότερα ο γεωπόνος Αντώνης Αστεριάδης ξεκινάει μια εξίσου εξαντλητική έρευνα για τους λαχανόκηπους της πρωτεύουσας, αναδεικνύοντας τον αποφασιστικό ρόλο τους κατά την πολεμική περίοδο, αλλά και ελπίζοντας να ωθήσει τη μεταπολεμική τους ανάπτυξη. Και οι δυο παίρνουν σβάρνα τις γειτονιές της Αθήνας και περνάνε "το πλείστον των τρομερών κατοχικών ετών" συλλέγ...

Για να γιορτάσει την ελληνική προεδρία στο Συμβούλιο της Ευρώπης και τα σαράντα χρόνια από την επιστροφή της δημοκρατίας στην Ελλάδα, το Γαλλικό Ινστιτούτο πρότεινε σε εκατόν πενήντα προσωπικότητες να γράψουν ένα κείμενο για τη σχέση τους με τη Γαλλία σε μορφή πρωτότυπης ιστορίας, στοχασμού ή ανάμνησης. Το σύνολο, που μοιάζει με καλειδοσκόπιο, προσφέρει ένα πανόραμα ης γαλλοφιλίας, ενεργού σήμερα στο σύνολο της χώρας στους καλλιτεχνικούς, πολιτιστικούς και πνευματικούς κύκλους. Οι συγγραφείς μοιράζονται μαζί μας με προσωπικό τρόπο την αναζήτηση της Γαλλίας και του πολ...

Στη διάρκεια των εμφυλίων πολέμων στην Ισπανία (1936-1939) και στην Ελλάδα (1946-1949) τα παιδιά ενεπλάκησαν στις συγκρούσεις άμεσα και έμμεσα, είτε συμμετέχοντας ενεργά στην πολεμική προσπάθεια είτε ως θύματα των εχθροπραξιών, των βομβαρδισμών, των μετακινήσεων και, κυρίως, της ορφάνιας, της πείνας και των κακουχιών. Κάθε αντιμαχόμενη πλευρά ανέπτυξε τη δική της πολιτική πρόνοιας για τα παιδιά-θύματα του πολέμου συνδυάζοντας ανθρωπιστικούς, στρατηγικούς και προπαγανδιστικούς στόχους. Χιλιάδες αγόρια και κορίτσια αποσπάστηκαν από τις οικογένειες τους και μεταφέρθηκαν σε ειδ...

Ferozepore 19/3/22 Genie μου, Με χαρά μου σου λέγω ότι αυτή την εβδομάδα έλαβα δύο γράμματά σου ένα εκ των οποίων ήτο σχετικώς φρεσκότατο, μόλις 16 ημέρες έκαμε να φθάση. Βλέπω Genie μου τες ανησυχίες σου για τα στρατιωτικά και επαναλαμβάνω και πάλιν ότι κατά την ιδέα μου η καλλιτέρα λύσις της δυσκολίας αυτής θα είναι να βάλωμε εις πράξιν το σχέδιό μου εν περιπτώσει βέβαια και η κατάστασις αυτού εξακολουθεί να είναι η ιδία έως τον Μάϊο, περιμένω ανυπομόνως να δω αν εγκρίνης το σχέδιό μου. [...] Αλληλογραφία δύο χιώτικων οικογενειών που ζουν στη Σμύρνη. Αστικές οικ...

Οι περισσότεροι Έλληνες συμφωνούμε ότι η σημερινή κρίση δεν είναι απλώς οικονομική και κοινωνική. Είναι προεχόντως πολιτική. Ένα είναι βέβαιο: ότι θα οδηγήσει σε μείζονες πολιτικοκοινωνικές ανατροπές, άγνωστο προς το παρόν ποιές. Η Ελλάδα που θα βγει από την κρίση δεν θα είναι αυτή που ώς τώρα γνωρίζαμε. Το βιβλίο του Πάνου Λουκάκου χαρτογραφεί επιτυχώς τον χώρο της πολιτικής και του Τύπου από το 1970 έως το 2000. Ο συγγραφέας του, διαπρεπής δημοσιογράφος που έζησε από την πρώτη γραμμή τα γεγονότα σε συνεχή επαφή με τους πρωταγωνιστές, καταθέτει τη μαρτυρία του για όσα ε...

"Έτσι κι αρχίσει η τρέλα, δεν έχει τελειωμό, σκέφτεται ο Τζακ. Δεν είχαν πει εκείνοι οι ειδικοί ότι θα πάρει χρόνια μέχρι να φουντώσει στον άνθρωπο; Νά λοιπόν τώρα που είχε φουντώσει σ’ αυτόν και στην Έλλη. Εξήντα πέντε κεφάλια ήταν τα ζωντανά και όλα φαίνονταν υγιέστατα όταν ήρθε η κατεπείγουσα διαταγή να τα ξεπαστρέψουν, κι έμεινε πίσω μόνο η σιωπή κι ένα κούφιο κενό σαν το πρωί που πέθανε η μάνα, ένα κενό που μέσα του επέπλεε μια τόση δα θυμωμένη σκέψη: Το καλό που τους θέλω, να έχουν δίκιο αυτοί οι ειδικοί..." Με αφορμή την ιστορία δύο οικογενειών κτηνοτρόφων από το...

"Δεν θα ασχοληθώ ξανά με την κλινική περίπτωση της κυρίας Αλίκης Ντουφεξή - Πόουπ. Επαίρεται ότι πρόγονος του συζύγου της είναι ο Άγγλος ποιητής Αλεξάντερ Πόουπ. Παραφράζοντας τη γνωστή ρήση του Όσκαρ Ουάιλντ για τον συγκεκριμένο ποιητή, θα παρατηρήσω για την απόγονό του: Υπάρχουν δύο τρόποι να μισεί κανείς τη λογοτεχνία. Ο πρώτος είναι να τη μισεί. Ο δεύτερος είναι να διαβάζει Αλίκη Ντουφεξή - Πόουπ." Ένας καταξιωμένος αλλά ιδιόρρυθμος συγγραφέας, ο Άλκης Χατζηκωστής, πιεζόμενος από τις εμπορικές και καλλιτεχνικές συνθήκες, δημιουργεί ένα γυναικείο alter ego, τη συγγρ...

Ο Αργύρης, μια σταλιά παιδί, πατάει τότε ένα ουρλιαχτό τρομακτικό· καθάρματα θα πεθάνετε, φωνάζει. Τον ακούσαν οι νεκροί και κουνήθηκαν στα μνήματά τους. Γυρνάει αμέσως ο ένας ο Γερμανός, τραβάει τ' όπλο απ' τη θήκη, σημαδεύει κατά το μικρό, αλλά αστοχεί. Τρέχει εκείνος κατά πάνω τους, πηδάει από πίσω η Καίτη να τον τραβήξει κάτω και πετάγομαι κι εγώ απ’ το πλάι να καλύψω τουλάχιστον τα κεφάλια τους. Οπλίζει τότε ο άλλος αξιωματικός που 'ταν λίγο πιο πίσω, και πριν προλάβει να πυροβολήσει, ορμάει απ’ τα δεξιά του ο Αντρής, τον ταβλιάζει αναίσθητο στο χώμα, δίνει και μια με...

Η Βενετία είναι ένας μαγευτικός τόπος, γεμάτος εκπλήξεις, όπου συγκλίνουν ο παρελθοντικός και ο παροντικός χρόνος. Εμπνεύστηκα τις Στάσεις ταξί. Τα έργα, σε σκοτεινούς μυστηριώδεις χρωματισμούς, αποπνέουν μια μελαγχολία: άνδρες μεσογειακοί στέκονται περιμένοντας τη βάρκα-ταξί, όπως οι ψυχές του Χάροντα, για να τους οδηγήσει στην αντίπερα όχθη. Ένα γλυκό απόγευμα, μετά από μια καλοκαιρινή βροχή, καθώς έλαμψε ο ήλιος, φώτισε μια ομάδα από ναύτες να χαζεύουν στην πλατεία του Αγίου Μάρκου· θέμα καθοριστικό για μια σειρά έργων (αργότερα τα μοντέλα μου ήταν από την Κύπρο). "Όχ...

Στην παρούσα έκδοση συγκεντρώνονται τέσσερις μελέτες για τον βίο και το έργο του Στράτη Μυριβήλη, οι οποίες αντλούν το θέμα τους ή και βασίζονται στην αλληλογραφία που διατηρούσε κατά καιρούς ο συγγραφέας με λογοτέχνες, λογίους, καλλιτέχνες και άλλα σημαίνοντα πρόσωπα της δημόσιας ζωής. Σε κάθε μία από αυτές τις μελέτες παρουσιάζεται ένα συγκεκριμένο ζήτημα και, στο πλαίσιο αυτό, εκδίδονται σχολιασμένα τα επιστολικά και άλλα κείμενα των επιστολογράφων του Μυριβήλη (Λ. Παπαναστασίου, Ν. Λαπαθιώτη, Γ. Κοτζιούλα κ.ά.). Συνήθη αφετηρία ή και αποκλειστικό αντικείμενο των επιστο...

Το ανά χείρας βιβλίο αποτελεί επεξεργασμένη έκδοση της διδακτορικής διατριβής του συγγραφέα και αναφέρεται στην γενικότερη προβληματική γύρω από την ιστορία της ελληνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου πολέμου που ακολούθησε. Υπό την έννοια αυτή, φιλοδοξεί να συνεισφέρει στην εκτεταμένη συζήτηση γύρω από τα χαρακτηριστικά του ένοπλου αγώνα κατά την περίοδο της Κατοχής, που έχει αναχθεί τα τελευταία έτη σε ένα από τα κεντρικά πεδία αντιπαράθεσης στην ιστοριογραφία της περιόδου. Όπως μαρτυρά και ο τίτλος του βιβλίου, στόχος του είναι η διερεύνηση των διαδικασιών συγκρότησης τ...

Ο νεαρός Έγελος (G.W.F. Hegel, 1770-1831), στην περίοδο κατά την οποία κατοικεί στη Φραγκφούρτη (1797-1800), αναπτύσσει καινούργιους τρόπους σκέψης που θα φέρουν έπειτα στο φως έναν νέο τρόπο του φιλοσοφείν. Χαρακτηριστικό της περιόδου είναι ότι τότε προσφεύγει σε ένα νέο λεξιλόγιο για να περιγράψει τις δομές σκέψης που αποκαλύπτει, ενώ αργότερα θα επιλέξει, αντίστροφα, να διευρύνει τις παραδοσιακές έννοιες εμπλουτίζοντάς τες με τις δομές σκέψης που έχει ανακαλύψει. Εδώ ονομάζει "αγάπη" τη σχέση δύο αυτοσχετιζόμενων όρων που αργότερα θα θεωρήσει ότι είναι χαρακτηριστική της...

Το κείμενο του Ανδρέα Εμπειρίκου για το μυθιστόρημα του Μ. Καραγάτση "Σέργιος και Βάκχος βρέθηκε στις τελευταίες σελίδες ενός τετραδίου του 1960. Πρόκειται για το μοναδικό γραπτό τεκμήριο τόσο της θερμής φιλίας που αναπτύχθηκε μεταξύ των δύο, όσο και του θαυμασμού του Εμπειρίκου για το έργο του Καραγάτση και ιδιαίτερα για τον "Σέργιο και Βάκχο", στον οποίο αναφέρεται αποσπασματικά μία ακόμα φορά στο ημερολόγιο του ταξιδιού στη Ρωσία. Ο Εμπειρίκος μιλούσε συχνά για το μυθιστόρημα αυτό και για το έργο του Καραγάτση, τον οποίο θεωρούσε τον πιο σημαντικό Έλληνα μυθιστοριογράφο....

"Η Ελληνορωμαϊκή αυτοκρατορία" του Πωλ Βεν περικλείει την εξέλιξη του αρχαίου κόσμου και ανοίγει, έτσι, ένα παράθυρο για την κατανόησή του αλλά και για την κατανόηση όσων ακολούθησαν (του χριστιανισμού συμπεριλαμβανομένου). Εκ πρώτης όψεως ένας κοινός πολιτισμός αφού ο νικητής, η Ρώμη, αφομοιώνεται από τον πολιτισμό του κατακτημένου ελληνισμού. Αφομοιώνεται όμως εντελώς; Και, κυρίως, τι σημαίνει αυτή η αφομοίωση; Αυτή η πρώτη "παγκοσμιοποίηση" στην Ιστορία, που εξελίσσεται σε έναν κόσμο μεγάλης ποικιλίας ταυτοτήτων, ο οποίος ούτε την ενότητά του εξασφαλίζει αλλά ούτε και κο...

Τί θέση έχουν τα συναισθήματα στην πολιτική; Πρέπει να τα αποκλείσουμε από κάθε περιγραφή του πολιτικού φαινομένου, όπως πρότεινε ο Μαξ Βέμπερ; Ποιο ρόλο πρέπει, ειδικότερα, να δώσουμε στη συμπόνια για τα βάσανα και τις οδύνες του άλλου ανθρώπου; Η καλοσύνη, η ευσπλαχνία, η αγάπη, όταν εισέρχονται στο πεδίο της πολιτικής, δεν έχουν άραγε άλλη μοίρα εκτός από την εργαλειοποίησή τους από την εξουσία; Εμβριθής αναγνώστρια του Αριστοτέλη, του Τοκβίλ και του Ρουσσώ, η Μυριάμ Ρεβώ ντ' Αλλόν διερευνά, στο μικρό αλλά πλούσιο αυτό βιβλίο, τις ανθρωπολογικές και ηθικές προϋποθέσεις τ...

"Πρέπει όμως να καταλάβουμε ότι το κυρίαρχο είδος της ψυχής, αυτό που δώρισε ο θεός στον καθένα μας, είναι ένας δαίμων. Είναι αυτό που, όπως είπαμε, κατοικεί στην κορυφή του σώματος και μας ανυψώνει από τη Γη προς τον συγγενικό μας ουρανό. Γιατί η αλήθεια είναι ότι είμαστε φυτά όχι της Γης αλλά του ουρανού". (Πλάτων, "Τίμαιος" 90a) "Η επίδραση που άσκησε ο "Τίμαιος" από τον Αριστοτέλη ως σήμερα είναι από μόνη της ένα δαιδαλώδες κεφάλαιο της ιστορίας της φιλοσοφίας. Κανένας άλλος πλατωνικός διάλογος, αλλά ίσως και κανένα άλλο φιλοσοφικό κείμενο, δεν διαβάστηκε ή σχολιάστ...