Τα παιδιά του εμφυλίου

Από την "κοινωνική πρόνοια" του Φράνκο στον "έρανο" της Φρειδερίκης (1936-1950)

Στη διάρκεια των εμφυλίων πολέμων στην Ισπανία (1936-1939) και στην Ελλάδα (1946-1949) τα παιδιά ενεπλάκησαν στις συγκρούσεις άμεσα και έμμεσα, είτε συμμετέχοντας ενεργά στην πολεμική προσπάθεια είτε ως θύματα των εχθροπραξιών, των βομβαρδισμών, των μετακινήσεων και, κυρίως, της ορφάνιας, της πείνας και των κακουχιών. Κάθε αντιμαχόμενη πλευρά ανέπτυξε τη δική της πολιτική πρόνοιας για τα παιδιά-θύματα του πολέμου συνδυάζοντας ανθρωπιστικούς, στρατηγικούς και προπαγανδιστικούς στόχους. Χιλιάδες αγόρια και κορίτσια αποσπάστηκαν από τις οικογένειες τους και μεταφέρθηκαν σε ειδικά κέντρα για να γλιτώσουν από τα δεινά του πολέμου αλλά και για να διαπαιδαγωγηθούν σύμφωνα με τις αντιλήψεις της κάθε πλευράς. Ο χωρισμός από την οικογένεια αποτέλεσε τραυματική εμπειρία, συχνά ωστόσο τους πρόσφερε καλύτερες συνθήκες ζωής και καλύτερες προοπτικές για την επαγγελματική τους αποκατάσταση ή για τη μόρφωση τους. Το βιβλίο "Τα παιδιά του Εμφυλίου" προσεγγίζει συγκριτικά τις πολιτικές που ακολούθησαν οι αντίπαλοι στον ισπανικό και τον ελληνικό εμφύλιο για τα παιδιά-θύματα του πολέμου. Παρουσιάζει τις πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες μέσα από τις οποίες γεννήθηκαν και εξελίχθηκαν η "Κοινωνική Πρόνοια" (Αuxilio Social) στην Ισπανία και ο "Έρανος της Βασίλισσας" στην Ελλάδα- τις επιδράσεις που είχαν στο έργο τους οι αντιλήψεις και οι πρακτικές για τη φιλανθρωπία και την κοινωνική πρόνοια κατά τον 20ό αιώνα- καθώς επίσης τις ιδεολογικές αξίες με βάση τις οποίες οι δύο αυτοί οργανισμοί λειτούργησαν, εντοπίζοντας ομοιότητες και διαφορές, συνέχειες και ασυνέχειες.