Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η επετειακή έκδοση αυτού του βιβλίου, που έμελλε να αποδειχτεί "προφητικό", προλογίζεται από τον Γιάννη Μακριδάκη, και συνοδεύεται από κείμενα των: Μανώλη Αναγνωστάκη, Τάσου Βουρνά, Ανάστου Παπαπέτρου, Αγγελικής Κώττη, Γιώργου Σκούρτη, Άγγελου Ελεφάντη, Κώστα Μπαλάσκα, Χρήστου Γ. Λάζου, Βασίλη Ραφαηλίδη, Μιχάλη Μόσχου, Ροζέ Μιλιέξ. Ακριβώς τριάντα χρόνια πριν, ο Χρόνης Μίσσιος έγραφε: "Τους νεκρούς μας τους θυμόμαστε, βέβαια, δε λέω, αλλά σαν νεκρούς, όχι σαν εκφραστές των μεγάλων οραμάτων, του ονείρου της ανθρωπότητας. Έτσι, και όταν τους θυμόμαστε, είναι σα να τους σκ...

A lifer sentenced to 622 years? And the best years of his life, too! Just think how high the rents will be by the time he gets out! Because, of course, life expectancy is rising all the time... But there's worse than that. Worse than weeks of solitary confinement in complete darkness, reading "War and Peace" (in Braille) over and over again... Worse than prison cooking, the cause of innumerable riots... Worse than the doctor, who meticulously examines his patients before killing them... What could be worse than all that? It's Montecristo! In the darkest hours he is there, r...

If he'd lived in different times, he'd have been rowing in a galley or building pyramids in the desert. If he'd been a monkey, the other monkeys would have stolen his bananas. Yes, of course, it's our Lifer again, the eternal victim. He tries to make friends and they break his glasses. He escapes and they don't even need to look for him -he finds his own way back. And when he decides to go on hunger strike and rather die than eat, once again he's probably made the wrong decision: like the cook always says, "with prison grub one thing doesn't rule out the other." But don't w...

Tο ποδοβολητό και οι σκληριές φτάσαν στο κατακόρυφο -μεσημεριάτικο, την ώρα που ο κόσμος θέλει να ησυχάσει μετά το φαγητό. Mια γυναίκα έβαλε τη φωνή απ' το κατώφλι της καγκελόπορτας: - E! δεν πάτε να παίξετε και παρακάτω! Παλιόπαιδα! - Aλτ! πρόσταξε ο αρχηγός. Σταματήσανε αμέσως, έτσι καθώς βρίσκονταν μέσα στο σύννεφο της σκόνης, τα δυο που τρέχανε μπροστά κι αυτά που σέρναν την αντλία και τ' άλλα που συνοδεύαν με κραυγές κι αλαλητό. O άνεμος παράσερνε τη σκόνη μαζί με ανακατωμένα κουρελόχαρτα. O αρχηγός έσπρωξε λίγο προς τα πίσω τη χρυσαφιά τενεκεδένια περικεφαλαία κι...

Love, kindness, compassion, altruism: he's got them all -and at very reasonable prices too! Well, it's Montecristo, the famous peddler in feelings and home truths. In this book, he will live up to the phrase "God loves an honest thief" - a fact that's all too easily forgotten... This is, of course, a prison motto, drawing on the experience of many a man and rat. Montecristo does everything he can to prove the harmful effects of integrity. And he's so good at it he makes our Lifer feel guilty about being innocent!

Is there life after death? And if so, will our credit cards work? These are the primordial questions that Arkas addresses in the series Life Hereafter. His hero dies young, like all good men, he goes to heaven. But life there has nothing heavenly about it. The other inmates are oddballs and the Angel in charge has a satanic sense of humor. And as if all this was not enough, a low-ranking Devil keeps coming up and disrupting the serenity of afterlife. So what to do? The Angel recommens patience, "It's Only Forever", it ll be over in a tick.

Can a wolf fall in love with a sheep? Could he, where other wolves see a tasty meal, see his other half? Could he turn vegetarian for the sake of love? Or lie awake at night, singing songs about his sheepheart? Could he fearlessly face the sheepdogs, no matter how badly they beat him? This wolf can, and hes not a Big Mad Wolf. Hes a Wool-Wooing Wolf who sees the good side of everybody. He insists that the world will one day be a better place. Hes the Big Bad Wolf turned good! A book of true love, heroism, friendship and stalking.

Μυθιστόρημα χαμηλών τόνων και υψηλής τέχνης, η "Αισθηματική Αγωγή" θεωρήθηκε από πολλούς κριτικούς έργο ανώτερο και από τη "Μαντάμ Μποβαρύ" (1857), έργο βγαλμένο κατευθείαν από εργαστήρι μεγάλου ζωγράφου που απεικονίζει πιστά και αισθαντικά μια ολόκληρη εποχή.

... Και σήμερα, οι δυνάμεις που έχουν παραταχθεί γύρω στην ιδέα της ομάδας, έχουν κηρύξει έναν πόλεμο εξοντωτικό κατά του πολύτιμου αγαθού, που είναι ο νους του ανθρώπου. Με εξευτελισμούς, με την πείνα, με τη βία, με τον αναγκαστικό προσανατολισμό και με τα βαριά σφυροκοπήματα του εξαναγκασμού, το ελεύθερο κι ερευνητικό πνεύμα καταδιώκεται, φιμώνεται, αμβλύνεται, ναρκώνεται. Το ανθρώπινο είδος φαίνεται να πήρε το θλιβερό δρόμο της αυτοκτονίας. [...]

Ένα παιδί ίσως να ρωτήσει: "Ποιο είναι το νόημα της ιστορίας του κόσμου;" Κι ένας μεγάλος, άντρας ή γυναίκα, ίσως αναρωτιέται: "Ποια συνέχεια θα 'χει ο κόσμος; Πως τελειώνει όλη αυτή η ιστορία, και, αλήθεια, ποιο είναι το νόημά της;" Εγώ πιστεύω πως όλη αυτή η ιστορία είναι η ίδια, η μια και μόνη, που ανέκαθεν μας τρόμαζε και μας συγκινούσε, κι έτσι ζούμε συνέχεια, συνεπαρμένοι και με τη σκέψη μας προσηλωμένη, μια κινηματογραφική ταινία με αλλεπάλληλα επεισόδια που δεν έχουν τελειωμό. Οι άνθρωποι είναι πιασμένοι -στη ζωή τους, στη σκέψη τους, στους πόθους και στις φιλοδοξί...

-M' έπρηξες, λέει θυμωμένος. Δε σε θέμε εδώ μέσα. Στο 'παμε πως δε σε θέμε. Και άκου να σου πω: Λαθεύτηκες πάνω σε μας, εδώ που μας βλέπεις. Είσ' ένα κουτορνίθι, και δεν κόβει το μυαλό σου, για να δεις πως δεν είμαστε ψωριάρηδες. Πες πως βάζεις λόγια και μας διώχνουν από δω. Πες πως το κάνεις. Φαντάζεσαι βέβαια πως θα γυρίζουμε στους πέντε δρόμους, για να ψάχνουμε για καμιά τιποτένια ψωροδουλειά, σαν τούτη εδώ χάμου. Δεν ξέρεις, φαίνεται, πως έχουμε δικό μας χτήμα για να πάμε, και δικό μας σπίτι. Δε θα μείνουμε δω χάμω. Έχουμε σπίτι και κουνέλια και φρουτόδεντρα, και σε μερ...